«A Buyer's Guide»: Kreator
Οδηγός δισκογραφίας για τους κορυφαίους εκπροσώπους του ευρωπαϊκού thrash metal
Μια από τις πιο ιστορικές και σπουδαιότερες μπάντες του σκληρού ήχου, πρωτεργάτες της τευτονικής thrash metal σκηνής και απόλυτα συνεπείς μέχρι και σήμερα, οι θρυλικοί Kreator, μας απασχολούν αυτή τη φορά με την ποιοτική τους δισκογραφία.
Ξεκινώντας την πορεία τους πριν τέσσερις γεμάτες δεκαετίες, η μπάντα του Mille Petrozza εξαρχής δεν ήταν ακόμη ένα συγκρότημα που επέλεγε το σκληρό ήχο για να εκφραστεί. Από το ωμό και ορμητικό - προάγγελο του black metal - "Endless Pain", ένα ντεμπούτο που τους έβαλε στο χώρο πριν καλά-καλά προλάβουν να ενηλικιωθούν, στα όσα κλασικά ακολούθησαν μέχρι και το ανεπανάληπτο "Coma Of Souls", οι Kreator υπήρξαν η επιτομή της σκληρά εργαζόμενης μπάντας, η οποία εξελισσόταν ραγδαία από δίσκο σε δίσκο.
Τα ‘90s βρήκαν το σχήμα να απομακρύνεται σταδιακά από το thrash metal χαρακτήρα του, καθώς η εποχή επέβαλε με τον τρόπο της μια δημιουργική αναζήτηση που χρησιμοποιούσε περισσότερο groove, nu και industrial ήχους. Αυτή η εποχή μας έδωσε τέσσερις άνισες κυκλοφορίες, με τα "Outcast" και "Renewal" να ξεχωρίζουν και την προσχώρηση του Tommy Vetterli (των Coroner) να αποτελεί μεταγραφή αεροδρομίου για τον χώρο.
Τελικά, το απαραίτητο reboot και η επιστροφή στις ρίζες πραγματοποιήθηκε με τον ερχομό της νέας χιλιετίας, με το "Violent Revolution" να ορίζει το ανανεωμένο πρόσωπο της μπάντας και της χάρισε τουλάχιστον μία νέα γενιά ακροατών. Έτσι, 15 full length αργότερα και με την αφορμή της καλοκαιρινής εμφάνισης τους στη χώρα μας, στα πλαίσια του φετινού Release Athens, προσεγγίζουμε ξανά και κατατάσσουμε υποτυπωδώς την πλούσια δισκογραφία τους, στον οδηγό δισκογραφίας που ακολουθεί.
Coma Of Souls
(Noise, 1990)
Η νέα δεκαετία ξεκινά με μεταγραφή "αεροδρομίου" για την μπάντα: ο Frank Blackfire αφήνει προσωρινά τους Sodom, φέρνει την εξαιρετική τεχνική του και παρέα με τον αρχηγό Mille συνθέτουν ένα από τα κορυφαία κιθαριστικά δίδυμα στον metal χώρο. Η συγκυρία φαντάζει και είναι ιδανική, καθώς η ορμή και ο αντίκτυπος που αποκτήθηκαν μέσω "Extreme Aggression" συνηγορούν σε back to back θριάμβους. Τέτοιος είναι τούτος ο δίσκος, υπερ - κλασικός, με τις συνθέσεις να κάνουν όλη τη δουλειά και με τις λέξεις να ωχριούν μπροστά τους. Σε ένα πιθανό στοιχηματικό παιχνίδι για τον καλύτερο "Κάσατορ" δίσκο, θα έφερνε πολύ μικρή απόδοση, αναμενόμενο καθώς συνδυάζει μαεστρικά επιθετικότητα και μελωδία, κουβαλά αναμνήσεις από τη νιότη μας και επειδή η επήρεια του "Terror Zone" παραμένει ισχυρή τριάντα τρία χρόνια αργότερα. Ο στίχος "will the coma of souls outlive eternity" έχει ήδη απαντηθεί. [Π.Ζ.]
Pleasure To Kill
(Noise, 1986)
Πόσες μπάντες αποφάσισαν να ξεκινήσουν την πορεία τους κοπιάροντας το "Ripping Corpse"; Πόσα σχήματα θεώρησαν πως τα φωνητικά του Mille είναι τα κατάλληλα για να δέσουν με την προσέγγισή τους για το thrash metal; Το πραγματικό όμως ερώτημα, που θα έπρεπε να υφίσταται στον αέρα, κάθε φορά που παίζει το θρυλικό δεύτερο άλμπουμ των Γερμανών, με την ολόσωστη και απολύτως ταιριαστή παραγωγή, είναι, το πόσα του χρωστάει το extreme metal συνολικά, και όχι μόνο το ευρωπαϊκό, ως ηχητική άποψη, συνθετική προσέγγιση, δεινότητα, ωμότητα, αλλά και δυσωδία. Με το "Pleasure To Kill", οι Kreator κυκλοφόρησαν ένα από τα κορυφαία metal άλμπουμ όλων των εποχών, το οποίο κατάφερε να συνδυάσει άποψη με ουσία, επιδραστικότητα με αυτόφωτη ποιότητα. Κάτι τέτοιοι δίσκοι είναι που κάνουν μερικούς από εμάς να υποστηρίζουμε πως το καλύτερο thrash metal παίχτηκε εκτός Bay Area. [Α.Ζ.]
Extreme Aggression
(Noise/Epic, 1989)
Η αλήθεια είναι πως, για τους περισσότερους οπαδούς των Kreator, τα "Coma Of Souls" κι "Extreme Aggression" είναι τρομερά κοντά, σε στυλ μα και ποιότητα. Αφήνοντας πίσω αυτές τις λεπτομέρειες, το τέταρτο άλμπουμ της μπάντας συνέχισε κι εξέλιξε τις αναζητήσεις του "Terrible Certainty" και το αποτέλεσμα ήταν ακόμα πιο σφιχτό συνθετικά και πλούσιο εκτελεστικά. Η - καλώς εννοούμενη - προοδευτικότητα των Kreator ερχόταν πια να ισορροπήσει με την thrash επιθετικότητα τους, τα riffs γίνονταν πιο πυκνά και οι ρυθμοί του Ventor πιο περιπετειώδεις. Το αποτέλεσμα ήταν ένα άλμπουμ γεμάτο με κλασικές στιγμές που δεν μπορεί να λείπει από καμία ενημερωμένη μεταλλική δισκοθήκη. Τραγούδια όπως το ομώνυμο ή το "Some Pain Will Last" θα αντηχούν στην αιωνιότητα του thrash, το "Love Us Or Hate Us" αποτελεί έναν από τους πιο ρομαντικούς ύμνους προς το heavy metal και το "Betrayer" παραμένει μία από τις πιο σημαντικές στιγμές της μεταλλικής Ελλάδας των 80s. [A.K.]
Enemy Of God
(Steamhammer, 2005)
Η πειραματική περίοδος των Γερμανών που έβαλε τους οπαδούς τους σε θέση μάχης και τους έστειλε στα χαρακώματα, έχει λήξει προ τετραετίας, αρκούσε απλά ένα τραγούδι - δήλωση για αυτό: "Reconquering the Throne". Η επιστροφή σε ήχους μέσω των οποίων μεγαλούργησαν και αποθεώθηκαν, έτυχε ευρείας αποδοχής, με το υλικό να δικαιώνει αυτή τους την απόφαση. Μπορεί να συναντάμε στοιχεία πχ από το "Endorama", έχουν όμως ενσωματωθεί στο χαρακτηριστικό μελωδικό τους thrash metal. Οι στίχοι στάζουν οργή και θυμό για ακόμα μια φορά, οι κιθάρες βρίσκονται στο "κόκκινο", σποραδικά εμφανίζεται ένας δραματικός τόνος σε συνθέσεις όπως το "Under A Total Blackened Sky" και μερικές από δαύτες λογίζονται πλέον ως κλασικές και απαραίτητες για μια ζωντανή τους εμφάνιση. Στην εξελικτική πορεία τους που χωρίζεται σε επί μέρους περιόδους, ο εν λόγω δίσκος κατέχει περίοπτη θέση και φέρει ευδιάκριτο το DNA της μπάντας, δίχως αλλοιώσεις. [Π.Ζ.]
Terrible Certainty
(Noise, 1987)
Ξεπερνώντας εύκολα το πρόβλημα του "δύσκολου δεύτερου δίσκου", παραδίδοντας μας ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της δισκογραφίας τους αλλά και ολόκληρου του thrash metal, οι Kreator περιόδευσαν για πρώτη φορά εκτενώς σε Ευρώπη και Η.Π.Α., κυκλοφόρησαν το EP "Flag of Hate", και διεύρυναν το line-up τους με τον Jörg "Tritze" Trzebiatowski να αναλαμβάνει χρέη δεύτερου κιθαρίστα, προτού επιστρέψουν στο στούντιο. Το "Terrible Certainty", που κυκλοφόρησε το 1987, μάλλον είναι αρκετά υποτιμημένο καθώς βρίσκεται ανάμεσα σε δύο πραγματικά εμβληματικά άλμπουμ, όμως, στην πραγματικότητα δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από αυτά. Εδώ, οι Kreator κάνουν εμφανείς τις πιο τεχνικές πτυχές του ήχου τους με την κιθαριστική δουλειά να είναι πραγματικά εντυπωσιακή, ο Ventor καθιστά σαφές γιατί θεωρείται ένας από τους πιο επιδραστικούς ντράμερ του extreme ήχου, ενώ το ομώνυμο κομμάτι, το "Toxic Trace", το "No Escape" και το "One of Us" νομίζω πως αποτελούν κάποιες από τις κορυφαίες συνθέσεις που έγραψε ποτέ το συγκρότημα. Η μόνο μου ένσταση μάλλον αφορά την παραγωγή του Roy Rowland, ο οποίος, ένα χρόνο πριν την κυκλοφορία του "...And Justice for All", λάνσαρε την καινοτομία του "πως να εξαφανίσετε το μπάσο από έναν thrash metal δίσκο και να μην ασχοληθεί κανένας". Χαλάλι του βέβαια αφού το άλμπουμ και πάλι σπέρνει. [Α.Α.]
Violent Revolution
(Steamhammer, 2001)
Δύο χρόνια μετά το ιδιαίτερο, τουλάχιστον, "Endorama", οι Kreator επανεφευρίσκουν εαυτούς, με ένα άλμπουμ που εν πολλοίς όρισε το καλλιτεχνικό τους ανάστημα στον τρέχοντα αιώνα. Εμφανώς επηρεασμένοι από τις εξελίξεις σε Γκέτεμποργκ και Βρετανία, διατηρώντας τον πυρήνα του απολύτως χαρακτηριστικού riffing - σήματος κατατεθέν τους, και δίνοντας έμφαση σε ρεφραίν και hooks, οι Kreator κυκλοφόρησαν μια δισκάρα. Το "Violent Revolution", με το ομότιτλο άσμα να ξυπνάει σε στιγμές υπερβολής και πόρωσης αφελή όνειρα, είναι ένα άλμπουμ με βάθος, συμπάγεια, ποιότητα, ποικιλομορφία σε ταχύτητες, ισορροπία ανάμεσα σε μνημονικότητα και τεχνικότητα, φέρνοντας εν γένει το thrash metal στο παρόν, σε μια εποχή που θα αποτελούσε έρμαιο των εξελίξεων του σκληρού ήχου, όπως όλα τα παρακλάδια των ‘80s. Τα απόνερά του σήμερα βέβαια, ακόμη γενούν μπάντες - ήρωες του underground, και όχι μόνο. [Α.Ζ.]
Phantom Antichrist
(Nuclear Blast, 2012)
Το σερί «επιστροφής» που ξεκίνησαν οι Kreator με το "Violent Revolution" κάπου εδώ φτάνει στο απόγειο του, αφού το "Phantom Antichrist" φαντάζει ως ο τελευταίος δίσκος των Γερμανών που πραγματικά δημιούργησε νέους οπαδούς. Σαφώς πιο μελωδικό και με τις classic metal ρίζες του Mille και των υπολοίπων της τετράδας να μην κρύβονται, το άλμπουμ αποτελεί ένα εξαιρετικό δείγμα ώριμου thrash, το οποίο ξέρει ακριβώς που να ξεσπάσει και που να αφήσει τη μελωδία και τις catchy φωνητικές γραμμές να κάνουν τη δουλειά. Αυτό, δε, είναι και το πλεονέκτημα του "Phantom Antichrist", το ιδιαίτερο γνώρισμα του που το κάνει τόσο ξεχωριστό: το γεγονός πως διαθέτει το know-how ώστε να ακούγεται μοντέρνο και back-to-the-roots ταυτόχρονα, μελωδικό και ακραίο την ίδια στιγμή, σε μια λογική αρμονικών αντιθέσεων που το κολακεύουν. [Σ.Κ.]
Outcast
(GUN/Noise, 1997)
Με το "Outcast" συμβαίνει το εξής παράξενο: σήμερα θεωρείται ένα από τα πιο αδύναμα άλμπουμ των Kreator, πίσω στο 1997 όμως και στην Ελλάδα ειδικότερα, η υποδοχή του ήταν αρκετά καλή. Το "Phobia" ήταν οριακά χιτάκι και οι οπαδοί είχαν εκτιμήσει αρκετά τις γκρούβες του άλμπουμ, γκρούβες που απομακρύνονταν από τα nu-metal στοιχεία του προκατόχου του προς μια πιο industrial αλλά και υμνικά μεταλλάδικη λογική. Η αλήθεια βρίσκεται φυσικά κάπου στην μέση. Το "Outcast" δεν είναι καθόλου κακό, ούτε φυσικά στα πιο απαραίτητα Kreator άλμπουμ. Είναι όμως ένας αξιοπρεπής δίσκος που δίνει μια καλή εικόνα για το σύνολο των πειραματισμών που επιχείρησε αυτή η μπαντάρα στα 90s κι είναι απαραίτητο για όσους θέλουν να έχουν μια συνολική αντίληψη του έργου τους. Εμείς από την άλλη δηλώνουμε πως ένας δίσκος δεν μπορεί να είναι κακός αν παίζει κιθάρα ο Tommy Vetterli των Coroner. [A.K.]
Cause For Conflict
(GUN, 1995)
Τα ‘90s υπήρξαν μια περίοδος πειραματισμών και καλλιτεχνικής αναζήτησης για πολλές μπάντες της γενιάς των Kreator, με τους ίδιους τους Γερμανούς thrashers να διαφοροποιούν σημαντικά τον ήχο τους σε εκείνη τη δεκαετία. Πολύ περισσότερο groove, πάμπολλα industrial και nu στοιχεία κι ένας συνθετικός χαρακτήρας που διατηρεί το σκοτάδι του, την ίδια στιγμή που προσπαθεί να ακολουθήσει το κύμα εξελίξεων της εποχής, τα τέσσερα άλμπουμ που διαδέχτηκαν το "Coma Of Souls" είχαν τη δική τους προσωπικότητα. Έχοντας ξεπεράσει, δε, το στάδιο του thrash οπαδισμού/ελιτισμού που θα έτεινε να καταδικάσει προσπάθειες σαν κι αυτή λόγω διαφορετικότητας, το μόνο «πρόβλημα» με το "Cause For Conflict" φαντάζει το γεγονός ότι στέκεται ως το πιο αδύναμο από την εν λόγω τετράδα άλμπουμ, ή, αν προτιμάτε, εκείνο στο οποίο κάποιος θα επανέλθει σπανιότερα για να του δώσει ακροάσεις. [Σ.Κ.]
Live Kreation
(Steamhammer, 2003)
Σχεδόν είκοσι χρόνια μετά τη δημιουργία τους, οι Kreator, το 2003, κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους επίσημο live δίσκο. Έχοντας στις αποσκευές τους το "Violent Revolution", το άλμπουμ δηλαδή που τους τοποθέτησε ξανά στην εμπροσθοφυλακή της thrash metal σκηνής, το συγκρότημα περιόδευσε εκτενώς κι εδώ μας παρουσιάζει 24 κομμάτια, ηχογραφημένα live σε διάφορα μέρη ανά τον κόσμο. Ασχέτως ποια αποτελεί την αγαπημένη σας περίοδο των Kreator, δύσκολα θα απογοητευτείτε, καθώς εδώ καλύπτεται ολόκληρη η πορεία τους με τραγούδια από όλους τους δίσκους που είχε κυκλοφορήσει μέχρι τότε το συγκρότημα. Με τον Mille Petrozza και τον Jürgen "Ventor" Reil σε εξαιρετική φόρμα, τον Christian Giesler στο μπάσο και τον, κάπως υποτιμημένο guitar hero, Sami Yli-Sirniö να συμπληρώνουν το line-up, το "Live Kreation" είναι ένα άκρως χορταστικό άλμπουμ που συνοψίζει τέλεια τα πρώτα είκοσι χρόνια τους ενώ, προσωπικά, εκτιμώ πως αποτελεί την ιδανική πρώτη επαφή που μπορεί να έχει ένας νέος ακροατής μαζί τους προκειμένου να αντιληφθεί γιατί οι Kreator αποτελούν μια από τις κορυφαίες thrash metal μπάντες όλων των εποχών και, παράλληλα, τόσα πολλά περισσότερα. [Α.Α.]
A Compilation
1. Tormentor
2. Flag Of Hate
3. Ripping Corpse
4. Pleasure To Kill
5. Riot Of Violence
6. Storming With Menace
7. Toxic Trace
8. Extreme Aggressions
9. Betrayer
10. No Reason To Exist
11. People Of The Lie
12. Coma Of Souls
13. Terror Zone
14. Phobia
15. Violent Revolution
16. Slave Machinery
17. Under A Total Blackened Sky
18. World Anarchy
19. Warcurse
20.Totalitarian Terror
21. United We Hate
