Fantastic Negrito

White Jesus Black Problems

Storefront Records (2022)
Από τον Δημήτρη Μωυσίδη, 30/06/2022
Όλα οδήγησαν σε αυτήν τη στιγμή μεγαλείου για τον φανταστικό Negrito
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Δεν είναι μυστικό πόσο μας αρέσει στο Rocking ο Fantastic Negrito - κατά κόσμο Xavier Amin Dphrepaulezz. Και μας αρέσει πολύ παραπάνω το γεγονός ότι στις 18/7 θα μας διασκεδάσει στην Τεχνόπολη κουβαλώντας στις βαλίτσες του τον πέμπτο του δίσκο έχοντας μια παρακαταθήκη με τρία Grammies για τους προηγούμενους του δίσκους και ένα νέο δημιούργημα που αποτελεί το magnus opus του, ένα καλλιτεχνικό δημιούργημα τόσο σύνθετο, πολυεπίπεδο και βαθύ που φανερώνει το πόσο μεγαλώνει με κάθε album ο Αμερικανός και πού μπορεί να φτάσει το blues fusion του.

Δεν ξέρω αν είναι μουσικά το καλύτερο του ή αυτό που διασκέδασα περισσότερο ακούγοντας αλλά σαν καλλιτεχνική αξία και ποιότητα σίγουρα είναι ένα αριστουργηματικό έπος που συνοδεύεται και από ένα σαραντάλεπτο βίντεο το οποίο δεν λειτουργεί απλά σαν μια συλλογή video clips αλλά λειτουργεί συμπληρωματικά σαν αφήγηση μιας ιστορίας. Της ιστορίας της λευκής Σκωτσέζας προ-προ-προγιαγιάς του Xavier που δούλευε ως υπηρέτρια σε μια φάρμα στην Virginia της Αμερικής και τον έρωτα της με τον μαύρο -ανώνυμο- σκλάβο προ-προ-προπάππου του. Η ένωση τους, οι δυσκολίες, το κυνηγητό, η τελική απελευθέρωση είναι η πλατφόρμα πάνω στην οποία ξεδιπλώνονται τα τραγούδια τα οποία μιλάνε για θέματα που ακουμπάνε σύγχρονα προβλήματα, από αυτά που πάντα καταπιάνεται όπως ο ρατσισμός και η φτώχεια.

"Things are the same - As they were thirty years ago today" μας αφηγείται στο "Venomous Dogma" διαμορφώνοντας από νωρίς τους παραλληλισμούς του παρελθόντος με το σήμερα, την μοναξιά και το άγχος. Μουσικά είναι σχεδόν αδύνατο να το κατατάξεις σε ένα συγκεκριμένο είδος. Μεταλάσσεται συνεχώς από funk σε rock και από jazz σε αρχέγονο blues. Επηρεασμένο από Αφρικανική μουσική το "Highest Bidder" με λίγο Prince και soul μιλά για το καπιταλισμό και τη λατρεία του χρήματος. Η αντίθεση του θλιμμένου "They Go Low" με το πιασάρικο ρεφρέν και το χαριτωμένο "Nibbatip" (‘Nibba’ είναι το N-word όταν το λένε λευκοί που δεν θέλουν να πούν την άλλη λέξη αλλά εξίσου προσβλητικό). Το ‘σκοτεινό’ "Man With No Name" μιλάει για το παππού του και το θέμα της σκλαβιάς ενώ το νευρώδες "Trudoo" με τα τρεμάμενα φωνητικά και τη James Brown αισθητική σε προκαλεί να χορέψεις όπως το ίδιο κάνει και το ζαλιστικό, εξωφρενικό "In My Head". Είναι ένα ‘δύσκολο’ album, με τα διάφορα είδη να μπλέκονται τόσο περίπλοκα αλλά περίτεχνα. Δυσκολότερο από τους προκατόχους του χωρίς εύπεπτες στιγμές αλλά αριστοτεχνικά δημιουργημένες και με ένα τρομερό λυρικό υπόβαθρο τεράστιας αρτιστικής σημασίας.

Αν κάτι πρέπει να κρατήσουμε από το νόημα του album είναι οι στίχοι του "Virginia Soil" στο φινάλε του άλμπουμ: ‘Freedom will come-I know one day, I'm sure that freedom will come’. Η ιστορία του "White Jesus Black Problems" είναι ότι παρά τις δυσκολίες των προγόνων του τελικά η αγάπη θριάμβευσε. Η αγάπη νίκησε και ο αγώνας και πόνος ενός μαύρου σκλάβου και μιας λευκής υπηρέτριας οδήγησαν 270 χρόνια μετά στον Fantastic Negrito και τις δικές του καλλιτεχνικές δημιουργίες που αναπόφευκτα αντλούν έμπνευση από την κουλτούρα του, τη χώρα του, την ιστορία του αλλά και τα προβλήματα και πόνους του που αντικατοπτρίζονται και ηχούν γνώριμα είτε είσαι στο Oakland, είτε στην Αθήνα.

  • SHARE
  • TWEET