Monika @ Θέατρο Λυκαβηττού, 16/06/10

Cool to hate. Μύριζε όλος  ο Λυκαβηττός απουσία. Όχι πως δεν είχε κόσμο, το αντιθέτο μάλιστα, ευχάριστα γεματούλη ήταν, αλλά που ήσαν εκείνοι που είχαν δώσει όρκους αιώνιας αγάπης όταν έγινε το μπαμ το μεγάλο; Η συνάδελφη πιτσιρικαρία; Εχάθη. Δε πειράζει, η επιτυχιοφοβία ανέκαθεν τρόμαζε πολλούς.  Αυτά γνωρίζουν όμως και αυτά κάνουν. Ευχάριστη όμως η διάψευση, δε μπορώ να πω.

Δέκα λεπτά πριν τις δέκα έκανε την εμφάνιση της η τρισχαριτωμένη δεσποινίδα. Συνοδευόμενη από μία ταλαντούχα μπάντα οχτώ ατόμων, έπιασε το μικρόφωνο ερμηνέυοντας το πρώτο κομμάτι της βραδιάς, πριν κάτσει πίσω από το πιάνο της, που τόσο όμορφα είχε στηθεί στο κέντρο της σκηνής. «Καλωσήρθατε φίλοι μου» είπε, εμφανώς τρακαρισμένη.

Τα μελό, φθινοπωρινά θα τα πω εγώ, κομμάτια της, δέχτηκαν ένα καλοκαιρινό uplifting lifting, εμπλουτισμένα με τους πιο κεφάτους ήχους της τρομπέτας και του σαξόφωνου, πράγμα ευστοχότατο, γιατί αλλιώς η βουτιά από τα περίφημα «βραχάκια» θα ήταν ανάποφευκτη, με την καλή έννοια πάντα. Απέναντι σε ένα, αρκετά άπειρο, κοινό η Monika μας παρούσιασε τη δεύτερη της στουντιακή προσπάθεια. Μας μίλησε για Βερολίνα, τρομπετίστες και μονάχικες βραδιές με το πιανάκι της.

Μοιράζοντας όμορφα τη θέση της μία πίσω από τα πλήκτρα, μία πίσω από τις δώδεκα χορδές της κιθάρας της και μία πίσω από ένα αρκοντεόν, η ίδια φαινόταν να το διασκέδαζει πολύ, και δεν έκανε να το κρύψει καθόλου, τονίζοντας το πόσο την τιμάει που ήρθαμε να την ακούσουμε. Φτάνοντας κάπου στα μισά του σετ, προτίμησε να βγάλει δύο διασκευές από το συναισθηματικό της οπλοστάσιο. Ένα, μπερδεμένο κάπως, rendition του "Bohemian Rhapsody" των Queen και το «ένα από τα καλύτερα ελληνικά τραγούδια» και πολυερμνηνευμένο «Αν Θυμηθείς Το Όνειρο Μου», συνοδευόμενη από τον εκ Βερολίνου, Martin, τρομπετίστας και μεγάλος συντελεστής του φετινού "Exit".

Κάποια προβλήματα στον ήχο υπήρχαν εξαρχής, με κάποια σφυρίγματα του μικροφώνου κλπ, αλλά σε γενικές γραμμές η ακουστική του θεάτρου Λυκαβηττού μας έβγαλε ασπροπρόσωπους. Πολλοί ήταν εκείνοι που πήραν την ανηφόρα για το live μόνο και μόνο για να σιγοτραγουδήσουν αγκαλιά με το αμόρε τους το "Babe", αλλά έτσι πάνε αυτά, δεν τους αδικώ κιόλας, η όλη ατμόσφαιρα ήταν πανέμορφα γραφική.

Δύο ώρες, δύο encore και πολλά τραγούδια μετά, ένα εκ των οποίων ήταν και άλλη μία διασκευή στο "Let Me Roll It" του Paul McCartney, ήρθε η ώρα να κλείσει η συναυλία ,με μία πραγματικά εντυπωσιακή εκτέλεση του "Not Enough". Αποκορύφωμα, όταν πάνω στη σκηνή ανέβηκε και , μία άγνωστης προέλευσης, σοπράνο και συνόδευσε την μπάντα στο εν λόγω κομμάτι, πραγματικές ανατριχίλες. To δηλώνω, στο θέατρο έφτασα  προβληματισμένος και περίεργος, και έφυγα φαν.

Setlist:

Bloody 5th
Pretend
Take A Little Bit Of Me
Ça Commence Bien
Babe
Show Me, Come On
Obsession
Misery Loves Company
Studio House
Our Love Or How We Lost It
Bohemian Rhapsody
Fraud
Αν Θυμηθείς Το Ονειρό Μου
Away From My Land
Avatar
Over The Hills
Run To Ruin
-------------------------------------------
Yes I Do
Are You Coming With Us
Not Young In My Youth
-------------------------------------------
Never
Let Me Roll It
Not Enough