Empty Frame, Spring Shoe @ Ίλιον Plus, 19/10/17

Η αλήθεια είναι πως βασικός λόγος για την παρουσία μας το βράδυ της Πέμπτης στο Ίλιον Plus έγιναν οι πολλά υποσχόμενοι, καινοφανείς Spring Shoe. Πήγαμε λοιπόν στην Κοδριγκτώνος έχοντας ίσως ξεχάσει το πόσο σπουδαία μπάντα είναι οι Empty Frame. Μέχρι το πέρας της βραδιάς θυμηθήκαμε, επίσης, ότι τα περισσότερα live εγχώριων σχημάτων αποτελούν τον ορισμό του ‘value for money’ και καταλάβαμε πως η στρεβλή νοοτροπία «θα τους δω άλλη φορά» μας στερεί πολλές φορές σπουδαίες συγκινήσεις.

Έχοντας μόλις διαθέσει το πρώτο τους, εξαιρετικό τραγούδι "Love Is Just A Razor In My Eye" μέσα από το επερχόμενο ντεμπούτο τους με τον ίδιο τίτλο, οι Αθηναίοι Spring Shoe μας συστήνονται ως μία φρέσκια classic rock πρόταση, με έμφαση στις folk ρίζες και στις αντίστοιχες hard rock προεκτάσεις τους. Στην τριαντάλεπτη και κάτι εμφάνισή τους, απέδειξαν μέρος (ελπίζουμε) της εκτελεστικής, ερμηνευτικής και συνθετικής τους δεινότητας.

Συνδυάζοντας ιδανικά τα πιο laid back πλην ρυθμικά τραγούδια τους, με το μυστηριώδες, ανατατικό πρώτο single και κυρίως το hard rock έπος που έκλεισε το σετ, η πεντάδα απέδωσε ιδανικά το υλικό της, καθώς τα παιξίματα και οι κατά τόπους εκρήξεις υπηρετούν άψογα την ροή της μουσικής. Άλλοτε βασικό και άλλοτε υπερδυναμικό παίξιμο στα τύμπανα, ξεκάθαρες μπασογραμμές, εφετζίδικες κιθαριστικές πινελιές και εκρήξεις, φανερές ακουστικές κιθάρες και φωνητικά βγαλμένα από τα καλύτερα της Αγγλίας των 70s συνθέτουν την πρώτη καταγεγραμμένη πρόταση των Spring Shoe, η οποία αφήνει πολλές υποσχέσεις για το μέλλον.

Θ. Ξ.

Με ένα μεγαλειώδες setlist που πέτυχε black jack, οι Empty Frame απέδειξαν πως παραμένουν μακριά από τις προφανείς κατηγοριοποιήσεις και ετικέτες, αφού στα τραγούδια τους εγκολπώνονται τμήματα κλασσικών έργων, marche και βαλς ρυθμοί, noir υφέσεις και noise εξάρσεις,  βιολί, τσέλο και ηλεκτρική κιθάρα, τρεις φωνές και πολλά άλλα ενδιαφέροντα.

Το κραυγάζον ποιότητα όμως στοιχείο τους παραμένει ένα: Το πόσο δουλεμένη μπάντα έχουν καταφέρει - φαντάζομαι όχι ανώδυνα- να γίνουν. Το επίπεδο εκτελεστικής δυσκολίας είναι από μόνο του υψηλό και αν προστεθεί και η «ζαριά» κάθε ζωντανής εμφάνισης, τα λάθη δεν θα έλειπαν ούτε και θα περνούσαν απαρατήρητα, αν οι Αθηναίοι δεν είχαν δουλέψει πολύ πριν βγουν στην σκηνή.

Ένα τέταρτο πριν τις 11 και λίγο μετά το ημίωρο set των Shoe, πήραν τις θέσεις πίσω από κιθάρες, μπάσο, τσέλο, βιολί και τύμπανα οι πολυσυλλεκτικοί alt rockers και το venue γέμισε από τον συμπαγή και λυρικό μαζί ήχο τους, που διατηρήθηκε δυνατός και διαυγής καθ’ όλη τη διάρκεια της εμφάνισής τους.

Ανάμεσα στις γνωστές και λιγότερο γνωστές αλλά πάντα θεατράλε συνθέσεις τους, μας παρουσίασαν και τρία νέα τραγούδια - τα "Horse", "Cowboy Moon" και "Hide" -, εν αναμονή της τρίτης τους δισκογραφικής δουλειάς (που, τολμώ να μαντέψω, θα είναι αρκετά country;).

Πολύ ενδιαφέροντα τα μέρη του βιολιού, που, όταν αφηνόταν πιο ελεύθερο, χάριζε πολλούς πόντους στις μελωδικές γραμμές των τραγουδιών. Αν και είναι γνωστό ότι και η τσελίστρια Καίτη Παντζαρη τραγουδάει σε αρκετά σημεία, η διάταξη «τσέλο μπροστά, βιολί πίσω» με έκανε εξ αρχής να αμφιβάλω κατά πόσο εξυπηρετεί την λειτουργικότητα της ορχήστρας. Τελικά δεν πείστηκα ότι βοήθησε κανέναν, αφού προς το τέλος υπήρξε μια μικρή ασυνεννοησία μεταξύ των δύο κλασικών εγχόρδων, χωρίς όμως σημαντικές επιπτώσεις ή συνέχεια.

Στο νοητό δεύτερο μισό, το πιάνο πήρε την θέση της ηλεκτρακουστικής κιθάρας και η ατμόσφαιρα άλλαξε εντελώς, με σκοπό να διατηρήσει ψηλά το ενδιαφέρον του κόσμου, ο οποίος όμως έδειξε μια μικρή κόπωση κοντά στα μεσάνυχτα. Η επιλογή των τραγουδιών ίσως αποδείχθηκε κάπως φλύαρη, παρ’ όλο που η συνολική διάρκεια της εμφάνισης των Frame δεν ξεπέρασε τη μιάμιση ώρα. Πιθανώς με ένα πιο «σφιχτό» set, το αποτέλεσμα θα ήταν εκτός ελληνικής πραγματικότητας. Που ήταν, δηλαδή...

Οι Empty Frame είναι ένα σχήμα της ημεδαπής που αξίζει να παρακολουθεί κανείς - στενά!

Φωτογραφίες: Αφροδίτη Ζαγγανά