Andrew Latimer

"In the Dark"

Μετά το σοβαρό πρόβλημα υγείας του Andrew Latimer που εμφανίστηκε κατά την περίοδο του "A Nod And A Wink" άλμπουμ (2002) ήταν αναμενόμενο το συγκρότημα να μπει σε δισκογραφική αναστολή. Βέβαια κατά διαστήματα πραγματοποιούνταν σποραδικές επιλεγμένες συναυλίες αλλά ήταν φανερό ότι ο Latimer δεν θα ακολουθούσε πλέον συστηματικό πρόγραμμα ηχογραφήσεων και περιοδειών. Βέβαια τα νέα διέρρεαν τα τελευταία δύο χρόνια και αναμέναμε μια νέα κυκλοφορία αλλά δεν ήταν καθόλου ξεκάθαρό αν θα είχε το όνομα των Camel ή θα ήταν η πρώτη του καθαρά προσωπική κυκλοφορία.

Μέχρι τον Αύγουστο φέτος όπου αποκλειστικά από την σελίδα του στο Bandcamp άρχισε να κυκλοφορεί διάφορα μεμονωμένα κομμάτια σε ένα διαφορετικό στυλ από των Camel. Υπήρχε το progressive rock στοιχείο αλλά είχαν ενσωματωθεί και στοιχεία ambient αλλά και classical crossover. Το "War Stories" ακολουθεί και αυτό ανάλογη ηχητική κατεύθυνση. Ας εξετάσουμε γιατί δε θα μπορούσε να είναι ένα Camel άλμπουμ. Ο πρώτος και βασικός λόγος πέραν της μουσικής κατεύθυνσης που απομακρύνεται από τις φόρμες των Camel είναι ότι δεν συμμετέχουν όλα τα μέλη του συγκροτήματος αλλά πέραν του Latimer που παίζει σχεδόν όλα τα όργανα μόνος του, συμμετέχει ο Pete Jones στα "In the Dark" και "Going Home" στα φωνητικά και στο σαξόφωνο και ο Guy LeBlanc που συνεργάστηκε με το συγκρότημα στο "A Nod and a Wink" παίζει πιάνο, μπάσο και drums μόνο στο "Going Home", ενώ ο Colin Bass, ο μπασίστας των Camel έχει δημιουργήσει μόνο το artwork του άλμπουμ.

Το άλμπουμ κυκλοφορεί μόνο ως digital single track αποκλειστικά και αυτό μέχρι στιγμής τουλάχιστον, από το Bandcamp. Περιλαμβάνει 14 ενότητες-κομμάτια, στα οποία αναφέρονται οι τίτλοι αλλά όχι οι διάρκειες, γεγονός που σε μπερδεύει στο να γνωρίζεις σε ποιο ακριβώς κομμάτι είσαι ανά πάσα στιγμή κατά την ακρόαση. Αυτό προφανώς έγινε εσκεμμένα για να σε καθηλώσει και να μην κάνεις skip στο επόμενο. Ο στόχος είναι να ακούγεται ολόκληρο μονομιάς.

Το έργο περνάει ηχητικά και στιχουργικά, μέσα από τα τρία τραγούδια με φωνητικά, από διάφορα συναισθηματικά στάδια, με θέματα επαναλαμβανόμενα, με ατμόσφαιρες ήρεμες χωρίς κιθαριστικές εντάσεις αλλά ταιριαστές πάντα με το στάδιο του έργου. Όπως σε όλα τα αντιπολεμικά μουσικά έργα, υπάρχει και εδώ το αρχικό στάδιο που είναι η προετοιμασία για τη σύγκρουση ("Home", "The Beating Heart") την οποία ακολουθεί η κλιμάκωση ("Winds of Change", "Before the Storm", "In the Dark"), για να συνεχιστεί με την ελπίδα ("A Prayer", "We Are One", "Belief") και ύστερα τον ερχομό της απώλειας ("Waiting", "Lost for Words") για να έρθει στο τέλος η αναγέννηση ("The Cellist", "The Phoenix", "Long Road Ahead", "Going Home").

Πρόκειται για ένα πολύ σπουδαίο μουσικό έργο με έντονη συναισθηματική φόρτιση που ίσως αντανακλά με αλληγορική μορφή και την προσωπική περιπέτεια του Latimer και αδικείται από την αποκλειστικά μόνο ψηφιακή κυκλοφορία. Θεωρώ ότι κάποια στιγμή σύντομα θα πρέπει να εκδοθεί και σε cd.