Cult Of Luna, Calyces, Sevengill @ Fuzz Club, 19/10/22

Είναι όντως τόσο εντυπωσιακοί και ζωντανά όσο προστάζει η μουσική τους

Το να χαρακτήριζε κανείς ως πολυαναμενόμενη τη συναυλιακή επιστροφή των Cult Of Luna θα ήταν λίγο. Στην τελευταία επίσκεψή τους στην Αθήνα, μας είχαν ισοπεδώσει παίζοντας το αξεπέραστο "Mariner" με την Julie Christmas στο πλευρό τους, και λίγο παραπάνω απλά σαν επιβεβαίωση του πόσο τεράστιοι είναι. Αυτή τη φορά τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Μόνο η μπάντα, με το υλικό της και τον πελώριο ήχο της. Χωρίς την ιδιαιτερότητα της παρουσίασης ενός δίσκου. Χωρίς επιπλέον μικρόφωνα. Και, δυστυχώς, χωρίς τους Caspian και τους Birds In Row που ολοκλήρωναν το πακέτο σε όλη την υπόλοιπη ευρωπαϊκή περιοδεία.

Προσπερνώντας αυτόν τον αστερίσκο, οι Sevengill πήραν τις θέσεις τους στις 19:40 και χωρίς καθυστερήσεις γέμισαν το χώρο με τις ογκώδεις post-ίζουσες μελωδίες τους. Επαναλαμβανόμενα μοτίβα, προσεγμένα χτισίματα, παγωμένη ατμόσφαιρα, ισορροπημένος ήχος, χαμηλός φωτισμός. Όλα ήταν στη θέση τους. Όλα; Όχι όλα, καθώς η καθημερινή σε συνδυασμό με την παραδοσιακά καθυστερημένη προσέλευση είχε ως αποτέλεσμα μία συνεχόμενη ακαταστασία κάτω από τη σκηνή και μία οριακά άβολη βαβούρα. Χωρίς να πτοείται, η τριάδα επέμεινε και μέχρι το τελευταίο κομμάτι κατάφερε να γυρίσει το συνολικό πρόσημο.

Sevengill

Μετά από μία απαραίτητη παύση για μετακινήσεις πάνω και κάτω από τη σκηνή, κι ενώ ο κόσμος είχε πλέον μισογεμίσει την πλατεία του κλαμπ, το σετ των Calyces ξεκίνησε ακριβώς στις 20:25. Η αλλαγή από τα αργόσυρτα θέματα σε σύγχρονες progressive φόρμες έσκασε απότομα. Η ένταση δυνάμωσε, δίνοντας έναν μεταλλικό τόνο στον αέρα. Ακόμα κι αν κάποιος δεν είχε την παραμικρή επαφή με το προ διετίας ντεμπούτο του σχήματος, ακόμα κι αν δεν τους είχε ξαναδεί ζωντανά, η εμπειρία στα παιξίματά τους δεν χρειαζόταν παραπάνω από ελάχιστη προσοχή για να ξεχωρίσει.

Calyces

Με μπροστάρη τον Μάνθο Στεργίου και την υπόλοιπη τριάδα να ακολουθεί από κοντά, τα κομμάτια του "Impulse To Soar" αποδόθηκαν με όλη τη σκληράδα και την τεχνικότητα που θα περίμενε κάποιος στοιχειωδώς υποψιασμένος. Ρυθμικά μακριά από τα προφανή, κοψίματα από τη μεγάλη των Mastodon σχολή, και όρεξη. Πολλή όρεξη. Αν υπήρξε μία μουτζούρα στην εικόνα τους, αυτή είχε να κάνει με την επιλογή να μείνουν χαμηλά στη μίξη τα δύο μικρόφωνα. Σε κάθε περίπτωση, αυτό δεν έδειξε να πτοεί μπάντα και κοινό, που όσο προχωρούσε η ώρα τόσο περισσότερο ζεσταινόταν.

Αντώνης Μαρίνης

Έχοντας ακόμα στην ανάμνηση μας την εμφάνιση τους παλιότερα με την Julie Christmas, τα φώτα σβήνουν και επιτέλους ήρθε η ώρα για ένα από τα καλύτερα post-metal συγκροτήματα του κόσμου να ανέβει στη σκηνή. Το ομιχλώδες από τα εφέ καπνού τοπίο είναι αρκετά σκοτεινό και η καταχνιά δημιουργεί αυτό το κρύο σκηνικό που ταιριάζει στους Cult Οf Luna.

Με σύμμαχο έναν απίστευτο ήχο (πάντα στην τσίτα), το συγκρότημα, τα μέλη δηλαδή, αγκάλιασαν με τα κορμιά τους τις σκιές ενώ εκρήξεις φωτός ξεσπούν προς τον κόσμο που παρακολουθούσε το ξεκίνημα αποσβολωμένος. Η βαριά και περίπλοκη μουσική τους είναι ξεκάθαρη και γνωστή όσο τίποτα. Αναγνωρίζεις τραγούδια τους από μίλια μακριά. Χωρίς αμφιβολία, αυτό που πείθει τον κόσμο είναι ότι οι Cult Οf Luna είναι τόσο εντυπωσιακοί στη ζωντανή τους εμφάνιση όσο και στους δίσκους. Η ένταση είναι στην τσίτα. Ο κόσμος διατηρεί από την αρχή ένα σταθερό ρυθμό και ακολουθεί τον θόρυβο από τα ηχεία.

Cult Of Luna

Τρία κομμάτια (δεν υπολογίζω τα "Beyond") από τον φετινό τους υπέροχο δίσκο με το ξεκίνημα με το φανταστικά ατμοσφαιρικό "Cold Burn" που μας άφησε με γουρλωμένα τα μάτια καθώς ο ήχος τους γινόταν ολοένα πιο βαθύς, πιο επιβλητικός και πιο άγριος. Η συνέχεια είχε το επιθετικό "The Silver Arc". Ήταν βαρύ και μυστηριακό ταυτόχρονα και πριν φτάσει στη μέση μας «έλουσε» υπέροχες μελωδίες. Το πιο σκοτεινό κλείσιμο που θα μπορούσε να γίνει στην εμφάνιση τους ήρθε με το "Blood Upon Stone". Σκληρό και λασπωμένο όσο κανένα. Σάπιο όσο πρέπει. Βέβαια, στο ιδανικό κλείσιμο βοήθησε το πιο παλιό κομμάτι της βραδιάς “Dim” που ήρθε από το μακρινό δίσκο "Somewhere Along Τhe Highway" και οντάς το πιο ατμοσφαιρικό και γλυκό τους σημείο προετοίμασε όμορφα την αυλαία για τη sludge ομορφιά με την οποία μας χαιρέτησαν. Κάποιοι θα θέλαμε να ακούσουμε το "Finland" από εκείνη την εποχή, αλλά δεν πειράζει. Ας μην γκρινιάζουμε. Μετά το ατμοσφαιρικό σημείο του τελευταίου η έκρηξη ήταν ιδανική και όλοι, μα όλοι, ευχαριστήθηκαν με το απίθανο ξέσπασμα και το τρομακτικό μπάσιμο. Ρε ήταν φοβεροί!

Cult Of Luna

Τρία κομμάτια ακούστηκαν και από το "A Dawn To Fear" με το ασύλληπτο "Nightwalkers" αρχικά αργό αλλά τόσο προοδευτικό στη συνέχεια, να κάνει την αρχή. Τρομάζεις κάπως. Φωνητικά που σκίζουν την ψυχή. Έτσι όπως είναι χαλαρό και υποτονικό νομίζεις ότι θα σε κοιμίσει. Όταν άλλαξε ρυθμούς και έμπλεξε prog και μαύρες επιρροές έρχεται το ξύλο! Σίγουρα ακούσαμε ζωντανά εκπληκτικές post-metal συνθέσεις. Μετά τα "Lights Οn Τhe Hill" και "The Silent Man" να έρχονται μαζί κάπου στο μέσο της συναυλίας για να μας παγώσουν, να βγάλουν όλη τη σαπίλα τους και να μας διαλύσουν με θόρυβο. Κάπως θλιβερά και στενάχωρα στην παράσταση. Η ήσυχη και ατμοσφαιρική εισαγωγή μας ξεγέλασε αλλά ο τρόπος που «ανέβηκαν» ήταν εντυπωσιακός. Το "I: The Weapon" κάπου ανάμεσα σε όλα αυτά, όντας το πιο πολύπαιγμένο ζωντανά κομμάτι τους τα τελευταία χρόνια, έδειξε ότι η εμπειρία και η πρακτική μπορούν να απογειώσουν ένα τόσο δύσκολο, τραχύ και έντονο σημείο. Πραγματικά στα ουρλιαχτά, όσοι «μπήκαν» βαθιά στην εμφάνιση των Σουηδών, πιστεύω ανατρίχιασαν. Ο θόρυβος τους πολλές φορές ξεπερνάει τα όρια, αλλά αυτό κάνουν οι Σουηδοί και το κάνουν καλά. Δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς ότι έπαιξαν εκπληκτικά.

Cult Of Luna

Τι άλλο να ζητήσεις. Tα "Echoes" και "Adrift" από το "Salvation"; Εντάξει, ναι, ίσως. Αλλά δεν τα παίζουν πλέον αυτά και είναι και λογικό. Δεν σηκώνει κανένα παράπονο το πρόγραμμα, ο ήχος, η απόδοση, τα κομμάτια και η όρεξη επί σκηνής. Όλα νιώθω ότι πήγαν και κύλησαν ομαλά και όμορφα. Ήταν φανταστική βραδιά. Παικτικά ήταν άψογοι. Αν στην αρχή φάνηκαν μουντοί και υποτονικοί, κομμάτι το κομμάτι ανέβαζαν την όρεξη και τη σκηνική τους παρουσία. Ήταν επιβλητικοί. Ήταν τεράστιοι. Είχαν μια άψογη ροή μεταξύ των συνθέσεων και ακόμα στο ήσυχο τραγούδι του "Beyond I" μας άφησαν να πάρουμε μια ανάσα και να γλυκάνουμε πριν τον οχετό του τέλους. Μας έλειψαν, ήταν αυτό που θέλαμε, ξέσπασαν και ξεσπάσαμε κι εμείς μαζί και το μόνο που μένει είναι η προσμονή μας να τους ξαναδούμε στο μέλλον.

Θεοδόσης Γενιτσαρίδης

Φωτογραφίες: Αφροδίτη Ζαγγανά

SETLIST

Beyond II (προηχογραφημένο)
Cold Burn
Nightwalkers
The Silver Arc 
I: The Weapon 
Lights Οn Τhe Hill
The Silent Man
Beyond I 
Dim 
Blood Upon Stone 

  • SHARE
  • TWEET