New Model Army, Frank Panx & Σαλταδόροι @ Κύτταρο, 28/11/25

Τι καλύτερο από μια Παρασκευή βράδυ στο Κύτταρο για να δούμε από κοντά τους σπουδαίους New Model Army, παρέα με τον Φρανκ και τους Σαλταδόρους του; Αυτό πρέπει να σκέφτηκε αρκετός κόσμος με αποτέλεσμα, όταν έφτασα εκεί στις 21:00, να έχει βγει ήδη ανακοίνωση πως η συναυλία ήταν sold-out.

Σε ένα Κύτταρο λοιπόν που γέμιζε συνέχεια με ανθρώπους κάθε λογής ηλικίας, ο τραγουδιστής των θρυλικών Panx Romana ανέβηκε στις 21:30 μαζί με το συγκρότημα του στη σκηνή για να μας παρουσιάσουν "μουσικές από μπαρούτι". Με ενέργεια και ενθουσιασμό έφηβου, ο Φρανκ απέδειξε, για ακόμη μία φορά, πως η νεότητα αποτελεί ένα χάρισμα που πηγάζει από την ψυχή καθώς δεν σταμάτησε στιγμή να χοροπηδά, να χορεύει, και να δίνει τον καλύτερο του εαυτό.

Δίπλα του είχε ένα άψογα προβαρισμένο συγκρότημα που έκανε τους πάντες να αφεθούν στο ρυθμό του ενώ οι μεταμφιέσεις του Ραμόν έδιναν την κατάλληλη θεατρική χροιά στο τελικό αποτέλεσμα. Μην ξεχνώντας πως πλησιάζει ο Δεκέμβρης, το συγκρότημα έπαιξε και το "Κράτος Κλειστον", θυμίζοντας μας πως αυτές οι μέρες θα είναι πάντα του Αλέξη, και αποχώρησε μετά από, περίπου, 50 λεπτά μέσα σε δυνατά χειροκροτήματα.

Γύρω στις 11:00 λοιπόν, μπροστά σε ένα κοινό που κάλυπτε πολλές γενιές - από ανθρώπους που τους παρακολουθούν από τη δεκαετία του ’80 μέχρι νεότερους που τους ανακάλυψαν μέσα από κάποια playlist - οι New Model Army βρέθηκαν στη σκηνή με το "Snelsmore Wood" να ανοίγει δυναμικά την εμφάνισή τους. Τα φώτα παρέμειναν σχετικά χαμηλά, δίνοντας έμφαση στη μουσική, ενώ ο τεράστιος Justin Sullivan, λιτός και επιβλητικός, έπιασε αμέσως το κοινό από τα μούτρα με την ερμηνεία του και με αυτή τη χαρακτηριστική ένταση στο βλέμμα και τη φωνή του που κουβαλάει δεκαετίες πολιτικών και καλλιτεχνικών ανησυχιών.

Σε μια εποχή όπου η Ευρώπη και ο κόσμος μοιάζουν ξανά να γλιστρούν προς τον συντηρητισμό, τον φόβο, και την καταστολή, το "Christian Militia" που ακολούθησε, ακούστηκε σαν μια διαμαρτυρία γραμμένη μόλις χθες. Εξάλλου, όπως είπε κάποια στιγμή και ο Sullivan, είναι πάρα πολλά τα τραγούδια τους που γράφτηκαν υπό άλλο context και σήμερα παραμένουν, δυστυχώς, επίκαιρα μέσα από ένα τελείως διαφορετικό context.

Οι New Model Army έδειχναν να μη βιάζονται, να αφήνουν τις μελωδίες τους να απλωθούν στον χώρο, διατηρώντας πάντα τον έλεγχο και, φυσικά, κερδίζοντας και τις απαραίτητες ανάσες. Το γκρουπ ήταν δεμένο, συμπαγές, με τον ήχο του καθαρό αλλά όχι αποστειρωμένο και με μόνη ένσταση την ένταση της φωνής που, ανά φάσεις, ακουγόταν λίγο πιο χαμηλά απ’ ό,τι ίσως θα θέλαμε. Το κοινό πάλι τους υποδέχτηκε με περίσσιο ενθουσιασμό, τραγούδησε όλους σχεδόν τους στίχους μαζί τους, χόρεψε, και, ανά φάσεις, άνοιξε κι ένα μικρό moshpit μπροστά, θυμίζοντας σε όλους πως, όσα χρόνια κι αν περάσουν, η ψυχή των Αμερικανών παραμένει punk-ικη.

Στο "Notice Me" το συγκρότημα θέλησε να μας θυμίσει πως ο ναρκισσισμός αποτελεί ένα παλιό φαινόμενο που "δεν ξεκίνησε με τα social media" ενώ με το "If I Am Still Me" έθεσε ανοιχτά το ερώτημα της ταυτότητας μέσα στον χρόνο, του πόσο αλλάζεις και πόσο, τελικά, ίδιος μένεις. Και είναι εντυπωσιακό το πως αυτό το τραγούδι έδεσε με την ίδια την εικόνα των New Model Army καθώς αποτελούν φωτεινό παράδειγμα συγκροτήματος που εξελίχθηκε αλλά εξακολουθεί να κουβαλά περήφανα το μήνυμά του.

Τα κομμάτια από το περσινό (φανταστικό) "Unbroken" έδεσαν τέλεια με τα παλιότερα κομμάτια του σχήματος ενώ οι παραγγελιές από κάτω δίναν και έπαιρναν με τον Sullivan να ξεκαθαρίζει πως, από τη μία, θα παίξουν ό,τι θέλουν αυτοί και, από την άλλη, να υπενθυμίζει πως το συγκρότημα έχει γράψει πάνω από 200 τραγούδια και οι πιθανότητες να ακούσει ο καθένας αυτό που θέλει, είναι μικρότερες από το να κερδίσει το λαχείο. Όπως είναι βέβαια λογικό, κάποια κομμάτια δεν μπορούν να λείπουν και, συνεπώς, το "51st State" αποτέλεσε την απόλυτη έκρηξη με το Κύτταρο να σείεται και το κοινό να τραγουδά. Το "225" έκλεισε την εμφάνισή τους, με μια προσωρινή αποχώρηση του συγκροτήματος από τη σκηνή, ενώ για το encore μας φύλαξαν τα "Stupid Questions", "Wonderful Way to Go" και το "Green and Grey" σε μια υπέροχη εκτέλεση που έκλεισε τη βραδιά πανηγυρικά.

Η εμφάνιση των New Model Army στο Κύτταρο επιβεβαίωσε κάτι που μάλλον γνωρίζουν οι πάντες εδώ και δεκαετίες. Πάνω στη σκηνή, το συγκρότημα βρίσκεται στο φυσικό του περιβάλλον. Το βράδυ της Παρασκευής αποτέλεσε μια ακόμη υπενθύμιση του πόσο μεγάλο συγκρότημα είναι, των πόσων σπουδαίων κομματιών διαθέτει στο βιογραφικό του, αλλά και του πόσο ζωτική και αναγκαία παραμένει η μουσική τους. Και για αυτό θα είμαστε εκεί και την επόμενη φορά που θα μας επισκεφτούν, όποτε και αν είναι αυτή.

Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Κονταράκης