Kamelot, Sunburst @ Gagarin 205, 10/11/17

Κοντεύει να περάσει σχεδόν μια δεκαετία από την προηγούμενη εμφάνιση των Kamelot στη χώρα μας (που είχε πραγματοποιηθεί στα πλαίσια της προώθησης του, τότε φρέσκου, "Ghost Opera") και αρκετά είναι εκείνα που έχουν αλλάξει στις τάξεις των Αμερικάνων από εκείνη την περίοδο. Με πρώτο και σημαντικότερο την αποχώρηση του κορυφαίου Roy Khan και την αντικατάσταση του από τον πολυτάλαντο Tommy Karevik, οι συμφωνικοί metallers από την Tampa της Φλόριντα μοιάζουν να έχουν επανέλθει πια σε ρυθμούς πλήρους φόρμας (έπειτα από την μικρή συνθετική «κοιλιά» που έκαναν προς τα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας), με τα άλμπουμ τους με τον Σουηδό ερμηνευτή στο μικρόφωνο να γνωρίζουν σημαντική επιτυχία, τη δημοφιλία τους να αυξάνεται ολοένα και περισσότερο και τις ζωντανές τους εμφανίσεις να «σπέρνουν» σταθερά. Έτσι, λίγο το μεγάλο διάστημα προσμονής για την εδώ επιστροφή τους, λίγο το έτσι κι αλλιώς σπουδαίο της μουσικής υπάρξεως τους, έμοιαζε σχεδόν αναμενόμενο πως το γνωστό μαγαζί της Λιοσίων θα ήταν κατάμεστο, όπως άλλωστε και συνέβη.

Ας πάρουμε, όμως τα πράγματα από την αρχή. Με την ώρα να κοντεύει εννιά, οι Sunburst εκκίνησαν το set τους με το "Out Of The World" και για περίπου τρία τέταρτα της ώρας μας παρουσίασαν μια επιλογή κομματιών από το περσινό (πολύ καλό) τους ντεμπούτο, "Fragments Of Creation". Οι Λαρισαίοι prog/power metallers είναι από τις πλέον ανερχόμενες δυνάμεις της εγχώριας σκηνής, με το line-up τους να μοιάζει με μια all star σύναξη Ελλήνων μουσικών του είδους και τη μουσική τους σαν μια πιο Nevermore-ική εκδοχή του Conception-meets-Symphony X prog/power ήχου, οπότε δεδομένα το κοινό μπορούσε να ελπίζει για μια εμφάνιση που θα έβαζε δύσκολα στους headliners.

Άλλωστε, τα εντυπωσιακά τραγούδια ("Dementia", "Symbol Of Life") υπήρχαν, ο Βασίλης Γεωργίου αποτελεί έναν ερμηνευτή παγκόσμιας κλάσης (με επιπλέον παράσημο την παρουσία του στην τελική τριάδα των υποψηφίων αντικαταστατών του Roy Khan στους Kamelot), ενώ και η υπόλοιπη μπάντα, με πρώτο και καλύτερο τον μπαρουτοκαπνισμένο Gus Drax και το στιβαρότατο rhythm section να ακολουθεί, απέδειξαν περίτρανα πως αξίζουν στο έπακρο τα όσα επαινετικά έχουν ειπωθεί για αυτούς.

Μοναδικά παράπονα, σε μια κατά τα άλλα ανταγωνιστικότατη εμφάνιση, υπήρξαν ο σχετικά μέτριος ήχος, που σε αρκετές περιπτώσεις παρουσιάστηκε αρκετά πιο «βρώμικος» απ’ ότι θα έπρεπε, αλλά και τα προηχογραφημένα μέρη των keyboard σημείων της μουσικής τους, τα οποία άφηναν μια επιλήψιμη αίσθηση στα όσα ακούσαμε λόγω της αρκετά συχνής παρουσίας τους. Ακόμη κι έτσι, όμως, οι Sunburst πραγματοποίησαν μια σχεδόν ιδανική εμφάνιση, αποτελώντας κι επί του πρακτέου την πιο ταιριαστή επιλογή support σχήματος που θα μπορούσε να επιλεχθεί για αυτήν την περίσταση.

Έπειτα από μια μισάωρη διακοπή, η ώρα των Kamelot είχε επιτέλους φτάσει, με την μπάντα να βγαίνει στη σκηνή εν μέσω επιδοκιμασιών και με τις πρώτες νότες του "Veil Of Elysium" να ορίζουν κι επισήμως την έναρξη του σπουδαίου show που μας επιφύλασσαν. Ο ήχος, πάντως, έμελλε να παραμείνει δύστροπος και για αυτούς, τουλάχιστον για τα τρία πρώτα τραγούδια ("Veil Of Elysium", "Ghost Opera", "The Great Pandemonium"), αλλά και σε διάσπαρτες περιπτώσεις στη συνέχεια, γεγονός που δεν πτόησε πάντως το γεμάτο club να σεισθεί συθέμελα λόγω των όσων παρακολουθούσαμε να συμβαίνουν μπροστά μας.

Κι αν αυτή η εκκίνηση έμοιαζε απλά με μια καλή προθέρμανση των όσων θα ακολουθούσαν, δεν μπορεί να ειπωθεί το ίδιο και για τη συνέχεια, με τα αγαπημένα "Center Of The Universe" και "Karma" να προκαλούν παροξυσμικές αντιδράσεις και να τραγουδιούνται στίχο προς στίχο από το αχαλιναγώγητο κοινό και το soon-to-be-classic μπαλαντοειδές "Here’s To The Fall" να ρίχνει καίρια τον καταιγιστικό ρυθμό. Γεγονός είναι, πάντως, πως αυτή η επανεμφάνιση των Αμερικάνων στη χώρα μας είχε ξεκάθαρο πρωταγωνιστή τον Tommy Karevik, με τον Σουηδό τραγουδιστή να αποδεικνύει πως, εκτός από μια θεσπέσια φωνή, διαθέτει κι ένα σπάνιο επικοινωνιακό χάρισμα, που σε συνδυασμό με την τόσο ανεπιτήδευτη ταπεινότητα που τον διακατέχει, τον ανεβάζει πολλά επίπεδα στην εκτίμηση μας.

Έτσι, κατευθύνοντας άκοπα το κοινό να ακολουθήσει τις φωνητικές του ορέξεις, αλλά και «σπάζοντας τον πάγο» με μια ιστορία από τα παιδικά του χρόνια και την πρώτη του επίσκεψη στην Ελλάδα (και το νησί της Ρόδου), έσβησε τις όποιες αντιγνωμίες μπορεί να υπήρχαν για την παρουσία του στους Kamelot, δείχνοντας πως η θέση δικαιωματικά πλέον του ανήκει. Όταν, άλλωστε, μπορείς και τραγουδάς τόσο πιστά στις ερμηνευτικές διδαχές του Roy Khan, αλλά με τον ολότελα δικό σου προσωπικό τρόπο, δεν μπορεί να γίνει και αλλιώς.

Κανένας, ωστόσο, δεν υστερούσε επί σκηνής, καθώς η βραδιά εξελισσόταν και το ένα σπουδαίο τραγούδι ("Rule The World", "Insomnia") διαδεχόταν το άλλο ("Forever"), σε ένα οπτικοακουστικό υπερθέαμα που ενισχύονταν και στους δύο αισθητικούς του τομείς από την παρουσία των εντυπωσιακών (από κάθε άποψη) Kobra Paige και Hel Pyre στα δεύτερα φωνητικά. Ιδιαίτερη μνεία, βέβαια, αξίζει στον Casey Grillo, καθώς ο Αμερικάνος ντράμερ έχει εξελιχθεί, μέσα σε αυτά τα είκοσι χρόνια που είναι μέλος της μπάντας, από έναν ταλαντούχο αλλά λίγο άγουρο τυμπανιστή, σε ένα πραγματικό θηρίο των τυμπάνων, κάτι που απέδειξε και στο drum solo που παρουσίασε προς το κλείσιμο του βασικού set.

Φθάνοντας στο τέλος, το αναμενόμενο encore με τα "Sacrimony (Angel Of Afterlife)" και "March Of Mephisto", με την μπάντα να συνεχίζει να αποδίδει «στο κόκκινο», έχοντας έναν αέρα μεγαλοπρέπειας και μια επιβλητική άνεση επί σκηνής, επισφράγισε μια από τις καλύτερες ζωντανές εμφανίσεις που είχαμε την τύχη να ζήσουμε φέτος στη χώρα μας. Εν αναμονή, λοιπόν, του νέου τους δίσκου και κρίνοντας τόσο από τις αντιδράσεις του κοινού, όσο και της ίδιας της μπάντας και τις δηλώσεις του Thomas Youngblood, η σύντομη επιστροφή τους στην Ελλάδα πρέπει να θεωρείται - προς μεγάλη μας ευχαρίστηση - κάτι παραπάνω από δεδομένη.

Φωτογραφίες: Γιώργος Κρίκος