Τα 4 Επίπεδα Της Ύπαρξης @ Gimme Shelter Film Festival

Το Gimme Shelter Film Festival ήρθε στο φινάλε της χρονιάς για να δώσει έντονο χρώμα στις μουντές, αν και εορταστικές Δευτέρες, συνδυάζοντας με τον καλύτερο τρόπο μουσική και εικόνα. Η αρχή έγινε με το διεθνές ντοκιμαντέρ "Greek Rock Revolution" για τη σύγχρονη ελληνική stoner σκηνή, με ζωντανή εμφάνιση των πολλά υποσχόμενων Electric Feat, ενώ η συνέχεια άνηκε στον Mick Ronson, αφανή για πολλούς ήρωα στη σκιά του David Bowie. Πριν το φινάλε την ερχόμενη Δευτέρα, 16 Δεκεμβρίου, με το ντοκιμαντέρ "Murders In The Front Row" για την περίφημη thrash metal σκηνή του San Francisco Bay Area, είχαμε την τύχη να βρεθούμε σε ένα ακόμη σπουδαίο event στο Gagarin, με ιστορικές διαστάσεις.

Τη βραδιά άνοιξαν οι Otus, παρουσιάζοντας καταρχάς ένα ακόμη άτιτλο κομμάτι και το σχεδόν δεκαπεντάλεπτο "Empty Streets". Η λατρεία τους για το progressive rock το ορθόδοξο δεν κρύβεται, από το λογότυπό τους που προσομοιάζει στο εξώφυλλο του "Lizard" των King Crimson, μέχρι το στήσιμό τους, το ήχο τους και τα τραγούδια που πολύ προσεκτικά έχουν σμιλέψει. Έχοντας αφήσει πολύ καλές εντυπώσεις, παραχώρησαν τη σκηνή στη Χρυσάνθη Μπαρέλη, η οποία ερμήνευσε συνοδεία ακουστικής κιθάρας ένα παλιό, ακυκλοφόρητο τραγούδι των 4 Επίπεδα Της Ύπαρξης, για να συνδεθούμε απευθείας με τα ελληνικά seventies κι εκείνη την ταραχώδη εποχή για τη μουσική.

Κατόπιν, τρία μέλη των Otus, ο κιθαρίστας Δημήτρης Κλεισαρχάκης, ο μπασίστας Απόστολος Τζιώτζιος και ο ντράμερ Νίκος Τσουμάνης (έχουν αποχωρήσει ο κιθαρίστας και τραγουδιστής Αλέξανδρος Πατράγκας και ο κιμπορντίστας Λευτέρης Τζίτζης), θα παίξουν μαζί τον ρυθμικό κιθαρίστα και συνθέτη των 4 Επίπεδα Της Ύπαρξης, Θανάση Αλατά, και τον Νίκο Γεωργάκη στα φωνητικά, τραγούδια από εκείνον τον μοναδικό δίσκο του 1976. Οι εκτελέσεις των "Ερημιά", "Μεταμόρφη" και "Του Τρελού Η Σάλπιγγα" είναι εξαιρετικές, ενώ ο Κλεισαρχάκης και ο Γεωργάκης καταφέρνουν να αναβιώσουν με τον καλύτερο τρόπο τα μοναδικά παιξίματα και φωνητικά του Νίκου Γράψα.

Φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει το διάσημο, ελέω Jay Z και βραβείων Grammy, "Κάποια Μέρα Στην Αθήνα", σε μια πραγματικά καταπληκτική εκτέλεση με σαφώς περισσότερο όγκο από τη γνωστή, και τη συμμετοχή της Ειρήνης Βικελή στο ρόλο της Rihanna, αλλά και τα δεύτερα φωνητικά. Ήταν πραγματικά περίεργο και ωραίο να ζωντανεύουν αυτά τα σπουδαία τραγούδια μπροστά στα μάτια μας, και θα ήταν άδικο να μην υπάρξουν ανάλογες προσπάθειες στο μέλλον από τους ίδιους συντελεστές. Ο ομώνυμος δίσκος του σχήματος από τα Νέα Λιόσια αποτέλεσε μία μοναδική μίξη ψυχεδέλειας, progressive, hard rock και εγχώριων μουσικών δρόμων, και σε συνδυασμό με τους ιδιαίτερους στίχους, μόνο τυχαία δεν κατέχει κορυφαία θέση στις καρδιές των μουσικόφιλων και των συλλεκτών.

Στο πάνελ που ακολούθησε και συντόνισε ο Άγγελος Κράλλης των Chickn, με τη συμμετοχή της σκηνοθέτιδας της ταινίας που θα ακολουθούσε Ηλιάνας Δανέζη, της ραδιοφωνικής παραγωγού Θέκλας Τσελεπή και του Θανάση Αλατά, άπαντες συμμετέχοντες στην ταινία, ειπώθηκαν αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα σε πολύ καλό και σχεδόν οικογενειακό κλίμα. Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει η επιμονή του Αλατά, πρώτα να ηχογραφηθεί και να κυκλοφορήσει ο δίσκος, σε μια εποχή που πολύ ενδιαφέροντα σχήματα δεν είχαν δισκογραφικό σημείο αναφοράς, και κατόπιν να αποκτήσει τα δικαιώματα, γεγονός που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο να ευοδωθεί η περίφημη συνεργασία με τον Jay Z.

Για την ταινία την ίδια με τον προφανή τίτλο "Τα 4 Επίπεδα Της Ύπαρξης" θα προτιμήσω να μην αναφέρω πολλά για να μην δώσω spoiler, καθώς το περιεχόμενο είναι από ιδιαίτερα ενδιαφέρον έως συγκλονιστικό και πραγματικά αξίζει να να τη δουν όλοι όσοι θεωρούν πως με τον έναν ή τον άλλον τρόπο είναι κοινωνοί της ροκ μουσικής στην Ελλάδα. Θα αρκεστώ να πω ότι η Δανέζη έχει κάνει πραγματικά σπουδαία δουλειά, μεταφέροντας με εξαιρετικό τρόπο τις συνθήκες που επικρατούσαν στη δεκαετία του '70 στην Ελλάδα, τα πρώτα χρόνια δηλαδή που αναπτύχθηκε στη χώρα μας η μουσική που αγαπάμε.

Πολύ πειστικός ήταν και τρόπος που αποδόθηκαν τα πιο σύγχρονα γεγονότα, με επίκεντρο το βραβευμένο με δύο Grammy "Run This Town" και τις τωρινές ενασχολήσεις των μελών του συγκροτήματος. Για την ιστορία, επιβάλλεται να αναφέρουμε πως στο εν λόγω τραγούδι, στο οποίο συμμετέχουν η Rihanna και ο Kanye West, χρησιμοποιήθηκαν σε λούπα τέσσερα δευτερόλεπτα από το "Κάποια Μέρα Στην Αθήνα", με την επακόλουθη ηθική και υλική αποζημίωση, σε μια ιστορία εξωπραγματική και συνάμα μαγική, τουλάχιστον για τα ελληνικά δεδομένα.

Όσον αφορά τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος πλήν του Αλατά, ακολούθησαν διαφορετική πορεία στο πέρασμα του χρόνου, με τον ντράμερ Χρήστο Βλαχάκη να ζει μόνιμα στην Ολλανδία, τον Νίκο Γράψα να βρίσκεται εκτός Αθηνών αλλά να παραμένει μουσικά ενεργός με τις Δυνάμεις Του Αιγαίου, και τον Μάριο Γιαμαλάκη να φεύγει δυστυχώς από τη ζωή πριν από λίγα χρόνια. Τους τέσσερις βέβαια θα ενώνει για πάντα μία σπάνια συγκυρία που έφερε ένα αποτέλεσμα καταδικασμένο να μείνει στη μουσική ιστορία του τόπου.

Κλείνοντας, ιδανικό θα ήταν η βραβευμένη στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ταινία να πάει σε όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο, και να μην μείνει μόνο στη μνήμη όσων τυχερών την παρακολούθησαν σε κάποια από τις ειδικές προβολές, και στην to do λίστα όσων δεν την πρόλαβαν. Είναι πραγματικά κρίμα για παράδειγμα να μην μπορεί κανείς να δει σήμερα την ταινία για τους Spitfire, οπότε ιδανικό θα ήταν, όπως έχει ειπωθεί, να υπάρξει μία κυκλοφορία σε DVD, σε μια εκτεταμένη ίσως εκδοχή. Σε κάθε περίπτωση, αξίζουν τα εύσημα σε όλους τους εμπλεκόμενους, με την ευχή να προκύψουν ανάλογες προσπάθειες στο μέλλον.