Mare Cognitum

Όταν κάποιοι καλλιτέχνες βρίσκονται σε δημιουργικό τέλμα, κάποιοι άλλοι φαντάζουν ασταμάτητοι. O Jacob Buczarski, ένα χρόνο μετά το μεγαλοπρεπές split "Wanderers: Astrology Of The Nine" με τον Ayloss των Spectral Lore, επανέρχεται με μια ακόμη φιλόδοξη δισκογραφική δουλειά αποτελούμενη από πέντε συνθέσεις που ξεπερνούν τα δέκα λεπτά η καθεμιά.

Το να ξεκινά ένα άλμπουμ με το καλύτερο τραγούδι του, είναι δίκοπο μαχαίρι καθώς από τη μια σου τραβάει μεμιάς την προσοχή, από την άλλη υπάρχει η πρόκληση να στη διατηρήσει σε ικανοποιητικά έστω επίπεδα. Το "Antaresian" ανοίγει την αυλαία χωρίς πολλές εισαγωγές, αλλά με ορμητικά riffs που ολοένα και πλουτίζουν αρμονικά και δημιουργούν ένα επιβλητικό ηχητικό όλεθρο. Οι ταχύτητες παραμένουν αμείωτες, και η κιθαριστική δουλειά υποδειγματική. Το "Frozen Star Divinization" ακολουθεί ως η φυσική συνέχεια, έχοντας μια πιο αποπνικτική ατμόσφαιρα που σε ρουφάει χωρίς καμία ελπίδα διαφυγής, όπως και στη μαύρη τρύπα που αναφέρεται στους στίχους του.

Η πρώτη ανάσα έρχεται στο "Terra Requiem", μια πιο doomy σύνθεση που λειτουργεί σαν προειδοποίηση της μάλλον αναπόφευκτης πλέον καταστροφής που έρχεται λόγω της κλιματική αλλαγής. Η ανάσα βέβαια δε διαρκεί για πολύ καθώς στα δυο υπόλοιπα κομμάτια η ένταση παραμένει αυξημένη. Στο "Luminous Accretion" συναντούμε την πιο αδύναμη στιγμή του άλμπουμ, καθώς ούτε και τα πολυάριθμα σόλο μπορούν να δώσουν το κάτι παραπάνω και μάλλον οδηγούν σε μια σχεδόν φλύαρη σύνθεση.

Αντιθέτως, στο "Ataraxia Tunnels" ο πλούτος συναισθημάτων και η επικείμενη αίσθηση της συντριβής δίνει μια απόκοσμη νότα στο κομμάτι, με τις κιθάρες να μπλέκονται αρμονικά και να δημιουργούν ένα αδιαπέραστο πέπλο γεμάτο ένταση και απελπισία.

Το "Solar Paroxysm" λοιπόν στέκεται μεν αντάξια απέναντι στην υποδειγματική δισκογραφία του Jacob, ωστόσο είναι η πρώτη φορά που δείχνει σημάδια στασιμότητας. Ίσως να λείπει η πιο ambient, ατμοσφαιρική νότα που δίνει την απαιτούμενη ποικιλία στον ήχο του, ίσως η τεχνική της επανάληψης ως μέσο δημιουργίας έντασης στην προκειμένη περίπτωση να χάνει την απαραίτητη ισορροπία που χαρακτήριζε τις προηγούμενες δουλειές του. Μπορεί και η ασφυκτικά ορμητική του φύση να πετυχαίνει να περάσει το μήνυμα που θέλει, αυτό ενός φλεγόμενου κόσμου που φαίνεται να καταδικάζεται από τους ίδιους τους κατοίκους του.