Kamelot, The Silent Rage @ Fuzz Club, 07/05/23

Μία βραδιά που ανέδειξε το νέο πρόσωπο των Kamelot, χωρίς να κρύβει τη σαγήνη του παρελθόντος τους

Από τον Μάνο Κορνηλάκη - Ορφανουδάκη, 09/05/2023 @ 19:24

Οι επισκέψεις των Kamelot δεν έχουν υπάρξει και ιδιαίτερα συχνές στη χώρα μας. Από το 2007 έχουν έρθει μονάχα τρεις φορές, μία για την προώθηση του εξαιρετικού "Ghost Opera", κατόπιν με την κυκλοφορία του "Haven", και επιτέλους ξανά φέτος, έχοντας στη φαρέτρα τους ένα ζεματιστό "The Awakening", που δεν έχει καλά καλά κλείσει δύο μήνες ζωής. Οι power metallers έμελλε να γράψουν ιστορία στις αρχές του αιώνα με το διπλό δισκογραφικό σφυροκόπημα "Epica / The Black Halo" που εμπνεόταν από το έργο «Φάουστ» του Goethe, αλλά διογκώθηκαν εμπορικά μετά την αποχώρηση του εμβληματικού frontman τους Roy Khan και την αντικατάστασή του από τον εξίσου πολυτάλαντο Tommy Karevik των Seventh Wonder. Ποτέ δεν έπαψαν να κυκλοφορούν ποιοτικούς δίσκους, όμως, και παρά τα κατά καιρούς στραβοπατήματα μας χάρισαν και διαμάντια - και θα υπερασπιστώ έναν τέτοιο τίτλο για δισκάρες όπως το "Silverthorn".

Ο ενθουσιασμός κορυφωνόταν όσο πλησίαζε η ώρα του live, καθώς εδώ πρόκειται για μία από τις μπάντες που μας μεγάλωσαν. Ακόμη κι αν τα τελευταία χρόνια έχει χαθεί το στοιχείο του αιφνιδιασμού, οι Kamelot παραμένουν ένα από εκείνα τα συγκροτήματα που στέκονται μέσα μας ως comfort food, και τα οποία μπορούμε να απολαμβάνουμε ακόμη κι αν προβλέπουμε με ακρίβεια τι έχουν να μας δώσουν. Φτάσαμε, λοιπόν, στο χώρο του Fuzz Club με αρκετή ευδιαθεσία, γνωρίζοντας ότι θα περνούσαμε - αναμενόμενα - πολύ καλά, και με αρκετή περιέργεια για τους The Silent Rage που θα άνοιγαν την βραδιά.

The Silent Rage

Οι Αθηναίοι modern metallers ανέβηκαν στη σκηνή καταχειροκροτούμενοι και με αρκετή μερίδα του κοινού να προσμένει να τους ακούσει. Έχοντας εξάλλου ανοίξει την μέρα των Blind Guardian και Sabaton πέρυσι το καλοκαίρι στα πλαίσια του Release Athens Festival, ήταν σίγουρο ότι έρχονταν με άλλον αέρα, και με περισσότερο κόσμο να πίνει νερό στ’ όνομά τους. Με τον επερχόμενο, δεύτερο δίσκο τους "Nuances Of Life" να κυκλοφορεί στα τέλη Μαΐου, οι Silent Rage έμοιαζαν τρομερά ενθουσιασμένοι και πορωμένοι πάνω στο σανίδι. Παρά το μπούκωμα στον ήχο, που μας κόστισε αρκετά δεύτερα φωνητικά, ορισμένα solos, και κάμποσες λεπτομέρειες από το μπάσο, το υλικό τους ήταν πολύ ανεβαστικό και καλοδουλεμένο, ώστε κάθε κομμάτι να κερδίζει το κοπάνημα του κοινού. Σίγουρα υπήρχαν κάποια περιθώρια βελτίωσης, και με αντικαταστάτη στην lead κιθάρα η πρόκληση ήταν μεγαλύτερη, όμως στο τέλος το κοινό τους ανήκε, και μας ανάγκασε να υποκλιθούμε στην ορμή και την ενέργειά τους. Η άνεση του Μιχάλη Ρινακάκη στο μικρόφωνο, το διαρκές χαμόγελο, και η επικοινωνία με το κοινό υπήρξε καταλυτική στη διασκέδαση του κοινού. Αφού μας ξεσήκωσαν για τα καλά, λοιπόν, μας αποχαιρέτησαν με το "A Piece of Eden", και μας άφησαν να περιμένουμε για τους μεγάλους headliners της βραδιάς.

The Silent Rage

SETLIST

The Serpent Lord
 My Race Won't Last
Sin Of A Pilgrim
Code Of Destruction
Stormwarrior
Leading The Legions
A Piece Of Eden

Ένα τέταρτο μετά τις 22:00, και με το μισοφωτισμένο παραβάν από πίσω με το εντυπωσιακό εξώφυλλο του "The Awakening" να μας γεμίζει επικά συναισθήματα, ξεκίνησε να παίζει το ορχηστρικό intro για να μπούμε με τα μπούνια στο "Veil of Elysium". Οι Kamelot βγήκαν στη σκηνή με τρομερή ενέργεια, και η αλληλεπίδρασή τους με το κοινό ήταν αμέσως ζεστή και ευδιάθετη. Απευθυνόμενοι ταυτόχρονα σε κάθε μεριά του χώρου, και με επικοινωνία και με τον εξώστη, ενώ παράλληλα απέδιδαν στο έπακρο τα κομμάτι, έδιναν μαθήματα επαγγελματισμού. Μία καλοκουρδισμένη μηχανή, με χορογραφημένη σκηνική παρουσία, διακριτικά props, και με την σιγουριά που φέρνει η ιστορία τριών δεκαετιών, ήρθαν να μας τιμήσουν διαλέγοντας σπουδαία κομμάτια από το σύνολο - "Poetry for the Poisoned" εξαιρουμένου - της δισκογραφίας τους. Η Melissa Bonny συμπλήρωνε τον ζωντανό ήχο τους ως δεύτερη vocalist αυτής της περιοδείας, και εντυπωσίαζε τόσο με τα οπερατικά της φωνητικά, όσο και με την άνεσή της στα brutals, τα οποια και απογείωσαν κομματάρες όπως το "March of Mephisto", στο οποίο πρέπει να έβγαλα τον ώμο μου από τις υψωμένες γροθιές.

Kamelot

Παρ’ όλο που πρόκειται για ένα συγκρότημα με πολλές αλλαγές μελών μέσα στην ιστορία του, το δέσιμό τους ήταν εκπληκτικό. Ο Thomas Youngblood σταθερός βράχος στην κιθάρα και πολύ εξωστρεφής πλάι στον χαρισματικό και ικανότατο Tommy Karevik, αποτελούσε ξεκάθαρα τον «μπαμπά» της βραδιάς, μιας και όλο το εγχείρημα βασίζεται στις πλάτες του, γι’ αυτό και αποθεώθηκε. Ο δεύτερος μακροβιότερος μουσικός ανάμεσά τους, ο Sean Tibbetts στο μπάσο, πέρα από υπέροχη περσόνα, γέμιζε και τη σκηνή με την παρουσία του σχεδόν όσο γεμίζει τον ήχο με το μπάσο του, με τα μακριά του ράστα να ανεμίζουν με κάθε κούνημα της κεφαλής, ενώ ο Oliver Palotai ήταν μεν ο πιο διακριτικός, αλλά ταυτόχρονα και ο «μαέστρος», που είχε υπ’ ευθύνη του όλο το ορχηστρικό και ηλεκτρονικό μέρος των κομματιών. Αφορμή γνωριμίας και με το νεότερο μέλος τους, τον γελαστό και συμπαθέστατο Alex Landenburg, ο οποίος και βρήκε ευκαιρία να μας συστηθεί με το drum solo του με προηχογραφημένα ορχηστρικά, το οποίο έμοιαζε βγαλμένο απευθείας από το OST κάποιου video game.

Kamelot

Το σφηνάκι "Center Of The Universe" προκάλεσε αδιαμφισβήτητα παροξυσμό, ως μη αναμενόμενη εκπροσώπηση του μαγευτικού "Epica", ενώ το "Song for Jolee" που ακολούθησε μετά το "NightSky" μας ηρέμησε και μας διασκέδασε με τον οικείο συναισθηματισμό του και τα υψωμένα κινητά που φώτισαν τον χώρο. Προς έκπληξη κανενός, το βάρος έπεσε στο τελευταίο τους δίσκο, με το "New Babylon" να αναδεικνύεται και στο ζωντανό περιβάλλον ως ένα από τα καλύτερα του "Awakening", ενώ εντύπωση προκάλεσε που στο encore έπαιξαν κομμάτια από τα τρία τελευταία τους άλμπουμ αντί για παλιά αγαπημένα, δείχνοντας όμως παράλληλα την πίστη που έχουν στο καινούργιο τους, πιο ραφιναρισμένο υλικό.

Kamelot

Με φανερή την συγκίνηση από την αντίδραση του κοινού, οι Kamelot προς το τέλος μας συστήθηκαν ένας προς έναν, εισπράττοντας γερό χειροκρότημα, ενώ το παιχνιδιάρικο πέρασμα από το "We Will Rock You" των Queen σε εναλλαγή με τις ka-me-lot ιαχές, υποννόησε και το πόσο καλά φαινόταν να περνάνε και οι ίδιοι μέσα σε αυτό το κλίμα εκτίμησης και καλώς εννοούμενου οπαδισμού. Ο Thomas Youngblood μάλιστα έδειχνε απορημένος με την ζεστή αγκαλιά που τους επιφυλάξαμε, και αναρωτήθηκε γιατί δεν έρχονται στην Ελλάδα κάθε εξάμηνο, και μας άφησε με την υπόσχεση ότι η επιστροφή τους θα γίνει συντομότερα απ’ όσο νομίζουμε.

Kamelot

Ομολογουμένως, η βραδιά δεν κύλησε άνευ προβλημάτων, μιας και ο ήχος δεν υπήρξε σύμμαχος του συγκροτήματος. Με την κιθάρα να ξυρίζει, και τα πρίμα γενικώς να είναι στο κόκκινο, υπήρξαν αρκετές στιγμές που γνώριζα τι έπαιζαν, αλλά δεν το άκουγα. Το ίδιο πρόβλημα υπήρχε όταν έπαιζαν όλα τα όργανα, μαζί με προηχογραφημένα ορχηστρικά, και τους δύο τραγουδιστές, όπου μέσα σε όλο αυτόν τον άνισο ορυμαγδό πολλές ουσιαστικές λεπτομέρειες θάβονταν. Αυτό ήταν ίσως το μοναδικό σημαντικό, αλλά όχι ευκαταφρόνητο μειονέκτημα, που έριχνε την βραδιά και δεν άφησε τη μαγεία των κομματιών να αναδειχθεί στο σύνολό της, κλέβοντας πόντους από ένα υλικό που χρειάζεται την γυαλάδα για να αναδείξει όλη την αξία του. Από εκεί και πέρα, όμως, οι Kamelot δεν ήταν τίποτα λιγότερο από επαγγελματίες, και ήταν πραγματική χαρά να βλέπουμε ένα συγκρότημα που έχει γράψει ιστορία και βρίσκεται ακόμη στα ντουζένια του, ως ένα από τα ελάχιστα που έχουν επιβιώσει από τα ‘90s, που έχει εξελίξει τον ήχο του, και έχει εκμοντερνίσει την εικόνα του. Το μόνο σίγουρο είναι ότι, έξι χρόνια μετά την τελευταία τους εμφάνιση στη χώρα μας, η συναυλία άξιζε τον κόπο ακόμη και με τα ψεγάδια της, και μας αντάμειψε και με το παραπάνω. Ας ελπίσουμε να μην χρειαστεί να περιμένουμε άλλα τόσα για να τους ξαναδούμε ζωντανά. Μέχρι τότε, they have our farewell!

Kamelot

Φωτογραφίες: Αφροδίτη Ζαγγανά

SETLIST

Veil Of Elysium
Rule The World
Opus Of The Night (Ghost Requiem)
Insomnia
When The Lights Are Down
Vespertine (My Crimson Bride)
New Babylon
Karma
Center Of The Universe
NightSky
Song For Jolee
Drum Solo
March Of Mephisto
Keyboard Solo
Forever

Encore:
Phantom Divine (Shadow Empire)
One More Flag In The Ground
Liar Liar (Wasteland Monarchy)

  • SHARE
  • TWEET