Varathron

Το να αναλώνεται ακόμα και σήμερα κάποιος στο παρελθόν των Varathron, από πότε ξεκίνησαν και που έχουν φτάσει, είναι λίγο άδικο για την μπάντα. Ίσως δεν έχει συνειδητοποιήσει την σημαντική επίδρασή τους σε ένα δημοφιλές μουσικό ιδίωμα και πασχίζει να την αποδεχτεί.

Θεωρώντας δεδομένο λοιπόν πως οι Varathron είναι εκ των σπουδαιότερων συγκροτημάτων στην ελληνική black metal σκηνή, πάμε παρακάτω. Στην συνέχεια του "Untrodden Corridors Of Hades". Στην ακόμα καλύτερη συνέχειά του για να ακριβολογώ.

Να το πιάσω από το τέλος; Ας το πιάσω. Καιρό είχα να ακούσω και να ευχαριστηθώ τέτοιον επίλογο. Επικό. Bathory-ζον. Που να τα λέει όλα κι άλλα τόσα στο τέλος. Όσα έπραξαν στα προηγούμενα λεπτά. Με ένα βλάσφημο γέλιο που του πάει γάντι και δεν υποκρίνεται.

Πιθανώς να είναι το πρέπον soundtrack στο καινούργιο God Of War. Μπορεί πάλι να είναι χίλιες δυο διαφορετικές εικόνες για τον καθένα μας. Αυτή είναι η δεύτερη μεγάλη επιτυχία της μπάντας. Το να δημιουργεί συναισθήματα με την μουσική της. Η πρώτη και καλύτερη είναι η μεταδοτικότητα.

Έχουν απύθμενο μεράκι. Κι αυτό περνάει στον ακροατή. Στον μαθημένο και στον ανυποψίαστο. Η μελωδία του "Tenebrous" δεν είναι προϊόν εφήμερης έμπνευσης. Ούτε περιστασιακής. Προϋπήρχε. Το γιατί καταγράφηκε τώρα είναι αλλουνού ευαγγέλιο και δεν με απασχολεί στο ελάχιστο. Μπορεί να είναι μαζεμένα απωθημένα, δεν ξέρω.

Αυτό που με νοιάζει και με χαροποιεί είναι που βγήκαν προς τα έξω. Μαζί με τα majestic στοιχεία που αγαπήσαμε στο ταλαίπωρο μα και συνάμα συναρπαστικό black metal της καρδιάς μας. Ναι ρε, μην κοροϊδεύεις. Της καρδιάς εκείνης που μπορεί να λαθεύει στις γυναίκες, αλλά πέφτει μέσα στην μουσική.

Θαρρώ δεν είναι υπερβολή να κατατάξω τους «Πατριάρχες» στην λίστα με τους αγαπημένους μου δίσκους της χρονιάς. Γιατί ε; Μέτρα. Επειδή η μελωδία τους τρέχει από τα μπατζάκια. Επειδή φέρνουν στο προσκήνιο τον παλιακό ήχο της σκηνής με μοντέρνο τρόπο κι επειδή επιτέλους άκουσα μια evil μπαλάντα σαν το "Remnants Of The Dark Testament". Ποια ήταν η προηγούμενη; Αυτή. Σέβας.