Vodka Juniors: «Η μουσική δεν θα έπρεπε να είναι supermarket!»

Δεν θα βρείτε πολλά να διαβάσετε για δαύτους αλλά ακούτε το όνομα τους παντού. Αφήνουν να τους κρίνουμε από τις πράξεις τους αλλά έχουν πολλά να πουν... και τα λένε σωστά! Ακόμα πιο πολλά έχουν να προσφέρουν στην αγγλόφωνη ελληνική σκηνή. Λίγο πριν την εμφάνισή τους στο Street Mode Festival στην Θεσσαλονίκη είχαμε τη σπάνια ευκαιρία να κουβεντιάσουμε με τους Vodka Juniors οι οποίοι, αν και δεν απολαμβάνουν τον ρόλο του συνεντευξιαζόμενου, κερδίζουν, κατά την προσωπική μου γνώμη, με συνοπτικές διαδικασίες το άτυπο βραβείο «Πιο Ενδιαφέρουσα Συνέντευξη».

Καλημέρα και ευχαριστώ εκ των προτέρων για τον χρόνο σας!

Ευχαριστούμε για το ενδιαφέρον!

Ας ξεκινήσουμε από... το τέλος. Πως πάει το "Clubriot" μέχρι στιγμής;

Tο "Clubriot" έχει φοβερή ανταπόκριση. Όταν ήρθε η στιγμή να γράψουμε καινούρια πράγματα υπήρχε το δίλημμα αν θα πάμε για μια κόπια των παλιότερων δίσκων (έτοιμη συνταγή να γίνουμε εύκολα) ή αν θα πάμε για κάτι καινούργιο. Με τα παιδιά αποφασίσαμε να γράψουμε αυτό το project και λέγαμε ότι, ΟΚ εντάξει, ήρθε η ώρα να επιστρέψουμε σε παλιούς μικρότερους χώρους. Δειλά δειλά ανακοινώσαμε το πρώτο live στο Gagarin το οποίο σε λίγες μέρες έγινε και διήμερο και sold out και από τότε η φάση είναι εκτός ελέγχου. Ανεβήκαμε στο stage και παίξαμε live πρώτη φορά το "Last Chance" και δεν μπορούσαμε να το πιστέψουμε... απλά κοιταζόμασταν. Τώρα πια σχεδόν το 80% του setlist ειναι από το "Clubriot" και ο κόσμος τραγουδάει τα κομμάτια σαν να τα παίζουμε χρόνια. Το να αλλάξεις ολόκληρο ενα 2,5ωρο σέτλιστ που παίζεις επτά-οκτώ χρόνια και ο κόσμος να πολλαπλασιάζεται είναι σχεδον ακατόρθωτο. Να 'ναι καλά τα παιδιά...

Πώς σας ήρθε η ιδέα να χρηματοδοτήσετε το άλμπουμ μέσω crowdfunding; Γνωρίζω ότι, λίγο πολύ, πετύχατε τον στόχο σας αλλά πώς ανταποκρίθηκε ο κόσμος γενικά;

Η μουσική μας ήταν διαθέσιμη ανέκαθεν δωρεάν σε όλους στο διαδίκτυο και όσο μας το επέτρεπαν τα οικονομικά και σε hard copy. Κατά καιρούς παίρνουμε μηνύματα ή μας πλησιάζουν παιδιά στα live που θέλουν να βοηθήσουν και να γίνουν κομμάτι αυτής της διαδικασίας. Βάλε σ' αυτό και λίγο ότι υπήρχε τεράστιο μίσος για τις συμβατικές μεθόδους που χρησιμοποιεί η μουσική βιομηχανία. Είναι ωραίο να ρισκάρεις, να κάνεις καινούρια πράγματα, και να αμφισβητείς το πως λειτουργούν τα πράγματα στη μουσική. Και είναι ακόμα πιο ωραίο όταν πετυχαίνει. Βέβαια οι καιροί αλλάζουν. Αν τώρα βγούμε με σύνθημα ενάντια στις δισκογραφικές όπως όταν ξεκινήσαμε, τα παιδιά θα μας κοιτάνε σαν τρελούς μιας και οι δισκογραφικές ειναι πια σχεδόν ανύπαρκτες.

Υπήρξε κάποιο συγκεκριμένο άτομο που συμμετείχε... «πιο ενεργά» από τους υπόλοιπους;

Σίγουρα υπήρξε κόσμος που έβαλε περισσότερα χρήματα, ή που έτρεξε παραπάνω για να συνεισφέρει αλλά η έννοια του crowd funding δεν είναι ποσοτική. Καλύτερα χίλια άτομα από ένα ευρώ, παρά ένα άτομο που θα τα βάλει όλα. Προφανώς υπήρχαν πολλές συγκινητικές περιπτώσεις από πολύ κολλητούς μέχρι τελείως άγνωστους, αλλά καλύτερα να μείνουν προσωπικές. Υπήρξαν και δισκογραφικές οι οποίες ανώνυμα βοήθησαν για τη μουσική και μόνο χωρίς καν να αναφέρονται πουθενά, πράγμα περίεργο για μια μπάντα που τους έχει πάει τόσο κόντρα...

Καταλαβαίνω ότι είχατε πολύ υλικό διαθέσιμο, αλλά ήταν τόσο απαραίτητο να κυκλοφορήσετε τριπλό άλμπουμ;

Απαραίτητο εννοείς απο πλευράς μάρκετινγκ? Σίγουρα όχι. Ό,τι χειρότερο, αλλά δεν λειτουργούμε έτσι. Δεν μας αφορούν τέτοιες έννοιες. Δεν είμαστε επαγγελματίες μουσικοί δεν μας νοιάζει τι πρέπει και τι δεν. Ούτε τι «θα πάει» και τι όχι. Γράψαμε ό,τι είχαμε μέσα μας και το πετάξαμε από πάνω μας. Ο κόσμος που μας ακούει δεν μας ακούει επειδή του αρέσει το τάδε άλμπουμ. Θα το διαβάσει και θα το αγκαλιάσει όποτε βρει χρόνο και όποτε θέλει εκείνος, και κυρίως όποτε είναι σε μια συναισθηματική κατάσταση που θα τον αγγίξει. Ένα τριπλό άλμπουμ δεν ακούγεται καν σε έναν χρόνο. Ένα άλμπουμ για να το αγαπήσεις πρέπει να ζήσεις εμπειρίες με αυτό. Να βρεθείς σε δύσκολες καταστάσεις και να το 'χεις παρηγοριά, σε ωραίες καταστάσεις και να παρτάρεις μαζί του, σε απελπιστικές καταστάσεις και να σου δώσει δύναμη να σηκωθείς, να το δεις live και να νιώσεις τη δύναμη του να τραγουδάς τους στίχους μαζί με τον κόσμο. Αφού τα ζήσεις όλα αυτά κάποια στιγμή θα μπει στην καρδιά σου. Ο άλλος τρόπος είναι να γράψεις hit-άκια που ο κόσμος θα κολλήσει για πέντε μήνες και μετά θα τα ξεχάσει το ίδιο γρήγορα μέχρι να βγάλεις το επόμενο. Δεν μας απασχολεί κάτι τέτοιο, ειναι διαφορετικό από αυτό που κάνουμε εμείς. Δεν μας αφορούν οι κανόνες της μουσικής βιομηχανίας.

By the way, έχω μια απορία. Αποφεύγετε τα media ή απλά αυτά αδιαφορούν;

Για να 'μαστε απόλυτα ειλικρινείς από το 2007 και μετά που βγήκε το "Dark Poetry" τα media ασχολούνται αρκετά και εμείς απλά τα αποφεύγουμε. Για τα μεγάλα media δεν μας ενδιαφέρει αλλά για τα παιδιά που τρέχουν ένα μικρό blog ή μια ερασιτεχνική εκπομπή ελπίζουμε να μην το παίρνουν προσωπικά, και να μην το βλέπουν ως δείγμα περιφρόνησης. Είναι απλά μια επιλογή που έχουμε κάνει από παλιά να έχουμε το χαμηλότερο δυνατόν προφίλ... Μας φοβίζουν πάρα πολύ. Ακόμα και αυτή η συνέντευξη είναι δύσκολη. Οι συνεντεύξεις δημιουργούν τοίχους ανάμεσα στον κόσμο και στις μπάντες. Δημιουργούν την ψευδαίσθηση της σημαντικότητας που απεχθανόμαστε. Επίσης, οι συνεντεύξεις πλέον έχουν καταντήσει απλά ένα εργαλειο για τις μπάντες και τη μουσική κοινότητα. Έχεις live, τιγκάρεις πέντε-δέκα περιοδικά με συνεντεύξεις, άλλα πέντε-δέκα με κάτι άλλο και σπρώχνεις τα live. Δεν είναι ωραίο αυτό. Η μουσική δεν θα 'πρεπε να είναι supermarket. Ξέρω αν το κάναμε θα 'χαμε ακόμα περισσότερο κόσμο. Προτιμάμε, όμως, τα live μας να μαθαίνονται στόμα με στόμα, ακόμα και εκ των υστέρων. Αν ακούσει κάποιος καλά λόγια να σκάσει στο επόμενο. Αν ήμασταν χάλια και άκουσε άσχημα λόγια, το πρόβλημα ειναι δικό μας. Μασημένη τροφή σερβιρισμένη δεν θέλουμε να γίνουμε. Ο κόσμος ειναι ωραίο να σε ανακαλύπτει μόνος του. Αν το αξίζουμε θα φτάσουμε στα αυτιά του. Αν δεν το αξίζουμε θα προσπαθήσουμε παραπάνω... Η τελευταία φορά που κάναμε κάτι τέτοιο πάντως, νομίζω ήταν για το Fanzine "Μούντζα".

Πάντως ο κόσμος δεν δείχνει να αδιαφορεί. Έχετε «χτίσει» ένα από τα πιο πιστά fanbases με τα χρόνια. Από πού πιστεύετε ότι προκύπτει όλη αυτή η αγάπη;

Σίγουρα δεν αδιαφορεί, έχεις δίκιο. Δεν ξέρω... η σχέση μας με τον κόσμο δεν είναι αποτέλεσμα κάποιας διαφήμισης ή προωθητικής καμπάνιας. Ξέρεις, αυτές κρατάνε λίγους μήνες και μετά θέλει πάλι refresh. Ελπίζω ότι για τα παιδιά η μουσική είναι κάτι πιο σημαντικό... ένας στίχος που θα τους βοηθήσει τη δύσκολη στιγμή, μια μελωδία που θα τους δώσει δύναμη να πάνε κόντρα στον πιο δύσκολο εχθρό, ή έστω μια βραδιά μεγάλης συναισθηματικής εκτόνωσης. Για τους ίδιους ακριβώς λόγους παίζουμε κι εμείς μουσική. Είμαστε όλοι για τους ίδιους λόγους σε όλο αυτό... Όταν ξυπνάω το πρωί να πάω στο live μας, πάω γιατί το έχω πολύ ανάγκη. Δεν υπάρχει διαχωρισμός. Για άλλους είναι απλά μια μπάντα, για μας είναι όλη μας η ζωή. Εξαιτίας της μπάντας αυτής έχουμε σπίτι όπου κι αν πάμε και οικογένεια όπου και αν βρεθούμε... Είμαστε ευγνώμονες γι' αυτό και η αγάπη είναι αμοιβαία.

Με το "Clubriot" έχετε μια επιστροφή στις punk ρίζες σας, αλλά και μια ισορροπία ανάμεσα σε όλα τα στοιχεία της μουσικής σας πορείας. Αλήθεια, τι είχε συμβεί όταν κυκλοφόρησε το "Dark Poetry" και προέκυψε τόσο... διαφορετικό;

Το "Dark Poetry" ήταν απλά ένα ακουστικό άλμπουμ το οποίο κατέληξε να γίνει μεγαλύτερο από την μπάντα και πλέον κλασικό. Περισσότερος κόσμος ξέρει το "Dark Poetry" παρά τους Vodka Juniors. Δεν έγινε εσκεμμένα, αλλά ούτε και τυχαία. Γράφαμε διάφορα την περίοδο εκείνη χωρίς σκοπό να τα κάνουμε κάτι. Πολλοί φίλοι μας προέτρεψαν να το κυκλοφορήσουμε και απλά είπαμε αφού είναι δικό μας, γιατί να προσποιηθούμε κάτι άλλο και να βάλουμε μια άλλη ταμπέλα; Ας το βγάλουμε σαν Vodka Juniors. Ο κόσμος με τα χρόνια τα αγκάλιασε σε συγκινητικό βαθμό. Έχοντας γράψει αρκετά σκληρούς στίχους στους πρώτους δίσκους για σχεδόν όλα τα πολιτικοκοινωνικά θέματα που μας απασχολούν, σε κάποιο σημείο υπήρξε η ανάγκη να αναφερθούμε σε πιο προσωπικά και σκοτεινά θέματα. Εκεί, από την πρώτη στιγμή αισθανθήκαμε οτι αυτολογοκρινόμασταν. Κάπως σαν το στυλ της μουσικής και το παρελθόν να μας επέβαλε ασυνείδητα μια συγκεκριμένη θεματολογία ή τρόπο γραψίματος. Με το που έγινε αυτή η συνειδητοποίηση όλα άλλαξαν. Όταν αισθανομαι οτι μου λένε τι να κάνω τρελαίνομαι... Ακόμα περισσότερο όταν αυτός που μου λέει τι να κάνω είναι ασυναίσθητα ο ίδιος μου ο εαυτός. Για να είμαστε πραγματικά πιστοί σε αυτά που πιστεύουμε και σε αυτά που λέγαμε στους πρώτους δίσκους έπρεπε να κάνουμε ό,τι πραγματικά γουστάρουμε. Από εκείνη τη μέρα γράφουμε ό,τι θέλουμε με όποιον τρόπο θέλουμε χωρίς κανέναν ενδοιασμό. Ξέρω ότι ίσως κάποιοι να το κορόϊδεψαν και να το χλεύασαν αυτό, αλλά είναι τέτοιος ο χαρακτήρας μας που κάτι τέτοιο μας κάνει να πηγαίνουμε ακόμα πιο κόντρα. Είναι απελευθερωτικό και είμαστε πλέον τυχεροί να έχουμε τέτοιο άνοιγμα μουσικά και στιχουργικά που ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται πια τι στυλ μουσικής παίζουμε ή αν ο Ορέστης παίζει 240 bpm. Είναι διαφορετικοί οι λόγοι που περνάμε όσο χρόνο περνάμε μαζί.

Πώς πήγε η ευρωπαϊκή περιοδεία του 2015; Να περιμένουμε μια αντίστοιχη περιοδεία σύντομα;

Τρεις μήνες σε ένα αμάξι είναι εμπειρία ζωής, άσχετα από τη μουσική. Βλέπεις λίγο τα όρια σου, είσαι στην αρχή σε mode επιβίωσης, αλλά μετά τον πρώτο μήνα, σιγά σιγά γίνεται η καθημερινότητά σου, σε σημείο εθισμού. Σπας λίγο το καβούκι σου και βλέπεις την πραγματικότητα. Και δεν είναι η ίδια για όλους. Άλλη πραγματικότητα ζούνε στη Μολδαβία και άλλη στην Αυστρία. Περιοδείες στην Ευρώπη ανέκαθεν κάνουμε, αλλά τώρα ήταν διαφορετικό. Η περιοδεία πήγε φοβερά. Δουλέψαμε πάρα πολύ γι' αυτήν. Ξεκινήσαμε Φεβρουάριο από την Αθήνα και μετά τις χιονοθύελλες στα Βαλκάνια γυρίσαμε όλη την Ευρώπη και επιστρέψαμε 24.000 km μετά στις πρώτες μέρες του καλοκαιριού. Έχουμε πάει πολλές φορές έξω από το 2001, οπότε πλέον αρκετός κόσμος μας γνωρίζει και έχουμε την τύχη να παίζουμε και να αισθανομαστε σαν να 'μαστε στην Αθήνα. Το πλάνο λέει ότι το 2017 θα πάμε να τσεκάρουμε τι υποτίθεται ότι κάναμε τρεις μήνες πέρσι...

Ο κόσμος στηρίζει τις συναυλίες σας γιατί είναι εγγυημένο ότι θα περάσει καλά. Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι παραμελούν με αυτόν τον τρόπο τη σημασία του, πολύ συχνά, πολιτικοποιημένου στίχου των τραγουδιών σας;

Δεν νομίζω. Άλλοι έρχονται γιατί περνάνε καλά, άλλοι γιατί έχουν μεγάλη ανάγκη να ξεδώσουν και άλλοι για να αισθανθούν ότι δεν είναι μόνοι και ίσως να αντλήσουν λίγο δύναμη τραγουδώντας τους στίχους. Δεν ξερω αν υπάρχει κόσμος που βρίσκεται για τους λάθος λόγους σε ενα live, αλλά καλύτερα να είναι εκεί παρά σε ένα σκυλάδικο. Δεν είμαστε ελιτιστές.
Πάντως ακόμα και αν δεν το αντιλαμβάνεται ο κόσμος πολλές φορές έχει, με τον τρόπο του, βοηθήσει στο μήνυμα που θέλουμε να περάσουμε. Για παράδειγμα το 2009 είχαμε κλείσει το Gagarin και αρκετοί που έτρεχαν συναυλίες γέλαγαν που μια ελληνική αγγλόφωνη μπάντα είχε κλείσει έναν τόσο μεγάλο για την εποχή χώρο. Τελικά ο κόσμος το γέμισε και με τον τρόπο του πέρασε το μήνυμα. Τώρα πια αυτοί οι χώροι γεμίζουν κυρίως από local μπάντες. Τρία χρόνια μετά γέμισε η Τεχνόπολη με 3500 κόσμο. Δεν είχαμε κανένα καημό να παίξουμε εκεί. Απλά θέλαμε να περάσουμε το μήνυμα ότι, ορίστε, χωρίς καμία απολύτως βοήθεια, χωρίς managers, εταιρείες παραγωγής, δισκογραφικές, ακριβές ηχογραφήσεις, ΜΜΕ, και διαφήμιση ο οποιοσδήποτε αγαπάει κάτι πραγματικά, δουλέψει πολύ και είναι αληθινός μπορεί να καταφέρει οτιδήποτε. Μπορεί για κάποιους να 'ναι ασήμαντο, αλλά για εμάς ήταν σαν να υψώθηκε η πειρατική σημαία στο κεντρικότερο σημείο της ελληνικής μίζερης μουσικής πραγματικότητας. Έστω για μια μέρα. Δεν το καταφέραμε μόνοι μας, αλλά όλοι όσοι ηταν εκεί. Δεν μας απασχολεί να γίνουμε γνωστοί, θέλουμε απλά να μας δει ενα παιδί και να πει «ρε αφού τα καταφέρνουν αυτοί οι πέντε μπορώ κι εγώ!», και να πάει να φτιάξει μία μπάντα και να τα κάνει όλα «λάθος» όπως και εμείς...

Τι είναι τελικά πιο σημαντικό, να κάνεις τον κόσμο να περάσει καλά ή να τον κάνεις να σκεφτεί;

Δεν νομίζω ότι τα παιδιά περιμένουν τους Vodka Juniors για να σκεφτούν. Φαντάζομαι πάντως ότι και τα δύο είναι σημαντικά. Μας έχουν μάθει να έχουμε ενοχές όταν περνάμε καλά. Όλοι οι άνθρωποι αξίζουν να περνάνε όμορφα. Αυτό που μας γεμίζει περισσότερο και μας δίνει δύναμη να παίζουμε και να τρέχουμε από δω και από κει είναι όταν μας πλησιάζουν παιδιά είτε μέσω μηνυμάτων είτε στα live από κοντά, για να μας πούνε οτι σε μια πολύ δύσκολη φάση της ζωής τους πήραν δύναμη από τη μουσική και τους στίχους που έχουμε γράψει. Είναι συγκινητικό γιατί και εμείς από κει παίρνουμε δύναμη. Σε κάνει να λες «δεν είμαι μόνος»... και σε φέρνει πιο κοντά μαζί τους.

Πώς σας επηρεάζουν όλα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα και στον κόσμο γενικότερα; Υπάρχει καμιά ελπίδα σωτηρίας για τον πλανήτη τελικά;

Επηρεάζουν και εμάς όπως όλους τους ανθρώπους. Δεν ζούμε από τη μουσική, οπότε τα ίδια προβλήματα που συναντάνε όλοι με δουλειές κτλ τα έχουμε και εμείς. Σίγουρα ο πλανήτης δεν έχει κανένα πρόβλημα, υπάρχει εκατομμύρια χρόνια και θα υπάρχει πολλά ακόμα. Εμείς κάποια στιγμή θα την κάνουμε θέλουμε δεν θέλουμε. Νομίζω ο άνθρωπος δεν έχει εξελιχθεί ακόμα αρκετά για να συνυπάρξει αρμονικά σε κοινωνίες και να αντιληφθεί τη σημασία του ότι όλοι είμαστε ένα πράγμα. Ένας μεγάλος ζωντανός οργανισμός.  Δεν έχει καταφέρει να κατανοήσει ούτε καν τα βασικά. Κοιτάς γύρω σου και απορείς, η κατάσταση ειναι τραγική. Δεν ξέρω... ίσως καμιά φορά η λύση δεν είναι η κατά μέτωπο σύγκρουση, αλλά η δημιουργία ενός παράλληλου κόσμου. Η punk rock κοινότητα είναι μία από τις πρώτες μουσικές κοινότητες που έχτισε κάτι τέτοιο με πολύ κόπο τις προηγούμενες δεκαετίες. Τώρα σιγά σιγά το έχουν αγκαλιάσει και άλλα κομμάτια του σκληρού ήχου.

Πώς νοιώθεις που δεκαπέντε χρόνια μετά από σας, άλλη μια μπάντα κυκλοφορεί κομμάτι με τον τίτλο "Athens" (Planet of Zeus);

Δεν νομίζω ότι αισθάνομαι κάτι! Δεν είναι κάτι σημαντικό αν εννοείς αυτό. Λογικό είναι αφού εδώ μένουμε. Ξέρω αρκετές μπάντες και φαντάζομαι έχουν γράψει και άλλοι πριν από μας πχ οι Panx Romana βγάλανε το «Αθήνα» πριν τριάντα χρόνια! Το συγκεκριμένο κομμάτι όταν το 'χαμε γράψει είχε στόχο αυτούς που «διαχειρίζονται» αυτήν την πόλη που μεγαλώνουμε και όχι την ίδια. Και η λέξη «διαχειρίζονται» είναι τρομακτικά επιεικής... Συνεχίζει να 'ναι αναπόσπαστο κομμάτι του σετ.

Έχετε επαφές με τα παλιότερα μέλη σας; Με τι ασχολούνται αυτόν τον καιρό;

Ναι, έχουμε και έρχονται μαζί μας στις περιοδείες αρκετές φορές και παίζουν. Ο Χρήστος πειραματίζεται με ηλεκτρονική μουσική και ο Παναγιώτης μαζί με μια μεγάλη παρέα από το Χαλάνδρι και τις γύρω περιοχές στήνουν άλματα για mountain bike και ΒΜΧ στον Παράδεισο «Paradise Trails». Ωραία πράγματα δηλαδή.

Τι έχουμε να περιμένουμε από τους Vodka Juniors στο προσεχές μέλλον;

Σίγουρα τον καλύτερό μας εαυτό... Καινούργια μουσική, απόσταγμα μέχρι και του τελευταίου πιο σκοτεινού κομματιού της ψυχής μας. Σύντομα το πρώτο μας βινύλιο από την "Τhe Lab Records" με φοβερό limited artwork από την "Aniro" που μας έκανε την τιμή και πολλές περιοδείες μέχρι και το τελευταίο μέρος της γης. Κάποια στιγμή θα κυκλοφορήσει και το ντοκιμαντέρ «2917» για τον Λεωνίδα, ένα παιδί με παραπληγία που τα βάζει με τα βουνά και αποφασίζει να ανέβει στην κορυφή του Ολύμπου, για το οποίο γράψαμε μουσική και στίχους. Ααααα και πειραματικά μια φοβερή μπύρα υπό την επήρεια των "Satyr Brews"!?!...  και άλλα εκατό πράγματα από τα οποία τελικά θα προλάβουμε τα μισά...

Θέλω να μου περιγράψεις με τρεις-πέντε λέξεις τις παρακάτω μπάντες;

Bad Religion
"Against the grain", σχολείο, skate και άπειρες ώρες στους δρόμους ψάχνοντας μάλλον για τίποτα.
63 High
Πανεπιστήμια, αστεροσκοπείο, και επιτέλους έρχονται Αθήνα με νέο δίσκο σύντομα.
Propagandhi
"We stand for something more than a faded sticker on a skateboard."
Planet οf Zeus
19 Δεκεμβρίου 2008, άδεια μαύρη Αθήνα, Vodka Juniors με Planet Of Zeus και τίγκα το ΑΝ Club, φοβερά δύσκολο και συναισθηματικά φορτισμένο live.
Jaya the Cat
Ξέρω ότι έχουν δανειστεί κάποιους στίχους μας από το "king of the street", δυστυχώς δεν έχω ακούσει κάτι άλλο όμως!

Πριν κλείσουμε, θέλεις να στείλεις από ένα μήνυμα τόσο στους οπαδούς σας όσο και σε όσους δεν έχουν ακούσει ποτέ Vodka Juniors;

Χαχα, όχι και οπαδούς! Δεν είμαστε τέτοια μπάντα:
"Do what you want and share what you feel, never stand down and conquer your fears, stay humble stay positive, stay strong stay innocent, destroy mediocrity, question the masses, question everything even these words, embrace nature and choose to live free, in N dimensions they can only hurt us in three. Choose your path wherever it goes, choose your life and reject the norms, refuse to be silent unless it's your choice, never be scared of the sound of your voice, appreciate help whenever in need, be gentle and kind to those who are weak, when you see love then handle with care, when you see wrong then be ruthless and dare"

Τα λέμε στα live,
Kostis, Orestis, Harry, Jack, Nikitas