Desinteresse

Αν κάτι αποτελεί πρόκληση σε αυτή τη φάση αναγέννησης και διαρκώς αυξανόμενης δημοφιλίας του post-punk και του coldwave, είναι ένα νέο σχήμα να ξεχωρίσει και ο ήχος του να μην αποτελέσει αναμάσημα. Να το πάει ένα βήμα παραπέρα, να αφήσει ένα ξεχωριστό αποτύπωμα. Ευτυχώς για εμάς που βουτάμε στα μουσικά σκοτάδια, οι Desinteresse, το τρίο πλέον (ξεκίνησαν ως ντουέτο το 2022) από την Ολλανδία, είναι μια τέτοια περίπτωση.

To "Onschuld", κυκλοφόρησε σε βινύλιο και κασέτα από την Fabrika Records, ένα label που μας έχει προσφέρει πολλά μαύρα διαμάντια. Οι προηγούμενες κυκλοφορίες τους (που επίσης αξίζουν προσοχής) είναι απότοκα της προσήλωσής τους στο σύνολο της δημιουργικής διαδικασίας, από τη σύνθεση μέχρι την παραγωγή, όπως και της DIY ηθικής. Η ιδιαιτερότητα (και) του πρώτου «πραγματικού άλμπουμ» τους, όπως το χαρακτηρίζουν οι ίδιοι, ξεκινά από την παραγωγή του. Οι Desinteresse έχοντας και σε αυτή την περίπτωση τον έλεγχό της, επέλεξαν μια πλήρως αναλογική προσέγγιση, φέροντας συνειδητά την αισθητική μιας επιστροφής στον ήχο των 70s και 80s - εξ ου και η αποκλειστική χρήση οργάνων, εφέ και ενισχυτών από εκείνη την περίοδο. Αυτή την κληρονομιά (στην οποία δεν επιστρέφουν νοσταλγικά) ανασύρουν δίνοντας νέα πνοή στο μουσικό αποτέλεσμα, μέσα από μονοπάτια που εναλλάσσονται μεταξύ της goth, σκοτεινής μελαγχολίας των Cure στα "Faith" και "Pornography", τον ψυχρό και ασφυκτικό post-punk παλμό των Joy Division, για να περάσουν μουσικές γεωγραφίες και να φτάσουν στην coldwave κραυγή των γαλλικών παραδειγμάτων ή των υπογείων της ανατολικής Ευρώπης των 80s που τα synths έχουν τον πρώτο λόγο.

Αυτή δεν είναι μια εύκολη υπόθεση και ένας δίσκος με τέτοιες διαδρομές θα μπορούσε να χάνεται, να προσπαθεί να γίνει πολλά και να μην καταλήγει σε τίποτα. Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει με το "Onschuld", την επονομαζόμενη «αθωότητα» μιας δημιουργίας που δεικτικά προσεγγίζει την υπαρξιακή αποστασιοποίηση. Ήδη από τις πρώτες νότες των 33 σχεδόν λεπτών διάρκειας, δημιουργεί ένα ψυχρό ηχητικό τοπίο που αιχμαλωτίζει. Αν ο ήχος μπορούσε να αποτυπωθεί σε εικόνα, οι στροφές του βινυλίου θα ανέδυαν μια βαριά ομίχλη που απλώνεται στον χώρο.

Στο ομώνυμο εισαγωγικό κομμάτι, όπως και στο "Niets Te Zeggen" ανακαλύπτουμε την πρώτη από τις πτυχές αυτού του άλμπουμ, που είναι μοιρασμένο ατμοσφαιρικά και ηχητικά σε τρία μέρη. Το μπάσο του Bart Vranken βγαίνει μπροστά, για να έρθουν οι κιθαριστικές και synth φορτίσεις από τον Sem van den Munckhof. Τα ντραμς εδώ παρασύρονται στον ρυθμό. Σημείο τομής, μια βουτιά σε μια αμείλικτη μελαγχολία - και προσωπικό αγαπημένο - το "Brekend Glas". Η μπασογραμμή χαράσσεται βαθύτερα, τα synths παίρνουν εντονότερο ρόλο, διαμορφώνουν την ατμόσφαιρα, ενώ τα φωνητικά του Sem, πότε κραυγή και άλλοτε βραδυφλεγής σπαραγμός, στοιχειώνουν. Η coldwave αισθητική των "Zwart Wit" και "Grijze Dromen" έρχεται να επιβεβαιώσει τη μετάβαση σε ένα διαφοροποιημένο ηχητικό τοπίο και να δώσει νέους παγωμένους ύμνους. Στις πρώτες νότες του "Fantomen" - μιας σκοτεινά ερωτεύσιμης στιγμής του δίσκου - νιώθουμε μια ακόμη μετατόπιση. Το κλείσιμο είναι και ένα κλείσιμο ματιού στην παρακαταθήκη των Joy Division. Παραμορφωμένη, αιχμηρή κιθάρα και βαριά φωνητικά, μαζί με τα ντραμς του Joppe de Swart που εδώ θέτουν αυστηρά τον ρυθμό και ξεχωρίζουν, μας δίνουν ένα κομμάτι γεμάτο σκοτεινή post-punk ένταση. Το "Denkt U?", με στίχο βασισμένο στην ελεύθερη απόδοση αποσπασμάτων από τις «Επικίνδυνες Σχέσεις» και ήχο που θα μπορούσε να έχει ως αναφορά το "Closer", λειτουργεί ως ένας αποχαιρετισμός, μια (ερωτική;) επιστολή που φτάνει στο τέλος της - με τις πολλαπλές ερμηνείες που μπορεί να φέρει.

Ο ολλανδικός στίχος δεν λειτουργεί ως εμπόδιο, αλλά αποδίδει μια γοητεία στα φωνητικά, που ακούγονται ως ένα φορτισμένο και τελετουργικό κάλεσμα. Μπαίνουμε σε μια συνθήκη μυσταγωγίας απόλυτα ταιριαστή με την ατμοσφαιρικότητα που διαπνέει το σύνολο, ένα ξεπέρασμα της ανάγκης για μετάφραση, αφού το νόημα μπορείς να το αισθανθείς. Πώς αλλιώς να περιγραφεί εκείνη η στιγμή του σπαρακτικού επαναλαμβανόμενου "Eindloos" στο "Brekend Glas", που δημιουργεί το αίσθημα μιας αέναης απελπισίας;

Ο δίσκος ακούγεται με μια ανάσα και αξίζει κάθε στιγμή αυτής της εμπειρίας, αφού πρόκειται για ένα υπέροχα σκοτεινό πρώτο άλμπουμ που υπόσχεται πολλά. Το "Onschuld" και οι Desinteresse είναι μια νέα προσθήκη που αναζωογονεί το coldwave, όχι μόνο ως προς το αποτέλεσμα, αλλά και ως προς την καλλιτεχνική προσέγγιση της δημιουργίας από τα πρώτα βήματά της. Ιδανική συνθήκη για την ακρόαση του, ένα σκοτεινό απόγευμα του φθινοπώρου. Για όσες έχουμε ανάγκη την εμπειρία της ζωντανής εμφάνισης σε γκρίζους ορίζοντες, (πάλι καλά) η περιοδεία τους στην Ευρώπη και η παρουσία τους στο line-up του Grauzone για το 2026, φέρνει αυτή την επιθυμία ένα βήμα πιο κοντά.

Το "Onschuld" είναι από εκείνα τα άλμπουμ που λειτουργούν ως κάλεσμα σε μια εξερεύνηση των μύχιων πτυχών μας. Η εσωστρέφεια συνυπάρχει με στιγμές καθαρής ενέργειας, η αυστηρή δομή εναλλάσσεται με την δημιουργική ελευθερία. Μένει να αφεθούμε.

Bandcamp