100+1: Τα Metal Άλμπουμ της Δεκαετίας του '80

Ο απόλυτος οδηγός για τη heavy metal μουσική των '80s

18/07/2017 @ 10:08

Συνεχίζοντας την παράδοση που έχουμε καθιερώσει στο Rocking.gr με τα μεγάλα αφιερώματα-οδηγούς, μετά από την παρουσίαση των 100+10 metal άλμπουμ και τα 100+10 rock άλμπουμ που καθόρισαν την δεκαετία των '90s, ήρθε η σειρά να καταπιαστούμε με τη δεκαετία του 1980, ξεκινώντας τη βουτιά στην εν λόγω εποχή με το ιδίωμα που συνδέθηκε ενδεχομένως περισσότερο από κάθε άλλο μαζί της, το heavy metal...

Είναι κοινώς αποδεκτό πως την εν λόγω δεκαετία αναπτύχθηκε και γιγαντώθηκε το οικοδόμημα της heavy metal μουσικής, αφού κατά τη διάρκειά της εμφανίστηκαν σχεδόν όλες οι εκφάνσεις του που υπάρχουν ως σήμερα, ενώ ακόμα κι ως γενικότερο lifestyle έφτασε σε σημείο mainstream αποδοχής, όσο τελοσπάντων θα μπορούσε να φτάσει. Πάντως, από εμπορικής πλευράς και σε θέμα απήχησης τα '80s αποτελούν αδιαμφισβήτητα τη χρυσή εποχή της metal μουσικής, ανάλογη με την αντίστοιχη της rock μουσικής στα '70s.

Black Sabbath

Περί ορισμών

Εδώ οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε τι ορίζουμε ως (heavy) metal στο παρόν αφιέρωμα, για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις.

Αν κάποιος κάνει μια απλή αναζήτηση στο google (o tempora o mores), γράφοντας "eighties metal" τα πρώτα αποτελέσματα που θα λάβει θα περιλαμβάνουν τους Guns N' Roses, τους Bon Jovi, τους Ratt, τους Poison και γενικότερα όλα αυτά που στην Αμερική ονόμασαν "hair metal" εκείνη την εποχή. Όμως, τίποτα από αυτά δεν περιλαμβάνεται στο δικό μας αφιέρωμα, καθώς θεωρήσαμε πως άσχετα αν εφάπτονται του ιδιώματος, οι εν λόγω καλλιτέχνες ανήκουν στη rock κατηγορία και επιφυλασσόμαστε να παρουσιαστούν στο εν λόγω σκέλος που θα ακολουθήσει.

Πολύ συχνά οι γραμμές που διαχωρίζουν τη hard rock με τη metal μουσική είναι λεπτές και δυσδιάκριτες, ενώ πάντα υπάρχει η έννοια του υποκειμενισμού στο πώς ορίζονται κάποια πράγματα και λαμβάνοντας αυτό υπόψη προσπαθήσαμε να μείνουμε όσο πιο πιστοί στον πυρήνα αυτού που ξέρουμε ως heavy metal. Ως εκ τούτου εξαιρέθηκαν μπάντες όπως οι Motley Crue, οι Def Lepard και οι Guns N' Roses, καθώς και ονόματα όπως οι Faith No More, ή οι Soundgarden των οποίων τις πρώτες δουλειές πολλοί θα κατατάσσουν κάτω από τον όρο metal.

Μια μονάχα μπάντα θεωρήσαμε ότι δικαιούται «ασυλίας» και μπορεί να θεωρηθεί και rock 'n' roll και hard rock και heavy metal και ό,τι ήθελε ο καπετάνιος της: οι Motorhead. Αυτοί είναι κι ο λόγος για το +1 της λίστας.

Judas Priest

Περί διαδικασίας επιλογής

Δεν θέσαμε a priori περιορισμούς, όσον αφορά στο πόσα άλμπουμ από κάθε συγκρότημα μπορούν να συμπεριληφθούν στην τελική λίστα. Ακολουθώντας δημοκρατικές διαδικασίες και με γνώμονα παράγοντες όπως η διάρκεια στον χρόνο, η σπουδαιότητα και η επιρροή που είχαν οι metal κυκλοφορίες της αξιολογούμενης δεκαετίας επιλέχθηκαν κι εν τέλει προκρίθηκαν τα άλμπουμ που θεωρήθηκαν ότι πρέπει να βρίσκονται εντός λίστας.

Όπως με κάθε συλλογική λίστα, έτσι κι εδώ, δύσκολα κάποιος θα ταυτιστεί απόλυτα μαζί της, καθώς δεν είναι ραμμένη στα γούστα του κάθε ένα προσωπικά, αλλά το αποτέλεσμα ομαδικής δουλειάς.

Σίγουρα υπάρχουν περισσότεροι από 101 δίσκοι που οφείλει κάποιος να ακούσει και βεβαίως δεν είναι μόνο 66 οι καλλιτέχνες που αξίζουν αναφοράς από την εν λόγω δεκαετία, οπότε γνωρίζαμε εξαρχής ότι ένα τέτοιο εγχείρημα θα θεωρηθεί ότι έχει ελλείψεις. Όμως, αυτό δεν θα άλλαζε ακόμα κι αν ανεβάζαμε τον αριθμό των επιλογών σε 201 ή 301 κοκ. Πάντα κάτι θα έλειπε σε κάποιον.

Τελικά, οι επιλογές προέκυψαν πιο αβίαστα απ' ό,τι περιμέναμε, κάτι που υποδεικνύει ότι τα σχεδόν τριάντα χρόνια απόστασης από την κυκλοφορία των εν λόγω άλμπουμ και τα πολλά χρόνια ακροάσεών τους έχουν δημιουργήσει μια ασφάλεια στο τι πραγματικά έχει αποτυπωθεί ως «κλασσικό».

Το να κοπούν «ένα Metallica, ένα Maiden κι ένα Priest» ώστε να μπει κάτι διαφορετικό» για λόγους πλουραλισμού είναι εύκολο στη σκέψη και δύσκολο στην πράξη, καθώς από τα άλμπουμ που περιλαμβάνονται δύσκολα αντικαθίσταται κάποιο και εν τέλει δεν θέλαμε η εν λόγω λίστα να αποτελεί μια επίδειξη ονομάτων, αλλά να αποτυπώνει όσο το δυνατόν καλύτερα γίνεται την εικόνα της heavy metal μουσικής της εποχής.

Πιστεύουμε πως πέτυχαμε αυτό που είχαμε κατά νου. Μια ισορροπία μεταξύ μεγάλων και λιγότερο μεγάλων ονομάτων, μεταξύ προφανών και όχι τόσο προφανών επιλογών και μια αναλογία παρουσιών που αντανακλά και τη σημαντικότητά επιμέρους καλλιτεχνών στην εν λόγω δεκαετία και στην εξέλιξη της heavy metal μουσικής.

Iron Maiden

Περί σειράς

Πριν κάποιος ξεκινήσει να πανηγυρίζει και κάποιος άλλος να μας κράζει για το άλμπουμ που είναι στο #1 να αποσαφηνίσουμε πως η σειρά είναι ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΚΗ από το παλαιότερο ως το νεότερο. Με βάση τις διαθέσιμες πηγές (official site, Wikipedia, Metal Archives) προσπαθήσαμε να βρούμε την ακριβή ημερομηνία κυκλοφορίας του άλμπουμ, όπου αυτό ήταν εφικτό.

Για συγκεκριμένες κυκλοφορίες υπάρχουν διαφορετικές ημερομηνίες σε διαφορετικές πηγές κάτι που ενδεχομένως οφείλεται στο γεγονός ότι τη δεκαετία του '80 αρκετά άλμπουμ είχαν διαφορετική ημερομηνία κυκλοφορίας σε διαφορετικές περιοχές (πχ μεταξύ ΗΠΑ και Ευρώπης). Για λόγους συνοχής προτεραιότητα δόθηκε στις ημερομηνίες που αναφέρονται στο Metal Archives.

Metallica

Κάποια στατιστικά

► Το συγκρότημα με τις περισσότερες παρουσίες είναι οι Iron Maiden, ακολουθούμενοι από τους Metallica κι εν συνεχεία τους Black Sabbath, τους Judas Priest, τους Slayer και τους Queensryche. Επίσης, προσθέτοντας κυκλοφορίες καλλιτεχνών με παρουσία σε παραπάνω από ένα συγκρότημα, ειδικής μνείας χρίζουν ο Dio κι ο King Diamond.

► Σε θέμα χώρας προέλευσης, όπως είναι λογικό, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής δεσπόζουν με κάτι περισσότερο από τις μισές (52) κυκλοφορίες να προέρχονται από τη δική τους πλευρά του Ατλαντικού, ενώ ακολουθεί φυσικά το Ηνωμένο Βασίλειο (η Αγγλία δηλαδή) με 21 κυκλοφορίες. Αρκετά πιο κάτω βρίσκεται η Γερμανία με 11 στην τρίτη θέση, ενώ τη βασική πεντάδα συμπληρώνουν η Σουηδία με 5 κι ο Καναδάς με 4 εμφανίσεις αντίστοιχα. Δανία, Βραζιλία και... Ελβετία απλά συμπληρώνουν τον χάρτη των οκτώ μόλις χωρών που εκπροσωπούνται στη λίστα.

► Αν κάτι πάντως αξίζει να αναφερθεί είναι πως τα δυο πρώτα έτη (1980 και 1981) υπάρχουν κυκλοφορίες συγκροτημάτων μόνο από το Ηνωμένο Βασίλειο, ενδεικτικό της συνεισφοράς της Γηραιάς Αλβιώνας στο ιδίωμα. Οι δε Η.Π.Α. εμφανίζονται από το 1983 και έπειτα, μετά τον Καναδά και τη Γερμανία...

► Αν και τα υπο-ιδιώματα είναι λίγο σχετικά/υποκειμενικά είναι σχετικά εμφανής η πρωτοκαθεδρία του κλασσικού metal και του thrash metal με αυτά τα δυο ιδιώματα να αφορούν περισσότερες από τις μισές κυκλοφορίες της λίστας.

► Οι χρονιές με τη μεγαλύτερη εκπροσώπηση είναι το 1984, το 1986 και το 1987 με 15 κυκλοφορίες η κάθε μια, ενώ το 1981 εκπροσωπείται μόλις με 4 κυκλοφορίες (αλλά τι κυκλοφορίες!).

Slayer

Επίλογος του προλόγου

Δεν έχει κάτι άλλο. Τα πολλά είναι στα κείμενα που ακολουθούν και εν συνεχεία στα σχόλια στο τέλος του άρθρου. Και μετά στις ψήφους σας...

...We're all defenders of the faith.


1. Iron Maiden - "Iron Maiden"
Harvest Records
Release Date: 14/4/1980

Iron Maiden - Iron Maiden

Βάζω στοίχημα πως σχεδόν όλοι μας έχουμε κάνα δυο φίλους που το θεωρούν ως το κορυφαίο άλμπουμ της μπάντας. Και μερικοί συμφωνούμε μαζί τους. Δικαίως. Άσχετα που δεν είναι ο πρώτος δίσκος τους που ακούσαμε. Προφανώς δεν έχει να κάνει με τη μοναδική παρουσία του Dennis Stratton στην κιθάρα. Με την εισαγωγή του "Running Free" έχει να κάνει. Με την ταύτισή μας στους στίχους του Di' Anno. Σιγά μην κατανοούσαμε τότε το ύφος του δίσκου. Μόνο ο νεανίας Eddie πήγε κάτι να μας πει περί punk. Το κόλλημα με την αλλαγή και το riff του "Phantom Of The Opera" και το καλύτερο οργανικό τραγούδι όλων των εποχών ήταν αρκετά για μερικά δεκατετράχρονα. Ακόμα είναι.

Γιώργος Ζαρκαδούλας


2. Judas Priest - "British Steel"
CBS 
Release Date: 14/04/1980

Judas Priest - British Steel

Δεν ξέρω πόσες φορές έχει γραφτεί η λέξη «αριστούργημα» σε αυτήν εδώ τη λίστα, αλλά είναι δύσκολο να βρεθεί κάποια άλλη για να περιγράψει το "British Steel". Πρόκειται για το άλμπουμ με το τέλειο εξώφυλλο, για το άλμπουμ που περιέχει το "Breaking The Law", για το άλμπουμ που μέχρι σήμερα ακούγεται τουλάχιστον το μισό σε κάθε συναυλία των Priest. Τα riff είναι αδιανόητα, τα τραγούδια τόσο απλά αλλά και τόσο σφιχτοδεμένα, η ερμηνεία του Rob Halford είναι σεμιναριακή και oι Tipton/Downing θέτουν τον πήχη για κάθε κιθαριστικό δίδυμο στο Έβερεστ. Εντάξει, προσωπικά κάνω skip στο "Living After Midnight", αλλά πλέον δεν θα μπορούσα να φανταστώ τον κόσμο δίχως την ύπαρξη ακόμα και αυτού του τραγουδιού. Για -όλα- τα υπόλοιπα ηχητικά διαμάντια, ο «έχων ώτα ακούειν, ακουέτω». Αδύνατο να υπολογιστεί η επιδραστικότητα και η ιστορική σημασία αυτού του μνημείου.

Βασίλης Σκιαδάς


3. Black Sabbath - "Heaven And Hell"
Vertigo 
Release Date: 25/4/1980

Black Sabbath - Heaven And Hell

Στο "Heaven And Hell" δύο κολοσσοί της σκληρής μουσικής ολοκληρώνουν την πορεία τους στο rock, και κατασταλάζουν στο τι θέλουν στη ζωή τους: Να παίξουν Heavy Metal χωρίς καμία παρέκκλιση. Ο Iommi συνθέτει και παίζει κιθάρα καλύτερα από ποτέ και ο Dio γράφει στίχο, μελωδία και ερμηνεύει μοναδικά και τόσο διαφορετικά από τον προκάτοχό του. Οι ενορχηστρώσεις και η παραγωγή του «πολύ» Martin Birch απογειώνουν το εγχείρημα και βγάζουν από τον βάλτο της ναρκο-εξερεύνησης και της προχειρότητας το συγκρότημα που, όχι τυχαία, πιάνει εμπορικές κορυφές που είχε να δει από το σπουδαίο "Sabbath Bloody Sabbath". H συζήτηση για το πόσο Black Sabbath είναι ένα άλμπουμ που πιθανότατα αποτελεί το αρτιότερο προϊόν με αυτό το όνομα τυπωμένο στο εξώφυλλό, προκαλεί μόνο γέλιο.

Αντώνης Μουστάκας


4. Ozzy Osbourne - "Blizzard Of Ozz"
Jet
Release Date: 12/9/1980

Ozzy Osbourne - Blizzard Of Ozz

Όταν ο Ozzy αποφάσισε να ξεκινήσει τη solo δισκογραφία του το μεγάλο ερωτηματικό ήταν ποιος θα γράφει τα τραγούδια. Γιατί ο Ozzy μπορεί να ήταν πολλά πράγματα, συνθέτης ή στιχουργός δεν ήταν. Η επιλογή του Randy Rhoads για να τον πλαισιώσει αποδείχθηκε ιδανική από πολλές απόψεις. Το προφανές είναι ότι απέκτησε έναν φοβερό κιθαρίστα. Στην πορεία αποδείχθηκε ότι υπήρξε εξίσου ικανός συνθέτης και ο κατάλληλος για να συγκινήσει με τα riff του και τις μελωδίες του την αμερικάνικη (ειδικά) αγορά. Μαζί με τον Bob Daisly στο μπάσο (και τους στίχους όπως αποδείχθηκε μετά από χρόνια) αποτέλεσαν μία ομάδα που παρήγαγε αξεπέραστα hit τόσο για τον ίδιο όσο και για το heavy metal, τα περισσότερα εξ αυτών σε αυτό το ντεμπούτο.

Κώστας Σακκαλής


5. Diamond Head - "Lightning To The Nation"
Happy Face Records
Release Date: 3/10/1980

Diamond Head - Lightning To The Nation

Αν και γνωστοί για τη λατρεία που τους έδειξε ο Lars Ulrich και οι υπόλοιποι Metallica σίγουρα μια αναφορά μόνο για τα ουκ ολίγα διασκευασμένα τραγούδια τους είτε επίσημα είτε ανεπίσημα (βλέπε "Sucking My Love") θα μείωνε πολύ την αξία των Diamond Head. Οι οποίοι σε αυτό το ανεξάρτητο debut τους όχι μόνο έβαλαν σε σκέψεις τους πρώιμους ακροατές τους με την παντελή απουσία πληροφοριών - εξωφύλλου (γι' αυτό και ονομάστηκε "White Album") αλλά έπαιξαν τόσο heavy που είναι ορισμός του μεταιχμίου hard rock προς heavy metal. Από τα καλύτερα NWOBHM άλμπουμ, απίστευτα έξυπνες συνθέσεις, οργασμικά φωνητικά και τραγούδια σαν τα "Am I Evil" ή "Helpless" που έφεραν τον Geoff Barton να γράφει ότι σε κάθε τους τραγούδι έβρισκε πιο πολλά καλά riff απ' ό,τι στα τέσσερα πρώτα Sabbath!

Γιάννης Δούκας


6. Motorhead - "Ace Of Spades"
Bronze/Mercury
Release Date: 8/11/1980

Motorhead - Ace Of Spades

Ό,τι λίστα και να φτιάχναμε, από heavy metal, hard rock, punk μέχρι και rock 'n' roll θα μπορούσε να είναι μέσα. Kαθόρισε όσο λίγα, τον σκληρό ήχο. Έχει εμπνεύσει εκατομμύρια ανθρώπους και μουσικούς. Ό,τι και να πούμε για τον αθάνατο Lemmy είναι λίγο. Μαζί με τους "Fast" Eddie Clarke και "Philthy Animal" Taylor παρουσίασαν αυτόν τον θρυλικό δίσκο στην αρχή της δεκαετίας. Χωρίς αυτόν όσοι γράφουμε εδώ δεν θα είχαμε ασχοληθεί καν με τη μουσική. Οι περισσότεροι που διαβάζετε εδώ δεν θα είχατε επαφή με το site και το περιεχόμενο του. Πολύ απλά, "that's the way I like it baby, I don't want to live forever!". Κλασικό από κάθε άποψη. Ανυπέρβλητο αιωνίως. Τίποτα και κανένας δεν θα μπορέσει ποτέ να το ξεπεράσει. Το πιο σημαντικό όμως είναι, ότι θα είναι για πάντα βαθιά χαραγμένο στις καρδιές όλων των metalheads.

Θεοδόσης Γενιτσαρίδης


7. Angel Witch - "Angel Witch"
Bronze
Release Date: 12/3/1980

Angel Witch - Angel Witch

Ένας από τους κορυφαίους δίσκους του NWOBHM κινήματος, το ντεμπούτο των Angel Witch, 37 και πλέον χρόνια από την ημερομηνία κυκλοφορίας του, συνεχίζει να στέκεται αγέρωχο και να κερδίζει την άνιση μάχη με το χρόνο. Μιλάμε, άλλωστε, για έναν δίσκο που προκάλεσε αίσθηση, όχι μόνο την εποχή που κυκλοφόρησε, παρουσιάζοντας μια ανανεωμένη και σαφώς πιο σκοτεινή εκδοχή των έως τότε πεπραγμένων του Βρετανικού metal ήχου, αλλά μέχρι και τις μέρες μας, επηρεάζοντας στο ενδιάμεσο πληθώρα γνωστών κι αγνώστων συγκροτημάτων. Μάλιστα, η αξία του φαντάζει δυσανάλογη της - γεμάτης σκαμπανεβάσματα και λανθασμένες επιλογές - καριέρας που πραγματοποίησε τελικά η μπάντα, καθώς θα μνημονεύεται παντοτινά ως ένα από τα πλέον βαρυσήμαντα δημιουργήματα που σφυρηλατήθηκαν στη, μετά βεβαιότητας, σημαντικότερη δεκαετία για το σκληρό ήχο.  

Σπύρος Κούκας


8. Iron Maiden - "Killers"
EMI 
Release Date: 2/2/1981

Iron Maiden - Killers

Ο δεύτερος δίσκος των Iron Maiden είναι μια αριστουργηματική ηχητική και οπτική (το εξώφυλλο είναι εμβληματικό, ένα αληθινό λάβαρο) αποτύπωση του γνήσιου heavy metal, ως μουσικού ιδιώματος αλλά και ως «υποκουλτούρας». Έχοντας παραμερίσει ακόμα και εκείνη την ελάχιστη επιρροή από το -σχεδόν παράλληλα εξελισσόμενο- μουσικό ρεύμα του punk rock, σε ήχο και παραγωγή, το "Killers" αποδεικνύει ότι οι Iron Maiden δεν ήταν φωτοβολίδα, αλλά ένα συγκρότημα προορισμένο να ηγηθεί και να πρωταγωνιστήσει. Ο δίσκος είναι απλά τέλειος, περιέχει δέκα κλασικά τραγούδια, μας συστήνει τον θεό Adrian Smith στην θέση του Dennis Stratton στην κιθάρα, ο οποίος λάμπει με το παίξιμο και το attitude του και φυσικά, αποτελεί την έναρξη της θρυλικής συνεργασίας των Maiden με τον μάγο της κονσόλας, Martin Birch. Ακούγεται μονορούφι, όλες τις εποχές του χρόνου.

Βασίλης Σκιαδάς


9. Black Sabbath - "Mob Rules"
Vertigo
Release Date: 4/11/1981

Black Sabbath - Mob Rules

Το πόσο κατώτερο του "Heaven And Hell" είναι το "Mob Rules" είναι απλά παράσημο για το πρώτο και όχι παράπονο για το δεύτερο. Γιατί αν το "Heaven And Hell" μπορεί άνετα να είναι ένας διεκδικητής του καλύτερου heavy metal δίσκου της δεκαετίας, το "Mob Rules" είναι και πάλι ένα ύψος που τα περισσότερα συγκροτήματα του είδους δεν κατάφεραν ποτέ να πλησιάσουν. Με νέο μέλος τον Vinny Appice στα drums, με ελαφρώς πιο Rainbow αισθητική πλέον και την εκ των υστέρων γνώση ότι από εκεί και μετά οι Sabbath θα αποτελέσουν ένα γαϊτανάκι αλλαγών μελών, η χημεία υπάρχει ίσως για τελευταία φορά τόσο ισχυρή. Αυτό αποδεικνύεται πολύ περισσότερο στο έπος του δίσκου "The Sign Of The Southern Cross".

Κώστας Σακκαλής


10. Saxon - "Denim And Leather"
Carrere 
Release Date: 05/10/1981

Saxon - Denim And Leather

Τέταρτος δίσκος των Βρετανών, τρίτος μέσα σε διάρκεια δεκαεπτά μηνών και τελευταίος της κλασικής τριάδας μετά τα "Wheels Of Steel" και "Strong Arm Of The Law" του προηγούμενου έτους. Οι Saxon φτάνουν στο ζενίθ της έμπνευσής τους συνδυάζοντας τις πιασάρικες μελωδίες με τσαμπουκαλίδικα riffs. Ο Biff διηγείται απλές και κατανοητές rock 'n' roll ιστορίες, υποβάλλει τα σέβη του στην biker φιλοσοφία αλλά και στο ταχύτατα ανερχόμενο New Wave Of British Heavy Metal. Η πρώτη, και καλύτερη, περίοδος των Saxon ουσιαστικά κλείνει με τον τραυματισμό και την αποχώρηση του drummer Pete Gill (ο οποίος επέστρεψε στην ενεργό δράση τρία χρόνια αργότερα ως μέλος των Motorhead) αλλά και τον πρώτο ζωντανά ηχογραφημένο τους δίσκο "The Eagle Has Landed".

Γιάννης Βόλκας


11. Ozzy Osbourne - "Diary Of A Madman"
Jet Records
Release Date: 7/11/1981

Ozzy Osbourne - Diary Of A Madman

Μετά το εξαιρετικό του ντεμπούτο "Blizzard Οf Ozz" ακολουθεί αυτός εδώ ο δίσκος. Σε αυτό το μεγαθήριο θα τα βρεις όλα. Τεράστιες κιθάρες, απίθανα riff, τρομερά φωνητικά με αυτό το χαρακτηριστικό αλλόκοτο και φοβισμένο στυλ του Ozzy, φοβερό ρυθμό και μια απύθμενη κληρονομιά του Randy Rhoads. Δυστυχώς ο συνθέτης και εμβληματικός κιθαρίστας σκοτώθηκε την ίδια χρονιά σε αεροπορικό δυστύχημα. Εδώ ακούς τα τελευταία του εκτεταμένα solo και αυτή την τρομερή του διάθεση να προσπαθεί να μπλέξει στο metal, κλασικές ιδέες. Τα κομμάτια της κυκλοφορίας μπορούν να χαρακτηριστούν και ως ανατριχιαστικά. Η διάθεση ακούγεται μουντή και μυστηριώδης και το γενικότερο ύφος, ετοιμόρροπο αλλά το τελικό αποτέλεσμα είναι φανταστικό. 

Θεοδόσης Γενιτσαρίδης


12. Iron Maiden - "The Number Of The Beast"
EMI 
Release Date: 22/03/1982

Iron Maiden - The Number Of The Beast

Κατά πάσα πιθανότητα δεν έχει μείνει πλέον τίποτα άγραφο για τον συγκεκριμένο δίσκο. Απλά, ένα από τα καλύτερα heavy metal albums όλων των εποχών αλλά και ένας πολύ σημαντικός δίσκος για την rock μουσική γενικότερα. Ο πρώτος δίσκος των Iron Maiden με τον Bruce Dickinson στα φωνητικά απέδειξε ότι ο νέος frontman είχε την ικανότητα να εκτοξεύσει τόσο τις συνθέσεις όσο και το συγκρότημα σε δυσθεώρητα ύψη. Η "The Beast On The Road" tour, μια από τις μεγαλύτερες περιοδείες που πραγματοποίησαν οι Maiden μέχρι και σήμερα αλλά και το "The Number Of The Beast" συγκεκριμένα αποτέλεσαν τα συστατικά που μεταμόρφωσαν τους Βρετανούς από ένα δυναμικό ανερχόμενο σχήμα σε ένα από τα μεγαλύτερα μουσικά φαινόμενα όλων το εποχών.

Γιάννης Βόλκας


13. Anvil - "Metal On Metal"
Attic
Release Date: 15/4/1982

Anvil - Metal On Metal

Είναι το σωτήριο έτος 1982, τα riff δεν έχουν γίνει ακόμα υπερηχητικά, το thrash παίζεται στα γκαράζ των Slayer και των Metallica και  όχι σε κοινή θέα, αλλά η μουσική των Anvil είναι το ξεκάθαρο προμήνυμα πως κάτι μαγειρεύεται. Κάτι που θα υπερβεί τα εσκαμμένα της εποχής και θα πάει το heavy metal σε άλλο επίπεδο. Μπορεί το "Metal On Metal" να έχει τις πιο ροκάδικες στιγμές του ("Stop Me", "Scenery") αλλά έχει και τα φρενήρη "Jackhammer", "Heat Sink" και "666", τα κλασικομεταλλάδικα "Mothra", "Tag Team" και "Tease Me, Please Me". Ένας εμβληματικός δίσκος, γέννημα θρέμμα των '80s με τον στίχο να δηλώνει τα προφανή, "metal on metal, it's the only way, to hell with tomorrow, let's live for today...".

Κώστας Πολύζος


14. Judas Priest - "Screaming For Vengeance"
Columbia Records
Release Date: 17/7/1982

Judas Priest - Screaming For Vengeance

Ρίχνοντας μια ματιά στο εξώφυλλο τρία πράγματα έρχονται στο νου σου. Το ατσαλένιο refrain και φινάλε του ομώνυμου τραγουδιού, η τελική παράδοση - κατάκτηση της Αμερικής μιας και το άλμπουμ αυτό έγινε διπλά πλατινένιο και τέλος ότι το "Hellion" και "Electric Eye" είναι ο καλύτερος τρόπος για να αρχίσει ένα από τα πιο κλασσικά LP στην ιστορία του metal. Με τίποτα όμως δε θα έπρεπε να σταθεί κανείς μόνο στα hit του δίσκου ("You' ve Got Another Thing Comin'") αφού όλα εδώ είναι διαμάντια. Refrain φτιαγμένα για αρένες σαν τα "Bloodstone" ή το "Fever", άλλη μια κορυφαία διασκευή στο "(Take These) Chains" και κλείσιμο με το διαμάντι "Devil's Child". Ηλεκτρική και μεταλλική πανδαισία.

Γιάννης Δούκας


15. Accept - "Restless And Wild"
Brain/Portrait
Release Date: 2/10/1982

Accept - Restless And Wild

Βλέπεις το εξώφυλλο με τις φλεγόμενες Flying-V. Πατάς «play» και μετά τα πρώτα δευτερόλεπτα ενός παιδικού ρυθμού ακούς την τσιρίδα του Udo Dirkschneider. Το εισαγωγικό riff του "Fast As A Shark" σε πιάνει από το λαιμό και στα επόμενα σαράντα τέσσερα λεπτά δίνονται μόνο μικρές παύσεις για ανάσες. Ευθύ, ανόθευτο heavy metal, από αυτό που ο Wolf Hoffmann με την παρέα του και λίγοι ακόμα μπορούν και φτιάχνουν σε τόσο υψηλό επίπεδο. Ερμηνείες και ρυθμικά που μυρίζουν ατσάλι από χιλιόμετρο και κιθάρες φτιαγμένες για να ακούγονται δυνατά, συνοδευόμενες από μαζικά sing-along στη σκηνή. Αν στο κλείσιμο του "Princess Of The Dawn" το χέρι δεν πάει αυτόματα στο "repeat", σας έχω άσχημα νέα.

Αντώνης Μαρίνης


16. Venom - "Black Metal"
Neat Records
Release Date: 1/11/1982

Venom - Black Metal

Σπάνια συναντάς συγκροτήματα που έχουν επηρεάσει τόσο πολύ κόσμο μουσικά, στιλιστικά  και στιχουργικά, δίχως να το οριοθετήσουμε αποκλειστικά στο metal χώρο. Η βλάσφημη τριάδα από το Newcastle απέδειξε ότι μπορείς να κάνεις τεράστια πράγματα απλά και μόνο αν γουστάρεις πολύ  και έχεις τη κατάλληλη μούρλια. Το να γράψει κανείς τι έγινε μετά τους πρώτους δίσκους των Venom και πόσο πολύ θεμελιώθηκε το thrash, death, black κ.τ.λ. πάνω τους θα ήταν ανούσιες παρλαπίπες. Απλά σκεφτείτε ότι πέραν των ΤΡΑΓΟΥΔΑΡΩΝ που περιλαμβάνονται εδώ, η είσοδος του εξαποδώ σε αυτή τη μουσική θα δώσει το extra αλατοπίπερο που χρειαζόταν και θα γίνει αναντικατάστατο χαρακτηριστικό. Οι δε συναυλιακές τους παραστάσεις ήταν ο ορισμός του τι είναι ένα καλό live. Ακόμα και με τα λάθη τους εννοείται!

Γιάννης Δούκας


17. Warlord - "Deliver Us"
Metal Blade Records
Release Date: 04/1983

Warlord - Deliver Us

Όταν μια μπάντα έχει διαγράψει για διαφορετικούς λόγους σύντομη πορεία αλλά μετά από πολλά χρόνια καταφέρνει να συγκινεί βαθιά έστω και ένα περιορισμένο κοινό, σίγουρα διαθέτει κάτι ξεχωριστό. Στην περίπτωση των Warlord βασικό χαρακτηριστικό αποτελεί η λυρικότητα της μουσικής τους, ο μοναδικός τρόπος που τα συναισθήματα μεταφράστηκαν σε μελωδίες και τραγούδια, ο μοναδικός τρόπος που οι σπάνιας ωραιότητας κιθαριστικές φράσεις του Tsamis συνδυάστηκαν με τα προοδευτικά χτυπήματα του Zonder στις επτά συνθέσεις του "Deliver Us". Εξίσου σημαντικό με την συνθετική ικανότητα και την εκτελεστική δεινότητα είναι το γεγονός ότι σε 34 λεπτά (συνυπολογίζοντας το "Lucifer's Hammer"), ο ακροατής συναντά ένα ποικιλόμορφο και πρωτόγνωρο ηχητικό τοπίο, που περικλείει αρκετές από τις μετέπειτα διακριτές εκφάνσεις του metal (heavy, power, epic, doom, prog).

Θοδωρής Ξουρίδας


18. Iron Maiden - "Piece Of Mind"
EMI
16/5/1983

Iron Maiden - Piece Of Mind

Δίσκος ορόσημο στην δισκογραφία των Maiden, με καταπληκτικό songwriting, ωραίους στίχους , το πάντα γαμάτο κιθαριστικό δίδυμο των Smith/Murray, τις καταπληκτικές ερμηνείες του Dickinson, τις μπασογραμμές του Harris να οργώνουν, την οργανική παραγωγή του Birtch, τον «τρελάκια» McBrain σε μεγάλα κέφια στο ντεμπούτο του με την μπάντα και με το "To Tame A Land" να δεσπόζει αγέρωχο εκεί στο τέλος ένα «κλικ» πάνω από υπερύμνους όπως τα "Where Eagles Dare", "Revelations", "Flight Of Icarus" και "The Trooper". Έχω την εντύπωση πως το "Piece Of Mind" είναι ο πιο υποτιμημένος δίσκος της χρυσής εποχής των Iron Maiden, με τον Dickinson στο μικρόφωνο (1982-1988). Δεν ξέρω για ποιο λόγο μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο, αλλά είναι κρίμα και άδικο...

Κώστας Πολύζος


19. Dio - "Holy Diver"
Mercury Records
Release Date: 25/5/1983

Dio - Holy Diver

Με τους Rainbow και τους Black Sabbath o Ronnie James Dio έπιασε καλλιτεχνικές κορυφές, αλλά πήρε και σκληρά μαθήματα σχετικά με την επιχειρηματική πλευρά των πραγμάτων. Το να βασιστεί στις δυνάμεις του αποτελούσε προφανή επιλογή. Είχε το όραμα, είχε το ταλέντο, είχε την αναγνωρισιμότητα και το μόνο που χρειαζόταν ήταν η κατάλληλη ομάδα μουσικών να τον υποστηρίξει στο να γράψει μεγάλα τραγούδια. Η δικαίωση ήρθε άμεσα με το "Holy Diver" να αποτελεί μια από τις σπουδαιότερες δουλειές του συνολικά και η καλύτερη της προσωπικής του καριέρας. Από το υπέρτατο ομότιτλο τραγούδι ως τα αγαπημένα "cheesy" πλήκτρα του "Rainbow In The Dark", τα πάντα σε αυτό το άλμπουμ έχουν τη στόφα του κλασσικού.

Χρήστος Καραδημήτρης


20. Exciter - "Heavy Metal Maniac"
Shaprnel
Release Date: 14/6/1983

Exciter - Heavy Metal Maniac

Βασικό χαρακτηριστικό των Καναδέζικων group είναι η μοναδικότητα που βγάζουν. Δύσκολα συναντάς σχήματα να κοπιάρουν άλλους συμπατριώτες τους και η πλειοψηφία βγάζει μια ετερότητα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ετούτοι εδώ οι ήρωες της Οττάβα. Και τα τρία πρώρα άλμπουμ τους άνετα θα έμπαιναν σε αυτή τη λίστα, αλλά η αλήθεια είναι ότι το "Heavy Metal Maniac" συγκεντρώνει πάρα πολλούς θιασώτες από πίσω. Ο λόγος είναι η αδρεναλίνη που ξεχειλίζει τόσο πολύ, ώστε όταν η βελόνα ακουμπά τον δίσκο δεν νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που να μη μπαίνει σε berserk. Δίσκος με μεγάλη επικινδυνότητα και για τον χώρο γύρω αφού καθιστικά, ποτήρια, τραπέζια ή οτιδήποτε βρίσκεται κοντά στον φιλήσυχο ακροατή μπαίνουν σε κόκκινο συναγερμό  μιας και τα τραγούδια σε φέρνουν στα όρια σου. Μεταλλική τρέλα πράγματι!

Γιάννης Δούκας


21. Manowar - "Into Glory Ride"
Megaforce Records
Release Date: 01/07/1983

Manowar - Into Glory Ride

Συνεχίζοντας εκεί που σταμάτησε η δεύτερη πλευρά του ντεμπούτου "Battle Hymns", οι Manowar με το "Into Glory Ride" όρισαν το βαρύ και επικό metal δημιουργώντας παράλληλα τον καλύτερο δίσκο του ιδιώματος. Τα έξι μεγάλα τραγούδια που ακολουθούν το εναρκτήριο κάρφωμα-ξεκάρφωμα συν το μεγαλειώδες single "Defender" αποτελούν αποδείξεις της εκτελεστικής δεινότητας και της συνθετικής ικανότητας των Αμερικανών που γονατίζουν ακόμη και τους φανατικότερους πολέμιους. Ούτε ο Eric Adams, ούτε κανείς άλλος ξανατραγούδησε έτσι, ο «μαύρος άνεμος» που δημιουργήθηκε ανάμεσα στον Ross The Boss και τον Joey DeMaio δεν ξαναφύσηξε τόσο μανιασμένα, ο νεοφερμένος Scott Columbus ασέλγησε στα δέρματα σαν να ήταν η τελευταία φορά, η παραγωγή δεν ξαναυπήρξε τόσο ιδανική, αυτά τα έπη ηχογραφήθηκαν μία φορά και θα συγκλονίζουν για πάντα.

Θοδωρής Ξουρίδας


22. Metallica - "Kill 'Em All"
Megaforce/Music For Nations 
Release Date: 25/7/1983

Metallica - Kill 'Em All

Το "Master Of Puppets", το "Ride The Lightning" και το "...And Justice For All" είναι, κατά γενική ομολογία, άριστα και κλασικά albums. Όμως, το "Kill 'Em All" είναι... κοσμογονικό. Το μεσοκαλόκαιρο του 1983, οι Metallica γράφουν ιστορία, κυκλοφορώντας το ντεμπούτο τους, το οποίο αποτελεί και ντεμπούτο του thrash metal, γενικότερα. Το "Kill 'Em All" είναι η σύμπτωση της έμπνευσης κάποιων καλά διαβασμένων πάνω στο hard rock και το heavy metal πιτσιρικάδων και είναι εντυπωσιακό, άμεσο και αχαλίνωτο. Τα NWOBHM riff (σε επιτάχυνση) δίνουν και παίρνουν, η punk επιθετικότητα προσφέρεται χωρίς αναστολές, οι ταχύτητες είναι γρήγορες και... κανείς δε μπορεί να ξεχάσει το πώς του έπεσαν τα σαγόνια στο πάτωμα την πρώτη φορά που το "Hit The Lights" ξέσπασε από τα ηχεία του. Τίποτα δεν είναι τυχαίο.

Βασίλης Σκιαδάς


23. Mercyful Fate - "Melissa"
Roadrunner
Release Date: 30/10/1983

Mercyful Fate - Melissa

Η Tipper Gore, γυναίκα του Al -παραλίγο Προέδρου των ΗΠΑ- νομίζοντας ότι σώζει την νεολαία από την μουσική του Σατανά, βάζει στην περίφημη λίστα της, Filthy Fifteen, μια άγνωστη μπάντα από την Δανία. Αντί να τους καταστρέψει όμως, τους εκθέτει σε απίστευτη δημοσιότητα. Έτσι, πλέον, όλος ο κόσμος μπορεί να ακούσει το κήρυγμα των Mercyful Fate και μαθαίνει καλά  το κλασικό heavy metal του "Melissa", με τους στίχους του King Diamond να υμνούν τα διαβόλια και τα τριβόλια, εγκαινιάζοντας το πρώτο κύμα του black metal, παρέα με τους Venom, Bathory και Celtic Frost. Οι κιθάρες των Shermann και Denner με την βοήθεια της αμίμητης φωνής του Kind Diamond, άλλαξαν το πρόσωπο του metal, αλλά ίσως να μην πήραν ποτέ την αναγνώριση που τους άξιζε.

Νικόλας Ρώσσης


24. Manilla Road - "Crystal Logic"
Roadster 
Release Date: 12/1983

Manilla Road - Crystal Logic

Με το "Crystal Logic", οι Manilla για τα καλά πλέον αφήνουν πίσω τους prog rock πειραματισμούς και αφοσιώνονται στο ξεκάθαρα επικό και στιβαρό heavy metal. Το άλμπουμ είναι ένας από τους ακρογωνιαίους λίθους του ιδιώματος και περιέχει μεγαλειώδη μουσική, που σε κερδίζει αμέσως. Ο πολέμαρχος Mark "The Shark" Shelton συνθέτει ιδιαίτερες μελωδίες, γράφει τους ΑΠΟΛΥΤΟΥΣ sword and sorcery στίχους, τους οποίους ερμηνεύει με τον -love it or hate it- ένρινο τρόπο του και ξεσπάει πάνω στην κιθάρα του με μανιασμένο και «άναρχο» παίξιμο. Mε προσέγγιση πιο «καλλιτεχνική» και πιο σοβαρή πάνω στο συγκεκριμένο μουσικό ύφος από ό,τι οι Manowar ή οι Omen, οι Manilla Road στο Crystal Logic βρίσκονται σε δαιμονισμένη φόρμα και προσφέρουν τραγούδια που τους αξίζει πέρα για πέρα ο χαρακτηρισμός «έπη»: "Necropolis", "Crystal Logic", "The Riddle Master", "The Veils Of Negative Existence"... Tι άλλο να προσθέσει κανείς.

Βασίλης Σκιαδάς


25. Judas Priest - "Defenders Of The Faith"
Columbia Records
Release Date: 24/1/1984

Judas Priest - Defenders Of The Faith

Ο αετός του "Screaming For Vengeance" άνοιξε τις πύλες της Αμερικής, κι ο Metalian που δεσπόζει στο εξώφυλλο του "Defenders Of The Faith" ήρθε να κυριεύσει άπαξ δια παντός στο heavy metal παγκοσμίως. Ο τίτλος και το εξώφυλλο αυτού του άλμπουμ αποτελούν δήλωση αφοσίωσης των Judas Priest στην metal μουσική, όταν οι σειρήνες της εμπορικής επιτυχίας βούιζαν περισσότερο από ποτέ. Ηχογραφημένο στην Ibiza και το Miami (κι εν πολλοίς σε μια αποθήκη), προβλημάτισε πολύ την μπάντα γιατί δεν περιελάμβανε ούτε ένα προφανές single. Το ευτύχημα ήταν, όμως ,πως δεν είχε ούτε μισό μέτριο τραγούδι και με ύμνους όπως το φουριόζικο "Freewheel Burning", το υπέρτατο "The Sentinel", το μυστηριακό "Love Bites" και το επικό κλείσιμο των "Heavy Duty/Defenders Of The Faith" τελικά αποτέλεσε μια από τις κορυφές όχι μόνο στη δισκογραφία των Priest, αλλά και στην heavy metal μουσική γενικότερα. 

Χρήστος Καραδημήτρης


26. Trouble - "Psalm 9"
Metal Blade
Release Date: 10/3/1984

Trouble - Psalm 9

Δεν χωράει καμία αμφιβολία ότι αυτός είναι εκ των κορυφαίων doom δίσκων όλων των εποχών. Ειδικά στη συγκεκριμένη δεκαετία, μπορεί να υπολείπεται σε φήμη των Candlemass και Pentagram αλλά δεν έχει τίποτα να ζηλέψει σε ποιότητα, ήχο, έμπνευση, φωνητικά, στίχους και επιρροή στο μέλλον του είδους. Για τους πιο ρομαντικούς, αυτός θα μπορούσε να είναι ο καλύτερος παραδοσιακός (του είδους) δίσκος, μακράν. Ουσιαστικά, οι Trouble ακολούθησαν τα παραδοσιακά βήματα των Blackk Sabbath, αλλά επικεντρώθηκαν στα πιο αργά τους σημεία και στην περισσότερο πένθιμη ή μελαγχολική ατμόσφαιρα. Όσο το ακούς διαπιστώνεις γιατί ακόμα θεωρείτε και είναι τόσο σπουδαίο. Σπαρακτικό και σκοτεινό όσο λίγα. 

Θεοδόσης Γενιτσαρίδης


27. Armored Saint - "March Of The Saint"
Chrysalis
Release Date: 30/6/1984

Armored Saint - March Of The Saint

Μερικές φορές σκέφτομαι πως το πραγματικό τεστ για να καταλάβεις πως κάποιος αντιλαμβάνεται την heavy metal μουσική των '80s δεν είναι να δεις την αντίδρασή του στις μουσικές των Maiden, των Metallica ή των Priest, αλλά να του βάλεις να ακούσει Armored Saint. Του βάζεις να δει το videoclip του "Can You Deliver?" και κόβεις αντιδράσεις. Οι Άγιοι είχαν τα πάντα για να γίνουν μεγάλοι, αλλά τελικά έμειναν μόνο σπουδαίοι και κυκλοφορώντας τρία εξαιρετικά άλμπουμ στη δεκαετία του '80 άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους σε αυτή τη μουσική. Το "March Of The Saint" επιλέγεται μεταξύ ίσων ως λίγο πιο αντιπροσωπευτικό, περιλαμβάνοντας ό,τι αγαπάμε στο κλασσικό metal: τα riff, τα solo, τη μεγάλη φωνή, την πόρωση. 

Χρήστος Καραδημήτρης


28. Dio - "The Last In Line"
Vertigo
Release Date: 2/7/1984

Dio - The Last In Line

Το “Holy Diver" έχει τα χιτάκια αλλά το "The Last In Line" είναι τραγούδι προς τραγούδι ισάξιό του. Από το καταιγιστικό "We Rock", το καλύτερο εναρκτήριο τραγούδι στην δισκογραφία του μικρού θεού, στο ομώνυμο με την εκπληκτική κλιμάκωση που φέρνει στο μυαλό τις εποχές των «δικών του» Sabbath και από εκεί στο πάντα-υπάρχει-ένα-επικό-τραγούδι "Egypt (The Chains Are On)" δεν έχει χάσει ούτε στιγμή την αξία του μέσα στα χρόνια. Και φυσικά, για όσους έχουν αυτιά να ακούσουν, θα καταλάβουν και πόσο αυτό στηρίζεται στην επιρροή του rock 'n' roll στον ήχο του. Γι’ αυτό και τραγούδια όπως τα "Evil Eyes" ή "Mystery" παρότι σε απόσταση από το να είναι φανταστικά δεν γερνούν και ποτέ.

Κώστας Σακκαλής


29. Cirith Ungol - "King Of The Dead"
Enigma
2/7/1984

Cirith Ungol - King Of The Dead

Το metal πέτυχε να χαρακτηρίζεται από τεράστια ποικιλομορφία, επειδή υπήρξαν μπάντες που τόλμησαν να μεταφράσουν σε ήχο το μουσικό ιδεώδες τους. Κάποιες πλήρωσαν το τίμημα και δεν γνώρισαν δημοφιλία, αποζημιώθηκαν όμως με την παντοτινή λατρεία μετρημένων οπαδών. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν αναμφίβολα οι Καλιφορνέζοι Cirith Ungol με κορωνίδα το "King Of The Dead". Η συνταγή ήθελε τις obscure '70s επιρροές να μεταφέρονται στο σκληρό, μεταλλικό στερέωμα των '80s, σε συνδυασμό με την φανταστική λογοτεχνία και τις εκτελεστικές ιδιαιτερότητες των μελών. Απόκοσμα, «ψεύτικά» φωνητικά, αργά πλην ρυθμικά τύμπανα, μπάσο σε πρωταγωνιστικό ρόλο και προσωπικός παρότι iommiκός ήχος στην κιθάρα συνετέλεσαν σε μοναδικής, μεσαιωνικής ατμόσφαιρας ύμνους του παραδοσιακού, του επικού και του doom metal. Πριν και μετά από αυτούς το χάος.

Θοδωρής Ξουρίδας


30. Metallica - "Ride The Lightning"
Megaforce
Release Date: 27/7/1984

Metallica - Ride The Lightning

Το απόλυτο συνθετικό απαύγασμα του metal. Λίγα άλμπουμ σε αυτή την λίστα ακούγονται σήμερα τόσο επίκαιρα όσο αυτό και ακόμα λιγότερα επηρέασαν ολόκληρο το metal όσο αυτό.  Ξεπερνώντας την εφηβική οργή τους με το ντεμπούτο τους, αλλά έχοντας ακόμα την δίψα και την όρεξη του συγκροτήματος που προσπαθεί να τα καταφέρει, το "Ride The Lightining", είναι ο πιο Metallica δίσκος των Metallica. Έτσι εξηγείται και πως η μελαγχολία του 21χρονου Hetfield για τον κλεμμένο Marshall του, έδωσε έμπνευση για το "Fade To Black" (μεγάλος καημός αν σκεφτείτε τους στίχους), ενώ αποτελεί απόδειξη ότι οφείλουν τα πάντα στον Cliff Burton που συνυπέγραψε τα περισσότερα τραγούδια. Ταυτόχρονα εμπεριέχει τα απομεινάρια του Mustaine, τα οποία είναι ό,τι καλύτερο μπόρεσε να γράψει μέσα στα '80s.

Νικόλας Ρώσσης


31. Manowar - "Hail To England"
Music For Nations
Release Date: 7/1984

Manowar - Hail To England

Δίσκος που ανοίγει με ένα από τα καλύτερα τραγούδια στην ιστορία της σκληρής μουσικής και που αποτελεί στο σύνολό του μια επική ανθολογία συνθέσεων γεμάτες αρχοντιά και ψυχή. Με έναν συγκλονιστικό Eric Adams να ερμηνεύει σαν να μην υπάρχει αύριο και με κάθε του κραυγή να μοιάζει με κεραυνό που εξαπολύει ο Odin από το Άσγκαρντ, με στιβαρό rhythm section (με το μπασοκίθαρο του DeMaio να καλύπτει πολλές φορές τις κιθάρες) και τραγούδια ύμνους στην μάχη, στον Εωσφόρο και στους οπαδούς τους. Αυτό είναι το πιο σκοτεινό άλμπουμ των Αμερικάνων. Αν είσαι λίγο μίρλας μπορείς να παραπονεθείς για την μικρή διάρκεια του δίσκου ή το "Black Arrows Of Death", αλλά γύρνα ρε άνθρωπε και κοίτα στο οπισθόφυλλο ποια τραγούδια περιέχονται εκεί μέσα και σταμάτα να είσαι γκρινιάρης.

Κώστας Πολύζος


32. W.A.S.P. - "W.A.S.P."
Capitol
Release Date: 17/8/1984

W.A.S.P. - W.A.S.P.

Αρχικά να διευκρινίσουμε ότι, παρά το πώς κυκλοφόρησε στην πρώτη του μορφή ο δίσκος, δεν γίνεται να τον λάβουμε υπόψη χωρίς να συμπεριλάβουμε το λογοκριμένο single του "Animal (Fuck Like A Beast)". Αυτό ανεβάζει κατακόρυφα την αξία ενός συνόλου που πάντως είναι γεμάτο αγαπημένα τραγούδια όλου του heavy metal κόσμου αλλά και του (κάποτε) ραδιοφώνου ή του MTV.  Μετρήστε δίπλα του έστω και μόνο τα "I Wanna Be Somebody", "L.O.V.E Machine" και την μπαλάντα "Sleeping In The Fire" και θα δείτε γιατί ο δίσκος έγινε χρυσός παρά (αν όχι και εξαιτίας) της πολεμικής που του ασκήθηκε και του προκλητικού για την εποχή περιεχομένου των στίχων του, που πάντως πιο πολύ σαρκαστικοί προς τη σύγχρονη κοινωνία ήταν παρά βλάσφημοι ή βρώμικοι.

Κώστας Σακκαλής


33. Jag Panzer - "Ample Destruction"
Azra Records
Release Date: 08/1984

Jag Panzer - Ample Destruction

Το "Ample Destruction" είναι ένα από τα λίγα άλμπουμ που σε αρπάζουν από το λαιμό και σε κολλάνε στον τοίχο, ταυτόχρονα όμως σημαίνει πολλά περισσότερα. Ως πρωτόλειο δείγμα Αμερικάνικου power, το οποίο χαρακτηρίζεται από την δύναμη και εν πολλοίς τον σκοτεινό χαρακτήρα, φανερώνει την εξέλιξη του σκληρού ήχου όταν οι αλλαγές υπήρξαν ραγδαίες. Υπενθυμίζει την σημασία των μονάδων, με την σπάνια συνύπαρξη του κορυφαίου τραγουδιστή Harry Conklin και του συγκλονιστικού βιρτουόζου κιθαρίστα Joey Tafolla. Και επειδή πάντοτε στους ιστορικούς δίσκους μεγαλύτερη σημασία έχουν τα τραγούδια, αποδεικνύει πόσο μπορεί να προοδεύσει μια μπάντα που δούλεψε σκληρά και είχε όραμα, ακόμη και αν έμεινε στην αφάνεια επειδή αφελώς περίμενε το μεγάλο συμβόλαιο. Για να τα λέμε όλα βέβαια, πιο παραδοσιακοί στίχοι πεθαίνεις!

Θοδωρής Ξουρίδας


34. Iron Maiden - "Powerslave"
EMI 
Release Date: 03/09/1984

Iron Maiden - Powerslave

Είναι οι στιγμές που όλα είναι με το μέρος σου και τίποτα δεν δείχνει ικανό να σου φράξει το δρόμο προς τον θρίαμβο και την αιωνιότητα.  Ήταν τα χρόνια της δόξας όταν οι Iron Maiden κυκλοφορούσαν τους δίσκους που καθόριζαν και διαμόρφωναν το heavy metal. Το "Powerslave" ήρθε για να ανεβάσει το συγκρότημα ακόμα πιο ψηλά, σε ύψη δυσθεώρητα και απλησίαστα για όλους τους υπόλοιπους. Παντοτινοί ύμνοι της μεταλλικής μουσικής προκαλούν ρίγος σε ένα δίσκο συνθετικά αψεγάδιαστο. Ακόμα και κομμάτια που δεν έχουν την προβολή ή έχουν ξεχαστεί και από το ίδιο το συγκρότημα (βλ. "Flash Of The Blade", "The Duelist") φαντάζουν μακρινά για τους άλλους. Είναι πολύ δύσκολο να ονομάσεις τον καλύτερο metal δίσκο όλων των εποχών, σχεδόν αδύνατο. Αν έπρεπε να επιλέξουμε έναν, το "Powerslave" δύσκολα χάνει αυτόν τον τίτλο.

Αντώνης Κονδύλης


35. Mercyful Fate - "Don’t Brake The Oath"
Roadrunner
Release Date: 7/9/1984

Mercyful Fate - Don’t Brake The Oath

Ας παραφράσουμε λίγο τον Καρυωτάκη για χάρη του δεύτερου δίσκου των Mercyful Fate: «Θάνατος είναι τα riff που λυσσομανάνε στα ηχεία  και χτυπιούνται στους μαύρους τοίχους, θάνατος και η φωνή του King Diamond που αγαπιέται καθώς να καθαρίζει κρεμμύδια. Θάνατος οι Sherman/Denner με τα λαμπρά μεγάλα solo τους, η ζοφερή ατμόσφαιρα, η παραγωγή κι ακόμη το εξώφυλλο, θάνατος μες στους θανάτους».  Αναβλήζοντας απευθείας από τα απύθμενα βάθη της κολάσεως, το απόλυτο soundtrack της αποκάλυψης και ένας από τους αγαπημένος δίσκος του διαβόλου είναι το "Don’t Break The Oath". Ένα άλμπουμ κλασικού '80s metal χωρίς το παραμικρό ψεγάδι να του προσάψεις. Ο ορισμός αυτού που αποκαλούμε «κλασικός δίσκος» και απαραίτητο απόκτημα για όποιον λέει πως ακούει heavy metal. Come come to the Sabbath...

Κώστας Πολύζος


36. Queensryche - "Warning"
EMI
Release Date: 7/9/1984

Queensryche - Warning

Μπορεί να μας αρέσει όπως είναι, αλλά μεγάλο ποσοστό του US metal της δεκαετίας του '80, ακούγεται κάπως «χθεσινό», έχοντας έναν νοσταλγικό ήχο. Κάτι που δεν ισχύει για το πρώτο full length άλμπουμ των Queensryche, του οποίου η παραγωγή κι ο ήχος το ξεχωρίζουν  από τα υπόλοιπα άλμπουμ της εποχής και του είδους του. Πέραν αυτού, όμως, τι να πούμε για την έμπνευση, το παίξιμο και τις ερμηνείες που περιλαμβάνει; Ποιος ξεπέρασε το "Take Hold Of The Flame" ή το "Roads To Madness"; Ποιος δεν ζήλεψε την καθαρότητα στο παίξιμο των DeGarmo/Wilton/Jackson/Rockenfield και ποιος δεν μαγεύτηκε από το ταλέντο του Tate; Οι Queensryche ήταν πάντα ένα (τουλάχιστον) βήμα μπροστά από τους υπόλοιπους κι από την εποχή τους. Κάποτε...

Χρήστος Καραδημήτρης


37. Manowar - "Sign Of The Hammer"
Virgin
Release Date: 15/10/1984

Manowar - Sign Of The Hammer

Την σημερινή εποχή οι Manowar έχουν τόσους haters όσο και οπαδούς, γεγονός για το οποίο το ίδιο το συγκρότημα δείχνει να αδιαφορεί παντελώς. Δεν νομίζω όμως ότι θα τολμούσε οποιοσδήποτε να διακωμωδήσει τους Αμερικανούς στο πρώτο μισό της δεκαετίας του '80 αφού κυκλοφορούσαν με συνοπτικές διαδικασίες την μία δισκάρα μετά την άλλη. Το "Sign Of The Hammer" αποτελεί άλλο ένα άριστο δείγμα επικού heavy metal το οποίο ήρθε να κλείσει την πρώτη, πιο ποιοτική, περίοδο των Manowar. Στην συνέχεια η πτώση ήρθε με αργά αλλά σταθερά βήματα. Προηγήθηκαν όμως τέσσερις, σχεδόν ισάξιοι, δίσκοι οι οποίοι στιγμάτισαν την δεκαετία του '80 και επηρέασαν στρατιές μεταγενέστερων metal warriors.

Γιάννης Βόλκας


38. Omen - "Battle Cry"
Metal Blade
Release Date: 1/11/1984

Omen - Battle Cry

Είχα ψαρώσει άσχημα με τον πρόλογο του "The Axeman". Και μετά άκουσα το ομώνυμο. Και μετά ήρθε η αγάπη. Ούτε που θυμάμαι για πόσο κράτησε ο έρωτας αυτός. Πολύ πάντως. Όπως με τα τραχιά φωνητικά του μακαρίτη Kimball. Δεν τον λες τραγουδιστάρα, ήταν όμως ιδανικός (και) στον δίσκο αυτό. Το ντεμπούτο των Omen είναι το παράδειγμα/διαχωρισμός μεταξύ power & epic metal. Πλέον καταλαβαίνεις τις "Killers" επιρροές της μπάντας και τους αγαπάς ακόμα περισσότερο. Τότε, το μόνο που μας έφτανε ήταν να συνδυάσουμε τον δίσκο με τον Conan. Εξαιρετικός ο Βασίλης Πολυδούρης, άλλα άκουγε όμως ο Βάρβαρος και κράδαινε την σπαθάρα του.

Γιώργος Ζαρκαδούλας


39. Accept - "Metal Heart"
RCA 
Release Date: 12/03/1985

Accept - Metal Heart

Μέσα σε έναν καταιγισμό κυκλοφοριών από την Βρετανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες και λίγο πριν το thrash και το power αλλάξoυν τα πράγματα στον παγκόσμιο metal χάρτη, οι Accept αποτελούσαν μια από τις λιγοστές προτάσεις της Γερμανίας στον χώρο της heavy μουσικής. Το "Metal Heart" περιέχει όλα τα απαραίτητα συστατικά ενός αξιόλογου heavy metal δίσκου. Διπλή κιθαριστική επίθεση από τους Hoffmann/Fischer, τραχιά και αναγνωρίσιμα φωνητικά από τον Udo και μερικές από τις πολλές κλασικές συνθέσεις των Γερμανών. Οι Accept στην μακροχρόνια ιστορία τους κυκλοφόρησαν ουκ ολίγους αξιόλογους δίσκους δυσκολεύοντας την επιλογή του κορυφαίου.  Δικαιωματικά όμως το 'αλμπουμ αυτό συγκαταλέγεται στους καλύτερους της δεκαετίας.

Γιάννης Βόλκας


40. Overkill - "Feel The Fire"
Megaforce Records
Release Date: 15/04/1985

Overkill - Feel The Fire

Υπάρχει thrash που αρέσει σε μεταλλάδες που δεν ακούνε thrash και οι Overkill αποτελούν την επιβεβαίωση-εξαίρεση με καλύτερο παράδειγμα το ντεμπούτο τους "Feel The Fire". Ως μπάντα της Ανατολικής Ακτής διαμορφώνει ξεχωριστό ύφος, με τρομερά καθαρά φωνητικά, χωρίς κοπάνημα στο ταμπούρο και εμφανείς punk rock επιρροές. Σε συνδυασμό βέβαια με όλα τα κλασικά συστατικά, δηλαδή τις στέρεες βάσεις των Priest, τις υψηλές ταχύτητες και τα ημιδιεστραμμένα solo, οι Overkill δικαιολογούν πλήρως την θέση που κατέχουν στο thrash πάνθεον και την σημασία του ονόματος: ικανότητα εξολόθρευσης και καταστροφής με μεγαλύτερη δύναμη από την απαιτούμενη. Την διαφορά κάνουν λεπτομέρειες όπως το δολοφονικό μπάσο, η μοναδική, εφιαλτική και υποβλητική ατμόσφαιρά, και εν τέλει τα γαμιστερά τραγούδια, με αποκορύφωμα το ομώνυμο υπερέπος του δίσκου.

Θοδωρής Ξουρίδας


41. Slayer - "Hell Awaits"
Metal Blade
Release Date: 16/9/1985

Slayer - Hell Awaits

To "Hell Awaits" είναι από τα πιο ακραία άλμπουμ που υπάρχουν στο αφιέρωμα και σίγουρα σε όλο το φάσμα της metal μουσικής. Φέρνει τον ακροατή σε καταστάσεις παροξυσμού, συνδυάζει τη σατανίλα της πρώιμης Slayer εποχής με το κοπάνημα του "Reign In Blood" αλλά και με την αρρώστια που θα βγάλουν στη συνέχεια. Ο ήχος είναι αυτό που απαιτούσαν τα επτά διαμάντια εδώ πέρα ενώ οι αποδόσεις των μελών είναι εξωπραγματικές. Ο Lombardo δείχνει την ευφυΐα του, ο Araya με κάποιες τσιρίδες του θα μπει για πάντα στο πάνθεον ενώ το κιθαριστικό δίδυμο είναι απλά αλλού.  Τι να πεις για την εισαγωγή του "Kill Again" ή το βασικό θέμα του; Για το "Necrophiliac"; Δίσκος φετίχ, για αρκετούς δε κολοφώνας του σφαγέα.  

Γιάννης Δούκας


42. Exodus - "Bonded By Blood"
Torrid/Combat
Release Date: 25/4/1985

Exodus - Bonded By Blood

Ο δίσκος είχε ηχογραφηθεί από το 1984, αλλά διάφορα προβλήματα τον άφησαν να κυκλοφορήσει και να μοιράσει αφειδώς τις σφαλιάρες του ένα χρόνο μετά το 1985. Μία larger than life περσόνα στο μικρόφωνο καθόρισε κατά πολύ όλο το attitude του αλήτικου thrash, για το οποίο οι Exodus έχουν τεράστια ευθύνη. To "Bonded By Blood" (και ο Paul Ballof ως frontman) έγραψαν την δική τους ιστορία με τα καρφωτά τους riff, τον χαρακτηριστικό καλπασμό των τυμπάνων και τα ζόρικα φωνητικά με τις τσιρίδες του πιο αγαπητού μπυροκοιλιά στην ιστορία του αμερικανικού thrash. Σε έναν πιο δίκαιο κόσμο και υπό άλλες συνθήκες ίσως ο συγκεκριμένος δίσκος να ξεπερνούσε σε δημοφιλία (γιατί σε σημασία είναι ισάξιο) μεγαθήρια που θησαύρισαν στη χρυσή δεκαετία του thrash.

Γαβριήλ Φιλιππόπουλος


43. Yngwie J. Malmsteen’s Rising Force - "Marching Out"
Polydor
Release Date: 30/9/1985

Yngwie J. Malmsteen’s Rising Force - Marching Out

Φαντάζομαι πως όταν ο Yngwie Malmsteen πρωτοεμφανίστηκε με τους Rising Force θα ήταν κάποιου είδους σοκ, μιας και η τεχνική του νεαρού Σουηδού πήγαινε το παίξιμο του Richie Blackmore ένα βήμα μπροστά και το παίξιμό του δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κάτι λιγότερο από εντυπωσιακό. Όμως, η πραγματική αξία δεν είναι στην επίδειξη, αλλά στα εκπληκτικά τραγούδια που έγραφε, όπως το "I'll See The Light Tonight", το "I Am A Viking", ή το "Don't Let It End". Φυσικά, είχε και τους κατάλληλους συμπαραστάτες, με πρώτο και καλύτερο τον Jeff Scott Soto στα φωνητικά, αλλά και τον Marcel Jacob (μπάσο - RIP) και τα αδέρφια Jens και Anders Johansson (πλήκτρα και drums) να δίνουν επιπρόσθετη αξία στο εντυπωσιακό τελικό αποτέλεσμα του δεύτερου άλμπουμ της μπάντας "Marching Out".

Χρήστος Καραδημήτρης


44. Possessed - "Seven Churches"
Relativity/Combat
Release Date: 16/10/1985

Possessed - Seven Churches

Στην τρυφερή ηλικία των 14 (ή 15 δεν θυμάμαι) ετών όταν ήδη τα ακούσματα σου έχουν ξεκινήσει «ανάποδα» και αντί να ακούς Zeppelin και Sabbath εσύ ακούς Sepultura και Exodus τότε οι πιθανότητες να αναζητήσεις κάτι πιο βαρύ και πιο βρώμικο είναι 100-0. Και εκεί εμφανίζεται το Seven Churches και κάνεις κακάκια με την έναρξη του δίσκου μετά το "The Exorcist" και καπάκια η σατανιάρικη φωνή που προλογίζει το "Pentagram". Τι; Πώς λέγεται αυτό; Death metal; Οι Possessed ακόμα και τώρα είναι πηγή έμπνευσης όλου αυτού του ρεύματος του σπηλαιικού death και τα riff τους τόσο κατακλυσμιαία που σε κάνουν να αναρωτιέσαι: Ποιοι Venom τώρα; Αλήθεια;

Γαβριήλ Φιλιππόπουλος


45. Celtic Frost - "To Mega Therion"
Combat
Release Date: 27/10/1985

Celtic Frost - To Mega Therion

Οι Celtic Frost λογίζονταν σαν ένα thrash group αλλά από την αρχή της ύπαρξης τους είχαν σπάσει αρκετά στεγανά. Αυτό θα γίνει σε σημαντικότατο βαθμό με το "To Mega Therion". Σίγουρα η έμπνευσή τους, η εκφραστική τους και η απελευθέρωση της φαντασίας τους φαίνεται σε πολλά σημεία του δίσκου αλλά ο ίδιος ο πυρήνας, η ουσία αν θέλετε εδώ είναι κάτι παραπάνω από ένα LP που το βάζεις για να διασκεδάσεις. Μουσική ενδοσκοπική, άπλωμα εικόνων με αλληγορική συμβολιστική και ένα ταξίδι που το βιώνεις κυρίως προσωπικά.  Αργεί να μπει στο πετσί σου, θέλει το χρόνο του, ακόμα και για κόσμο που στη σημερινή εποχή έχει σχεδόν ακούσει τα πάντα. Συγκρότημα και δίσκος που αλλάζουν ζωές. 

Γιάννης Δούκας


46. Anthrax - "Spreading The Disease"
Music For Nations 
Release Date: 30/10/1985

Anthrax - Spreading The Disease

Από τις πιο ακομπλεξάριστες μπάντες στο metal, οι Νεοϋορκέζοι Anthrax στα 80s διανύουν τρομερή φόρμα. Το "Spreading The Disease" είναι ο πρώτος τους δίσκος με τον Joey Belladona στα φωνητικά και πιθανότατα ο καλύτερος της πολύχρονης καριέρας τους. Ο Belladona είναι ένας «κανονικός» τραγουδιστής, τον οποίο θα ζήλευε οποιοδήποτε heavy/power συγκρότημα, καθώς διαθέτει τρομερή ευελιξία και εύρος και είναι αυτός που απογειώνει τις ήδη ξεχωριστές και πρωτοποριακές για την εποχή συνθέσεις, όπως τα "A.I.R.", "Lone Justice", "Madhouse", "Medusa" κ.ά. Το rhythm section των Benante/Bello είναι ψαρωτικό και δεν αφήνει κανένα περιθώριο περί των διαθέσεων και των καταβολών του συγκροτήματος. Αδιανόητο κοπάνημα! Με δεδομένη τη μαστοριά των riffs από τους κυρίους Scott Ian και Dan Spitz, εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν άριστο metal δίσκο, ο οποίος ξεπερνά εύκολα τα στενά όρια του thrash.

Βασίλης Σκιαδάς


47. Helloween - "Walls Of Jericho"
Noise International/SPV
Release Date: 10/1985

Helloween - Walls Of Jericho

Από τη βάση του metal της δεκαετίας δεν γίνεται να λείψουν οι τρεις πρώτοι δίσκοι-αριστουργήματα των Γερμανών. Μπορεί η πορεία τους να μην κρατήθηκε σε αυτό το επίπεδο, τις επόμενες δεκαετίες, αλλά τότε έφτιαξαν και στήριξαν ίσα με τρία-τέσσερα παρακλάδια του heavy metal. Εξαιρετικά ενεργητικοί σε αυτό τον δίσκο έφτιαξαν ταχύτατα κομμάτια, πιο μελωδικά από το thrash της εποχής και δυναμικές αρμονίες λίγο πιο σκληρές από το power της εποχής. Θα τους βρεις να φιγουράρουν σε ό,τι metal λίστα φανταστείς. Όχι άδικα, αφού αυτό το ντεμπούτο έδειξε πόσο ξεχείλιζαν από έμπνευση και πόσο ενέργεια έκρυβαν.  Ήταν σίγουρα πιο άγριοι και επιθετικοί από τα κλασικά heavy συγκροτήματα της εποχής με τη διαφορά ότι τα φωνητικά τους ήταν εξαιρετικά εκφραστικά και όχι τόσο δήθεν σκληρά.

Θεοδόσης Γενιτσαρίδης


48. Virgin Steele - "Noble Savage"
Cobra Records
Release Date: 1985

Virgin Steele - Noble Savage

Ανεξαρτήτως από τα οποιαδήποτε ατοπήματα του ανδρός διαχρονικά, ο David DeFeis δικαίως θεωρείται από τους πρωτοπόρους του συμφωνικού -με την ευρεία έννοια- metal. Με βασικό του όπλο το ταλέντο του ως τραγουδιστή και κυρίως ως τραγουδοποιού, ταίριαξε απόλυτα με τον κιθαρίστα Edward Pursino και βρήκε για τα καλά τον μουσικό του δρόμο στο "Noble Savage". Μπολιάζοντας τις βασικές hard 'n' heavy φόρμες με κλασικότροπα στοιχεία, ενέπνευσε το πνεύμα του ρομαντισμού στο metal και κατάφερε μικρά επικολυρικά θαύματα όπως το "We Rule Τhe Night", το "The Angel Of Light" και το ομώνυμο του δίσκου. Οι πιο συμβατικές ή μελωδικές, πλην αξιόλογες στιγμές (μήπως ακριβώς το ίδιο δεν συνέβαινε παλαιότερα με τους Styx;) δεν αφαιρούν επουδενί την μαγεία, αλλά αντιθέτως την αναδεικνύουν.

Θοδωρής Ξουρίδας


49. Metallica - "Master Of Puppets"
Elektra 
Release Date: 3/3/1986

Metallica - Master Of Puppets

Σε αυτό το αφιέρωμα περιλαμβάνονται αποκλειστικά άψογες κυκλοφορίες. Το "Master Of Puppets", όμως, είναι από εκείνες τις λίγες περιπτώσεις που ανήκουν σε μια ξεχωριστή κατηγορία. Είναι ένα άλμπουμ που δεν του αρμόζουν ταμπέλες. Δεν χρειάζεται να ειπωθεί το παραμικρό για να πειστεί οποιοσδήποτε για την αξία του. Είναι ένας metal δίσκος που ξέρει η εβδομηντάχρονη γειτόνισσά μου· και δεν τον ξέρει από μένα, που θα τον βάλω με τέρμα την ένταση όποτε μου κάνει κέφι. Τον ξέρει από το γιο της που το '86 έλιωνε το βινύλιο κι έτρεχε στα ταχυδρομεία για σχετικές παραγγελίες και από τα εγγόνια της που ακούνε τα ίδια κομμάτια στον υπολογιστή τους. Ένα από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα της σκληρής μουσικής, απλά και όμορφα.

Αντώνης Μαρίνης


50. Candlemass - "Epicus Doomicus Metallicu"
Black Dragon
Release Date: 10/6/1986

Candlemass - Epicus Doomicus Metallicu

Βαθιά επηρεασμένοι από τους Black Sabbath, φτιάχνουν το στυλοβάτη του doom metal. Αυτό εδώ το ιστορικό άλμπουμ είναι η αρχή του επικού doom. Κανείς δεν ξέρει πως θα ήταν η ιστορία αν είχαν ήδη στα φωνητικά τον Messiah. Ο Johan Lanquist προσπαθεί και δείχνει ό,τι καλό στοιχείο έχει. Τα κομμάτια αυτού του διαμαντιού απλά σε μαγεύουν. Ειλικρινά, είναι από τους λίγους δίσκους που μπορούν να σε καθηλώσουν έτσι. Ουσιαστικά σε κολλάει στον τοίχο. Για την ακρίβεια, καθώς δεν το λες και επιθετικό, σε βουλιάζει στην γη, σε βιδώνει στο έδαφος, σε θάβει στο χώμα. Κανένας από τους Trouble, Witchfinder General, St Vitus και Pentagram δεν έφτασαν την επικούρα αυτής της μπάντας. Θρυλικός δίσκος που απλά αντιγράφτηκε κατά συρροή από άπειρους μιμητές. 

Θεοδόσης Γενιτσαρίδης


51. Flotsam And Jetsam - "Doomsday For The Deceiver" 
Metal Blade 
Release Date: 4/7/1986

Flotsam And Jetsam - Doomsday For The Deceiver

Στην ποιοτικότερη, από άποψη πληθώρας κορυφαίων κυκλοφοριών, χρονιά των '80s, βρίσκουμε και τον πρώτο και, κατά γενική ομολογία, σπουδαιότερο δίσκο των thrashers από την Arizona. Έχοντας ακόμη τον Jason Newsted στις τάξεις τους, το ντεμπούτο άλμπουμ τους, μια σύζευξη του thrash metal ήχου, που εκείνη την εποχή βρισκόταν στα πολύ πάνω του, με την U.S./ classic metal δυναμική, παρουσιάζει μια υπέροχη νέα μπάντα που είχε έρθει για να μείνει. Συνθέσεις εντυπωσιακής συνθετικής δομής και κλιμάκωσης διαδέχονται η μία την άλλη, με το ασύλληπτης έκτασης λαρύγγι του Eric A.K. να συμβάλλει τα μέγιστα στο συνολικό αποτέλεσμα και το γεγονός πως ο δίσκος υπήρξε το πρώτο ιστορικά άλμπουμ που έλαβε την υψηλότερη δυνατή βαθμολογία στο τότε κραταιό Kerrang! να μοιάζει σαν φυσικό επακόλουθο της αξίας του.

Σπύρος Κούκας


52. Destruction - "Eternal Devastation"
Steamhammer 
Release Date: 12/07/1986

Destruction - Eternal Devastation

Την περίοδο που συγκροτήματα του γερμανικού thrash κόντραραν στα ίσια τους αμερικάνους, οι Destruction ήταν από αυτούς που ξεχώριζαν, ασφαλώς μαζί με τους άλλους δύο σπουδαίους της συγκεκριμένης σκηνής. Ο δεύτερος ολοκληρωμένος δίσκος είναι εμφανώς ανώτερος από το "Infernal Overkill", όντας πιο ώριμος και ολοκληρωμένος. Αυτό που κυριαρχούσε ήταν τα εθιστικά riff, τα χαοτικά/ οργισμένα φωνητικά, μια χύμα αίσθηση αυθορμητισμού και ένας αναγνωρίσιμος ήχος, σαν κανενός άλλου. Τεχνική που δεν αλλοιώνει το ύφος της μπάντας, σε έναν δίσκο προσιτό παρά την εμφανή τραχύτητα. Οι Destruction δεν ήταν ποτέ από τα δημοφιλέστερα thrash συγκροτήματα, ωστόσο το "Eternal Devastation" παραμένει από τις πιο κλασσικές στιγμές του ιδιώματος.

Αντώνης Κονδύλης


53. Megadeth - "Peace Sells... But Who's Buying"
Capitol
Release Date: 20/7/1986

Megadeth - Peace Sells... But Who's Buying

Στριφνό, τσαμπουκαλεμένο και ενάντια σε όλους και σε όλα, το δεύτερο άλμπουμ των Megadeth αποτελεί ένα από τα κυριότερα σημεία αναφοράς για το thrash metal των '80s και, σίγουρα, το κορυφαίο άλμπουμ της παρέας του MegaDave για εκείνη τη δεκαετία. Με τις εναρκτήριες μπασογραμμές του ομότιτλου ύμνου να διακρίνονται ως ένα από τα πιο χαρακτηριστικά θέματα που έχουν υπάρξει στον metal χώρο, τα ένρινα, βιτριολικά φωνητικά του Mustaine ταιριάζουν απόλυτα με το δύστροπο υλικό του δίσκου και τον Chris Poland να επιδεικνύει απλόχερα τις κιθαριστικές του αρετές, το άλμπουμ δεν λαθεύει ούτε στην τσαχπίνικη διασκευή στο "I Ain’t Superstitious" λίγο πριν το τέλος του. Αντίθετα, αποτέλεσε την πρώτη ουσιαστική «ανταπάντηση» του Mustaine στα όσα παρουσίαζαν οι άσπονδοι πρώην συνοδοιπόροι του την ίδια περίοδο, προϊδεάζοντας μας για τα όσα σπουδαιότερα ακολούθησαν μερικά χρόνια αργότερα.

Σπύρος Κούκας


54. Fifth Angel - "Fifth Angel"
Sharpnel
Release Date: 15/9/1986

Fifth Angel - Fifth Angel

Φλώροι; Πλαστικοί; Ομορφόπαιδα; Ναι, και; Αν το heavy metal ήταν κάτι που πρέπει να παίρνουμε τόσο στα σοβαρά θα το ακούγαμε σε βιβλιοθήκες. Φυσικά και οι Fifth Angel δεν διεκδικούν δάφνες ποιότητας στην Ιστορία της μουσικής (μου φαίνεται εξαιρετικά ευχάριστο και που βρήκαν τη θέση τους στο αφιέρωμά μας αυτό) αλλά στα fist raising τραγούδια τους, τα δυνατά ρεφρέν, τις γκαζωμένες ταχύτητες και τα πορωτικά solo του πρώτου και καλύτερου δίσκου τους μπορεί να βρει κανείς ό,τι ψάχνει στο κλασικό heavy metal. Το γεγονός ότι καθυστέρησαν να κάνουν επιτυχία και τους «έπιασαν» τα '90s με έναν νεκρό (πια) ήχο, δεν τους αφαιρεί την αξία του να ακούγεται ο δίσκος τους ξανά και ξανά μετά από τριάντα χρόνια.

Κώστας Σακκαλής


55. Iron Maiden - "Somewhere In Time"
EMI
Release Date: 29/9/1986

Iron Maiden - Somewhere In Time

Η δισκογραφία των Maiden τη δεκαετία του '80 μπορεί να περιγραφεί απολύτως με μία λέξη: αψεγάδιαστη. Υποκειμενικά ο καθένας έχει το δικό του αγαπημένο, αλλά αντικειμενικά ακόμα κι οι πιο δύσκολοι δε μπορούν παρά να υποκλιθούν στο άψογο σερί. Στον έκτο κατά σειρά δίσκο, η σταθερά προοδευτική πορεία της μπάντας συνεχίστηκε, με ένα φουτουριστικό twist. Η βάση παρέμεινε στα καλπάζοντα ρυθμικά, τις γραμμές του Dickinson και τις διπλές κιθάρες, όμως η παρουσία κιθαριστικών synth συνέβαλε στη δημιουργία μιας ατμόσφαιρας ταιριαστής με το cyberpunk εξώφυλλο του Derek Riggs. Συνθετικά η έμπνευση των Harris/Smith χτύπησε, αναμενόμενα, ταβάνι, με το "Wasted Years" να παραμένει από τα πιο κολλητικά metal single και το "Alexander The Great" το μεγαλύτερο εγχώριο live απωθημένο.

Αντώνης Μαρίνης


56. Metal Church - "The Dark"
Elektra Records
Release Date: 6/10/1986

Metal Church - The Dark

Οι Metal Church αποτελούν μια από τις πιο σταθερές αξίες στο heavy metal, αφού ακόμα και τις πιο αδιάφορες δουλειές τους, δεν τις λες κακές. Φυσικά, στα '80s κυκλοφόρησαν μόνο δισκάρες εκ των οποίων ξεχωρίζει έστω και λίγο το "The Dark". Κάτι η χαρακτηριστική, γρυλλιστή και συνάμα μελωδική, φωνή του μακαρίτη David Wayne, κάτι το κιθαριστικό παίξιμο του Kurdt Vanderhoof, κάτι τραγούδια που σε πιάνουν από το σβέρκο όπως το "Tons Of Brick", το "Start The Fire" και το ομώνυμο, αλλά κυρίως ύμνοι σαν το "Watch The Children Pray" θα είναι πάντα εδώ να μας υπενθυμίζουν την διαχρονικότητα του καλού US metal.

Χρήστος Καραδημήτρης


57. Slayer - "Reign In Blood"
Def Jam
Release Date: 7/10/1986

Slayer - Reign In Blood

Τα παρθένα και αθώα '80s ήταν γεμάτα από κιτς φουντωτές hair metal περούκες και glam rock βάτες, αλλά ήταν και η εποχή, όπου το metal είχε πολλά ανεξερεύνητα μουσικά μονοπάτια. Αυτά  έκρυβαν ένα μουσικό blitzkrieg, το οποίο τελικά εξαπέλυσε την πιο βίαιη, βλάσφημη, προσβλητική και ακραία metal επίθεση, υπό τις διαταγές των στρατηγών Slayer. Σήμερα ίσως να ακουγόταν γελοίο, αλλά ποιος θα πίστευε ότι μια από τις πιο διάσημες hip-hop δισκογραφικές θα ήταν υπεύθυνη για το υπερηχητικό "Reign In Blood", το οποίο η Universal αρνήθηκε να διανείμει λόγω του εξωφύλλου και των αναφορών στο Άουσβιτς και το Τρίτο Ράιχ. Μπροστά σε αυτά τα 28 λεπτά μίσους, πολλά black metal συγκροτήματα ακούγονται σαν να βγήκαν από την Eurovision. Οι Slayer άνοιξαν τις λεωφόρους του metal με πυρίτιδα.

Νικόλας Ρώσσης


58. Crimson Glory - "Crimson Glory"
Par
Release Date: 20/10/1986

Crimson Glory - Crimson Glory

Λιγότερο prog και περισσότερο power εδώ, αλλά πάντα η ίδια ανατριχίλα από τη φωνή του Midnight. Επικές συνθέσεις με Μεσαιωνικές και μυθολογικές ιστορίες κι όμως για κάποιο λόγο ακούγονται πολύ πιο πειστικοί και λιγότερο γραφικοί από άλλα συγκροτήματα που ασχολήθηκαν με τα ίδια θέματα - ονόματα δε λέμε. Κι αυτό γιατί οι συνθέσεις τους δεν ξέφευγαν ποτέ από τις μελωδικές βάσεις που έθεσαν, είχαν αίσθηση του μέτρου και ακόμα και τα over the top φωνητικά ήξεραν ακριβώς πότε να πατήσουν και να αναδείξουν τη θεατρικότητά τους και πότε να μείνουν λιτά και σε αναμονή. Το περίφημο "Lost Reflection" είναι φυσικά απόδειξη για του λόγου το αληθές. Ναι, αντικειμενικά το "Transcendence" είναι καλύτερο, αλλά είμαστε και κάποιοι πιο δεμένοι με το ντεμπούτο.

Κώστας Σακκαλής


59. Saint Vitus - "Born Too Late"
SST 
Release Date: 25/10/1986

Saint Vitus - Born Too Late

Ποτέ το ροζ χρώμα δεν έμοιαζε τόσο απόκοσμο και απειλητικό όσο στο εξώφυλλο του τρίτου δίσκου των Καλιφορνέζων Saint Vitus. Μετά από δύο υπέρβαρα album με τον ημίτρελο θεό Scott Reagers, ο ηγέτης Dave Chandler (κιθάρα) προσλαμβάνει μία ακόμα πιο cult φιγούρα για το πόστο του frontman, τον Scott "Wino" Weinrich των The Obsessed και οι Vitus κυκλοφορούν έναν από τους βαρύτερους, αν όχι ΤΟΝ βαρύτερο δίσκο στην ιστορία του metal. Ο ήχος τους εδώ είναι πιο ξερός και πιο μονολιθικός, αλλά και πιο «συγκεντρωμένος» από ό,τι στο παρελθόν. Συνεχίζεται βέβαια η ενασχόληση (εν έτει 1986...) με θέματα όπως η μοναξιά, η κατάθλιψη, οι εξαρτήσεις και ο πόλεμος, τα οποία περιγράφουν με απλό αλλά ειλικρινή τρόπο (και τρόμο). Το "B.T.L." δεν είναι το ευκολότερο ούτε το πιο ευχάριστο άκουσμα στον κόσμο, αλλά αποτελεί έναν απίστευτα επιδραστικό δίσκο τόσο για το doom όσο και για το stoner metal στερέωμα. Απολαυστικά σάπιο.

Βασίλης Σκιαδάς


60. Kreator - "Pleasure To Kill"
Noise
Release Date: 1/11/1986

Kreator - Pleasure To Kill

Ένα μήνα μετά την κυκλοφορία του "Reign In Blood", έρχεται η αιματοβαμμένη ευρωπαϊκή thrash απάντηση. Αν και παραγωγικά η Γηραιά Ήπειρος δεν έχει ξυπνήσει ακόμα και αντίστοιχες μπάντες στην άλλη όχθη του ωμό Ατλαντικού γράφουν ιστορία, οι Kreator τελικά το γυρνούν αυτό σε πλεονέκτημα, αφού δημιουργούν ένα ωμό δίσκο, φτιαγμένο από φρεσκόσφαγμένο ανθρώπινο κρέας, κομμένο με σκουριασμένο μαχαίρι. Το οικοδόμημα του ακραίου metal δεν θα είχε σταθερές βάσεις αν δεν υπήρχε ο οργισμένος φαλλός των Kreator να γονιμοποιήσει την μελλοντική επίνοια ακόμα πιο ακραίων εκφάνσεων του ήχου. Δεν είναι τυχαίο ότι στο "Pleasure To Kill" είναι ευδιάκριτά στοιχεία αμερικάνικου Made In Tampa death metal, αλλά και νορβηγικού black metal, πριν αυτά καλά-καλά υπάρξουν. 

Νικόλας Ρώσσης


61. Fates Warning - "Awaken The Guardian"
Metal Blade
Release Date: 10/11/1986

Fates Warning - Awaken The Guardian

To όμορφο με αυτή την δισκάρα και γενικότερα με την πορεία της μπάντας σε αυτή την δεκαετία είναι ότι ακόμα έμπλεκαν στο progressive τους heavy και power metal. Αν θες ν' ακούσεις την καθαρά και εξελιγμένη prog πλευρά του συγκροτήματος καλύτερα να πας στης επόμενης δεκαετίας τους δίσκους, όπως "A Pleasant Shade Οf Gray" και "Disconnected". Εδώ όμως θα βρεις φανταστικές μελωδίες, προοδευτικές για την εποχή συνθέσεις, ασυνήθιστες αλλαγές και ενορχηστρώσεις, μυστηριώδη και απόκρυφα φωνητικά. Στοιχεία που χαρακτήριζαν την αρχική τους μορφή και δυνάμεις που κυρίως επηρέαζαν το συναίσθημα του ακροατή. Τότε οι Fates ήταν κάτι διαφορετικό, πρώιμο, άγουρο, αλλά απίθανα προοδευτικό και εξελίσσιμο. Ουσιαστικά, έφτιαχναν ένα μελωδικό φανταστικό metal με εξαιρετική αισθητική και βάθος. Μπορεί να είναι λίγο δύσκολο, αλλά δεν παύει να είναι ορόσημο. 

Θεοδόσης Γενιτσαρίδης


62. Dark Angel - "Darkness Descends"
Combat 
Release Date: 17/11/1986

Dark Angel - Darkness Descends

To 1986 είναι ίσως η χρονιά στην παγκόσμια ιστορία της heavy μουσικής που έχει να επιδείξει τόσα πολλά και επιδραστικά άλμπουμ. Οι Dark Angel πήραν και αυτοί το κομμάτι αναγνώρισης που τους άξιζε αν και συγκριτικά με την ποιότητα του "Darkness Descends" τους λες και underground. Δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση να ερωτηθεί κάποιος για τους σημαντικότερους thrash δίσκους στην ιστορία και να αφήσει έξω αυτόν τον ογκόλιθο. Και μιας και πιάσαμε τους ογκόλιθους, το αντίπαλο δέος των Slayer (μιας και οι Dark Angel είναι αυτής της σχολής) για να γράψει το μεγαλούργημα του χρειαζόταν τους καλύτερους. Και πίσω από τα τύμπανα επιστρατεύτηκε ο Gene Hoglan. Τα ρέστα μου.

Γαβριήλ Φιλιππόπουλος


63. Queensryche - "Rage For Order"
EMI 
Release Date: 12/12/1986

Queensryche - Rage For Order

Οι Queensryche θα μπορούσαν να επαναπαυτούν στη σιγουριά που πρόσφερε το "The Warning", αλλά δεν ήταν αυτό το όραμά τους. Αντ’ αυτού επέλεξαν να σοκάρουν, επί της ουσίας να αφήσουν την έμπνευση και το ταλέντο να τους οδηγήσει. Το αποτέλεσμα; Πήραν από το χέρι ολόκληρο το metal και το πήγαν μερικά βήματα πιο πέρα. Το "Rage For Order" δεν είναι απλά ένας σπουδαίος δίσκος. Ήταν το πρώτο άλμπουμ που δήλωνε εμφατικά ότι το metal μπορεί να σταθεί ως σοβαρή μουσική. Πάνω σε απλά κατά βάση θέματα οι Αμερικάνοι χτίζουν συνθέσεις μοναδικής έμπνευσης, απαράμιλλης ομορφιάς και δημιουργούν ένα δίσκο μπροστά από την εποχή του. Το 1986 οι Queensryche διαμορφώνουν το μέλλον και αυτό τους παρακολουθεί με δέος. Χρειάστηκαν ορισμένα χρόνια για να εκτιμηθεί στο ακέραιο αυτό το αριστούργημα. Ο πρώτος progressive metal δίσκος στην ιστορία. Τα υπόλοιπα απλά ακολούθησαν.

Αντώνης Κονδύλης


64. Anthrax - "Among The Living"
Megaforce
Release Date: 22/3/1987

Anthrax - Among The Living

Η μουσική βιομηχανία του σκληρού ήχου είδε στα σπυριάρικα παιδιά ανά τις ΗΠΑ που ίδρωναν μέσα σε γκαράζ και πάρκινγκ, την κότα με τα χρυσά αυγά. Το Megadeth, Metallica, Slayer τους έκατσε πολύ καλά. Αλλά χρειαζόταν και ένα αντίβαρο στην Ανατολική Ακτή όπου οι μουσικές καταβολές ήταν πιο punk και hardcore. Ε, οι Anthrax κατάφεραν να κάνουν αυτό το crossover αρεστό και στους δύο κόσμους. Και το έκαναν τόσο εμφατικά με το Among The Living που αποενοχοποιήθηκαν οι βερμούδες και τα πάνκικα τούπα-τούπα. Έδωσαν στην ανθρωπότητα ένα φανταστικό thrash άλμπουμ, με gang vocals, τύμπανα που ρολάρουν τόσο προβοκατόρικα και κιθάρες που ζέχνουν Νεουρκέζικη αλητεία, που το πόγκο φαίνεται ως το πιο λογικό πράγμα στον κόσμο.

Γαβριήλ Φιλιππόπουλος


65. Riot - "Thundersteel"
CBS
Release Date: 24/3/1988

Riot - Thundersteel

Έχοντας ανακάμψει έπειτα από ένα σημαντικό διάλλειμα διαρκείας και με μια πλήρως ανανεωμένη σύνθεση να πλαισιώνει τον Mark Reale, οι Riot κυκλοφόρησαν λίγο πριν το τέλος των '80s τον κατά πολλούς κορυφαίο τους δίσκο, το θεόπνευστο "Thundersteel". Με τις κιθάρες του Reale να κεντάνε συναρπαστικά θέματα καθ’ όλη τη διάρκεια και το νέο line-up να προσφέρει την υφολογική αλλαγή που θα κρινόταν καθοριστική για το υπόλοιπο της πορείας τους, ο δίσκος αποτελεί ένα κομψοτέχνημα του σκληρού ήχου, στο οποίο ο Tony Moore καταφέρνει να ξεχωρίσει με τις εντυπωσιακές ερμηνείες του ως η αμερικάνικη απάντηση στον Rob Halford. Άλλωστε, σε διάφορες κατά καιρούς συζητήσεις, το εν λόγω άλμπουμ έχει εδραιωθεί ατύπως ως ο προπομπός του "Painkiller" ήχου, μην έχοντας, στην πραγματικότητα, να ζηλέψει απολύτως τίποτα από εκείνο (εκτός, ίσως, του εξωφύλλου του). 

Σπύρος Κούκας


66. Agent Steel - "Unstoppable Force"
Combat 
Release Date: 3/1987

Agent Steel - Unstoppable Force

Στα χρόνια της ακμής του αμερικάνικου metal κυκλοφόρησαν πολλά διαμάντια, ίσως ορισμένα να είναι ξεχασμένα πλέον, σαν και το "Unstoppable Force". Επί 39 λεπτά οι Agent Steel στέλνουν ατελείωτα μεταλλικά μηνύματα σε άλλους πλανήτες για να τα λάβουν εξωγήινες μορφές ζωής. Η θεματολογία επιστημονικής φαντασίας απογειώνεται τόσο από τις συνθέσεις του συγκροτήματος, αλλά και την μοναδική ερμηνεία του υψίφωνου John Cyriis με τα γεμάτα συναίσθημα και ένταση φωνητικά του. Οι εναλλαγές ρυθμών δεν αλλοιώνουν το ατόφιο speed metal της μπάντας, τα κοφτερά riff σου καρφώνονται στο μυαλό και συνολικά προκύπτει ένα αποτέλεσμα που περιλαμβάνει όλα τα κλισέ που λατρέψαμε στο metal της δεκαετία του '80. 

Αντώνης Κονδύλης


67. Testament - "The Legacy"
Megaforce 
Release Date: 21/4/1987

Testament - The Legacy

Η πιο ανθεκτική και σταθερά ποιοτική μπάντα που ξεπήδησε από τη thrash metal σκηνή του Bay Area, οι Testament, ντεμπουτάρουν το 1987 με το "The Legacy", το οποίο δεν υστερεί σε τίποτα από δίσκους πολύ παλαιότερων και πολύ πιο προβεβλημένων συγκροτημάτων. Ηχητικά, τοποθετείται κοντά στο μελωδικό ύφος των Metallica και των Flotsam And Jetsam, αλλά είναι σαφώς πιο σκληρό και επιθετικό απ' ό,τι οι προαναφερθέντες. Σε αυτό συμβάλλουν τα βιτριολικά φωνητικά του γίγαντα Chuck Billy (ούτε ο καρκίνος ο ίδιος κατάφερε να τον δαμάσει) και οι ριφφάρες που σκέφτεται και εκτελεί ο μικροσκοπικός (στο δέμας) κιθαρίστας και ιδρυτικό στέλεχος, ο Eric Peterson. Όπως έχει ξαναγραφτεί πολλάκις, οι Testament διέθεταν τότε (και διαθέτουν και πάλι, εδώ και κάποια χρόνια) τον -μακράν- καλύτερο solo κιθαρίστα στο thrash metal, το παιδί-θαύμα Alex Skolnick, το παίξιμο του οποίου ανεβάζει αυτόματα πολλές κατηγορίες την ποιότητα κάθε τραγουδιού.

Βασίλης Σκιαδάς


68. Bathory - "Under The Sign Of The Black Mark"
Under One Flag
Release Date: 11/5/1987

Bathory - Under The Sign Of The Black Mark

Τούτο δω είναι μάλλον το καλύτερο black metal άλμπουμ όλων των εποχών, αλλά και στην υπόθεση ότι υπάρχουν κάποιοι αιρετικοί που πιστεύουν ότι κάτι τέτοιο είναι υπερβολικό ας πούμε ότι ο δίσκος αυτός είναι εντελώς απαραίτητος αν θέλετε να έχετε μια γεύση περί μαυρίλας. Συνεπώς αν δεν είναι στη κατοχή σας απλά σταματάτε ότι κάνετε, σηκώνεστε από κρεβάτια, καρέκλες, ντιβάνια κ.τ.λ. και το παίρνετε ΤΩΡΑ όπως και τη λοιπή δισκογραφία του Σουηδού. Ακόμα ψάχνουμε συνθέτη του σήμερα που να δίνει απλόχερα έπη σαν το "Enter The Eternal Fire", πριζωμένες speed-ιές σαν το "Massacre" ή ατμόσφαιρες σαν το "Call From The Grave". Δυστυχώς μουσική σαν αυτή, από δημιουργούς που νιώθουν και πασχίζουν να εκδηλώσουν το είναι τους σπάνια συναντάμε πλέον.

Γιάννης Δούκας


69. Helloween - "Keeper Of The Seven Keys Part I"
Noise 
Release Date: 23/05/1987

Helloween - Keeper Of The Seven Keys Part I

Θα αποφύγω συγκρίσεις μεταξύ των δύο "Keepers" αφού το συγκρότημα επιθυμούσε εξαρχής να τα κυκλοφορήσει ως ένα ενιαίο άλμπουμ. Φυσικά η Noise διαφώνησε και εμείς αρκούμαστε στο να έχουμε δυο καταπληκτικούς, σχεδόν ισάξιους, δίσκους. Για την ιστορία, το πρώτο "Keeper" (καθαρά λόγω χρονολογικού προβαδίσματος) έθεσε τις βάσεις για αυτό που ονομάστηκε "euro-power metal" ενώ και τα δύο άλμπουμ αποτέλεσαν απάτητη κορυφή τόσο για τους συνεχιστές των Γερμανών όσο και για τους μελλοντικούς Helloween. Ο Kai Hansen επικράτησε συνθετικά στον δίσκο αυτό λόγω τραυματισμού του Michael Weikath, o οποίος όμως φρόντισε να προσφέρει μια από τις καλύτερες metal μπαλάντες με το "A Tale That Wasn't Right".

Γιάννης Βόλκας


70. Pentagram - "Day Of Reckoning"
Peaceville Records
Release Date: 6/1987

Pentagram - Day Of Reckoning

Μουσικά δίδυμα υπάρχουν πολλά. Τραγουδιστή/κιθαρίστα τα περισσότερο δημοφιλή, τέτοιο όμως δύσκολα βρίσκεις. Ναι ξέρω. Ozzy/Iommi. Συμπάθα με, αλλά κι οι άλλοι δυο Sabs είναι εξίσου προβεβλημένοι. Griffin & Liebling μονοπωλούν τα φώτα της δημοσιότητας στους Pentagram. Η σχέση αγάπης και μίσους είναι μοναδική. Όπως και η μουσική τους χημεία. Το ακούσαμε ετεροχρονισμένα και δεν φταίμε εμείς. Το ότι το αναγνωρίσαμε εν τέλει ως εκ των κορυφαίων κυκλοφοριών της δεκαετίας, είναι το μεγάλο του παράσημο. Time was never on their side. Τουλάχιστον εδώ έθεσαν τις βάσεις για κάτι μεγαλειώδες ("Be Forwarned") και φύτρωσαν τον σπόρο της σουηδικής retro doom rock σκηνής. Αλήθεια, ποιό "All right now, won’t you listen" προτιμάς; Το solo του "Evil Seed" εγώ.

Γιώργος Ζαρκαδούλας


71. Napalm Death - "Scum"
Earache 
Release Date: 1/7/1987

Napalm Death - Scum

Ναι ο Charlie Benante θρυλείται πως έπαιξε το πρώτο blastbeat. Nαι, οι Siege κυκλοφόρησαν το "Drop Dead" το 1984 αλλά μιλάμε για πρωτόλειο grind. Με τα τωρινά δεδομένα ταμπελοποιΐας θα μιλάγαμε πιο πολύ για powerviolence. Με το "Scum" όμως αυτοί κατάχλομοι Βρετανοί (όλοι τους αφού άλλοι ηχογράφησαν το μισό δίσκο και άλλοι τον άλλο μισό) κατάφεραν όντως να παίξουν με το όγκο του death metal και τη λύσσα του thrash τα hardcore riff που καβλάντιζαν στις καταλήψεις που σύχναζαν. Όσοι και όσες ασχολούνται με αυτήν την «αρρώστια» που λέγεται grindcore, διαβάζοντας και μόνο το όνομα από το αφιέρωμα, έχουν βάλει ήδη το δισκάκι να παίζει. You suffer but why?

Γαβριήλ Φιλιππόπουλος


72. Savatage - "Hall Of The Mountain King"
Atlantic
Release Date: 28/9/1987

Savatage - Hall Of The Mountain King

Έπειτα από το καταστροφικό "Fight For The Rock", το, δίχως αμφιβολία, δισκογραφικό ναδίρ τους, οι Savatage βρίσκονταν με την πλάτη στον τοίχο. Έτσι, ο επόμενος δίσκος τους είχε χαρακτήρα "make or break", με τη συνεργασία τους με τον Paul O'Neill, που βρίσκει εδώ το σημείο εκκίνησης της, να είναι από εκείνες τις στιγμές που άλλαξαν τη μουσική ιστορία προς το καλύτερο. Με τις συνθέσεις να αρχίζουν να εμφανίζουν εντόνως την τάση της μπάντας για πιο σύνθετες δομές, τις αλαβάστρινες κιθάρες του Criss Oliva να λάμπουν καθόλη τη διάρκεια και τον Jon Oliva να κάνει μερικές από τις πιο παρανοϊκές ερμηνείες που έχουμε ακούσει, ο παρών δίσκος τους έδωσε την ώθηση που χρειάζονταν για να συνεχίσουν, αποτελώντας μια απάτητη κορυφή και, ίσως, το αντιπροσωπευτικότερο δείγμα του αμερικανικού σκέλους του τότε heavy metal ήχου. 

Σπύρος Κούκας


73. King Diamond - "Abigail"
Roadrunner
Release Date: 21/10/1987

King Diamond - Abigail

Κοιτώντας πίσω στον χρόνο, τα '80s για τον King Diamond (κατά κόσμον Kim Bendix Petersen) φαντάζουν σαν το πιο καρπερό χωράφι. Μετά τα αριστουργήματα με τους Mercyful Fate, με όχημα το νέο του συγκρότημα μας παρουσιάζει δίσκους περισσότερο θεατρικούς, περισσότερο μελωδικούς, αλλά εξίσου ποιοτικούς. Με το που τελειώνει η εισαγωγή "Funeral" έρχεσαι αντιμέτωπος με ένα αριστουργηματικό σύνολο οκτώ τραγουδιών γεμάτα από μελωδικά περάσματα, ντελικάτα solo δια χειρός LaRocque/Denner και έναν Βασιλιά Διαμαντή πιο θεατράλε από ποτέ, με τις καταπληκτικές του ερμηνείες να βοηθάνε στην δημιουργία της ατμόσφαιρας που απαιτεί ένας concept δίσκος. Το "Abigail" είναι ένα κομψοτέχνημα  που μπορεί να κοιτάξει στα μάτια το οποιοδήποτε άλμπουμ και να μην νιώσει ούτε στιγμή υποδεέστερο.  

Κώστας Πολύζος


74. Celtic Frost - "Into The Pandemonium"
Noise 
Release Date: 2/11/1987

Celtic Frost - Into The Pandemonium

Το πρώτο άκουσμα προκάλεσε σοκ στους σκληροπυρηνικούς οπαδούς της μπάντας. Οι πρώτες νότες του "Mesmerised" και η διάχυτη gothic ατμόσφαιρα που ξεπηδάει από τα ηχεία ήταν κάτι ξένο για τα metal ήθη της εποχής. Η συνέχεια του δίσκου ξενίζει εξίσου και η  ακρόασή του είναι ένα βασανιστήριο. Ο δίσκος δεν έχει την ηχητική συνοχή του "To Megatherion", όμως αποτελεί ένα όργιο πειραματισμού και έμπνευσης, όπως κανένας άλλος δεν το είχε κάνει μέχρι τότε. Το gothic, η συμμετοχή συμφωνικής ορχήστρας, η παρουσία γυναικείων οπερετικών φωνητικών, οι industrial πειραματισμοί και άλλοι «περίεργοι» ήχοι μπαίνουν το 1987 για πρώτη φορά στη ζωή μας και τη δεκαετία του '90 γίνονται κανόνας σε πολλές περιπτώσεις. Μια άσκηση νεύρων και αντοχής για τον κάθε προοδευτικό της εποχής εκείνης και όχι μόνο.

Αντώνης Κονδύλης


75. Candlemass - "Nightfall"
Active
Release Date: 9/11/1987

Candlemass - Nightfall

H βαριά κληρονομιά των πιο σκοτεινών riff του Tony Iommi βρίσκει άξιο διάδοχο στους Candlemass του Leif Edling, οι οποίοι με τον δεύτερο δίσκο τους και την προσθήκη του πληθωρικής -σε όλα τα επίπεδα- προσωπικότητας του Messiah Marcolin, μαζεύουν όλα τα αποθέματα reverb που έχουν απομείνει στον πλανήτη για τον πιο επικό και εμβληματικό doom metal δίσκο των '80s. Το ιδανικό soundtrack για κηδείες, ξεχειλίζει από πένθιμα εμβατήρια και λυρικές metal ελεγείες και είναι ένα "best of" Candlemass από μόνο του. Η αισθητική επιρροή και παρεμβατικότητα του Marcolin σε συνδυασμό με την έμπνευση του Edling, μας άφησαν ως παρακαταθήκη την doom εποποιία του "Nighfall", μια διασκευή στον Chopin και ένα από τα πιο γελοία videoclip στο heavy metal. 

Νικόλας Ρώσσης


76. Sanctuary - "Refuge Denied"
Epic
Release Date: 11/1987

Sanctuary - Refuge Denied

Είναι τουλάχιστον ενδιαφέρον το γεγονός πως το ντεμπούτο μιας τότε άγνωστης ακόμη παρέας από το Seattle κατέληξε να ηχεί τόσο εντυπωσιακό, σε σημείο να υπερκεράσει όλα τα επί μέρους προβλήματα κατά τη δημιουργία του. Αναλογιστείτε μονάχα πως ο Dave Mustaine που είχε τον διπλό ρόλο του καθοδηγητή και παραγωγού, δεν τα κατάφερε ακριβώς περίφημα σε κανέναν από τους δύο τομείς, ενώ ο Warrel Dane, του οποίου οι εδώ φωνητικές ερμηνείες συγκλονίζουν ακόμη και σήμερα, είναι φυσικά βαρύτονος. Ακόμη κι έτσι, οι οκτώ πρωτότυπες περιεχόμενες συνθέσεις δεν περιγράφονται εύκολα με λόγια, αλλάζοντας ρυθμούς και διαθέσεις κατά το δοκούν και παρέα με την γενικά αμφιλεγόμενη, αλλά τελικά διασκεδαστική διασκευή στο "White Rabbit" των Jefferson Airplane (στην οποία ο MegaDave συμβάλλει και στα lead κιθαριστικά μέρη), σμιλεύουν έναν ιδεατό, μνημειώδη δίσκο που ποτέ δεν θα πάψει να μας στοιχειώνει. 

Σπύρος Κούκας


77. Sodom - "Persecution Mania"
Steamhammer/SPV 
Release Date: 1/12/1987

Sodom - Persecution Mania

Ήμουν πάντα μεγάλος Sodom-άκιας. Ήταν μακράν η πιο evil μπάντα από την αγία τριάδα, με Kreator και Destruction (ή τετράδα αν βάλουμε και τους αγαπημένους Tankard). Στα '80s και στους δίσκους που κυκλοφόρησαν οι Sodom πιο εύκολα θα τους κατέτασσε κάποιος σε πρώιμο black metal ή black/thrash παρά οτιδήποτε άλλο. Η μαγική τριάδα των Tom Angelripper, Frank Blackfire και Chris Witchhunter σοδόμισε κυριολεκτικά τα αυτάκια όσων άκουσαν τον δίσκο εκείνη την εποχή αλλά και τα δικά μας όταν ήρθε η σειρά μας. Δηλαδή ο δίσκος αυτός ξεκινά με "Nuclear Winter", "Electrocution", "Iron Fist", "Persecution Mania" και μετά "Christ Passion" και τέλος "Bombenhagel" και εμείς καθόμαστε εδώ και γράφουμε...

Γαβριήλ Φιλιππόπουλος


78. Vicious Rumors - "Digital Dictator"
Roadrunner
Release Date: 9/2/1988

Vicious Rumors - Digital Dictator

Για το άλμπουμ όπου οι Καλιφορνέζοι U.S. metallers μορφοποίησαν και καθόρισαν τον κλασσικό τους ήχο, δεν χωράνε ημίμετρα ως προς τους χαρακτηρισμούς που το αφορούν. Άλλωστε, το ντεμπούτο του αδικοχαμένου Carl Albert πίσω από το μικρόφωνο της μπάντας είναι αναντίρρητα ένα από τα σπουδαιότερα δείγματα ουσιώδους heavy metal που παρουσιάστηκαν στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού εκείνη την περίοδο. Με σπουδαίες συνθέσεις στη φαρέτρα τους, έναν ασύλληπτων δυνατοτήτων τραγουδιστή και με τα βλέμματα πολλών «λαγωνικών» από μεγάλες εταιρείες καρφωμένα πάνω τους, η συνέχεια για τους Vicious Rumors υπήρξε ιδανική, μέχρι η μοίρα να αποφασίσει να τους παίξει άσχημα παιχνίδια. Ας είναι όμως. Ό,τι γράφει δεν ξεγράφει και η ιστορία έδειξε πως το "Digital Dictator" δικαίως συγκαταλέγεται στις σημαντικότερες στιγμές της σκληρής μουσικής, όχι μονάχα για την εξεταζόμενη δεκαετία, μα και γενικότερα. 

Σπύρος Κούκας


79. Iron Maiden - "Seventh Son Of A Seventh Son"
Capitol
Release Date: 11/4/1988

Iron Maiden - Seventh Son Of A Seventh Son

Ένας από τους λόγους που το "Seventh Son Of A Seventh Son" κονιορτοποιεί τη κλίμακα της κλασικότητας είναι ότι αν κάνεις ένα γκάλοπ και ρωτήσεις περί αρνητικών σε Iron Maiden άλμπουμ (άτοπο, αλλά για να γίνει κουβέντα) εδώ θα λάβεις το μικρότερο ποσοστό. Έχει πρακτικά απόλυτη αποδοχή και αν συλλογιστείς ότι αυτό είναι το έβδομο τους LP στη δεκαετία του '80, σε πιάνει ίλιγγος για το πόσο τεράστιο συγκρότημα ήταν/είναι και θα είναι οι Λονδρέζοι. Έχοντας αλλάξει πρόσωπο εν σχέση με τον προηγούμενο δίσκο, (αλλά και με τα υπόλοιπα!), μοιάζει να ήπιαν φίλτρα ατέρμονης έμπνευσης. Τραγουδάρες που άλλοι θέλουν να ζήσουν επτά ζωές για να γράψουν έστω μία, εκτελεστική δεινότητα και μια ατμόσφαιρα αμίμητη μετατρέποντας  το concept σε μεταλλικό ΕΠΟΣ. 

Γιάννης Δούκας


80. Black Sabbath - "Headless Cross"
I.R.S. Records
Release Date: 17/4/1989

Black Sabbath - Headless Cross

Ο λόγος που κάνεις τατουάζ σταυρό. Και το σημαντικότερο; Δεν το μετανιώνεις. Όπως δεν μετάνιωσε ο Iommi που τελικά κράτησε τον Martin. Δεν ξέρουμε πώς θα ακουγόταν ο δίσκος αν τελικά επέστρεφε ο Dio, αλήθεια όμως, δεν με απασχολεί καθόλου. Γουστάρω μέχρι και σήμερα να ακούω Tony Martin. Να ερμηνεύει τις επικές μελωδίες του Iommi. Όπως την πρώτη φορά που άκουσα το ομώνυμο, το "When Death Calls" το "Devil & Daughter". Που μάζευα το σαγόνι από τα πατώματα. Ο δίσκος είναι ακόμα μια εκδοχή του περιβόητου «επικού έπους». Σε σημεία. Σε άλλα υπάρχει η αύρα των '80s, αλλά όταν προέρχεται και παράγεται από αυτούς τους μουσικούς, είναι αλλουνού ευαγγέλιο. Αν είχε μέσα τα "Valhalla" & "Feels Good To Me" τότε...

Γιώργος Ζαρκαδούλας


81. Queensrÿche - "Operation Mindcrime"
Manhattan Records
Release Date: 3/5/1988

Queensryche - Operation Mindcrime

Δεν τα πάω καλά με τις concept rock όπερες. Μα καθόλου καλά. Και τώρα που το καλοσκέφτομαι, μάλλον φταίνε οι Queensrÿche. Το "Operation Mindcrime" το εκτίμησα με την πρώτη. Με το που το έφερε σπίτι ο big brother εκστασιασμένος. Κάτι σαν τις απάτητες κορυφές των Breaking Bad & Fargo. Έθεσαν ψηλά τον πήχη. Για όλους, συμπεριλαμβανομένων των ίδιων. Μουσική, ερμηνεία, ενορχήστρωση. Όπως σενάριο, σκηνοθεσία, ηθοποιία. Υπάρχει βέβαια και η θεματολογία που αξίζει ένα κεφάλαιο από μόνη της. Επίκαιρη κοντά τριάντα χρόνια μετά. Δεν ξέρω αν η μπάντα συνειδητοποίησε τότε το επίτευγμά της. Δεν είναι ακατόρθωτο. Είναι σπάνιο. Δημιούργησαν έναν από τους σημαντικότερους metal δίσκους ever. Ώρες-ώρες ακόμα θεωρώ το "The Needle Lies" speed metal των Helloween.

Γιώργος Ζαρκαδούλας


82. King Diamond - "Them"
Roadracer Records
Release Date: 1/6/1988

King Diamond - Them

"Now you be good to Grandma and remember she's been away on a long vacation. That goes for you too King and stop playing that thing. Will you answer the door"! Πείτε μου πως δεν είμαι ο μόνος που την άκουσε τότε. Από το εξώφυλλο-παραπομπή στο Ψυχώ, μέχρι την ερμηνεία του King Diamond και τους στίχους του. Δεν γνωρίζω που οφείλεται, είναι όμως από τους ελάχιστους ερμηνευτές που προσέχω τα λόγια του. Το video του "Welcome Home" ήταν σοκαριστικό τότε, όπως και οι κραυγές του Δανού. Η ιστορία του άκρως ελκυστική να την παρακολουθήσεις, αν και οι πιο ανατριχιαστικές λέξεις της ειπώθηκαν μόλις ένα χρόνο μετά. "You see, Amon belongs to Them". Συμπάθα μας King. Είμεθα μπόμποι.

Γιώργος Ζαρκαδούλας


83. Voivod - "Dimension Hatross" 
Noise International
Release Date: 29/6/1988

Voivod - Dimension Hatross

Οι Καναδοί ήταν ένα φαινόμενο της εποχής. Ο ήχος τους ήταν εξαιρετικά προοδευτικός. Σε αυτό το αριστούργημα θα έλεγες ότι παίζουν μέχρι κι ένα μοντέρνο, τεχνικό trash. Προφανώς και το progressive metal τους ήταν πρωτοπόρο και πλάι στους Fates Warning ουσιαστικά όρισε πολλές πτυχές του είδους αυτού, από την αρχή. Μαζί με τα εξαιρετικά "Nothingface" και "Killing Technology", αυτό το άλμπουμ ξεπερνάει όρια, στεγανά και παρουσιάζει μια μουσική τόσο πειραματική για την εποχή που έβαλε τους Voivod σε ειδική θέση στο πάνθεον της μουσικής. Μπορεί ο Piggy (Denis d'Amour) να μας έχει «αφήσει» από το 2005 αλλά οι μουσικές του παραμένουν αξεπέραστες. Αυτό το παραμορφωμένο jazz/prog/thrash παίξιμο του είναι άλλο πράμα!

Θεοδόσης Γενιτσαρίδης


84. Slayer - "South Of Heaven"
Def Jam Recordings 
Release Date: 5/7/1988

Slayer - South Of Heaven

Πώς συνεχίζεις αφού έχεις κυκλοφορήσει έναν από τους μεγαλύτερους heavy δίσκους όλων των εποχών; Αν είσαι οι Slayer, φτύνεις κατάμουτρα τις προσδοκίες για γρήγορα κομμάτια και φτιάχνεις ένα σύνολο που ισορροπεί ανάμεσα σε μετριασμένες (για τα δεδομένα σου) ταχύτητες και σε μια υπερβολικά βαριά, άρρωστη ατμόσφαιρα. Το ομότιτλο έχει σίγουρη θέση ανάμεσα στα πιο χαρακτηριστικά ξεκινήματα στη σκληρή μουσική και η συνέχεια ακολουθεί από κοντά. Από το textbook thrash του "Silent Scream" και το εισαγωγικό riff του "Behind The Crooked Door", στο "Mandatory Suicide" και το στοιχειωτικό "Spill The Blood", το άλμπουμ τα έχει όλα· καλοστημένες δομές, ουσιώδεις εναλλαγές, προσεγμένη παραγωγή και οργιώδη απόδοση από την ανίερη τετράδα. Λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά, η doomy εκδοχή του "Dissident Aggressor".

Αντώνης Μαρίνης


85. Helloween - "Keeper Of The Seven Keys: Part II"
RCA
Release Date: 1/8/1988

Helloween - Keeper Of The Seven Keys: Part II

Με την κυκλοφορία του δεύτερου "Keeper" οι Γερμανοί φάνταζαν -δικαίως- μια μπάντα που ήταν έτοιμη να κατακτήσει τον κόσμο. Ο συνθετικός οίστρος καλά κρατεί, η υπέροχη φωνή του Kiske μπορεί και ανεβάζει επίπεδο και στις πιο καρτουνίστικες συνθέσεις ("Rise And Fall", "Dr, Stein"), οι Hansen/Weikath προσφέρουν μαγικές κιθαριστικές στιγμές και τα υπόλοιπα είναι απλά ιστορία. Κοιτάς το tracklist και σε πιάνει ίλιγγος. Τα δύο "Keepers" αποτέλεσαν κάτι ρηξικέλευθο και πρωτοποριακό για την εποχή και που έδωσε παγκόσμια ώθηση στο power metal που βρισκόταν ακόμα στα σπάργανα. Οι Helloween κυκλοφόρησαν πολύ καλούς δίσκους στη συνέχεια, αλλά αυτό το δίτομο έπος είναι το σπουδαιότερο κατόρθωμά τους και η σπουδαία παρακαταθήκη τους στη σκληρή μουσική.

Κώστας Πολύζος


86. Metallica - "...And Justice For All"
Elektra
Release Date: 25/8/1988

Metallica - ...And Justice For All

Ο τέταρτος δίσκος των Metallica σηματοδότησε εκ νέου αλλαγή μουσικής πλεύσης. Ο συμπαγής ήχος του "Master Of Puppets" έδωσε τη θέση του σε μια πιο τραχιά προσέγγιση, τόσο σε επίπεδο συνθέσεων, όσο και παραγωγής. Ένα θαύμα πολυπλοκότητας και τεχνικής ακρίβειας. Ένα καταπληκτικό σύνολο επιθετικών riff,  ασύλληπτου παιξίματος στα τύμπανα και εξωπραγματικών solo. Η παραγωγή -κυρίως η απουσία μπάσου- είναι για πολλούς η Αχίλλειος φτέρνα του δίσκου, αλλά ακόμα κι αυτό δεν αφαιρεί ΤΙΠΟΤΑ από την ποιότητα ενός πονήματος που η συντριπτική πλειοψηφία των μουσικών θα έδινε το νεφρό τους για να έχουν γράψει απλά ένα τραγούδι του, όπως το "One". Αν αναλογιστούμε πως μεσολάβησε και ο θάνατος του Burton το 1986, αυτομάτως ο δίσκος παίρνει μυθικές διαστάσεις.

Κώστας Πολύζος


87. Running Wild - "Port Royal"
Noise
Release Date: 26/9/1988

Running Wild - Port Royal

Το "Port Royal" είναι ένα διαμάντι του metal και μάλιστα πολλών καρατίων. Σε αυτόν τον δίσκο οι Running Wild τελειοποίησαν το πειρατικό -σήμα κατατεθέν- στυλ τους και σε συνδυασμό με τα ξεκάθαρα power/speed περάσματα δημιουργούν ένα άλμπουμ μνημείο και ταυτόχρονα ωδή στα ανέμελα '80s. Οι Γερμανοί στον τέταρτο δίσκο τους μας παρουσιάζουν ένα σύνολο παραδοσιακού heavy metal, αλλά η ατμόσφαιρα, τα ανθεμικά μέρη, οι μελωδίες και το όλο vibe που αποπνέει τους διαχωρίζει από τις υπόλοιπες μπάντες της εποχής και που στην τελική είναι αυτό που τους κάνει τόσο ιδιαίτερους. "Port Royal", "Into The Arena", "Calico Jack" και φυσικά το "Conquistadors" αποτελούν κάποιες από τις σημαντικότερες στιγμές της δισκογραφίας τους. Πειρατικό metal στα καλύτερά του.

Κώστας Πολύζος


88. Bathory - "Blood Fire Death"
Under One Flag 
Release Date: 8/10/1988

Bathory - Blood Fire Death

Μετά την κόλαση του "Under The Sign Of The Black Mark" και την ολοκλήρωση της άτυπης black metal τριλογίας, οι Bathory ήρθαν να μας τινάξουν τα μυαλά στον αέρα για μια ακόμη φορά. Ο Quorthon, ένας από τους οραματιστές τους ακραίου metal, δεν θα μπορούσε να παραμείνει στάσιμος. Στις ήδη υφιστάμενες σταθερές, που ο ίδιος είχε θέσει, έρχεται να προσθέσει το επικό στοιχείο και αντλώντας έμπνευση από την πλούσια σκανδιναβική μυθολογία και παράδοση δημιουργεί ένα ακόμα αριστούργημα και ένα κλασικό άλμπουμ. Το εναρκτήριο "A Fine Day To Die", μια από τις μεγαλύτερες συνθέσεις της μπάντας, μας μεταφέρει σε πεδία μαχών και στην προετοιμασία του πολεμιστή. Ο δρόμος έχει πλέον ανοίξει και ορδές πιστών ακολουθούν το μονοπάτι που χάραξε αυτός ο πρωτοπόρος. Το "Blood Fire Death" παραμένει ηχητικά ακραίο, αλλά ταυτόχρονα επικά μεγαλειώδες.

Αντώνης Κονδύλης


89. Crimson Glory - "Transcendence"
Roadracer/MCA 
Release Date: 01/11/1988

Crimson Glory - Transcendence

Δύο χρόνια μετά το πολύ δυναμικό ντεμπούτο τους, οι Crimson Glory επιστρέφουν δριμύτεροι με το magnum opus τους και ένα από τα καλύτερα άλμπουμ τόσο της δεκαετίας που εξετάζουμε όσο και του metal γενικότερα. Οι Crimson Glory του "Transcendence" απλά τα είχαν όλα. Ξεκάθαρο metal παίξιμο, progressive στοιχεία και αισθητική, ατμόσφαιρα, άριστα τεχνικά καταρτισμένους μουσικούς και φυσικά τα θεατρικά και τόσο χαρακτηριστικά φωνητικά του Midnight. Την εποχή αυτή οι Αμερικανοί έφτασαν με την αξία τους στο ζενίθ της επιτυχίας τους τόσο με το single "Lonely" όσο και με τις περιοδείες σε όλο τον πλανήτη. Αν και οι δυο δίσκοι που ακολούθησαν είναι αρκετά αξιόλογοι, μετά το "Transcendence" οι Crimson Glory δεν θα ήταν ποτέ οι ίδιοι.

Γιάννης Βόλκας


90. Death - "Leprosy"
Combat
Release Date: 16/11/1988

Death - Leprosy

Τα αδέρφια Morris των περιβόητων Morrisound studio όταν άνοιξαν τις πόρτες του 1981 δεν φανταζόντουσαν πόσο καταλυτικό ρόλο θα έπαιζαν στην διαμόρφωση του death metal. Αν και το πρώτο metal album που ηχογραφήθηκε εκεί ήταν το "Sirens" των Savatage, τo πρωτότοκο full length death metal τέκνο θα ήταν το "Leprosy". Το δίλημμα του ποιος έπαιξε πρώτος αμιγώς death metal μεταξύ των Death και των Possessed θα παραμένει αγαπημένη αιτία καυγά των μεταλλάδων, όμως  στην πραγματικότητα ο νικητής θα είναι πάντα το thrash. Έτσι το πόρισμα των death metal ιατροδικαστών λέει ότι: πριν ο Schuldiner αρχίζει να παίζει τις κάλτσες του με τον Hoglan, με το ακόμα ξεκάθαρα thrashy "Leprosy" θέρισε, αυτό που έσπειρε με το "Scream Bloody Gore". Το death metal.

Νικόλας Ρώσσης


91. Annihilator - "Alice In Hell"
Roadracer 
Release Date: 17/4/1989

Annihilator - Alice In Hell

Υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις ανθρώπων και συγκροτημάτων, που ενώ δείχνουν να έχουν ό,τι χρειάζεται για να πετύχουν τα πάντα, οι συγκυρίες δεν είναι με το μέρος τους. Μια από τις πιο ενδεικτικές περιπτώσεις είναι αυτή του Jeff Waters και των Annihilator. Παρά τις όποιες ατυχίες ή το υποτιμημένο status τους, ωστόσο, οι κορυφές της μπάντας είναι αναμφισβήτητες. Ο πρώτος δίσκος του σχήματος στέκεται εκεί ψηλά, ανάμεσα στις πιο δυνατές κυκλοφορίες του thrash, από κάθε άποψη. Από την τρομακτικά εμπνευσμένη κιθαριστική δουλειά και τις απολαυστικές μπασογραμμές, μέχρι τις καλοστημένες εναλλαγές στις ταχύτητες και τη σκοτεινή ατμόσφαιρα. Όπως κι αν το προσεγγίσει κανείς, το "Alice In Hell" είναι ένας υποδειγματικός metal δίσκος.

Αντώνης Μαρίνης


92. Morbid Angel - "Altars Of Madness"
Earache
Release Date: 12/5/1989

Morbid Angel - Altars Of Madness

Το "Altars Of Madness" δεν ήταν ο πρώτος death metal δίσκος στην ιστορία. Ίσως δεν είναι και ο καλύτερος, αλλά σίγουρα ήταν αυτός που άλλαξε το παιχνίδι, διαμόρφωσε σημαντικά το ιδίωμα και επηρέασε ολόκληρο τον ακραίο ήχο. Το "Abominations Of Desolation" απορρίφθηκε από τον ίδιο τον Azagthoth και μετά από τρία χρόνια δουλειάς ήρθε ο δίσκος που αλλάζει την ιστορία δια παντός. Η ορμητικότητα του εναρκτήριου "Immortal Rites" παρέσυρε τα πάντα και οδήγησε σε έναν δίσκο που χαρακτηριζόταν από μια πρωτόγνωρη επιθετικότητα, υψηλή τεχνική, πολύπλοκες δομές, αρρωστημένη ατμόσφαιρα και μια αύρα ότι κάτι νέο έχει έρθει. Μετά το "Altars Of Madness" τίποτα πλέον δεν ήταν το ίδιο. Ένας από τους σπουδαιότερους και σημαντικότερους δίσκους στην ιστορία της metal μουσικής.

Αντώνης Κονδύλης


93. Heir Apparent - "One Small Voice"
Metal Blade
Release Date: 1/6/1989

Heir Apparent - One Small Voice

Το δεύτερο και, μέχρι και σήμερα, τελευταίο ολοκληρωμένο άλμπουμ των παραγνωρισμένων prog/power metallers από το Seattle, καταλαμβάνει μια θέση ανάμεσα σε εκείνα τα δημιουργήματα όπου η έννοια του λυρισμού λαμβάνει την πεμπτουσιακή της σημασία. Όντας εύθραυστο και ονειρώδες, μα έχοντας αρκετές αιχμηρές γωνίες ώστε να παρθεί στα σοβαρά, το "One Small Voice" μας αποκαλύπτει το αποκορύφωμα των συνθετικών κι εκτελεστικών δυνατοτήτων των Gorle/Peace/Black, οι οποίοι, με την καίρια και ουσιαστική συμβολή του Michael Jackson στα πλήκτρα, φιλοτεχνούν το μουσικό υπόβαθρο ετούτου του πανέμορφου καλλιτεχνήματος. Μα πάνω απ' όλα, μας προσφέρει για μια και, πιθανότατα, μοναδική φορά τη δυνατότητα να απολαύσουμε τα σπάνια φωνητικά ταλέντα του Steve Benito, ενός από τους ελάχιστους μαθητές της Geoff Tate σχολής που κατάφερε με τις ουράνιες ερμηνείες του να φαντάζει αυτόφωτος, βάζοντας σημαντική υποψηφιότητα ως μια από τις σπουδαιότερες φωνές που είχαμε την τύχη να ακούσουμε.

Σπύρος Κούκας


94. Sodom - "Agent Orange"
Steamhammer
Release Date: 1/6/1989

Heir Apparent - One Small Voice

"My life begins at midnight twelve, masturbate to kill myself". Αυτό, μαζί με το εξώφυλλο και το "Outbreak Of Evil" ήταν ό,τι καλύτερο είχα δει/ακούσει μέχρι τότε. Αν δεν κάνω λάθος, η ταινία της κασέτας μάζεψε και κάποια στιγμή παρέδωσε πνεύμα. Μιλάμε για λιώσιμο κανονικό. Με το "Persecution Mania" τα πήγα καλά. Άψογα μπορώ να πω. Και μετά άκουσα τούτο. Κι αυτό. Ε, λύγισα. Με θυμάμαι να βαράω παλαμάκια. Δεν έχει να κάνει που δεν τα άκουσαν οι Sodom. Ένα από τα σημαντικότερα εμπορικά breakthrough στη metal μουσική. Ένας από τους σπουδαιότερους αντιπολεμικούς δίσκους. Ευτυχώς που το "Better Off Dead" κυκλοφόρησε στα '90s γιατί θα 'χαμε θέμα. Αγαπημένε μου Γερμανέ Lemmy.

Γιώργος Ζαρκαδούλας


95. Obituary - "Slowly We Rot"
RC
Release Date: 14/6/1989

Obituary - Slowly We Rot

Το 1985 πριν οι Death, Cannibal Corpse, Deicide, Sepultura, Morbid Angel και Napalm Death εμπιστευθούν τον ήχο τους στη φάμπρικα των Morrisound και τον Scott Burns, μια μπάντα φτιαγμένη από δύο αδέλφια 15 και 17 χρονών, η οποία λεγόταν Executioner, θα ηχογραφούσε εκεί το πρώτο 7ίντσο της, Metal Up Your Ass. Αυτή η μπάντα τέσσερα χρόνια μετά ως Obituary, θα δημιουργούσε εκεί το γλοιώδες μουσικό κατάπλασμα φτιαγμένο από εμετό και διάρροια  που ακούει στο όνομα "Slowly We Rot". Χωρίς επίσημους στίχους τυπωμένους, θα μείνει στην ιστορία ως ο δίσκος, του οποίου τα φωνητικά μάλλον αποτελούνται αποκλειστικά από ουρλιαχτά και γρυλίσματα. Το "Slowly We Rot" και η φωνή του Tardy, είναι άλλο ένα λιθαράκι από την metal μυθολογία των '80s, το οποίο στηρίζει τον ακραίο ήχο του σήμερα.

Νικόλας Ρώσσης


96. Kreator - "Extreme Aggression"
Noise International 
Release Date: 19/6/1989

Kreator - Extreme Aggression

Μετά το "Pleasure To Kill" και το χαοτικό "Terrible Certainty", ο Mille Petrozza και η παρέα του προτίμησαν να μην ακολουθήσουν τον εύκολο δρόμο. Στο "Extreme Aggression" η επιθετικότητα διατηρήθηκε αμείωτη, αλλά οι ταχύτητες χαλάρωσαν και η οργή παρουσιάστηκε περισσότερο οργανωμένη. Παράλληλα, η παραγωγή έγινε αρκετά πιο καθαρή, ενώ η θεματολογία στράφηκε σε πιο ανθρώπινα ζητήματα. Εκ των υστέρων είναι η δουλειά που στέκεται ανάμεσα στο πρώιμο ύφος της μπάντας και σε εκείνο του "Coma Of Souls", έχοντας τα καλύτερα στοιχεία κι από τις δύο περιόδους. Στο άκουσμα του τίτλου, πολλοί θα φωνάξουν "Betrayer!" και δεν θα έχουν άδικο· μόνο που στα τριάντα επτά λεπτά του δίσκου δεν υπάρχει ούτε μισό περιττό χτύπημα.

Αντώνης Μαρίνης


97. Fates Warning - "Perfect Symmetry"
Metal Blade
Release Date: 22/8/1989

Fates Warning - Perfect Symmetry

Υπάρχουν δίσκοι καλοί, απολαυστικοί, μεγάλοι... Υπάρχουν όμως και αυτοί που ταυτόχρονα αλλάζουν την πορεία ενός συγκροτήματος και το "Perfect Symmetry" είναι ακριβώς αυτό για τους Fates Warning. Θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι είναι η πρώτη φορά που ακούγονται όπως ο Matheos τους είχε στο μυαλό του; Με την σύνθεσή τους να γίνεται πρώτη φορά all-star (πρώτη συμμετοχή του Zonder στα ντραμς, δεύτερη του Alder στη φωνή, ο Moore πρώτη φορά στα πλήκτρα στο "At Fates Hands" και φυσικά ο Aresti να έχει παλιώσει πλέον...) οι Fates Warning δείχνουν όχι μόνο το δικό τους μέλλον αλλά και, στη στροφή των '80s, το μέλλον του progressive metal στην ερχόμενη δεκαετία, αρκετά πριν τους Dream Theater που συνήθως παίρνουν τα credits για αυτό. 

Κώστας Σακκαλής


98. Sepultura - "Beneath The Remains"
Roadrunner
Release Date: 7/4/1989

Fates Warning - Perfect Symmetry

Μεγάλο debate μεταξύ πιτσιρικάδων: Slayer ή Sepultura; "Arise" ή "Beneath The Remains"; Διασκεδαστικά ψευτοδιλήμματα για να χαβαλεδιάζεις άπειρα με τους φίλους σου αλλά αν το κοιτάξεις σοβαρά το ζήτημα θα σε πιάσουν τα γέλια. Μιλάμε για απάτητες κορυφές στη μουσική μας ιστορία. Ανάλογα με τα βιώματα και τα υποκειμενικά κριτήρια μας αρέσει περισσότερο ο τάδε ή ο δείνα. Το "Beneath The Remains" είχε έναν συγκεκριμένο ρόλο στη δισκογραφία των Sepultura. Να είναι η μετάβαση από τα βάρβαρα τρία πρώτα death/thrash άλμπουμ σε εκείνα που θα τους έβγαζαν από το underground και θα τους έβαζαν σε αρένες με χιλιάδες ανθρώπους να παραληρούν. Και αυτοί οι αθεόφοβοι έγραψαν τραγούδια όπως τα "Beneath The Remains", "Inner Self", "Mass Hypnosis", "Sarcastic Existence" και "Slaves Of Pain" για να το καταφέρουν.

Γαβριήλ Φιλιππόπουλος


99. Titan Force - "Titan Force"
U.S. Metal Records
Release Date: 09/1989

Titan Force - Titan Force

Σε μια εποχή που το αμερικάνικο power metal είχε καθιερωθεί και το αδελφάκι progressive βρισκόταν υπό διαμόρφωση, οι Titan Force με το ομώνυμο ντεμπούτο τους πάτησαν γερά στο πρώτο κοιτώντας επίμονα το δεύτερο, δημιουργώντας απλά ένα αριστούργημα. Η πιο σταθερή δεν γίνεται βάση με τρία αδέλφια σε κιθάρα, μπάσο και τύμπανα, ενισχύθηκε με έναν ακόμα κιθαρίστα και τον Harry Conklin των συντοπιτών Jag Panzer να ανταγωνίζεται στα ίσα οποιοδήποτε ιερό λαρύγγι. Με εξαίρεση την στερούμενη όγκο παραγωγή, όλα ακούγονται τέλεια, κάνοντας τα λόγια να φαίνονται φτωχά και την απορία για την περιορισμένη αναγνώριση εύλογη. Η κατάρτιση των μουσικών όμως είναι πράγματι υποδειγματική και οι συνθέσεις τρομερά δουλεμένες, πιασάρικες, εμπνευσμένες και ισορροπημένες σε όρους δύναμης και μελωδίας. Με μια λέξη δεκάρι.

Θοδωρής Ξουρίδας


100. Watchtower - "Control And Resistance"
Noise
Release Date: 11/1989

Titan Force - Titan Force

Ένα από τα πιο περίεργα και πραγματικά προοδευτικά albums όλων των εποχών. Μια από τις βασικές επιρροές όσων ασχολήθηκαν αργότερα με τον όρο progressive, από τους Dream Theater μέχρι τους Death. Ανεξήγητες αρμονίες, συνθέσεις στις οποίες είναι αδύνατο να προβλέψεις τι θα ακολουθήσει και ένας δίσκος ο οποίος στέκει εξίσου άνετα στο παραδοσιακό metal όσο και στο speed/thrash. O όρος "math metal" ακούστηκε και οι Watchtower κατάφεραν με δύο μόλις δίσκους και κυρίως με το "Control And Resistance" να θέσουν τα θεμέλια για μια ολόκληρη σκηνή. Ο Rob Jarzombek έκανε πολλά στα επόμενα χρόνια αλλά τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο αν δεν είχε κυκλοφορήσει αυτός ο δίσκος.

Γιάννης Βόλκας


101. Savatage - "Gutter Ballet"
Atlantic Records
Release Date: 1/12/1989

Savatage - Gutter Ballet

Υπάρχουν άλμπουμ που σηματοδοτούν μια γενικότερη αλλαγή, μια εξέλιξη των πραγμάτων. Υπό αυτήν την οπτική γωνία το "Gutter Ballet" είναι το σημαντικότερο άλμπουμ των Savatage, ενώ ταυτόχρονα είναι και το σπουδαιότερο. Οι σπόροι που φύτεψε ο Paul O' Neill  με το "Prelude To Madness" στο προηγούμενο άλμπουμ εδώ έχουν ανθίσει για τα καλά. Το όραμά του για μια metal μπάντα που αγκαλιάζει την κλασσική μουσική και η τόλμη του να φέρει σε ρόλο συμπρωταγωνιστή το πιάνο (του Jon), δίπλα στην κιθάρα (του Criss) αποδεικνύονται μεγαλειώδεις. Το "Gutter Ballet" είναι ορόσημο αλλαγής τόσο για τους Savatage, όσο και για τη metal μουσική γενικότερα, πατώντας με το ένα πόδι στα '80s και με το άλλο πόδι στα '90s. Ίσως να μην είναι σύμπτωση τελικά ότι στη μια πλευρά του Ατλαντικού κυκλοφόρησε τη μια δεκαετία και στην άλλη πλευρά την επόμενη, οδηγώντας τη metal μουσική στο μέλλον της...

Χρήστος Καραδημήτρης


Ποιά είναι τα δικά σας αγαπημένα metal album της δεκαετίας του '80; Ψηφίστε εδώ!

  • SHARE
  • TWEET