«10»: Ιέρειες της σύγχρονης indie pop

Μία ματιά σε αγαπημένες καλλιτέχνιδες που αναδείχθηκαν την τελευταία δεκαετία

Στα πλαίσια του Release Athens Festival, θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε ζωντανά στις 27 Ιουνίου τρία σπουδαία ονόματα της indie pop σκηνής και να ακούσουμε τρεις μοναδικές φωνές, η κάθε μία με τη δική της θέση στη μουσική βιομηχανία.

Οι Hooverphonic μπορεί κατά καιρούς να είχαν διαφορετικές τραγουδίστριες, όμως η πιο σταθερή και διαχρονική παρουσία είναι εκείνη της Geike Arnaert, με την οποία έχουν κυκλοφορήσει και τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους, όπως το πλέον κλασικό "Mad About You" (αν και δεν είναι το μοναδικό). Μετά από ένα διάλειμμα αρκετών χρόνων, η Geike Arnaert έχει επιστρέψει στις τάξεις του συγκροτήματος, και με έναν ακόμη ενδιαφέροντα δίσκο στην φαρέτρα τους, το περσινό "Hidden Stories", θα κάνουν μία στάση στην Αθήνα για να μας παρουσιάσουν την πολυετή και πολυσχιδή δισκογραφία τους.

Από την άλλη, δεν υπάρχει άτομο που να μην γνωρίζει την LP, την υπεύθυνη για το μεγαλύτερο καλοκαιρινό hit του 2016, το "Lost On You". Μπορεί να νομίζουμε ότι η LP είναι σχετικά πρωτοεμφανιζόμενη, όμως στην πραγματικότητα έκανε τη δισκογραφική της αρχή το 2001, ενώ για δύο δεκαετίες το όνομά της φιγουράρει στα credits επιτυχιών πολλών «ιερών τεράτων» της pop. Τέλος, το μεγάλο φαβορί της βραδιάς θα είναι η μουσική τριάδα από το Nottingham, οι London Grammar, που με μπροστάρισσα την Hannah Reid έκαναν πάταγο με τραγούδια όπως το "Wasting My Young Years", ήδη από το ντεμπούτο τους.

Με αφορμή αυτό το δροσερό φεστιβαλικό πακέτο, αποφασίσαμε να κάνουμε μία μικρή ανασκόπηση σε indie pop «ιέρειες» που αναδύθηκαν την τελευταία δεκαετία και μας έχουν εντυπωσιάσει.

Listen

1
Aurora
Aurora
Σαν μια νεράιδα που ξεπήδησε από τα παγωμένα δάση της Νορβηγίας, η Aurora ξεχωρίζει όχι μόνο για την αιθέρια φύση της φωνής της, αλλά και για το συνθετικό της ταλέντο. Χωρίς να ταιριάζει σε κανένα καλούπι και στερεότυπο, καταφέρνει άλλοτε να ξεχειλίζει γλύκα κι άλλες φορές να φέρνει τον αέρα του βορρά μέσα από τα κομμάτια της. Pop με ουσία και βάθος, αλλά και μια ερμηνευτική ικανότητα που ανατριχιάζει ακόμη και τους πλέον διστακτικούς, την έκαναν σε σύντομο διάστημα να ξεχωρίσει, χωρίς ωστόσο η δημοφιλία της να αλλοιώσει την ιδιόμορφη καλλιτεχνική της υπόσταση.
 
Προτεινόμενος δίσκος: All My Demons Greeting Me As A Friend (2016)
Άκου οπωσδήποτε: "Runaway" / "Running With The Wolves"
2
Hannah Reid
Hannah Reid
Ο ήχος των London Grammar είναι αιθέριος, κι αυτό είναι εν μέρει απόρροια της μινιμαλιστικής ενορχήστρωσης των Dominic Major & Dan Rothman, όμως χωρίς τη ζεστή φωνή της Hannah Reid θα ακουγόταν μάλλον κενός. Το χάρισμά της σχετίζεται τόσο με το αποστομωτικό της εύρος, όσο και με τον έλεγχο που έχει πάνω στις δυναμικές των συνθέσεων, ξεδιπλώνοντας πάνω από απλά μελωδικά μοτίβα ένα συναισθηματισμό εύθραυστο και τρυφερό. Χωρίς να καταφεύγει σε παρωχημένες pop φιοριτούρες, υπηρετεί τα κομμάτια και κερδίζει τις εντυπώσεις αβίαστα, κάνοντας την ευσυγκίνητη χορδή μέσα μας να πάλλεται. Αν συνυπολογίσουμε την ευαλωτότητα και την ειλικρίνεια των στίχων της, αλλά και την συμμετοχή στη σύνθεση ορισμένων από τα καλύτερα indie pop τραγούδια των τελευταίων χρόνων, καταλαβαίνουμε ότι η Reid αποτελεί την επιτομή της καλλιτέχνιδας, κι ένα πραγματικό μουσικό είδωλο.
 
Προτεινόμενος δίσκος: Truth Is A Beautiful Thing (2017)
Άκου οπωσδήποτε: "Rooting For You" / "Lord It's A Feeling"
3
Juliana Giraffe
Juliana Giraffe
Σκηνοθέτης και εικαστικός η οποία αναδεικνύει τις δεξιότητες της προσθέτοντας μια πιο εικαστική ματιά στη μουσική. Μάθαμε για πρώτη φορά για την Juliana Giraffe μέσα από το συγκρότημα της Midnight Sister. Η σουρεαλιστική και ζωηρή κινηματογραφική της δημιουργία παραπέμπει σε ένα νουάρ με χρώματα και τα τραγούδια της μοιάζουν να είναι γραμμένα πάνω σε ήρωες ταινιών οι οποίοι περνούν μέσα από όλα τα συναισθήματα. Ο βελούδινος κόσμος της είναι όντως κάτι διαφορετικό και χρήζει ανακάλυψης.
 
Προτεινόμενος δίσκος: Painting The Roses (2021)
Άκου οπωσδήποτε: "Foxes" / "Painting The Roses"
4
Lauren Mayberry
Lauren Mayberry
Επίκληση στην αυθεντία, μέρος Α': Όταν ο Robert Smith δηλώνει ότι μπορεί να μην χορεύει, αλλά όταν θέλει να κουνηθεί ακούγοντας μουσική διαλέγει τα τραγούδια σου, ξέρεις ότι κάτι κάνεις σωστά. Όταν λίγο αργότερα στέκεται δίπλα σου και τραγουδάει ντουέτο το "Just Like Heaven", αποδέχεσαι με κάθε επισημότητα ότι έχεις νικήσει. Μετρώντας μία γεμάτη δεκαετία παρουσίας, η Lauren Mayberry και οι Chvrches έχουν κερδίσει επάξια τη θέση τους ανάμεσα στα πιο αξιόλογα σχήματα του ευρύτερου εναλλακτικού ηλεκτρονικού ύφους. Οι χαμηλοί φωτισμοί και οι βγαλμένες από κινηματογραφικά καρέ ατμόσφαιρες τρόμου του "Screen Violence" είναι απλά η απόδειξη ότι το έχουν ακόμα.
 
Προτεινόμενος δίσκος: Every Open Eye (2015)
Άκου οπωσδήποτε: "Leave A Trace" / "How Not To Drown"
5
Lorde
Lorde
Επίκληση στην αυθεντία, μέρος Β': Όταν ο David Bowie σε χαρακτηρίζει ως το μέλλον της μουσικής, δύο πράγματα μπορούν να συμβούν. Να σε λυγίσει το βάρος ή να δημιουργήσεις κάτι πραγματικά ξεχωριστό. Πέρα από πωλήσεις και αριθμούς, όταν λίγα χρόνια αργότερα αναφέρεσαι σαν επιρροή από τη Billie Eilish και την Olivia Rodrigo, συνειδητοποιείς ότι μάλλον ο Δούκας δεν είχε πέσει έξω. Σε ένα κόσμο γεμάτο με κενά χαμόγελα και χωρίς λόγο υψωμένα χέρια, η αγαπημένη Νεοζηλανδή θυμίζει πόσο cool μπορούν να είναι οι αργοί ρυθμοί και οι σωστά δομημένες σκέψεις, ρίχνοντας φως στα σκοτάδια που υπάρχουν εκεί έξω.
 
Προτεινόμενος δίσκος: Pure Heroine (2013)
Άκου οπωσδήποτε: "Buzzcut Season" / "Mood Ring"
6
Michelle Zauner
Michelle Zauner
Η Michelle Zauner είναι η δημιουργική μηχανή πίσω από το σχήμα των Japanese Breakfast. Με τη νοσταλγία που φέρνουν τα ηχητικά σέπια της lo-fi, η μουσική της χαρακτηρίζεται από την ονειρική θολούρα της dream pop, και τη θαλπωρή που εκπέμπουν οι πρόχειρες ηχογραφήσεις σε κασέτα από ένα εφηβικό υπνοδωμάτιο. Από τις πιο δύσκολες ημέρες του πρώτου της επίσημου LP "Psychopomp", που αφορούσε στην απώλεια της μητέρας της, μέχρι το πιο πομπώδες και χαρούμενο "Jubilee" του 2019, η Zauner διαμορφώνει τις προσδοκίες μας κομμάτι-κομμάτι (κυριολεκτικά), με την εξέλιξη να είναι εμφανής σε κάθε νέο άλμπουμ. Έχοντας αφομοιώσει και τελειοποιήσει την ζαλισμένη αισθητική του παρελθόντος, και με πυξίδα την τόλμη της Björk, αφήνει υποσχέσεις για μία μουσική πορεία που δεν θα είναι μόνο πολύχρωμη, αλλά ενδεχομένως και ιστορική.
 
Προτεινόμενος δίσκος: Jubilee (2019)
Άκου οπωσδήποτε: "Road Head" / "Be Sweet"
7
Nalyssa Green
Nalyssa Green
Το αθώο κορίτσι της ελληνόφωνης ποπ. Άνθισε μέσα μας η συμπάθεια για αυτό το πλάσμα μέσα από «κοκτείλ» και κάτι «γαμωσμάρτ». Τα τραγούδια της είναι η καθημερινότητα μας δοσμένη με σουρεαλιστικό τρόπο. Ιστορίες για έρωτες που ανήκουν στο παρελθόν, για πουλιά, για σκύλους, για μια εποχή που γίνεται όλο και πιο απρόβλεπτη, γεμάτες συμβολισμούς και μαγεία που δεν χρειάζεται απαραίτητα να αποκωδικοποιήσουμε είναι η πιο ιδανικά δοσμένη ερμηνεία για το ποιόν της μουσικής της Nalyssa Green όπως γράφτηκε στην κριτική μας για το άλμπουμ της "Μπλουμ" του 2018.
 
Προτεινόμενος δίσκος: Μπλουμ (2018)
Άκου οπωσδήποτε: "Κοκτέιλ" / "Κοράλλια"
8
Olivia Rodrigo
Olivia Rodrigo
Έχουμε δει πολλές φορές την μεταπήδηση από κάποια teen σειρά της Disney στη μουσική σκηνή, και αυτό που έχουμε μάθει είναι ότι πίσω από τα γυαλιστερά χαμόγελα και τα φανταχτερά σκηνικά, κρύβεται πόνος και δυστυχία. Η Olivia Rodrigo δεν πουλάει γκλάμουρ, ούτε τσαχπινιά. Ζει το υπαρξιακό mindfuck της εφηβείας και της ενηλικίωσης, και μας το παρουσιάζει με αφοπλιστική ειλικρίνεια. Με ένα εξώφυλλο ήδη εμβληματικό, η μόλις δεκαεπτά χρονών (!) Rodrigo έχει κάνει το όνομά της larger than life, κι αν φταίει το καλό marketing, φταίει εξίσου και ο απενοχοποιημένος πανικός κάποιας που, μετά τον Γολγοθά μίας εφηβείας πολτοποιημένης από τη βιομηχανία του θεάματος, καταφτάνει στην πολυαναμενόμενη ενηλικίωση, ρίχνει μια ματιά, και αναφωνεί 'it's brutal out here!'
 
Προτεινόμενος δίσκος: Sour (2021)
Άκου οπωσδήποτε: "Brutal" / "Good 4 U"
9
Phoebe Bridgers
Phoebe Bridgers
Όχι η ρόκσταρ που μας αξίζει, αλλά η αντί-ρόκσταρ που χρειαζόμαστε αυτή τη στιγμή. Η Φοίβη της καρδιάς μας έχει τη χροιά, τα γούστα, το τσαγανό για να σταθεί απέναντι σε κάθε κλειστομυαλιά που θα βρεθεί μπροστά της, και πάνω από όλα μία υπέροχη ικανότητα να φτιάχνει μελωδίες και στιχάκια που μπορούν να στοιχειώσουν κάθε ανυποψίαστο. Αν το ντεμπούτο ήταν μία ωραιότατη σφαλιάρα αστικής μελαγχολίας, το "Punisher" πήγε τα πάντα ένα επίπεδο ψηλότερα. Αν δεν έχεις ουρλιάξει πάνω από το σβήσιμο του "I Know The End" στο μαύρο χάραμα χωρίς προφανή λόγο, ανησυχούμε για σένα.
 
Προτεινόμενος δίσκος: Punisher (2020)
Άκου οπωσδήποτε: "Motion Sickness" / "Chinese Satellite"
10
Tash Sultana
Tash Sultana
Ένα υπερταλαντούχο πλάσμα, αρκετά υποτιμημένο θα λέγαμε στη χώρα μας, θεωρείται μια από τις πιο σημαντικές μουσικούς της Αυστραλίας. Έπιασε κιθάρα όταν ήταν μόλις τριών ετών και μαζί της κατάφερε να ξεπεράσει αρκετά εμπόδια που εμφανιστήκαν στη ζωή του. Μια ηχογράφηση δωματίου το έκανε διάσημο. Το "Jungle" άνοιξε το δρόμο για πειραματισμούς και ανάδειξη του ταλέντου του στο μπάσο, το σαξόφωνο, την τρομπέτα, τα κρούστα και στο beatbox. Σε κάθε του βήμα θα έχει την προσοχή μας.
 
Προτεινόμενος δίσκος: Flow State (2018)
Άκου οπωσδήποτε: "Cigarettes" / "Pretty Lady"
+1
Hayley Williams
Hayley Williams
Η επιρροή Williams στη δεκαετία του 2000 κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητη μπορεί να θεωρηθεί . Έχτισε ένα θρύλο, με την δυναμική της παρουσία και την αψεγάδιαστη φωνή της, δείχνοντας σε μια γενιά τι πάει να πει ενέργεια και αυτοπεποίθηση, εμπνέοντας χιλιάδες εφήβους. Τα τελευταία χρόνια, ως σόλο καλλιτέχνιδα σε διάστημα δυο ετών κυκλοφόρησε δυο εξαιρετικά άλμπουμ, μακριά από την pop-punk αισθητική που ήδη είχαν σταδιακά απεμπολήσει οι Paramore, επιβεβαιώνοντας το συνθετικό και ερμηνευτικό της ταλέντο που παραμένει ακέραιο. Το μόνο σίγουρο είναι πως σε όλες τις φάσεις της καριέρας της, καταφέρνει να αγγίξει τις ευαίσθητες χορδές κάθε ακροατή, παραμένοντας επίκαιρη.
 
Προτεινόμενοι δίσκοι: Riot! (2007), Flowers For Vases / Descansos (2021)
Άκου οπωσδήποτε: "Brick By Boring Brick" / "My Limb"
  • SHARE
  • TWEET