Hail Spirit Noir

Οι Hail Spirit Noir είναι μια καλλιτεχνικά ακέραια μπάντα, με την απόδειξη να είναι πως διαλέγουν σταθερά τον δρόμο της αλλαγής και της εξερεύνησης, αντί να παράγουν εσαεί ρέπλικες των πρώτων τους, καταστατικών, άλμπουμ. Οι ακροατές που παραξενεύτηκαν με την ρετροφουτουριστική στροφή του "Eden In Reverse" - κι ακόμα περισσότερο με το synthwave του "Mannequins" - μάλλον έχασαν την μεγάλη εικόνα: πως αυτό το σχήμα διάλεξε να έχει καλειδοσκοπικούς κι εναλλασσόμενους ορίζοντες. Υπηρετώντας λοιπόν την ιδέα της εξέλιξης, δεν προκαλεί καμία απολύτως έκπληξη πως το έκτο τους άλμπουμ τους βρίσκει να αλλάζουν ξανά.

Όπως ακριβώς μας είχε προϊδεάσει το ορμητικό "The Temple Of Curved Space" ως πρώτο δείγμα, οι Hail Spirit Noir στο "Fossil Gardens" επιστρέφουν, σε μεγάλο βαθμό, στην αγκαλιά του black metal. Αν μάλιστα μετρήσει κανείς τον αριθμό των blastbeat ή των ατόφιων black φωνητικών που εμπεριέχονται, θα μπορούσε ίσως να μιλήσει για την πιο επιθετική δουλειά που έβγαλαν ποτέ, όμως προσοχή: επιθετική δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη σκοτεινή. Η μουσική εδώ - πλήρης εξάλλου από μια πληθώρα διαφορετικών επιρροών - είναι θετική, εξερευνητική, με μια ματιά σχεδόν επιστημονική, ως προς το σύμπαν και τον κόσμο μας. Μπορεί ο ήχος να είναι επιθετικός, το "Fossil Gardens" είναι όμως ένα άλμπουμ γεμάτο περιπέτεια, μυστήριο και δέος.

Να μιλήσουμε για αστρικό black metal; Σίγουρα το εναρκτήριο "Starfront Promenade" - όπως και αρκετές ακόμα διάσπαρτες στιγμές του άλμπουμ - δεν βρίσκεται πολύ μακριά από τον ήχο των Arcturus ή των Borknagar, κατά την γνώμη μου όμως αυτές οι αναφορές δεν είναι αρκετές για να μιλάμε για έναν αμιγώς black δίσκο. Έχει σημασία να καταλάβουμε το εξής: Μετά το αριστουργηματικό "Mayhem In Blue" η μπάντα έκανε την στρατηγική επιλογή του να ανταλλάξει το γκροτέσκο στοιχείο με το ψυχεδελικό. Η ατμόσφαιρα τους πλέον δεν κυβερνάται από ένα παιχνιδιάρικο κακό αλλά από κοσμικά οράματα.

Είναι λοιπόν προφανές πως αυτή η αισθητική τους βοηθάει να ξεδιπλώσουν τις πλούσιες progressive πινελιές της μουσικής τους και να τις παντρέψουν ιδανικά με πιο μεταλλικές τεχνοτροπίες. Καλό παράδειγμα αποτελεί το θαυμάσιο "The Blue Dot", εκεί που οι μαύρες ατμόσφαιρες των verses ολοκληρώνονται στον λυρισμό της υπέροχης μελωδίας του ρεφρέν. Και μιλώντας για μελωδίες, πρέπει να αναφέρω πως όπου τα καθαρά φωνητικά παίρνουν τα ηνία, τα αποτελέσματα είναι συνήθως εξαιρετικά. Το βασικό θέμα του "The Road To Awe" πρέπει να προσμετρηθεί ανάμεσα στις καλύτερες στιγμές του άλμπουμ. Όπως και το φανταστικό "Curse You, Entropia", το πλέον θεατρικό και ιδιαίτερο τραγούδι του "Fossil Gardens".

Αξίζει επίσης να αναφερθεί πως το άλμπουμ διακατέχεται από μπόλικες αρμονίες, arpeggio και θέματα που αποκαλύπτουν μάλλον neoclassical επιρροές. Καμία δουλειά τους δεν έχει υπάρξει τόσο βαθιά ως προς αυτό το στοιχείο. Το αποτέλεσμα είναι η μουσική εδώ να ηχεί κάπως πιο ζεστή και οικεία, θα ορκιζόμουν δε πως κάποιες μελωδίες ακούγονται κοντινές με πράγματα που έχω ακούσει έως και σε symphonic power metal σχήματα. Παραπέμπω ξανά στο δεκάλεπτο "The Road To Awe" και ειδικά στα τελευταία 3-4 λεπτά του για τις σχετικές διαπιστώσεις. Το βασισμένο στα synth instrumental "Ludwig In Orbit" προσθέτει ένα ακόμα επιχείρημα, και μόνο με τον τίτλο του.

Κάθε ακρόαση του "Fossil Gardens" αποκαλύπτει νέες σκέψεις και ανοίγει νέους δρόμους. Θα μπορούσε να θεωρηθεί μειονέκτημα το ότι πρόκειται για δίσκο που δεν αποδεικνύεται ιδιαίτερα ευκολοάκουστος, προσωπικά όμως τελικά μάλλον το προτιμώ έτσι. Οι black ξυραφιές, οι επίμονες ψυχεδέλειες, τα λοξοκοιτάγματα προς το prog και την ηλεκτρονική μουσική, οι εναγκαλισμοί με το Χαος και οι συγκαλυμμένοι ρομαντισμοί της μουσικής των Hail Spirit Noir ξεπηδούν σε κάθε στροφή, απρόσκλητα και αναπάντεχα. Μέχρι να έρθει το ομώνυμο να κλείσει το άλμπουμ σαρωτικά, σε ύφος σχεδόν αισχυλικό. Και μετά, τέλος της αναμετάδοσης.

Οι Hail Spirit Noir, ώριμοι και γεμάτοι αυτοπεποίθηση, παραδίδουν ένα ακόμα θαυμάσιο άλμπουμ που αποκαλύπτει ένα ακόμα καινούριο τους πρόσωπο. Ισορροπημένο όπως και ο ήχος που σμίλεψαν οι Ντούβρας και Lindberg, το "Fossil Gardens" δεν διαλέγει πλευρές. Αφήνεται όμως ελεύθερο να περιπλανηθεί σε παράξενες ατραπούς και να ατενίσει θέες αφάνταστες, με τους εξαίρετους μουσικούς που εμπλέκονται στο σχήμα να στέκονται σαν άξιοι πλοηγοί. Χαίρε πνεύμα εκλεκτικό και αδάμαστο!

Bandcamp