Ancient Death

Κάθε ανάσα που χάνεται στην αιωνιότητα, επαναφέρει ένα μικρό, χαμένο θραύσμα εκεί όπου ανήκει, στη Γη; Αφήνοντας πίσω το Εγώ, γινόμαστε ένα με την απαστράπτουσα ροή του Πάνττε; Αδιαφορώντας για την κρίση των άλλων, γεμίζουμε τα αγγεία του Φωτός, επιτρέποντας τους εαυτούς μας να ζήσουν όπως είναι γραπτό να ζήσουν;

Μπορεί πριν από 35 χρόνια να ήταν αδιανόητο να σκεφτούμε πως τέτοιου είδους φιλοσοφικές έννοιες θα βρίσκονταν γραμμένες στο booklet ενός death metal album, όμως σήμερα μια τέτοια περίπτωση δεν εντυπωσιάζει - αντιθέτως, αυτό που πραγματικά εντυπωσιάζει, είναι το αποτέλεσμα του οράματος μιας σχετικά νέας μπάντας από την Μασαχουσέτη, που αποτελεί το ντεμπούτο της με τίτλο "Ego Dissolution".

Οι Ancient Death δημιουργήθηκαν λίγο πριν το ξέσπασμα της πανδημίας (μου φαίνεται απίστευτο μερικές στιγμές ότι ζήσαμε μια τέτοια και τη χρησιμοποιούμε ως σημείο ιστορικής αναφοράς) από τρεις νέους μουσικούς (δύο κιθάρες, μπάσο, αντρικά και γυναικεία φωνητικά), που λίγο πριν κυκλοφορήσουν το πρώτο τους single "Labyrinths Of Self Reflection" το 2022, είχαν αποκτήσει τον drummer τους και την ταυτότητα του κουαρτέτου. Την ίδια χρονιά, προσφέρουν στο ανυποψίαστο ακροατήριο του ακραίου ήχου το πρώτο τους ΕΡ "Sacred Vessel", δηλώνοντας την στιχουργική τους επιθυμία για κοσμική και φιλοσοφική αναζήτηση και δίνουν το πρώτο στίγμα της ηχητικής τους κατεύθυνσης.

Φαίνεται πως οι πλανήτες, οι ροές φωτός και τα αστέρια για τα οποία μιλούν στο ταξίδι τους οι Ancient Death, λειτούργησαν θετικά στο στόχο τους: το πρώτο ολοκληρωμένο εγχείρημα "Ego Dissolution" έχει όλα τα θετικά στοιχεία που θα μπορούσα προσωπικά να ζητήσω από μια σύγχρονη μπάντα του θανατομέταλλου - και ακόμα περισσότερα.

Ξεκινώντας από την παραγωγή (που δεν με επηρεάζει ποτέ στην πρόσληψη και σύνδεση με την μουσική, όταν αυτή είναι υπέροχη, εκτός από ακραίες περιπτώσεις), είναι διαφορετική από την φασόν πλαστικοποίηση του 90% των σημερινών παραγωγών: μουντή, λασπωμένη, αλλά τόσο ζωντανή και οργανική, που εξυπηρετεί απόλυτα την μουσική και την ατμόσφαιρα, ενώ σε σημεία την ενισχύει προσδίδοντας στο ψυχεδελικό, κοσμικό και horror στοιχείο extra απόχρωση.

Μουσικά, η παρέα από το Walpole κινείται στο ευρύτερο, σαγηνευτικό τοπίο του death metal, αλλά με αρκετές ιδιαιτερότητες: ακούγονται φρέσκοι και ταυτόχρονα old school. Είναι μελωδικοί αλλά δεν είναι melodeath. Είναι κυρίως mid-tempo και διατηρούν μια απόλυτη ισορροπία ανάμεσα στα πιο αργά τους σημεία χωρίς να γίνονται death/doom επιπέδου Asphyx ή μονολιθικοί στο στυλ των Obituary, ενώ ταυτόχρονα δεν λείπουν οι ταχύτητες, χωρίς όμως να είναι αυτοσκοπός. Τα growls του κιθαρίστα Jerry Witunsky δεν είναι gutteral αλλά είναι επιβλητικά, το ίδιο και τα screams του, όλα τόσο όσο χρειάζεται η κοσμική ατμόσφαιρα του album, η οποία ενισχύεται από κάποια keys, χωρίς όμως να γίνονται Nocturnus. Τα αιθέρια φωνητικά της μπασίστριας Jasmine Alexander σε πολύ ατμοσφαιρικά, σχεδόν goth σημεία τραγουδιών, έχουν επίδραση μαγική, ονειρική, ταξιδιάρικη. Τέλος, η prog διάθεση του ήχου τους είναι παραπάνω από εμφανής, αλλά όχι στο ύφος των Pestilence του "Spheres" και "Testimony Of The Ancients" ή των Atheist (που παρεπιπτόντως, ο Witunsky είναι επίσης μέλος από το 2023), αλλά περισσότερο με μια πιο Fates Warning (πρώτης εποχής) νοοτροπία στο prog, ή κάτι που θα σκεφτόταν να κάνει (και εν μέρει, έχει κάνει ήδη) ο Chuck Schuldiner. Και πόσο περίεργο: όλα τα ονόματα που αναφέρω παραπάνω, είναι και οι επιρροές των Ancient Death.

Κάπως έτσι, τα οκτώ κεφάλαια του "Ego Dissolution" κυλούν φανταστικά μέσα στα μόλις 35 λεπτά διάρκειάς του, με τα "Breathe - Transcend (Into The Glowing Streams Of Forever)" και "Violet Light Decays" να εντυπωσιάζουν ένα τσακ παραπάνω λόγω της περίσσιας ψυχεδέλειας και τα δύο instrumental "Journey To The Inner Soul" και "Discarnate" να λειτουργούν σαν ψυχικά save points ανάμεσα στον τρόμο της ενδοσκόπησης και τα ουρλιαχτά, αποδεικνύοντας για ακόμα μια φορά ότι οι μουσικοί της μπάντας δεν είναι απλώς καλοί σε αυτό που κάνουν, αλλά υπερταλαντούχοι (extra βαθμοί στον drummer Derek Moniz).

Σίγουρα, το "Ego Dissolution" δεν είναι για όλους. Ενδεχομένως να μην είναι και για όλους τους death metal fans. Όμως για όσους δέχονται και συνδέονται με την μουσική σε βαθύτερο επίπεδο, χωρίς να μετρούν blastbeats ή το πόσο χαμηλή συχνότητα εκπέμπουν τα growls, τότε αυτό το album είναι ένα ακατέργαστο διαμάντι, ένα μικρό αριστούργημα έτοιμο να ανακαλυφθεί - έτσι όπως εντελώς τυχαία, ανακάλυψα και εγώ την κορυφαία μου στιγμή στο death metal για φέτος.

Bandcamp