Whereswilder

Η νεοσύστατη δισκογραφική εταιρεία του αρτιστικού πολυχώρου Six D.O.G.S. δείχνει με το καλημέρα ότι το scouting τμήμα της μπορεί να οσμίζεται τα εγχώρια ταλέντα που έχουν το ποιοτικό υπόβαθρο να στρογγυλοκαθίσουν στα ηχεία μας. Από το πουθενά, μας προσφέρουν στο πιάτο ετούτο το κουαρτέτο από την Αθήνα, το οποίο έναν χρόνο μετά τον σχηματισμό του ηχογράφησε τον πρώτο του δίσκο και τον ονόμασε όπως του πρέπει: χρονιάρικο άλογο, aka yearling.

...και ως σωστός hipster δεν μπορείς παρά να έχεις ηχογραφήσει τις βαρέως επηρεασμένες από Beatles μελωδίες του ντεμπούτου σου σε μπομπίνα. Ναι, αλήθεια. Βέβαια, ο ήχος που έχουν επιτύχει δεν είναι τόσο παλιακός όσο θα περίμενε κανείς. Είναι αρκούντως μοντέρνος, μοντάροντας τις νέο-ψυχεδελικές ατμόσφαιρες σε σύγχρονα ηχοκύματα, όπως κάνουν οι Tame Impala ή οι Temples (επιτέλους μετά το εκπληκτικό τους περσινό ντεμπούτο μπορώ να αρχίσω να τους χρησιμοποιώ σαν σημείο αναφοράς). Με άλλα λόγια, έμμεσες και άμεσες επιρροές της σημαντικότερης rock μπάντας του πλανήτη μπλέκονται όμορφα σε ένα αποτέλεσμα διεθνών προδιαγραφών που αν έπαιρνε έναν καλό βαθμό σε κάποιο pithfork θα αποτελούσε talk of the town στα indie πηγαδάκια.

Μετά τα δύο πολύ καλά εναρκτήρια κομμάτια, το "Something About Her" και το "Captain Panic", τα οποία συνοψίζουν πολύ ωραία το ποιοι είναι οι Whereswilder, έρχεται η καλύτερη σύνθεση του άλμπουμ, το "Snow", για να μας ψιθυρίσει στο αυτί ότι η μαγιά που δένει τη ζύμη της μπάντας είναι τα heavy rock στοιχεία που συναντώνται διάσπαρτα στην πορεία της κυκλοφορίας. Η κιθαριστική δουλειά του "Snow" θα μπορούσε να είναι παρμένη από τους Graveyard και, προς έκπληξή μας, ταιριάζει άψογα με τα βαριεστημένα cool φωνητικά. Μοιράζονται, βλέπετε, στις πρόβες τους ένα νεοκλασικό με τους Planet Of Zeus, οπότε κάπου από εκεί πρέπει να πήραν μερικές stonero-riff επιρροές, όπως αυτές του "I Don't Mind". Το μοιράζονται, βέβαια, και με την καλύτερη post-rock μπάντα της χώρας μας, τους we.own.the.sky, αλλά αυτό είναι μάλλον ασύνδετο τώρα.

Οι Whereswilder δεν θα διστάσουν να χρησιμοποιήσουν και τεχνάσματα που αναβίωσαν οι Black Angels με άψογο τρόπο, όπως η ξαφνική επιτάχυνση ρυθμών προς το τέλος του "Acapulco Gold" ή το αντίστροφο στα τελειώματα του "Space & Time". Και στο τέλος της κυκλοφορίας έχουμε το δεύτερο καλύτερο κομμάτι του δίσκου, το "Bo", να μοιάζει να έχει ξεπηδήσει κατευθείαν από την εποχή των λουλουδιών. Δεν θα κρύψω ότι ορισμένες φορές θα υποπέσουν σε κάποιες παγίδες του είδους, οι οποίες δεν είναι άλλες από τις συνθέσεις δίχως την πραγματική ουσία που τους προσδίδει η αξιόλογη μελωδία, όπως στο "Nippon". Όμως, αυτές οι στιγμές είναι πολύ λίγες και το συνολικό αποτέλεσμα αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη σε ένα άλμπουμ που μας δείχνει ότι οι μοδάτοι νέο-ψυχεδελικοί ήχοι, που τώρα πια κατακτούν πολλά και ετερόκλητα εναλλακτικά αυτιά, μπορούν να αποτελέσουν εργοστάσιο παραγωγής δυνατών καλλιτεχνών. Παρακολουθούσαμε μέχρι σήμερα τους Noise Figures, που ξεχώριζαν σε αυτούς τους ήχους, τώρα έχουμε ακόμα μία εγχώρια πρόταση, ίσως ακόμα δυνατότερη, αν και σε κάπως διαφορετική κατεύθυνση. Ελπίζουμε να μπορούν να βγάλουν τον ήχο αυτό και στο σανίδι, όπου οφείλει να απογειώνεται μια τέτοια μουσική και αναμένουμε νεώτερα.