Blood Incantation

Όταν είχε κυκλοφορήσει το "Starspawn", οι Blood Incantation είχαν κάνει αίσθηση, με τον δίσκο να βρίσκει τη θέση του σε αρκετές λίστες και αφιερώματα έκτοτε. Σπάνια ένα ντεμπούτο κάνει τόση αίσθηση, χωρίς μάλιστα να περιορίζεται απλά στο hype που συχνά περιβάλλει obscure κυκλοφορίες του extreme metal underground. Η ικανότητα της μπάντας να δαμάζει την τεχνική της, συνθέτοντας ευκολομνημόνευτα κομμάτια παρά τον όποιο συνθετικό φόρτο, ήταν σπάνια, ειδικά για ένα πρωτοεμφανιζόμενο συγκρότημα. Η ανακοίνωση λοιπόν του δεύτερου δίσκου, αντιμετωπίστηκε, μεταξύ άλλων και από τον γράφοντα, με επιφωνήματα θαυμασμού, αφού σπάνια το επόμενο βήμα ενός φρέσκου συγκροτήματος φάνταζε τόσο ελπιδοφόρο.

Παρά το ατυχές περιστατικό της διαρροής του κατά τη διαμοίραση των promo από την εταιρεία, κανείς δεν βιάστηκε να αποφανθεί. Η συνταγή, αρχικά, για το συγκρότημα, ήταν ξανά, η ίδια επιτυχημένη. Ο νέος δίσκος, με τον ευφάνταστο τίτλο "Hidden History Of The Huan Race", διαρκεί ξανά 36 λεπτά, ενώ απαρτίζεται πάλι, από τέσσερις συνθέσεις, εκ των οποίων η μια, στην Τρίτη θέση, είναι ορχηστρική. Αυτήν τη φορά βέβαια, επέλεξαν την πιο μακροσκελή σύνθεση, να την τοποθετήσουν στο τέλος παρά στην αρχή, σε αντίθεση με τον προηγούμενο δίσκο τους.

Η ρότα των Blood Incantation, τους διαχωρίζει, τρόπον τινά, από τους σύγχρονους τους

Συνεπώς, η προδιάθεση για κάτι εκπληκτικό, άρχισε να αυξάνεται, και ο δίσκος έκτοτε έχει αποθεωθεί ουκ ολίγες φορές. Θα προσπαθήσω να είμαι όσο το δυνατόν πιο ειλικρινής. Οι συνθέσεις του δίσκου, είναι εξαιρετικές, διαθέτουν ύφος, τεχνική, μνημονικότητα, ευφάνταστες ιδέες, αλλά κυρίως, ηχούν αναζωογονητικές. Σε μια χρονιά και εποχή, που οι καλύτερες κυκλοφορίες που έχει να επιδείξει το death metal, κινούνται σε πιο παλαιομοδίτικα μονοπάτια, η ρότα των Blood Incantation, τους διαχωρίζει, τρόπον τινά, από τους σύγχρονους τους. Σε αυτό το σημείο βέβαια, παρατηρείται και η κύρια ένσταση, σχετικά με την, αδιαμφισβήτητη ποιότητα του δίσκου.

Αυτό για το οποίο υμνούνται οι μπάντες όπως οι Gatecreeper και οι Tomb Mold σήμερα, είναι το ότι μεταφέρουν τις επιρροές τους σε ένα ενδιαφέρον καλειδοσκόπιο, από όπου αντλούν εξαιρετικές συνθέσεις και μια προσωπική ταυτότητα. Η αναβίωση του παλαιομοδίτικου death metal, είναι ως επί το πλείστον μπάντες που κοιτούν κατάματα τους ήρωες τους. Από αυτήν την οπτική, οι Blood Incantation δεν διαφέρουν πολύ, αφού, παρά τον δαιδαλώδη και τεχνικό χαρακτήρα των συνθέσεων τους, και αυτοί με τη σειρά τους κοιτούν στα μάτια τις επιρροές τους και τις ανακατεύουν εξαιρετικά. Μάλιστα, όσο παλιό είναι το death metal των Dismember, άλλο τόσο είναι και των Demilich (ο Antti Boman συνεισφέρει και κάποια growls στον δίσκο). Το γεγονός πως το δεύτερο, είναι πιο τεχνικό και προοδευτικό της εποχής του, δεν συνεπάγεται άμεσα πως οι μελλοντικοί «κλώνοι» θα είναι και αυτοί προοδευτικοί.

Οι Blood Incantation, συνθέτουν ένα απαύγασμα των επιρροών τους το οποίο όμως, αν και πολυσχιδές, ηχεί ευκολομνημόνευτο

Στις τέσσερις συνθέσεις του δίσκου, προελαύνει η τεχνική και προοδευτική πλευρά της death metal ιστορίας. Αυτή, η κρυφή και εκλεπτυσμένη οπτική στο ιδίωμα, που του επέτρεψε να ανοίξει τους ορίζοντες και να καθορίσει τα όριά του, ξετυλίγεται, μη γραμμικά, μέσω του "Hidden History Of The Human Race". Σε αυτό το σημείο, πιθανό να αναρωτηθεί κάποιος αν υφίσταται η πολυπόθητη ταυτότητα της μπάντας. Η απάντηση, αν και διστακτικά, είναι θετική. Για ακόμη μια φορά, οι Blood Incantation, συνθέτουν ένα απαύγασμα των επιρροών τους το οποίο όμως, αν και πολυσχιδές, ηχεί ευκολομνημόνευτο. Όσο και αν ο δίσκος αυτός μπορεί να θεωρηθεί ως μια αναμέτρηση με τα είδωλα τους και μια παρουσίαση των δυνατοτήτων και του οίστρου της μπάντας, δεν παύει να είναι ένας δίσκος που θα ωθήσει τον ακροατή σε διαδοχικές επαναλήψεις.

Το "Hidden History Of The Human Race", όσο και αν λειτουργεί σαν μια ηχητική εγκυκλοπαίδεια τσέπης, πιθανώς δείχνει και τον δρόμο για το μέλλον του σύγχρονου death metal ήχου

Σε μια εποχή όπου ο κατακλυσμός νέον κυκλοφοριών δεν κοπάζει, το να επιμείνει κάποιος σε ένα δίσκο τεχνικού death metal, δεν είναι μικρή υπόθεση. Παρά την αίσθηση πως σε σημεία γίνεται μια συρραφή επί μέρους επιρροών από διαφορετικές μπάντες, που εύκολα μπορεί το εκπαιδευμένο αυτί να αναγνωρίσει, ειδικά στις πρώτες δυο συνθέσεις, ο δίσκος κυλάει εξαιρετικά ενώ όσο εξελίσσεται, η προοδευτική ματιά της μπάντας εμφανίζεται ισχυρότερη. Το "Hidden History Of The Human Race", όσο και αν λειτουργεί σαν μια ηχητική εγκυκλοπαίδεια τσέπης, πιθανώς δείχνει και τον δρόμο για το μέλλον του σύγχρονου death metal ήχου.

Εξαιρώντας τις πιο avant garde προσεγγίσεις καθώς και την blackened death κόλαση, έχοντας μιλήσει πριν για το ίδιο νόμισμα στο οποίο τοποθετείται η μπάντα με τις πιο παλαιομοδίτικες, ένα συμπέρασμα φαντάζει μονόδρομος. Το προοδευτικό death metal, δεν μπορεί, πλέον, ες αεί, να αναπαράγει τους Gorguts και να κλέβει από τους Converge και τους Deathspell Omega. Ισχυριζόμενος πως το παραδοσιακό προοδευτικό metal βρίσκεται σε τέλμα, ως προς τους νέους του ήρωες, τότε η ενσωμάτωση που επιχειρούν οι Blood Incantation ίσως είναι πιο αιχμηρή και αποτελεσματική.

Το ορχηστρικό "Inner Paths (To Outer Space)" και το έπος μεγατόνων που ακούει στο όνομα "Awakening From The Dream Of Existence To The Multidimensional Nature Of Our Reality (Mirror Of The Soul)", κρύβουν πολλές εκπλήξεις. Το αυτί μου εντόπισε στοιχεία από Camel και Pink Floyd, ενώ η χρήση synths, δεν προσκυνάει μόνο τους Nocturnus, αλλά και ολόκληρο το '70s prog. Σε αυτό, πιθανώς να συνηγορεί και το sci fi artwork του Bruce Pennington, πιο γνωστού για τα εξώφυλλα βιβλίων της σειράς "Dune" του Herbert, αλλά και έργων των Heinlein ("Stranger In A Strange Land"), Asimov, Bradbury. Το δεκαοκτάλεπτο έπος μάλιστα, που ανά στιγμές ηχεί σαν τους Death της τελευταίας περιόδου, αν είχαν ενδώσει στο LSD, είναι μια ανεπανάληπτη εμπειρία, με ένα υπέροχο κλείσιμο συναισθηματικής φόρτισης. Χρόνια είχε το death metal να βγάλει μια τόσο επική σύνθεση, που να μετατρέπεται σταδιακά από death metal όλεθρο σε κάτι τόσο ονειρικό που κινείται στα όρια του ιδιώματος.

Οι δυο πρώτες συνθέσεις, αν και φαινομενικά πιο προσβάσιμες και άμεσες, ξεχωρίζουν κυρίως λόγω της ορμής με την οποία κατακλύζουν τον ακροατή. Το "Slave Species Of The Gods" είναι ιδανικό Immolation-ικό εναρκτήριο, που δεν φοβάται όμως τα leads των Cynic. Ο ακροατής από την αρχή βομβαρδίζεται με πληροφορία σε εύλογο χρονικό διάστημα πάντα με εξαιρετικά αποτελέσματα. Η συνέχεια δε, με το "The Giza Power Plant", είναι πιθανώς η αδυναμία μου. Η παράδοση των Morbid Angel, κάνει μια στάση στις διδαχές και τη σκιά των Nile, και αφού χωριστούν για λίγο στην πορεία από το εμπόδιο που ονομάζεται Ulcerate, εμφανίζει κάποια έντονα ατμοσφαιρικά Rush περάσματα, και συναντώνται στο φινάλε με ένα εκπληκτικό riff.

Οι Blood Incantation στον δεύτερο δίσκο τους, ακροβατούν μεταξύ των επιρροών και του οράματος τους, χωρίς ποτέ να ενδίδουν σε καμία από τις δυο πτυχές τους

Είναι τελικά ο νέος δίσκος των Blood Incantation ο καλύτερος δίσκος της χρονιάς, τόσο για το ιδίωμα όσο και για ολάκερο το metal; Δεν γνωρίζω ποιος μπορεί να το απαντήσει αυτό με σιγουριά. Αν κάτι όμως είναι σίγουρο, είναι πως το "Hidde History Of The Human Race", είναι ένας δίσκος που αν του δώσεις όσες ευκαιρίες του αναλογούν, θα σε συντροφεύσει για καιρό, ενώ η ευρεία του αποδοχή, κυρίως λόγω της ευθύτητας του τελικού αποτελέσματος, πιθανώς να φέρει εξελίξεις στο ιδίωμα. Οι Blood Incantation στον δεύτερο δίσκο τους, ακροβατούν μεταξύ των επιρροών και του οράματος τους, χωρίς ποτέ να ενδίδουν σε καμία από τις δυο πτυχές τους. Παραδίδουν όμως 36 λεπτά αψεγάδιαστου tech death metal, με προοδευτικές τάσεις, που αξίζει να ακουστεί από κάθε σχετικό ακροατή και όχι μόνο, αφού αποτελεί μια ιδανική και εύπεπτη σύνοψη της συνολικής δυναμικής του ιδιώματος.

Bandcamp