Yovel: «Θέλουμε να στρέψουμε το black metal κατά των ισχυρών»
Σε μια καταιγιστική συνέντευξη, οι Yovel μιλούν για τη λογοκρισία, για τον φασισμό, για τη μάχη που μαίνεται στο black metal και για τις αξίες που υπηρετούν
Είναι ξεκάθαρο ότι οι Yovel δεν ήρθαν στην ελληνική σκηνή με σκοπό να κάτσουν ήσυχοι και υπάκουοι. Ήρθαν για να δώσουν τις μάχες τους και να κάνουν φασαρία, τόσο με την πολύ αξιόλογη μουσική τους όσο και με τα «ανατρεπτικά» τους μηνύματα. Το περσινό τους ντεμπούτο "Hida 'tu" ήταν ξεκάθαρο ως προς αυτό, όλα όμως δείχνουν ότι αποτέλεσε μόνο την εκκίνηση μιας ορμητικής πορείας.
Το Rocking.gr αναζήτησε τους Yovel μετά το πρόσφατο γεγονός του «κοψίματος» της υπέροχης οπτικοακουστικής επανεκτέλεσης/διασκευής του "Κεμάλ" με τίτλο "Silence". Με αφορμή το γεγονός, η μπάντα μας παραχώρησε μια συνέντευξη - ποταμό χωρίς να δειλιάζει στις λέξεις της και χωρίς να κρύβει τα πάθη της. Μια συζήτηση για όλους και για όλα: για τις σύγχρονες λογοκρισίες και τον Χατζιδάκι, για τη γυναικεία καταπίεση και τον φασισμό, το NSBM και τον δύσκολο αγώνα που διαλέγουν να δώσουν, προχωρώντας ταυτόχρονα σε ήπιες αποκαλύψεις για το μουσικό τους μέλλον.
Μια διαφορετική και χειμαρρώδης συνέντευξη που βρίσκεται πολύ μακριά από τα στερεότυπα της metal μουσικής βιομηχανίας και αξίζει να διαβαστεί μέχρι την τελευταία λέξη.
Με ιδιαίτερη χαρά σας καλωσορίζω στο Rocking.gr. Επιτέλους, αισθάνομαι ότι αυτή η κουβέντα εκκρεμούσε από τη στιγμή που κυκλοφορήσατε το ντεμπούτο σας.
Να σας ευχαριστήσουμε για την πρόσκληση και τη στήριξη σας. Θα ήταν παράλειψη μας να μην σας ευχαριστήσουμε ιδιαίτερα για τα καλά σας λόγια στο αφιέρωμά σας για τον ελληνικό ακραίο ήχο το 2018. Τιμή μας.
Αφορμή για την κουβέντα μας στάθηκε η κυκλοφορία του νέου σας τραγουδιού/video "Silence". Μπορείτε καταρχήν να μας πείτε πότε και πώς προέκυψε η συγκεκριμένη ιδέα;
Το τραγούδι "Κεμάλ" δεν είναι συνηθισμένο τραγούδι. Ως κομμάτι του δίσκου "Reflections" (1970) είχε άλλους στίχους, πιο ανέμελους, γραμμένους από τον Martin Fulterman.
Το 1993 ο Μάνος Χατζηδάκης αποφάσισε να το κυκλοφορήσει με ελληνικό στίχο, με προϋπόθεση να συνεχίζει να λέγεται "Κεμάλ". Όμως ο Νίκος Γκάτσος, που το ανέλαβε, παρέδωσε ένα στιχουργικό αριστούργημα, που έδωσε νέο περιεχόμενο στη μελωδία και ο "Κεμάλ ν2" είναι ένα τραγούδι όπου ταυτίστηκε όσο λίγα με τις χαρές και τις λύπες μας. Αποτελεί πολιτιστική κληρονομιά.
Ο "Κεμάλ", που γνωρίσαμε εμείς, λοιπόν, εξιστορεί μια παγκόσμια αλλά και τόσο γνώριμη ιστορία αδικίας και καταπίεσης, τοποθετημένη στην «εξωτική» γη της Ανατολής. Μια ιστορία μακρινή αλλά και δική μας, ταυτόχρονα.
Γιατί και σήμερα «πικραμένα κλαίνε της ερήμου τα παιδιά».
Γιατί και σήμερα «με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί».
Γιατί και σήμερα κρεμιέται από πάνω μας απειλητικά η ακροτελεύτια φράση «Αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ». Και ανάλογα τη συγκυρία, ακούγεται σαν ερώτηση, σαν ατσάλινη βεβαιότητα ή σαν πραγματικό ενδεχόμενο.
Ο Κεμάλ σήμερα -ίσως- και να ήταν Γυναίκα
Με αυτό το δοσμένο φορτίο, με αυτή την ιστορία, σκεφτήκαμε ότι αξίζει να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε έναν ακόμα παραπόταμο, στο μεγάλο ποταμό που έχει ήδη φτιάξει στις ζωές των ανθρώπων. Μια black metal ερμηνεία του "Κεμάλ", αφιερωμένη στις Γυναίκες της Μέσης Ανατολής, υπονοώντας ότι ο Κεμάλ σήμερα -ίσως- και να ήταν Γυναίκα. Ο Κεμάλ σήμερα μπορεί να είναι η Αράβισσα A'isha από την Υεμένη, η Κούρδισσα Ara στο Αφρίν, που δίνουν την ίδια ονειροπόλα και πεισματάρα μάχη μέσα στα χαλάσματα του πολέμου, με ένα όπλο στο χέρι, με ένα παιδί στην αγκαλιά.
Αυτήν την ιδέα κάναμε πράξη με το "Silence".
Αλλά πικρές οι βουλές του Δικαιούχου και φθονερές οι ψυχές των μεσαζόντων.
Τα τελευταία χρόνια παρατηρώ με χαρά ότι διάφορα στερεότυπα για τις γυναίκες επιτέλους αρχίζουν να καταρρέουν. Θα ήθελα να μας παρουσιάσετε λίγο τα ποιήματα που χρησιμοποιήσατε στο "Silence" και τις κοπέλες που παρουσιάζονται στο βίντεο.
Όσο οι γυναίκες δεν μπορούν να περπατήσουν άφοβα στο δρόμο.
Όσο η αστυνομία είναι ο πρώτος φορέας παρενόχλησης. Όσο οι γυναικοκτονιες πληθαίνουν.
Όσο η πλειοψηφία των γυναικών έχουν δεχτεί / δέχονται βία από τον σύντροφό τους.
Όσο η κάθε μάνα πρέπει να μιλήσει για τον βιασμό στην ανήλικη κόρη της πριν τη σεξουαλική της ελευθερία.
Όσο η παρενόχληση είναι μέρος της εργοδοτικής συμπεριφοράς και η «θηλυκοποιημένη εργασία» θα σημαίνει φθηνότερα μεροκάματα.
Όσο η μητρότητα πληρώνεται ακριβά. Όσο ο φόβος είναι οδηγός στην επιλογή ρούχου, συντρόφου, έκφρασης, Όσο είναι εργαζόμενη στη δουλειά αλλά και στο σπίτι της.
Όσο γεννιέται και μεγαλώνει με οδηγό επιβίωσης. Όσο η σιωπή της είναι η μόνη της διέξοδος.
Όσο συμβαίνουν όλα τα παραπάνω, υπάρχει πολύς δρόμος για να διανυθεί ακόμα.
Τώρα, όσον αφορά στο "Silence" δεν θα μπορούσε να πάρει τη συγκεκριμένη μορφή χωρίς την κρίσιμη συνεισφορά τριών γυναικών και αυτό του ταιριάζει.
Τη Fatima Al Haaj, εργαζόμενη, που έγραψε τους στίχους στο τέλος του κομματιού και τους απήγγειλε στο κλείσιμο του video-clip. Ρίγος και συγκίνηση για το θάρρος, την αυταπάρνηση αλλά και την πίκρα μιας γυναίκας που έχει ζήσει την καταστροφή από πρώτο χέρι, αλλά δεν το βάζει κάτω.
Την Jehna Bseiso, ποιήτρια, που μας επέτρεψε να χρησιμοποιήσουμε ένα απόσπασμα από το ποίημα της Tahrir, ένα συγκινητικό ποίημα για τη μέρα που όλοι-ες θα απελευθερώσουμε τους εαυτούς μας.
Την Αντριάνα Ανδρέοβιτς, ηθοποιό, που υποδύεται και τους τέσσερις γυναικείους χαρακτήρες (την εργάτρια, την Instagram persona, την καριερίστρια, την άνεργη) εστιάζοντας στη «δυτική» όψη κοινών προβλημάτων, αναδεικνύοντας την άλλη όχθη των αδιεξόδων της Γυναίκας σήμερα. Μαζί με τη Fatima στο τέλος, όπου τόσο αυθεντικά επαναφέρει το κέντρο βάρος στη Μέση Ανατολή, στον πόλεμο και τη βαρβαρότητα.
Τις ευχαριστούμε όλες από καρδιάς, ήταν και είναι ανεκτίμητη η συμμετοχή τους.
Πριν πάμε στα περί λογοκρισίας, δηλώνω χατζηδακικός και βρίσκω εξαιρετική την επιλογή του "Κεμάλ", ενός αγαπημένου αλλά και πολυδιάστατου τραγουδιού. Ποια είναι η υποδοχή που επιφύλαξε το «ακραίο» κοινό σε αυτήν την επιλογή;
Αν «χατζηδακικός» σημαίνει: «Ό,τι έχω ιερό: Να περιφρονώ τις συνήθειες των πολλών, τη λογική του κράτους [...]. Να αγαπώ με πάθος τους κυνηγημένους, τους ανορθόδοξους και τους αναθεωρητές». τότε είμαστε και εμείς.
Όσο για την υποδοχή του κομματιού, χωρίς υπερβολή, ήταν πολύ ενθαρρυντική. Όταν μπλέκεις με έργα γιγάντων, ο πιο μεγάλος φόβος σου είναι να πει ο κόσμος: «μάγκες δεν το ‘χετε / δεν έπρεπε να το δοκιμάσετε / μείνετε σε αυτά που ξέρετε» κοκ. Αυτό δεν το ακούσαμε από κανέναν. Για την ακρίβεια πολλοί και πολλές που δεν έχουν σχέση με το black metal, αλλά είναι «Χατζηδακικοί», ευχαριστήθηκαν τη νέα οπτική αλλά και το νέο περιεχόμενο που δώσαμε.
Και εμείς όμως προσπαθήσαμε να το αντιμετωπίσουμε με σεβασμό και ταλαιπωρηθήκαμε πολύ για το τελικό αποτέλεσμα. Πολλές μέρες και νύχτες αφιερώθηκαν στο ύφος της επανεκτέλεσης, στο video - clip, στους νέους στίχους.
Κάποιοι που εκτίμησαν το τραγούδι το έχουν ανεβάσει εδώ.
Τσεκάρετε το για να μην νικήσει η σιωπή.
Ο Μάνος Χατζιδάκις δεν θα είχε πρόβλημα με το "Silence" και σίγουρα δεν θα το «έριχνε»
Από όσα μάθαμε, το βίντεο τελικά έπεσε λόγω copyright, ενώ διαβάσαμε και με μεγάλο ενδιαφέρον την επιστολή σας. Τί ακριβώς συνέβη κι έχετε μέχρι στιγμής πάρει κάποια απάντηση;
«Δεν σας χορηγούμε την άδεια [σ: bold δικά τους] για τη διασκευή του μουσικού έργου Κεμάλ, για λογαριασμό του Γιώργου Χατζιδάκι». Απλά και κυνικά. Αυτό μας έστειλε η εταιρία του. Η λακωνικότητα της εξουσίας.
Για το τι έγινε, υπάρχει η ανακοίνωσή μας που τα εξηγεί αναλυτικά. Εμάς μας δίνει κουράγιο η αλληλεγγύη από πάρα πολύ κόσμο και αυτή η ακλόνητη πεποίθηση ότι ο ίδιος ο δημιουργός, ο Μάνος Χατζιδάκις, δεν θα είχε πρόβλημα με το "Silence" και σίγουρα δεν θα το «έριχνε». Αλλά ακόμα και αν δεν του άρεσε, ακόμα και αν είχε πρόβλημα με την προσέγγιση μας, ακόμα και αν δεν τον εξέφραζε, δεν θα το απαγόρευε, δεν θα το διέγραφε, δεν θα επιχειρούσε να το «σκοτώσει». Γιατί η τέχνη είναι σύγκρουση - διάλογος - μάχη εντός ενός πεδίου ελευθερίας. Κάθε ένας οφείλει να το διαφυλάξει αυτό για όλους.
Κατά τ' άλλα, το σίγουρο είναι ότι δεν θα πειθαρχήσουμε στις απαγορεύσεις τους.
Δεν θα το βάλουμε κάτω, γιατί τέτοιες πρακτικές θα χτυπήσουν πρώτα τις ερασιτεχνικές μπάντες και γιατί το θέμα δεν αφορά μόνο εμάς
Γιατί το ζήτημα που προκύπτει, είναι πολύ ευρύτερο από τους Yovel και το Silence. Αυτή η απαγόρευση, μιας ρητά μη - κερδοσκοπικής διασκευής, ουσιαστικά ενός φόρου τιμής από μια ερασιτεχνική μπάντα black metal σε ένα κομμάτι του 1970, είναι η υπενθύμιση ενός σκοτεινού μέλλοντος που έρχεται. Δεν θα το βάλουμε κάτω, γιατί τέτοιες πρακτικές θα χτυπήσουν πρώτα τις ερασιτεχνικές μπάντες και γιατί το θέμα δεν αφορά μόνο εμάς.
Πριν λίγες μέρες, το YouTube «έριξε» τo (φοβερό) κομμάτι των Damirah "As A Child, I Always Dreamed Of Fire", που περιείχε υλικό ασπρόμαυρου βωβού κινηματογράφου, λόγω «πνευματικών δικαιωμάτων», γιατί στην British Pathé, απ' ό,τι λένε οι νόμοι, ανήκει η ιστορία του 20ου αιώνα. Στον Γιώργο Χατζιδάκι ανήκει η «μισή» πολιτιστική κληρονομιά της χώρας. Και πάει λέγοντας.
H «νέα» εποχή των «δικαιούχων» και των ασφυκτικών περιορισμών έρχεται να χτυπήσει την ερασιτεχνική και ανεξάρτητη δημιουργία. Θα κυνηγάνε και θα απαγορεύουν τα έργα των καθημερινών μουσικών, αυτών χωρίς λεφτά, αυτών χωρίς εταιρίες να τους στηρίζουν και να τους «προστατεύουν».
Την ίδια στιγμή που οι big tech (Facebook - Google κτλ) ηχογραφούν τις συνομιλίες μας, προβλέπουν την επόμενη ταχυκαρδία μας και έχουν κάνει τα data μας εμπόρευμα πιο σημαντικό από το πετρέλαιο, ο «νόμος» θα κυνηγάει τους «από - κάτω» για ένα sample, μια εικόνα, μια μελωδία που τους «ανήκει», όχι σαν δημιουργούς, αλλά σαν «δικαιούχους», αγορασμένα σε ένα γιγαντιαίο χρηματιστήριο αξιών, που αν μπορούσε θα έβαζε πρόστιμο και στον Προμηθέα που έδωσε την πατέντα για τη φωτιά στην ανθρωπότητα.
Στη «νέα» εποχή, λοιπόν, τα θέλουν όλα δικά τους. Γι' αυτό και εμείς τους απαντάμε: Non Serviam | Omnia Sunt Communia
Το ντεμπούτο σας "Hida 'Tu" κυκλοφόρησε πριν περίπου ένα χρόνο. Πώς σας φαίνεται σήμερα το άλμπουμ, θα αλλάζατε κάτι σε αυτό;
Το "Hɪðəˈtu" είναι παιδί της συγκυρίας 2016-2018. Αναβλύζει αδιέξοδα, οργή και διάθεση για εκδίκηση. Περιγράφει τη γενέθλια συνθήκη που έφερε στη ζωή τους Yovel, σε αυτήν τη χώρα, σε αυτό τον πλανήτη, στη συνθήκη του (Too) Late Capitalism, όπου κάθε μέρα ζωής είναι ένας αγώνας μεταξύ ματαιότητας και δυστοπίας με διαλείμματα ελευθερίας.
Δεν θα αλλάζαμε τίποτα. Με τα δυνατά και αδύναμα σημεία του. Όλα είναι εμείς.
Αυτός ο δίσκος είναι ξεχωριστός, όπως κάθε ντεμπούτο για μία μπάντα. Αλλά και για έναν ακόμα λόγο.
Το "Hɪðəˈtu" είναι η φωνητική μετάφραση του "Hiderto", που σημαίνει «ως και σήμερα» και αποτελεί την κραυγή μας. Ως εδώ.
Με παρόμοιο τρόπο, αποφασίσαμε να βάλουμε μέσα στο δίσκο, με έναν -σχετικά- κρυπτικό τρόπο, «ίχνη», υπαινιγμούς, νύξεις και διάφορα κοινωνικό-πολιτικά σχόλια, πιο φανερά ή πιο κρυμμένα μέσα στο «ταξίδι από το Τραύμα στο Θρίαμβο».
Αποφασίσαμε να παίξουμε ένα παιχνίδι με τον κάθε ένα / μια που θα το ακούσει, να ανοίξουμε μια προσωπική συζήτηση. Να τον / τη ρωτήσουμε, βασικά, πώς την παλεύει στον καπιταλισμό της εποχή μας και αν σκοπεύει να κάνει κάτι για αυτό.
Βάλαμε όλη την ψυχή μας σε αυτό το δίσκο. Και περιμέναμε... Περιμέναμε να δούμε, τι ιστορία θα διαγράψει, τι θα προκαλέσει, πως (και αν) θα αλλάξει τις ζωές αυτών που θα έρθει σε επαφή.
Εμείς λοιπόν μιλήσαμε για τη ζωή μας. Που τυγχάνει να είναι κοινή με πολλές (πάρα πολλές) άλλες ζωές σε όλο τον κόσμο.
Αυτό απέδειξε το "Hɪðəˈtu". Ότι μοιραζόμαστε τη φλόγα με πολλούς και πολλές, σε όλο τον κόσμο. Και δεν είναι λογοτεχνικό σχήμα ή υπερβολή. Είναι πολλοί και πολλές που μας μιλήσανε ακριβώς σε αυτό το επίπεδο, συνέχισαν αυτή την προσωπική συζήτηση μαζί μας. Ότι αυτός ο δίσκος μίλησε μαζί τους, είναι κομμάτι τους.
Πώς μπορούμε να περιγράψουμε κάτι τέτοιο; Παρά μόνο ότι είναι σπουδαίο και μας δίνει δύναμη για τη συνέχεια.
Δεν βλέπετε ότι πάνε να κάνουν τη λέξη «μέλλον» να μας προκαλεί τρόμο;
Πώς υποδέχτηκε το εγχώριο black metal κοινό την άφιξη μιας τόσο ανοιχτά πολιτικοποιημένης μπάντας όπως εσείς;
Τι εννοούμε όταν λέμε «πολιτική / πολιτικοποιημένη» μπάντα;
«Πολιτική» μπάντα σήμερα έχει καταντήσει να εννοείται η μπάντα που απλά λέει «ξέρετε, υπάρχει ένας ̶ε̶λ̶ε̶φ̶α̶ν̶τ̶α̶ς̶ καπιταλισμός στο δωμάτιο, όπου με το ένα χέρι σπέρνει οικονομική μιζέρια και εξαθλίωση στο 90% του πληθυσμού, ενώ με το άλλο οργανώνει κλιματική καταστροφή στην πλανήτη και στις ζωές του, ενώ κάνει ασκήσεις φασισμού απέναντι στις ξεριζωμένους που παράγει ο ίδιος». Αυτή η διαπίστωση μας «πολιτικοποιεί»; Ποια είναι η εναλλακτική; Να είμαστε «εργαζόμενοι - φτωχοί», ζώντας μια ζωή μεταξύ καθημερινής επισφάλειας και υπαρξιακού άγχους, κοιτώντας τον πιο φτωχό δίπλα μας με φόβο, μέχρι μια μέρα να μην αντέξουμε άλλο και να πέσουμε κάτω ξεροί;
Δεν βλέπετε ότι πάνε να κάνουν τη λέξη «μέλλον» να μας προκαλεί τρόμο; Το έχουμε πάρει χαμπάρι; Ότι ο κυρίαρχος δεν έχει σχέδιο για την αναπαραγωγή της Ζωής στον Πλανήτη, παρά μόνο των κερδών του; Ότι μπήκαμε στην Εποχή των Συνεπειών και θα αναμετρηθούμε με τα χειρότερα σενάρια και κυρίως, με τον χειρότερο εαυτό μας;
Αυτά για το «πολιτική μπάντα».
Όσον αφορά στην υποδοχή μας από το εγχώριο black metal κοινό, ακόμα θυμόμαστε τις κατά καιρούς «φιλικές συμβουλές» που δεχόμασταν στις πρώτες μέρες των Yovel, ότι το black metal «δεν είναι για αυτά». Μια άρρητη και ρητή πίεση για αυτό - λογοκρισία αυτών που νιώθουμε, ώστε να μην «κλείσουμε πόρτες στη σκηνή και στις εταιρίες της». Ότι «δεν θα πάτε πουθενά» αν γίνετε «πολιτική» μπάντα. Αυτό βιώσαμε εμείς την πρώτη περίοδο μας, από κάποια μέλη της «επίσημης» σκηνής,
Αποφασίσαμε να μην αυτό-λογοκριθούμε και να γράψουμε γι’ αυτά που μας καίνε και όχι να κάνουμε "trve cvlt" ασκήσεις ματαιότητας γύρω από το τρίπτυχο «Αίμα - Νιχιλισμός - Σατανάς»
Αλλά από το κοινό; Από το κοινό εισπράξαμε αλληλεγγύη. Μας έδωσαν να καταλάβουμε ότι δεν είμαστε μόνοι μας, δεν είμαστε περιττοί. Αλλά αυτό το μάθαμε επειδή αποφασίσαμε να μην αυτό-λογοκριθούμε και να γράψουμε γι’ αυτά που μας καίνε και όχι να κάνουμε "trve cvlt" ασκήσεις ματαιότητας γύρω από το τρίπτυχο «Αίμα - Νιχιλισμός - Σατανάς», το σταθερό σημείο αναφοράς και πολλές φορές comfort zone του παραδοσιακού black metal.
Και να μην παρεξηγηθούμε. Μεγαλώσαμε με αυτό το τρίπτυχο. Υπάρχουν και σήμερα φοβερές black metal μπάντες που δημιουργούν έτσι και είναι δικαίωμα τους. Αλλά για εμάς άλλος δρόμος δεν υπήρχε .
Το Black Metal δεν είναι «κενό περιεχομένου», δεν είναι απολιτικό και ήρθαμε εμείς να το «μολύνουμε»
Δηλώνετε ότι παίζετε black metal for the oppressed. Φοβηθήκατε ή διαπιστώσατε ποτέ ότι το κοινό σας ακολουθεί επιλέγοντας πολιτικά και όχι μουσικά;
Αντιλαμβανόμαστε ότι οι επιλογές και τα χαρακτηριστικά μας θα οδηγούν σε συζητήσεις πέρα και έξω από τη «μουσική μας». Αυτό δεν είναι κάποιο φετίχ μας, άλλα προκύπτει από ενδιαφέρον να μάθετε εις βάθος τις απόψεις μας, Καλοδεχούμενο, στο βαθμό που προκύπτει από αγνό ενδιαφέρον. Αλλά τέτοιες ερωτήσεις μας αναγκάζουν να είμαστε μακροσκελείς, γιατί δεν έχουν απλές απαντήσεις. Θα μπορούσαν όλοι όσοι / όσες διαβάσουν αυτή τη συνέντευξη να τσεκάρουν και παλιότερη συνέντευή μας στο site "This Is Black Metal" όπου αναλύονται διάφορα τέτοια ζητήματα.
Και εδώ να τονίσουμε κάτι, με αφορμή την ερώτηση σας.
Το Black Metal δεν είναι «κενό περιεχομένου», δεν είναι απολίτικο και ήρθαμε εμείς να το «μολύνουμε». Απλά η αρχική συνθήκη του θεωρείται δεδομένη και αδιαπραγμάτευτη.
To «2o κύμα» του black metal έδωσε συγκεκριμένο - σχεδόν ανεξίτηλο - χαρακτήρα στο genre. Ο αντι-χριστιανικός χαρακτήρας ως άρνηση της υποκρισίας των σύγχρονων κοινωνιών, η στροφή στον ρομαντισμό και στη φύση, πέρα από τον μοντερνισμό και τη συντριβή της προσωπικότητας στις μεγαλουπόλεις.
Όλα αυτά, και πολλά άλλα, έδωσαν αρχικό χαρακτήρα στο genre, επιτρέποντας στον σατανισμό, στο depressive, στον νιχιλισμό να ακμάσουν. Αυτά όμως είναι κοσμοθεωρίες, φιλοσοφικά και πολιτικά ρεύματα, δεν είναι κενά περιεχομένου. Απλώς λόγω της συντριπτικής υπεροχής τους θεωρούνται δεδομένα.
Αυτό αξιοποίησαν οι ναζί, αλλά και πολλές μπάντες με πολιτική – ιδεολογική τοποθέτηση.
Δηλαδή οι MGLA, στον τελευταίο δίσκο τους, όταν λένε:
"The human nature is what it is
We cover our eyes in a call to arms
And turn one edge toward ourselves
Arm in arm in this futile strife
Where cards are marked and odds are little to none".
Δεν εναρμονίζονται με την κλασσική χριστιανική θεωρία του «προπατορικού αμαρτήματος»; Το ότι είμαστε "by nature" αμαρτωλοί και ανίκανοι για κάτι καλύτερο; Δεν συναντιούνται με τον πυρήνα της χριστιανικής υποκρισίας, στην προσπάθεια τους να πείσουν για τη ματαιότητα του αγώνα;
& αλλού
"Ersatz [σ.σ: φθηνό υποκατάστατο] revolt
Ersatz rebellion [...]
Toward the radiant future
Where sheep are promised fangs".
δεν «πολιτικολογούν»; Δεν απαντούν στην αντίδραση του κόσμου για τις NS διασυνδέσεις τους (τους Kriegsmaschine, τα "Judenfrei" projects); Δεν επιχειρούν να επιτεθούν έμμεσα στους Antifa και όλους όσους τους αντιστέκονται, ως false prophets και δημαγωγούς;
Τέτοιου είδους στιχουργία δεν επιχειρεί να πείσει για τη ματαιότητα του να αλλάζεις τη ζωή σου, να αναλαμβάνεις την ευθύνη για τη ζωή σου; Δεν αναμασάνε το ίδιο μπαγιάτικο τσιτάτο που θα ακούσεις και από την κυρίαρχη ιδεολογία, σε όλο τον κόσμο:
«Τίποτα δεν θα αλλάξει (προς το καλύτερο). Οι επαναστάσεις είναι ψέμα. Δεν υπάρχει κοινωνία. Προσπάθησε να είσαι ο λύκος και βλέπε τους άλλους σαν πρόβατα».
Tο ρεύμα "Fuck Antifa" δείχνει ότι η μάχη στη σκηνή είναι εδώ, δεν τη φανταζόμαστε. Και αξίζει να τη δώσουμε
Αλλά το black metal σήμερα, όμως, αλλάζει. Και αυτή η αλλαγή δεν έρχεται χωρίς συγκρούσεις, όπως συμβαίνει παντού και πάντα. Δεν είναι τυχαίο που αυτή την περίοδο επιλέγουν οι Marduk, χρόνια καλυμμένοι κάτω από το κόνσεπτ «Εραστές της ιστορίας», να δηλώσουν ανοιχτά και απερίφραστα αυτό που είναι. Ναζιστική μπάντα. Τελεία και παύλα. Και μαζί τους, συνδεδεμένο μαζί τους, εμφανίζεται και το ρεύμα "Fuck Antifa" που δείχνει ότι η μάχη στη σκηνή είναι εδώ, δεν τη φανταζόμαστε. Και αξίζει να τη δώσουμε.
Το "Black Metal For The Oppressed" επιδιώκει να συμβάλλει σε αυτή τη μάχη, αλλά βλέπει και πέρα από αυτή.
Τώρα, όσον αφορά στο «κοινό μας»... Αν κάποιος-α αποφασίζει να μας παρακολουθήσει εξαιτίας των απόψεων μας και εξοικειώνεται με τη μουσική έπειτα, τόσο καλύτερο για τη σκηνή. Νέοι ακροατές για το black metal!
Εμπνεόμαστε από το metal του "War Pigs", του "Refuse / Resist", του "One" και τόσων άλλων βαθιά ανατρεπτικών δημιουργιών, που κάποτε έκαναν το Metal πρωτοπόρο. Θέλουμε να γίνει το black metal επικίνδυνο
Το black metal έχει δυστυχώς μια μακριά ιστορία παρουσίας ακραίων φασιστικών στοιχείων που συχνά πυκνά έρχονται στην επικαιρότητα. Πώς σας φαίνεται εσάς αυτή η κατάσταση και βρίσκετε ότι υπάρχει ένας αντίστοιχος πυρήνας από γκρουπ με τις δικές σας ιδέες;
Θέλουμε να καθαρίσει το είδος που αγαπάμε και παίζουμε από αυτό το στίγμα και δεν το θέλουμε μόνο εμείς. Πολύς κόσμος - μέσα και έξω από τη σκηνή - έχει πάρει απόφαση ότι δεν θα ανεχτεί άλλο το NSBM και την προσπάθεια νεοναζιστικών οργανώσεων να αξιοποιήσουν τα ειδικά χαρακτηριστικά του black metal για να ριζώσουν και να σπείρουν το μίσος τους. Αυτά πρέπει να τελειώσουν και αυτό πλέον γίνεται κατανοητό από όλους. Δεν αφορά το «άλλο άκρο» αλλά είναι μια μαζική, παγκόσμια κινητικότητα απέναντι στο πολυετές σχέδιο των νεοναζί να βρουν χώρο στη σκηνή, που τώρα προσπαθεί να επιβιώσει μετασχηματιζόμενο μέσω της alt - right.
Εμείς εμπνεόμαστε από το metal του "War Pigs", του "Refuse / Resist", του "One" και τόσων άλλων βαθιά ανατρεπτικών δημιουργιών, που κάποτε έκαναν το Metal πρωτοπόρο. Θέλουμε να γίνει το black metal επικίνδυνο. Με λίγα λόγια, να το στρέψουμε κατά των ισχυρών. Αυτό είναι το extreme σήμερα. Ταυτόχρονα χαιρόμαστε που υπάρχουν και άλλες μπάντες που κινούνται στον ίδιο χώρο με εμάς και μουσικά και ιδεολογικά, αλλά βασικά χαιρόμαστε γιατί το black metal κοινό δείχνει κριτήριο και αντίληψη.
Αλλά ας δούμε και «δίπλα» μας. Ας δούμε τι συμβαίνει αυτή την περίοδο στον χώρο του hip-hop. Στην Ελλάδα της κρίσης, απέκτησε μια δυναμική κόντρα στη βιομηχανία που προσπαθούσε και προσπαθεί να το εντάξει σε κυρίαρχα και εύπεπτα μονοπάτια, επειδή κατάφερε να συνομιλήσει και να εκφράσει μια γενιά νέων ανθρώπων που ωθούνται στο περιθώριο.
«Όλο αυτό συνέβη παρά την προϋπάρχουσα λογική του «μόνο μουσική» που υπήρχε και εκεί, αν και με διαφορετικό τρόπο καθώς το hip-hop πάντα είχε στοιχεία κοινωνικοπολιτικού προβληματισμού. Ωστόσο σήμερα, συγκροτήματα που δέκα χρόνια πριν τραγούδησαν για graffiti και battles, συνδέθηκαν με τη νεολαία της κρίσης και των αδιεξόδων και τραγουδάνε για τα όνειρα της. Και μάλιστα πάντρεψαν αυτή τη λογική με την παράδοση του Hip-hop», κάνοντας τη παραδοχή ότι «δεν είναι όλα hip-hop».
Έδωσαν πνοή σε μια σκηνή, τη δυνάμωσαν, της έδωσαν περιεχόμενο και στόχευση. Έφτιαξαν κοινότητα με αντιφασιστικό και απελευθερωτικό χαρακτήρα, που κάνει βήματα μπροστά. Την ίδια στιγμή που οι εταιρίες και το όλο σύστημα προσπαθεί να ταυτίσει το hip - hop με το «Ναρκωτικά - Λεφτά - Γκόμενες», να το εκχυδαΐσει, να το ενσωματώσει.
Οι Yovel εμπνέονται -και- από αυτή τη μάχη και στέκονται αλληλέγγυοι.
Ο πολιτισμός της εποχής μας, βρίσκει δάση και αφήνει ερήμους
Θα μπορούσε αυτή η έντονη πολιτικοποίηση εντός ενός κατά τ' άλλα μουσικού είδους να οδηγήσει σε διάσπαση του κοινού ή τελικά και στο απλώς να κουραστεί;
Ο κόσμος στον οποίο ζούμε / φιλοξενούμαστε, αλλάζει με γοργούς ρυθμούς και όχι προς το καλύτερο. Κάποιοι δεν έχουν καταλάβει τι έρχεται. Ο πλανήτης καταστρέφεται με γοργούς ρυθμούς, οι καπιταλιστές το επιβάλλουν, οι κλιματικοί πρόσφυγες θα είναι η επόμενη μεγάλη παγκόσμια κρίση. Σε αυτήν την πραγματικότητα δεν θα υπάρχουν πολλά βουνά, λίμνες και αιθέριες σκέψεις για να αναπτυχθεί η αφαιρετική πνευματικότητα του black metal. Ο πολιτισμός της εποχής μας, βρίσκει δάση και αφήνει ερήμους. Όσο black metal και να ακούσουμε στο δωμάτιο μας για να δροσιστούμε με λίγο νορβηγικό κρύο, τελικά θα βράζουμε στο ζουμί μας σε καύσωνες - τιμωρούς, σε πόλεις - κολαστήρια.
Αυτό δεν γίνεται να μην επηρεάσει και το black metal, όπου πλέον, είναι ένα παγκόσμιο μουσικό είδος, με «πιστούς» από τη Νορβηγία μέχρι το πιο απομακρυσμένο μέρος του πλανήτη. Αφορά κανονικούς ανθρώπους, σε ερασιτεχνικό επίπεδο παίζεται από τέτοιους, συγκινεί από άκρη σε άκρη στον πλανήτη γιατί είναι η μουσική που σου εγείρει όλη την γκάμα συναισθημάτων, και για αυτούς τους λόγους εξελίσσεται διαρκώς.
Είναι μια παγκόσμια λαϊκή μουσική.
Αυτή είναι η τεκτονική αλλαγή που συντελείται στη σκηνή και αυτό δεν αντέχουν αυτοί που θέλουν το black ίδιο και απαράλλαχτο. Για μας αυτό δεν αποτελεί «μια μονοσήμαντη πολιτικοποίηση», αποτελεί λογική εξέλιξη και σημάδι ζωής μιας τεράστιας κοινότητας. Η αντίδραση που συναντά αυτή η εξέλιξη από το black metal κατεστημένο ήταν επίσης αναμενόμενη. Τόσα χρόνια ανέχονταν το NSBM. Τώρα το καταδικάζουν, γιατί κάποιοι σε όλο τον κόσμο ξεκίνησαν τη μάχη, αλλά κράζουν πιο παθιασμένα και «το άλλο άκρο». Θλιβερό αλλά πάνω - κάτω αναμενόμενο. Δεν βλέπουμε «διάσπαση» στη σκηνή. Βλέπουμε μάχες οπισθοφυλακής.
Ας μην ξεχνάμε, ότι μεγάλες μορφές της μουσικής μίλησαν ανοιχτά για πολιτικά θέματα και δεν κούρασαν, ούτε κουράστηκαν. Ο Τζόνυ Κας ενώ έπαιζε country, κατ’ εξοχήν μουσική της μεσο-δυτικής λευκής Αμερικής, μιλούσε για τα δικαιώματα αυτοχθόνων Αμερικάνων και φυλακισμένων λέγοντας «Φοράω μαύρα για τους φτωχούς και τους ηττημένους». Στο Πανκ / Χαρντκορ των '80s, η δυσαρμονία με την κοινωνία για τα δικαιώματα της LGBTQ κοινότητας, δημιούργησε το Queercore, κίνημα που κάλυπτε μια ανάγκη που ξέφυγε από τη μουσική. Τεράστιες μπάντες έδωσαν τη μάχη ενάντια στην PMRC και τον ρεπουμπλικανικό συντηρητισμό στα '80s.
Δεν νομίζουμε όλα αυτά να δίχασαν το κοινό τους. Νομίζουμε ότι έσωσαν το κοινό και το ελευθερία του λόγου.
Για αυτό λέμε καθαρά το εξής σε όσους δεν αντέχουν την ύπαρξη μας, ως μια ελληνική black metal μπάντα που ποτέ δεν τους ζήτησε άδεια για τίποτα, ούτε νοιάζεται για την άποψη τους. Εσείς θα κάνετε αυτό που θέλετε και εμείς αυτό που θέλουμε. Εδώ είμαστε・ το μέλλον διαρκεί πολύ.
Σε ένα λίγο πιο θεωρητικό ερώτημα: στο υπέροχο λογότυπο σας παρατηρούμε την παρουσία του τράγου, όμως ο τράγος ως «εωσφορικό» σύμβολο δεν συμβολίζει περισσότερο το «Εγώ» από το «Εμείς» που πρεσβεύουν οι Yovel;
Ευχαριστούμε και για το σχόλιο και για την παρατηρητικότητα. Είναι και αυτό μια απόδειξη αυτού που περιγράφαμε στην αρχή, για την ομορφιά της διάδρασης με τους ακροατές του υλικού μας. Επειδή ρώτησες όμως θα σου απαντήσουμε. Αυτό δεν είναι ο εωσφορικός τράγος αλλά το κριάρι (ram), που με το φύσημα των κεράτων του κηρύσσεται το "Year Of Yovel", το έτος κατά το οποίο γίνεται, σύμφωνα με το μύθο, αναδιανομή της γης, απελευθέρωση των σκλάβων και διαγραφή των χρεών. Μια συνολική κοινωνική επανεκκίνηση. Ένα «Έμείς» λοιπόν, όπως σωστά διαισθάνθηκες, υπάρχει και στο logo μας.
Μας συγκινεί η ζωή του Chuck και το πνεύμα ελευθερίας που έφερε στο ακραίο metal
Μουσικά μιλώντας, παρατηρώ σύνδεση με αυτό που λέμε παραδοσιακό greek black ήχο αλλά και κάτι πιο μοντέρνο που ίσως παραπέμπει λίγο και σε σύγχρονες post metal μπάντες τύπου Amenra. Εσείς ποιον ήχο επιδιώκετε και ποιους θα μπορούσατε να αναφέρετε σαν επιρροές σας;
Μιλώντας καθαρά μουσικά / αισθητικά, μπάντες όπως οι Amenra, όσο και αν αλλάζουν οι παραγωγές τους, πάντα δημιουργούν συναισθήματα αργόσυρτης, ακατέργαστης και ωμής οργής. Μπορούμε να αναγνωρίσουμε τέτοια σημεία και στο Hɪðəˈtu, όπως στο "Voices Of Self", ή στο "Song Of The Coming" .Εμείς προσπαθούμε να δίνουμε μεγαλύτερη σημασία στη «συνολική εμπειρία». Η μουσική και συνολικότερα ο ήχος, μαζί με τους στίχους, να οδηγεί στο «όλον».
Με αυτή την έννοια, μάλλον η κύρια μουσική επιρροή μας είναι οι Death. Μουσική επιρροή, δηλαδή, με την ευρεία έννοια. Μας συγκινεί η ζωή του Chuck και το πνεύμα ελευθερίας που έφερε στο ακραίο metal. Έφερνε νέες ιδέες και προχωρούσε μπροστά, όπως επέλεγε ο ίδιος. Έφτιαχνε το δικό του μονοπάτι. Ακόμα μας πονάει ο θάνατος του, ένα σύστημα ιατρικής περίθαλψης / ασφάλισης αρνήθηκε τη δεύτερη εγχείρηση απομάκρυνσης όγκου, πατώντας σε νομικά παράθυρα, αφήνοντας τον μόνο και αβοήθητο, και οικονομικά εξαντλημένο από την πρώτη. Left to die…
Μιλώντας για επιρροές, θα με ενδιέφερε επίσης να μάθω αν αισθάνεστε επίσης βαθιά επηρεασμένοι κι από άλλες τέχνες - ποίηση, λογοτεχνία, κινηματογράφο..
Με αφορμή την ερώτηση σου, είδαμε το "Hiderto" track by track και συνειδητοποιήσαμε ότι δεν θα μπορούσε να προκύψει χωρίς τις άμεσες επιρροές άλλων μορφών τέχνης.
- Το "Τραύμα" αξιοποίησε απόσπασμα από το "Σλάλομ", νουβέλα του Νικόλα Καλογήρου.
- Το Voice of Self βασίστηκαν & βυθίστηκαν στο αριστούργημα των "Luther Blisset", τον «Εκκλησιαστή - (Q)».
- To "Manderlay" από τους εθελόδουλους σκλάβους, στην ταινία του Lars von Trier
- Το (Too) Late Capitalism δεν θα υπήρχε αν δεν υπήρχε το "Judgment At Nuremberg".
Άρα, ναι! Είμαστε βαθιά επηρεασμένοι και στα επόμενα μας βήματα θα εξερευνήσουμε και θα βαθύνουμε τη δυνατότητα «συνομιλίας» με άλλες μορφές τέχνης. Για να είμαστε ειλικρινείς, θα νιώθαμε πλήρεις αν καταφέρουμε να συμμετέχουμε σε ένα μεγάλο εγχείρημα, όπου θα ρίχνει τα τείχη μεταξύ των μορφών τέχνης(ίσως και των ειδών!), επιδιώκοντας την ενιαία παρουσία τους, σε μια συνολική, ολοκληρωτική εμπειρία.
Μπορείτε να φανταστείτε ένα πιο «ακουστικό» μέλλον για τους Yovel; Όπου υπάρχουν τέτοια μέρη είναι ανατριχιαστικά, νομίζω σας ταιριάζουν πολύ.
Μπορούμε να το φανταστούμε. Ίσως να το έχουμε φανταστεί καιρό. Ίσως να το έχουμε ξεκινήσει κιόλας.
Έχετε ξεκινήσει να δουλεύετε στον διάδοχο του "Hida 'tu" και αν ναι, τι μας επιφυλάσσετε μουσικά;
Πάνω στα ματωμένα πουκάμισα των σκοτωμένων
εμείς καθόμασταν τα βράδια
και ζωγραφίζαμε σκηνές από την αυριανή ευτυχία του κόσμου.
Έτσι γεννήθηκαν οι σημαίες μας.
Άμεσα σχέδια και συναυλίες;
Γενικά αυτή την περίοδο αποφασίσαμε να κάνουμε αρκετά Live, γιατί είναι πάντα ξεχωριστή εμπειρία.
- Το Σάββατο 14 Σεπτέμβρη παίξαμε στο "From The Farm To Your Ears - Vol. II" σε μια πραγματικά τρελή εμπειρία με Baladesert, Sadhus, Half Gramme Of Soma και Chill Pill
- Στις 21 Σεπτέμβρη παίξαμε στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ στα Χανιά
- Την Παρασκευή 27 Σεπτέμβρη θα παίξουμε στο Temple με τους Mantar και τους Xenorabbit
- Το Σάββατο 19 Οκτώβρη θα παίξουμε στη Στοά 60, στο Ηράκλειο
- Στην Αθήνα στις 26/10 στο An club, καλεσμένοι των Mock the Mankind, στο release του νέου τους δίσκου (Sorge), μαζί με τους Mass Culture.
Και βλέπουμε...
Δεν θα αποσυρθούμε σε ένα βολικό virtual reality ενώ όλα γύρω μας βυθίζονται
Θέλω να σας ευχαριστήσω θερμά για τη συζήτηση μας και να ευχηθώ ολόψυχα η φωνή σας να παραμείνει καθαρή και δυνατή. Δική σας η τελευταία λέξη!
Να ‘σαι καλά. Τι ωραία ευχή και πόσο σημαντικό να το καταφέρουμε.
Αντί για τελευταία λέξη, θα θέλαμε να κάνουμε μια τελευταία προτροπή. Ένα Κάλεσμα.
Εμείς έχουμε πάρει μια απόφαση, Να μην αποσυρθούμε σε ένα βολικό virtual reality (υπάρχουν τόσα διαθέσιμα!), ενώ όλα γύρω μας βυθίζονται.
Έχουμε αποφασίσει να ζήσουμε. Σε αυτή τη γη. Τώρα. Και αυτό θα το γράφουμε στις μουσικές και στους στίχους μας.
Αυτό καλούμε να κάνουν και όσους μας παρακολουθούν. Να δημιουργήσουν. Να εκφραστούν. Να αναλογιστούν (για) τη ζωή τους (μας). Να δράσουν, όπως μπορούν.
Να ξελασπώσουμε το μέλλον μας.
Links:
Digital Album, CD, Merch & Monetized Solidarity available here.
Facebook
Bandcamp
YouTube Channel
Subscribe | mail: yovelband@protonmail.com