Kamelot

The Awakening

Napalm Records/Rockarolla (2023)
Από τον Νίκο Καταπίδη, 16/03/2023
Επαναφορά σε φόρμα, με έμπνευση από το παρελθόν
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Το μεγαλύτερο δισκογραφικά κενό στην καριέρα της μπάντας, ήρθε να κλείσει με το "The Awakening". Ο προκάτοχός του, ήταν μια άνιση δουλειά, που όμως είχε διάσπαρτες ενδιαφέρουσες ιδέες. Προφητικά ίσως, στο review του "Live From The 013" είχε γραφτεί ότι οι Kamelot δείχνουν έτοιμοι να κατακτήσουν μεγαλύτερες σκηνές και κοινά. Γιατί προφητικά; Γιατί φαίνεται πως στα πέντε χρόνια που μεσολάβησαν, η μπάντα πήρε το χρόνο που χρειαζόταν για να επανεκτιμήσει τον προσανατολισμό της, ρίχνοντας και κάποιες κλεφτές ματιές στο παρελθόν.

Κάτι δηλώσεις του τύπου "θέλαμε να φέρουμε πίσω κάποια στοιχεία του ήχου μας" τις ακούω με δυσπιστία, κι αυτό γιατί ή κάτι μπορεί να έχει πάει στραβά και η μπάντα προσπαθεί να φέρει πίσω κοινό που έχασε, ή απλά έχει ξεμείνει από έμπνευση και κάνει επίκληση στο συναίσθημα όσων έχουν αγαπήσει παλιότερες δουλειές. Ευτυχώς στην περίπτωση των Kamelot, δεν ισχύει τίποτε από τα δυο.

Το "The Awakening" μοιάζει όντως να είναι μια σύνοψη του ήχου όλων (σχεδόν) των εποχών της μπάντας. Τα συμφωνικά στοιχεία έχουν ενταθεί. Η ομολογουμένως χαμένη στη μετα-"Ghost Opera" εποχή φωτεινή πλευρά τους, έχει επανέλθει στο προσκήνιο. Η ισορροπία μεταξύ γρήγορων, power metal συνθέσεων και μιας πιο μοντέρνας πτυχής, επιτυγχάνεται με σχεδόν απόλυτη επιτυχία.

Από το ορχηστρικό intro του "Overture" που προϊδεάζει για τα μουσικά θέματα που θα ακολουθήσουν, στο "The Great Divide" με το ανθεμικό ρεφραίν, οι Kamelot γλυκοκοιτάνε την αίσθηση του "Epica". Καλοδεχούμενο, γιατί με την καλύτερη μέχρι τώρα παραγωγή τους, δεν ακούγεται σαν αναμάσημα, αλλά σαν μια φρέσκια ματιά σε μια πετυχημένη φόρμουλα.

Μεγάλες εκπλήξεις δεν περιμένει κανείς από μια power metal μπάντα, και θα ήταν ίσως και ανόητο. Μια μικρή έκπληξη όμως ήρθε με το "Opus Of The Night (Ghost Requiem)", ενα τραγούδι sequel στο "Ghost Opera", που όπως μας είπε ο τραγουδιστής της μπάντας, Tommy Karevik, ήθελε να γράψουν εδώ και πολλά χρόνια για να κλείσουν και την ιστορία με μια αισιόδοξη νότα. Το πρώτο μισό του δίσκου έχει όλα τα χιτάκια μαζεμένα, με το "Eventide’ να είναι το πιο κλασσικό mid-tempο κομμάτι με κάποια πιο σκοτεινά σημεία, ενώ το "One More Flag In The Ground" είναι ξεκάθαρα γραμμένο για συναυλίες, με τις ιαχές να προβλέπω από τώρα ότι θα δώσουν έναυσμα για τη συμμετοχή του κοινού.

Φυσικά, δε μπορούν να λείψουν οι μπαλάντες από ένα δίσκο των Kamelot. Το υπέροχο "Midsummer’s Eve" με την κέλτικη επιρροή και την πλούσια ενορχήστρωση, ξεδιπλώνει το ταλέντο του Tommy που μας χαρίζει μια από τις καλύτερες ερμηνείες του. Αναμφίβολα μια από τις καλύτερες στιγμές του άλμπουμ.

Αντίστοιχα συναντάμε και κάποια από τα πιο heavy σημεία, "Bloodmoon", και το πιο θεατρικό "My Pantheon (Forevermore)". Και πάλι η παραγωγή βοηθά ιδιαίτερα να αναδειχτεί τόσο ο όγκος στα riffs, όσο και η δουλειά του Oliver Palotai στα πλήκτρα με τους ποικίλους ήχους που ξεπετάγονται δημιουργώντας μια κινηματογραφική αίσθηση.

Η prog πλευρά της μπάντας εκπροσωπείται στο "New Babylon", όπου έχουμε και τη guest εμφάνιση της Melissa Bonny των Ad Infinitum. Μια πομπώδης σύνθεση, με κάποιες αισθητικές αναφορές στην εποχή του "Karma".

Συνολικά, το "The Awakening" είναι τελικά μια αφύπνιση για τη μπάντα, που φαινόταν να έχει βαλτώσει λίγο τελευταία. Ένας αξιόλογος δίσκος μοντέρνου συμφωνικού power metal, τους επαναφέρει στο προσκήνιο, κι αξίζει έστω μερικές ακροάσεις ακόμη κι από αυτούς που τους έχουν αφήσει εδώ και καιρό.

  • SHARE
  • TWEET