Dead Can Dance live σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, 21-23/09/12

Από τους Γιάννη Βόλκα, Αντώνη Κονδύλη, 25/09/2012 @ 12:38
Ιδιαίτερα δυνατός ο φετινός συναυλιακός Σεπτέμβρης. Εξίσου πλούσιο εξελίσσεται το 2012 από πλευράς μουσικών κυκλοφοριών. Και στις δυο κατηγορίες οι Dead Can Dance αποτελούν ένα όνομα το οποίο κατά την λήξη της χρονιάς θα φιγουράρει στην κορυφή. Μετά από διακόσια χρόνια, ο Brendan Perry και η Lisa Gerrard βρέθηκαν ξανά στην χώρα μας στα πλαίσια του δίσκου-επιστροφής, "Anastasis".

21/09/12, Θέατρο Γης, Θεσσαλονίκη

To Θέατρο Γης, ένας όμορφος αμφιθεατρικός χώρος ανάμεσα σε βράχια και δέντρα εξ'αρχής έμοιαζε ιδανικός για να υποδεχτεί το πρωτοποριακό συγκρότημα. Ο φθινοπωρινός αεράς αν και μας ανησύχησε, ήρθε για να ολοκληρώσει μια μαγική ατμόσφαιρα ενώ όσο και αν το κρύο δυσκόλεψε το παρευρισκόμενο κοινό αλλά και τους μουσικούς, δεν θα μπορούσα να φανταστώ τους Dead Can Dance φυλακισμένους μέσα στους τέσσερις τοίχους ενός εκ των συναυλιακών χώρων της πόλης.

Ο δεξιοτέχνης των κρουστών, David Kuckermann μετά από σημαντικές συνεργασίες και εμπειρία στους ρυθμούς των Βαλκανίων,αφρικανικών και ασιατικών χωρών ήρθε για να ανοίξει την βραδιά ενώ πλήθος κόσμου ακόμα κατέφτανε στον χώρο. Όσο ενδιαφέρων και αν ήταν αυτό που παρουσίασε, δυστυχώς το σετ του πέρασε μάλλον απαρατήρητο αφού το κοινό ακόμα προσπαθούσε να προσαρμοστεί στον χώρο και να προετοιμαστεί για την συνέχεια.

Dead Can Dance

Έτσι λοιπόν, χωρίς πολλές καθυστερήσεις, ο Brendan Perry και η Lisa Gerrard, σεμνοί, χαμογελαστοί και αμίλητοι παρουσιάστηκαν στην σκηνή πλαισιωμένοι από τους μουσικούς τους μέσα σε αποθέωση από το κοινό. Την έναρξη κήρυξε ο Perry με το "Children Of The Sun", πρώτο κομμάτι του "Anastasis", για να δώσει την σκυτάλη στην Lisa η οποία από την πρώτη στιγμή έδειξε το λόγο για τον οποίο θεωρείται μια από τις πιο ξεχωριστές φωνές στον κόσμο. Συνεχίζοντας με συνθέσεις από τον φετινό τους δίσκο, που θα κάλυπτε το μεγαλύτερο μέρος του σετ τους απέδειξαν τόσο ότι το "Anastasis" στις ζωντανές εμφανίσεις είναι ακόμα πιο ανατριχιαστικό όσο και την σιγουριά του ντουέτου για το πρόσφατο δημιούργημά του.

Dead Can Dance

Δυστυχώς μια βραδιά δεν είναι αρκετή για να καλυφθεί το πλούσιο μουσικό παρελθόν των Dead Can Dance και έτσι παλιότερες συνθέσεις όπως το "Rakim" και το "The Host Of Seraphim" έκαναν ιδιαίτερη αίσθηση. H υψηλή ποιότητα μουσικών και ερμηνευτών όμως, κάνει αδύνατη την δημιουργία παραπόνων. Ο ακροατής το μόνο που έχει να κάνει είναι να αφεθεί στο μεγαλείο της μουσικής και να συμμετέχει στο μαγικό ταξίδι που προσφέρουν οι Dead Can Dance.

Dead Can Dance

Ανάμεσα σε παλιότερες και νέες συνθέσεις, είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε τον Brendan Perry να ερμηνεύει την αράβικη μπαλάντα "Lamma Βada Υatathanna" και φυσικά την «έκπληξη» της βραδιάς (που δυστυχώς είχε διαρρεύσει προ πολλού), το "Είμαι Πρεζάκιας (Πρέζα Όταν Πιείς)" που έχει τραγουδηθεί από την Ρόζα Εσκενάζη. Όσο και αν ορισμένοι μπορεί να βρήκαν αστεία την προσπάθεια του Perry να τραγουδήσει στα ελληνικά, η βουτιά αυτή στην μουσική παράδοση της χώρας μας είναι πολύ σημαντική, με την φράση «Δική μου είναι η Ελλάς, και στην κατάντια της γελάς» να μοιάζει πιο επίκαιρη από ποτέ.

Από την άλλη πλευρά η Lisa Gerrard πηγαινοερχόταν στην σκηνή για να προστατευτεί με κάθε τρόπο από το τσουχτερό κρύο που έδειχνε φανερά να την ενοχλεί. Συνέχιζε όμως να χαμογελά ασταμάτητα στο κοινό το οποίο την κοιτούσε μαγεμένο από την απίστευτη φωνή της. Σίγουρα η λέξη «απίστευτη» έχει γραφτεί και αναφερθεί για άπειρους ερμηνευτές αλλά στην περίπτωση της Gerrard είναι απόλυτα δικαιολογημένη.

Dead Can Dance

Ταιριαστή στο κλίμα της βραδιάς και απόλυτα κατάλληλη για να δείξει το εύρος της φωνής και του Brendan Perry η διασκευή στο "Song To The Siren" του Tim Buckley, σύνθεση που έχει διασκευαστεί στο παρελθόν και από τους This Mortal Coil με την επίσης «τεράστια» Elizabeth Fraser στα φωνητικά. To κλείσιμο όμως άνηκε στην θηλυκή πλευρά του ντουέτου με το "Return Of The She-King" αλλά και το "The Rising Of The Moon", μια μπαλάντα που εξιστορεί την μάχη ανάμεσα στους Ιρλανδούς και τον βρετανικό στρατό.

Με αυτό τον τρόπο έφτασε στο τέλος της μια από τις πιο σημαντικές βραδιές της φετινής χρονιάς. Ένα μαγικό ταξίδι αλλά και ένα μάθημα μουσικής ιστορίας από δύο σημαντικότατες προσωπικότητες. Ευχόμαστε να μην χρειαστεί να περιμένουμε πολύ για να ζήσουμε την επόμενη εμφάνιση των Dead Can Dance αλλά και μια ακόμα δισκογραφική δουλειά.

Setlist:

Dead Can DanceChildren Of The Sun
Anabasis
Rakim
Kiko
Lamma Bada Yatathanna
Agape
Amnesia
Sanvean
Nierika
Opium
The Host Of Seraphim
Είμαι Πρεζάκιας (Πρέζα Όταν Πιείς) (Ρόζα Εσκενάζη cover)
Now We Are Free
All In Good Time
The Ubiquitous Mr. Lovergrove
Dreams Made Flesh
Song To The Siren (Tim Buckley cover)
Return Of The She-King
Rising Of The Moon

Γιάννης Βόλκας

23/09/12, Θέατρο Λυκαβηττού, Αθήνα

Το βράδυ της Κυριακής είχαμε την ευκαιρία και την τύχη να βρεθούμε σε ένα event διαφορετικό από αυτά που τουλάχιστον εγώ προσωπικά έχω συνηθίσει να παρακολουθώ. Η ιδιαιτερότητα δεν έγκειται στην διαφορετικότητα του ακούσματος, αλλά στη δυνατότητα που είχαμε να ταξιδέψουμε και να μεταφερθούμε σε άλλα ηχοτόπια. Οι Dead Can Dance λοιπόν επισκέφθηκαν την Ελλάδα και η οποία επίσκεψη συμπίπτει με την επαναδραστηριοποίησή τους και την κυκλοφορία ενός αξιόλογου άλμπουμ μετά από 16 χρόνια.

Το πρώτο πράγμα που πρόσεχες με την άφιξη στο θέατρο του Λυκαβηττού ήταν η πολυσυλλεκτικότητα του κοινού. Άτομα από όλο το φάσμα της rock μουσικής, «εναλλακτικοί», οικογένειες με παιδιά και γενικότερα άνθρωποι με ευρύτερο ενδιαφέρον για την καλή μουσική έδωσαν το παρόν. Τολμώ να πω ότι οι «παραφωνίες», που παρατηρούνται σε προβεβλημένα events, ήταν μάλλον περιορισμένες.

Τη βραδιά άνοιξε ο David Kuckhermann (αγνώστων λοιπών στοιχείων για μένα). Σόλο και με τη χρήση ενός περίεργου οργάνου, αλλά και ντεφιού μας παρουσίασε με ιδιαίτερη δεξιοτεχνία, για περίπου 20 λεπτά, κάποια κομμάτια-ρυθμούς εμπνευσμένα από ethnic καταβολές, και στο τέλος κέρδισε το ζεστό χειροκρότημα του κοινού.

Dead Can Dance

Στις 21:30 και ενώ τόσο η αρένα όσο και οι κερκίδες του θεάτρου είχαν κατακλειστεί από τον κόσμο, έκαναν την εμφάνισή τους οι δύο συντελεστές των Dead Can Dance, η Lisa Gerrard και ο Brendan Perry μαζί με τους μουσικούς που τους συνοδεύουν. Το σκηνικό ήταν λιτό και αυτό που έκανε τη διαφορά ήταν οι εναλλαγές στο φωτισμό. Από εκεί και πέρα όμως αυτό που έκανε τη βραδιά μοναδική ήταν η μουσική και οι ερμηνείες που παρακολουθήσαμε.

Dead Can Dance

Η Lisa Gerrard έστεκε σαγηνευτικά απόμακρη. Οι ερμηνείες της ήταν συγκλονιστικές και κάθε φορά που ξεδίπλωνε τη φωνή της προκαλούσε ρίγος, μαγεύοντας με την φανταστική και σχεδόν απόκοσμη χροιά της. Μαγευτική, ονειρική, ενίοτε σπαρακτική, αλλά πάνω από όλα γεμάτη συναίσθημα δεν άφησε κανέναν ασυγκίνητο και καταχειροκροτήθηκε σε κάθε κομμάτι. Θα έλεγα ότι στο "Sanvean" απολαύσαμε την κορυφαία της στιγμή, κατά το οποίο με τη συνοδεία synthesizer πλημμύρισε με μελωδίες το λόφο του Λυκαβηττού.

Dead Can Dance

Αντίθετα ο Brendan Perry παρέμεινε πιο γήινος και «προσιτός», ελαφρώς πιο κινητικός με κορυφαία δική του στιγμή θα έλεγα το "Opium". Συνολικά η στιβαρή φωνή του Brendan Perry έδενε άψογα με την μεγαλειώδη φωνή της Lisa Gerrard. Αλλά υπήρχαν και οι στιγμές κατά τις οποίες ως ντουέτο καθήλωναν το κοινό στο θέατρο, με το "Nierika" από το "Spiritchaser" να μας συγκλονίζει.

Ο άψογος ήχος επέτρεπε να αναδειχθούν η ατμόσφαιρα, το συναίσθημα και οι λεπτομέρειες της μουσικής των Dead Can Dance. Οι επιλογές των κομματιών προήλθαν κυρίως από το τελευταίο τους άλμπουμ "Anastasis", με κάποιες αναφορές σε ορισμένα άλμπουμ του παρελθόντος και κάποιες διασκευές κομματιών από διάφορα μέρη του κόσμου.

Dead Can Dance

Λόγω των αντίστοιχων επιλογών στα κομμάτια κυριάρχησε μια ανατολίτικη ατμόσφαιρα, με μεθυστικές μελωδίες να σε ταξιδεύουν σε γεμάτες μυστήριο τοποθεσίες της ανατολής. Πολύ όμορφη ήταν η κέλτικη μελωδία του "Return Of The She-King", όπως και η γεμάτη συναίσθημα διασκευή στο "Song To The Siren" του Tim Buckley, αλλά και το ονειρικό "Dreams Made Flesh". Ξεχωριστή στιγμή της βραδιάς ήταν η διασκευή στο "Είμαι Πρεζάκιας", ρεμπέτικο της δεκαετίας του '30 τραγουδισμένο από την σπουδαία Ρόζα Εσκενάζυ. Η διασκευή διατήρησε την μελωδία του πρωτότυπου, όχι όμως και την δωρικότητα ενός αυθεντικού ρεμπέτικου, του έδωσε ωστόσο μια άλλη ατμόσφαιρα. Τα σπαστά Ελληνικά του Perry αλλοίωναν σε ένα βαθμό το αίσθημα, αλλά σε γενικές γραμμές άρεσε στο κοινό που τον συνόδευσε και στο τέλος τον καταχειροκρότησε.

Dead Can Dance

Η εμφάνιση των Dead Can Dance ολοκληρώθηκε μετά από δύο ώρες. Μπορούμε ανεπιφύλακτα να πούμε ότι γίναμε μάρτυρες μιας εκπληκτικής και πανέμορφης μουσικής βραδιάς, μαγευτικής και σε πολλά σημεία καθηλωτικής. Όσοι βρέθηκαν στο λόφο του Λυκαβηττού δύσκολα θα διαφωνήσουν και θα μνημονεύουν αυτή τη συναυλία για πολλά χρόνια. Ελπίζω να υπάρξει και συνέχεια με άλλες τέτοιες περιπτώσεις στο άμεσο μέλλον.

Setlist:

Dead Can DanceChildren Of The Sun
Anabasis
Rakim
Kiko
Lamma Bada
Agape
Amnesia
Sanvean
Nierika
Opium
The Host Of Seraphim
Είμαι Πρεζάκιας
Now We Are Free
All In Good Time
------------
The Ubiquitous Mr. Lovegrove
Dreams Made Flesh
------------
Song To The Siren (Tim Buckley cover)
Return Of The She-King
------------
Rising Of The Moon

P.S. Για να γίνω και λίγο γραφικός, θα έλεγα ότι πρέπει να ευχαριστήσουμε τους Dead Can Dance, όχι για τις μοναδικές στιγμές, αλλά για την ευκαιρία που προσέφεραν σε ένα λαό, που έδωσε αξία και υπόσταση σε ηχητικά σκουπίδια, να εκτιμήσει την πραγματικά καλή μουσική.

Αντώνης Κονδύλης

Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν / www.livephotographs.com, Γιάννης Βόλκας

  • SHARE
  • TWEET