Dead Can Dance, David Kuckhermann @ Θέατρο Γης, 01/07/19

Κορυφαία εμφάνιση με greatest hits setlist

Από τον Γιάννη Βόλκα, 04/07/2019 @ 11:45

Πολλές οι φετινές συναυλίες, πάρα πολλές ακόμα και αν αναφερόμαστε μόνο στην πόλη της Θεσσαλονίκης, χωρίς να μετρήσουμε τις επισκέψεις των βόρειων στην πρωτεύουσα. Δύσκολη η επιλογή ακόμα και αν κατανομήσουμε τις βραδιές ανά είδος. Πολλές γνώριμες φάτσες στο Θέατρο Γης. Πολλές από αυτές τις είδαμε λίγες μέρες νωρίτερα στον ίδιο χώρο στην επίσκεψη της Loreena McKennitt. Αυτήν τη φορά όμως, με συνοπτικές διαδικασίες τα πράγματα έγιναν πιο αυθεντικά, χωρίς φυσικά για οτιδήποτε να φταίει η Καναδή ιέρεια η οποία κατάφερε να μας μαγέψει ακόμα και υπο αντίξοες συνθήκες.

Αφαιρέστε τους περιστασιακούς που είχαν «σκάσει» για το "Tango To Evora", προσθέστε μπόλικα ασπρόμαυρα T-shirts Bauhaus, Siouxsie και Cure, τοποθετήστε τους μπροστα στο κάγκελο και όχι αραχτούς στα καθίσματα με φελιζόλ και πασατέμπο και την έχεις βρει τη διαφορά ανάμεσα στις δυο βραδιές. Η συγκεκριμένη σύγκριση δεν έχει να κάνει φυσικά με τους καλλιτέχνες και πόσο παραπάνω με τη μαγευτική Loreena McKennitt αλλά λίγο κάποια μουσικά σημεία τομής (μην ξεχνάμε ότι ακούσαμε το "The Wind That Shakes The Barley" και από τους δυο), λίγο ο ίδιος συναυλιακός χώρος, λίγο η διαφορά λίγων ημερών έφερε σκέψεις στο μυαλό μας.

Καθώς σκεφτόμασταν αυτά, στη σκηνή βρισκόταν ο David Kuckhermann, ο ίδιος που άνοιξε την προηγούμενη εμφάνιση των Dead Can Dance στο Θέατρο Γης τον Σεπτέμβριο του 2012. Ενδιαφέροντα τα πειραματικά κρουστά του, εξαιρετική η τεχνική του αλλά, όπως και το 2012 έτσι και αυτήν τη φορά, δεν κατάφερε να τραβήξει τα βλέμματα του κοινού το οποίο παρακολουθούσε μεν αμίλητο και με τον δέοντα σεβασμό αλλά στην πραγματικότητα ανυπομονούσε για το κυρίως πιάτο. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων το concept του Kuckhermann παρουσιάζει ενδιαφέρον αλλά στο τέλος της ημέρας μοιάζει περισσότερο με ένα σεμινάριο με θεματολογία τα κρουστά ανά τον κόσμο παρά με ένα συναυλιακό μουσικό σχήμα.

David Kuckhermann

Όσον αφορά τους Dead Can Dance η νίκη έμοιαζε να έχει έρθει από τα αποδυτήρια. Η «αρένα» γέμισε με το καλημέρα, η παρουσία ενός ολοκληρωμένου συγκροτήματος βοήθησε ξεκάθαρα στον ήδη υπάρχων μουσικό πλούτο και η ρεκλάμα "Α Celebration - Life & Works 1980 - 2019 Tour" υπερτερούσε ξεκάθαρα του, αξιόλογου αλλά κατώτερου του παρελθόντος, "Dionysus". Μια κλεφτή ματιά στο setlist έφτανε, και ήσουν εκεί, δεν το έχανες για κανέναν λόγο.

Dead Can Dance

Βαρύ το ξεκίνημα με το "Anywhere Out Of The World", αρχή για την οποία δεν μπορείς να είσαι προετοιμασμένος. Σκοτεινή η μουσική, επιβλητικός ο Brendan Perry ο οποίος με το πέρασμα των ετών ωριμάζει σαν το παλιό καλό κρασί. Συνέχεια με το "Mesmerism" και σειρά έχει η Lisa Gerrard η οποία με την εξωπραγματική φωνή της συνεχίζει να μας ξαφνιάζει σαν να την ακούμε πρώτη φορά. Η αλληλουχία φωνητικών θα συνεχιστεί για όλη τη διάρκεια της βραδιάς με ελάχιστες εξαιρέσεις όπου το ντουέτο έρχεται πιο κοντά και συνυπάρχει όπως στην πανέμορφη διασκευή στο "Autumn Sun".

Dead Can Dance

Η περιήγηση στη δισκογραφία των Dead Can Dance περνά με ταχύτητα φωτός και δείχνει ξεκάθαρα ότι όσο και αν κρατούσε η συγκεκριμένη βραδιά δεν θα ήταν αρκετό. "In Power We Entrust The Love Advocated" και "Xavier" συντηρούν το σκοτάδι. Τα ταξίδια στα πέρατα της γης διαδέχονται το ένα το άλλο από το "The Wind That Shakes The Barley" μέχρι το "Yulunga (Spirit Dance)". To "The Host Of Seraphim" θα αποτελέσει μια από τις πιο ανατριχιαστικές στιγμές όχι μόνο της συγκεκριμένης βραδιάς αλλά και οποιασδήποτε συναυλιακής εμπειρίας ενώ η μοναδική σύνθεση απο το "Dionysus", το "Dance Of The Bacchantes" θα κλείσει προσωρινά τη βραδιά.

Dead Can Dance

Τέσσερα κομμάτια θα αποτελέσουν τα δυο encore με τη συγκινητική και πλέον κλασική διασκευή στο "Song To The Siren" του Tim Buckley να φέρνει δάκρυα στα μάτια, το "Cantara" να ανατριχιάζει όπως και οποιαδήποτε νότα από το κορυφαίο "Within The Realm Of A Dying Sun" και το "The Promised Womb" να αποτελεί ουσιαστικά τον αποχαιρετισμό της απόλυτα αμίλητης Lisa Gerrard η οποία αρκέστηκε σε αργές κινήσεις και σεμνούς χαιρετισμούς. Πραγματοποιώντας έναν τέλειο κύκλο και με τον ίδιο τρόπο που άνοιξε η μυσταγωγική βραδιά έτσι και έκλεισε. H υπέροχη φωνή του Brendan Perry στο μαγευτικό "Severance" έφερε τη λήξη μιας καταπληκτικής αλλά ταυτόχρονα τόσο απλής εμφάνισης.

Dead Can Dance

Το μπουζούκι απέκτησε άλλο νόημα στα χέρια του Perry, το theremin δεν έχει χειριστεί ποτέ με τόση λεπτότητα όπως το έκανε η Gerrard, οι δυο φωνές που αν και συνοδεύονται από τόσο ταλαντούχους μουσικούς θα αποτελούν πάντα τα highlights της βραδιάς. Οι Dead Can Dance επέστρεψαν ακόμα πιο εντυπωσιακοί από την προηγούμενη εμφάνισή τους γεγονός που πραγματικά σε κάνει να αναρωτιέσαι πόσο ψηλότερα θα μπορούσαν να φτάσουν.

Φωτογραφίες: Γιάννης Βόλκας

SETLIST
 

Anywhere Out Of The World
Mesmerism
Labour Of Love
Avatar
In Power We Entrust The Love Advocated
Bylar
Xavier
The Wind That Shakes The Barley
Sanvean
Indoctrination (A Design For Living)
Yulunga (Spiriti Dance)
The Carnival Is Over
The Host Of Seraphim
Amnesia
Autumn Sun (διασκευή Deleyaman)
Dance Of The Bachhantes
Song To The Siren (διασκευή Tim Buckley)
Cantara 
The Promised Womb
Severance

  • SHARE
  • TWEET