Twelve Foot Ninja: «Το χιούμορ θα είναι πάντα αναπόσπαστο κομμάτι της μπάντας»

Η Αυστραλία είναι γνωστή για το ό,τι βγάζει με μεγάλη συχνότητα ιδιαίτερα ταλαντούχες μπάντες. Μια από τις σχετικά πρόσφατες, αλλά ραγδαία αναπτυσσόμενες είναι και οι Twelve Foot Ninja. Επικοινωνήσαμε με τον frontman της μπάντας, Kin, και τον ρωτήσαμε αρκετά πράγματα σχετικά με τον πρόσφατο δίσκο του, "Outlier", την περιοδεία τους με τους Disturbed, αλλά και το κατά πόσο θα άλλαζαν το ύφος τους, αν υπέγραφαν σε μια μεγάλη δισκογραφική.

Είστε μια σχετικά φρέσκια μπάντα, θα θέλατε να συστηθείτε στους αναγνώστες μας;

Είμαστε οι Twelve Foot Ninja. Μια πενταμελής heavy fusion μπάντα από τη Μελβούρνη της Αυστραλίας.

Γιατί Twelve Foot Ninja; 

Γιατί όχι;

Εδώ και λίγο καιρό κυκλοφόρησε το "Outlier". Η δεύτερη απόπειρα σας. Είναι τέσσερα χρόνια από το "Silent Machine". Γιατί σας πήρε τόσο καιρό; Ποια είναι τα επόμενα πλάνα σας;

Μας πήρε καιρό, για αρκετούς λόγους. Γράψαμε πάνω από ογδόντα κομμάτια και τα περιορίσαμε στα δέκα. Αυτό απαιτεί χρόνο! Έχουμε αρκετά πλάνα, αλλά μόλις κυκλοφορήσαμε τον δίσκο, οπότε εστιάζουμε σε αυτό τώρα.

Θα χρειαστεί να περιμένουμε ακόμα τέσσερα χρόνια για τον επόμενο δίσκο;

Ελπίζω πως όχι.

Το "Outlier" είναι ένα από τα καλύτερα άλμπουμ που άκουσα το 2016. Είναι πολύ ποικιλόμορφο, χωρίς να είναι πολύ πολύπλοκο. Πώς θα περιγράφατε τον ήχο του;

Καταρχάς, ευχαριστώ για τη φιλοφρόνηση. Ακούγεται σαν πέντε μουσικοί που «χτυπάνε» τα όργανά τους. Δεν ξέρω, είμαι περίεργος να ακούσω πώς φαίνεται σε σένα.

Υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο concept στον δίσκο; Δεν μπορώ να συνδέσω με κάποιο τρόπο το εξώφυλλο και τον τίτλο.

Δεν υπάρχει κάποιο concept. Ο τίτλος ("Outlier") αναφέρεται στους ανθρώπους που εκτιμούν ενεργά τη μουσική μας. Είχαμε στήσει μια καμπάνια γι' αυτόν τον δίσκο, και σύντομα συνειδητοποιήσαμε ότι αυτοί που αγοράζουν τα άλμπουμ μας είναι αυτοί που ζουν στα όρια, και δεν είναι πλέον mainstream, εξ ου και "Outlier".

Ninja, Shuriken, comic, η γενικότερη θεματολογία στους δίσκους σας είναι επηρεασμένη αρκετά από ανατολίτικη κουλτούρα. Πότε ξεκίνησε αυτή η «εμμονή»;

Δεν θα το αποκαλούσα εμμονή. Εμείς απλά εκτιμούμε ιδιαίτερα την ανατολίτικη κουλτούρα, και το ότι έχουμε τη λέξη ninja στο όνομά μας απαιτεί να αναγνωρίζουμε αυτήν την κουλτούρα.

Φαίνεται ότι βάζετε αρκετά αστεία στοιχεία στη μουσική σας. Μερικοί από τους στίχους σας και τα περισσότερα videoclip σας έχουμε μια ιδιαίτερα έντονη χιουμοριστική διάθεση. Πιστεύετε ότι ίσως μια δισκογραφική θα επιχειρούσε να το αφαιρέσει από εσάς σε κάποιο σημείο; Θα το δεχόσασταν ή το αστείο κομμάτι είναι επίσης στοιχείο των Twelve Foot Ninja;

Δεν νομίζω ότι θα υπογράψουμε ποτέ σε κάποια μεγάλη δισκογραφική, γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο. Διατηρούμε τον έλεγχο της δημιουργίας. Το χιούμορ είναι αναπόσπαστο κομμάτι της μπάντας, πάντα θα είναι.

Επίσης, έχετε κάνει πολύ καλή δουλειά στα φωνητικά. Αρκετοί (ανάμεσά τους κι εγώ) σε συγκρίνουν με τον Mike Patton. Είναι έμπνευση για σένα;

Στα νιάτα μου άκουγα πάρα πολύ Patton, και έχω ακολουθήσει όλη την καριέρα του. Ωστόσο, έχω επηρεαστεί από αρκετούς τραγουδιστές, όχι μόνο τον Patton..

Δεν έχετε θέμα να χρησιμοποιήσετε στοιχεία εκτός metal στη μουσική σας. Έχει σημεία lounge, reggae, swing, ακόμα και dubstep στα κομμάτια σας. Ακούτε πολλά είδη μουσικής; Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας καλλιτέχνες εκτός metal;

Ακούω αρκετά είδη. Από hip-hop ξεχωρίζω τους A Tribe Called Quest, από jazz τον Charles Mingus, τον Dexter Gordon, ή τον Samuel Yirga. Από Fusion τους Brand X, ή τους Exivious... πάρα πολλοί για να τους αναφέρω.

Ποια είναι η συνθετική διαδικασία των Twelve Foot Ninja;

Εξαρτάται. Αλλά γενικά, κάποιος από εμάς θα έχει την ιδέα και οι υπόλοιποι θα συνεισφέρουν σε αυτήν. Συνήθως γράφουμε μέσω αλληλογραφίας.

Οι Disturbed σας επέλεξαν προσωπικά ως το opening act τους στην περιοδεία τους στην Αυστραλία για το 2016. Πώς σου φαίνεται; Τι άποψη έχεις γι’ αυτούς;

Είναι φανταστικό να αναγνωρίζεσαι από μια μπάντα του βεληνεκούς τους. Ανυπομονώ να παίξω σε αυτά τα show.

Η Αυστραλία είναι αρκετά παραγωγική τελευταία, με μπάντες όπως οι Closure In Moscow, οι Cog, οι Karnivool, οι The Getaway Plan, οι Dead Letter Circus και οι The Butterfly Effect. Τι συμβαίνει εκεί πέρα; Έχεις να προτείνεις κάποια ανερχόμενη μπάντα;

Πρόσφατα παίξαμε με τους Acolyte, μια πολύ καλή αυστραλέζικη prog μπάντα. Οι Circles επίσης είναι καλοί φίλοι μας, και εξαιρετικό συγκρότημα. Οι Northlane είναι επίσης φανταστικοί live. Οι Make Them Suffer έχουν μερικά εκπληκτικά κομμάτια, και οι I, Valiance είναι μια all-round γαμάτη μπάντα.

Σπάσατε ένα παγκόσμιο ρεκόρ με τη συλλογή του μεγαλύτερου ποσού μέσω crowdfunding για το "Ain’t That A Bitch", αν δεν κάνω λάθος. Πώς συνέβη αυτό; Περιμένατε να ξεπεράσετε τον αρχικό στόχο σας;

Δεν περιμέναμε τίποτα. Η ανταπόκριση ήταν συγκλονιστική. Ήταν αυτή η εμπειρία που μας έστρεψε στο crowd-funding.

Το "One Hand Killing" είναι ένα αρκετά επαγγελματικό video, συγχαρητήρια! Πώς ήταν τα γυρίσματα; Σας πήρε πολύ καιρό;

Πάντα είναι διασκεδαστικό, αλλά επίσης εξουθενωτικό να κάνεις video. Μας πήρε μια μέρα, και ήταν λήψη δεκαπέντε ωρών.

Θα κάνατε ποτέ ταινία και να γράψετε το soundtrack της; Υπάρχει κάποια για την οποία θα θέλατε να το ξαναγράψετε προσθέτοντας τη δική σας πινελιά;

Θα ήθελα να κάνω το "The Silent Flute" γνωστό και ως "Circle Of Iron". Το σενάριο ανήκει στην ιδιοκτησία του James Coburn, αλλά γράφτηκε από τον Bruce Lee.

Είδα στο YouTube μια ακουστική εκτέλεση του "Coming For You" και έμεινα έκπληκτος. Θα κάνατε έναν ακουστικό δίσκο; 

Κυκλοφορήσαμε το "Silent Machine" στις ΗΠΑ με δυο bonus ακουστικά κομμάτια και αυτήν τη στιγμή συζητάμε την πιθανότητα ενός ακουστικού δίσκου.

Έχετε έρθει στην Ελλάδα; Να σας περιμένουμε κάποια στιγμή σύντομα;

Ευελπιστώ σύντομα. Θα ήθελα να την επισκεφτώ. Διέδωσε το, και θα το κάνουμε πραγματικότητα.

Για να κλείσουμε τη συνέντευξη, κάντο με το δικό σου τρόπο.

Ευχαριστώ! (στα ελληνικά)

Σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου, και για μια ακόμα φορά συγχαρητήρια για τον δίσκο!

Διαβάστε εδώ την κριτική του δίσκου "Outlier" από τον Άλκη Κοροβέση.