Nalyssa Green

Μπλουμ

Inner Ear (2018)
Από την Βάσω Καραντζάβελου, 22/10/2018
Επιτέλους καλή ελληνόφωνη pop
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Μπλουμ είναι ο ήχος του νερού στα κόμικς. Bloom σημαίνει επίσης άνθηση. Τι είχε στο μυαλό της η Nalyssa Green επιλέγοντας αυτό τον τίτλο κανείς δεν ξέρει. Προφανώς ήθελε να παίξει με τη διττή ερμηνεία του και να μας ιντριγκάρει με το ανοιξιάτικο σκηνικό του εξωφύλλου. Καταμεσής του φθινοπώρου η άνοιξη είναι ακόμα μακριά, όμως το ταλέντο της νεαρής καλλιτέχνιδας ήταν αρκετό για να αναδυθεί τόση πολλή φρεσκάδα που -αναπόφευκτα- συνεπαίρνει.

Στον τρίτο της προσωπικό δίσκο η Nalyssa χρησιμοποιεί εξ ολοκλήρου την ελληνική γλώσσα, όπως προοιώνισε το υπερ-viral "Κοκτέιλ" και το "Κρεβάτι", προ ολίγων μηνών. Όπως και το πρώτο ελληνόφωνο κομμάτι της, έτσι και ολόκληρο το "Μπλουμ" αναμένεται να διχάσει το κοινό. Ο στίχος γεμάτος συμβολισμούς -και κάποιες φορές ανομοιοκατάληκτος και «χύμα»- πηγαίνει χέρι χέρι με τις όμορφες, αν και κάπως λυπητερές, συνθέσεις που εκτείνονται σε ένα φάσμα από synth pop μέχρι απογυμνωμένα μέρη με πιάνο, μπλέκοντας τη νοσταλγία με το απόλυτα καινούργιο.

Ομολογουμένως δεν μπορώ να ανακαλέσω κάποιον ή κάποια μουσικό που να δημιουργεί κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα. Κάθε ένα από τα κομμάτια του άλμπουμ αγγίζει μοναδικά συναισθήματα και δε θυμίζει τα προηγούμενα, ενώ η ενορχήστρωση είναι επίσης συγκλονιστική. Σε κάθε ακρόαση θα ξεχωρίσεις κι ένα διαφορετικό κομμάτι κι έναν εντελώς πρωτότυπο στίχο που θα επεξεργαστείς ουκ ολίγες φορές. Το "Μπλουμ" είναι ένας δίσκος που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του ακροατή, από τον εναρκτήριο ύμνο στο "Αιγάλεω" μέχρι και το τελευταίο λεπτό του ελαφρώς πειραγμένου "Κοκτέιλ ΙΙ" που πλέον ξέρουμε απ’ έξω κι ανακατωτά.

Επιτρέψτε μου όμως να πω ότι το ύφος της Nalyssa Green δεν είναι για όλους. Όσο προσιτή στα αυτιά των πολλών είναι η μαχαιριά στην καρδιά του "Πάλι Καλά", με τον τρομερό στίχο «Πάλι καλά που ακόμα δε σε ξέρω, σκέψου αν σ’ ήξερα πόσο ακόμα θα μπορούσα να αγαπήσω», άλλο τόσο μπορεί να κλωτσήσουν η "Παπαρούνα", το "Πέφτοντας", ακόμα και η ιδιαίτερη girly ερμηνεία  σε όσους δεν κάνουν την προσπάθεια να μπουν στον κόσμο που πλάθει με απλά υλικά το "Μπλουμ".

Κι εκεί εντοπίζεται η όλη επιτυχία της ελληνόγλωσσης στροφής που ήρθε μετά από οχτώ χρόνια δισκογραφικής παρουσίας. Οι συνθέσεις είναι κολλητικές και έξυπνα δομημένες, με το Βασίλη Ντοκάκη των No Clear Mind να έχει βάλει το χέρι του στην παραγωγή, αλλά με διαφορετική στιχουργική νοοτροπία δε θα μιλούσαμε τόσο πολύ γι αυτό το άλμπουμ. Το καθημερινό περιεχόμενο παίρνει μία σουρεαλιστική τροπή και μετατρέπεται σε μικρά παντούμ αφιερωμένα στην αστική ζωή που λατρεύουμε να μισούμε. Ιστορίες για έρωτες που ανήκουν στο παρελθόν, για πουλιά, για σκύλους, για μια εποχή που γίνεται όλο και πιο απρόβλεπτη, γεμάτες συμβολισμούς και μαγεία που δε χρειάζεται απαραίτητα να αποκωδικοποιήσουμε. Η πιο πρόσφατη κυκλοφορία της Nalyssa Green σηματοδοτεί την καλλιτεχνική της άνοιξη. Δεν κάνει κάτι επιτηδευμένο και ψεύτικο- απεναντίας, προτιμά να παραμείνει αυθεντική και δίκαια αναδεικνύεται σε μία από τις πιο ξεχωριστές ελληνίδες δημιουργούς της γενιάς της.

  • SHARE
  • TWEET