The Rasmus

Black Roses

Sony BMG (2008)
11/12/2008
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Δε θα ξεχάσω ποτέ τη «γνωριμία» μου με αυτούς τους ταλαντούχους πιτσιρικάδες (παραμένουν!). Ερωτευμένος, Άσπρα Χριστούγεννα σε βενζινάδικο της Αυστρίας το 2003. Σταμάτησα να βάλω βενζίνη και -γιατί άραγε;- το μάτι μου έπεσε πάνω σε προωθητικό stand της αλυσίδας γεμάτο cd... Όσα είχα φορτωθεί από Αθήνα βλέπεις τα είχα ακούσει ήδη και γύρεψα να βρω κάτι ενδιαφέρον, όταν το μάτι μου έπεσε πάνω στο "Dead Letters" που με σθένος μου «διαφήμιζε» κάμποσο καιρό μια αδελφή ψυχή, ένας συνοδοιπόρος μου στο αέναο ταξίδι της εξερεύνησης του Μουσικού Ορίζοντα που τέλος δε γνωρίζει - ο Σώτος.

Μονομιάς το γράπωσα λες και με παρακολουθούσε πίσω από το τζάμι ένας λόχος μνηστήρων της φρεσκάδας των Φινλανδών! Ο ήλιος έπεφτε πίσω από τα χιονισμένα βουνά όταν με μαχαίρωσε το riff του "In The Shadows". Αυτό ήταν. Τσίτα τα γκάζια (μεταφορικά και μη) και σήμερα, πέντε χρόνια μετά, μπορώ να σου τραγουδήσω τα ρεφρέν ένα-ένα.

Το "Black Roses" λέει «ήρθε να σώσει τα παιδιά από την κατρακύλα». Ακόμη και οι ίδιοι το λεν αυτό στο πολύ ενδιαφέρον φιλμάκι που διατίθεται ως bonus στο digipack (the making off το αποκαλούμε αυτό πλέον).

Κουνώ το κεφάλι και αντιπαρέρχομαι, αφού για μένα που σκάλωσα με την πάρτη τους, το ενδιάμεσο "Hide From The Sun" ήταν κάτι παραπάνω από αξιοπρεπέστατο.
Όπως και να έχει, ο από μηχανής Θεός στην περίπτωση του φετινού εγχειρήματος ακούει στο όνομα Desmond Child. Όνομα πολλών μεγατόνων, αφού ο μάστορας της κονσόλας, των ρεφρέν και των hit singles έχει πάρα πολλά παράσημα στο πέτο: Aerosmith, Kiss, Bon Jovi και Alice Cooper μερικά μονάχα από αυτά για τους νεότερους που απλά δεν υπήρχαν όταν αυτός μεγαλουργούσε.

Το αποτέλεσμα; Τι άλλο; Ένα δισκάκι ελκυστικότατο, ένα hit single επιδημικό ("Livin' In A World Without You") και μια παγκόσμια περιοδεία που όσο πάει και εξαπλώνεται.
Γιατί όχι άλλωστε; Εκεί που η pop στάση ζωής συναντά την αυθάδικη αισθητική του rock, οι Rasmus δίνουν και πάλι ρέστα.

Και για να μη νομίσει κανείς πως τα «παίρνω» από τη δισκογραφική (ΧΑ!), να κλείσω τούτη την παρουσίαση καταγράφοντας τη μοναδική μου ένσταση ως προς τούτη τη δουλειά: για λόγους προφανείς, εμπορικό άνοιγμα λέγεται αυτό, ο Desmond τους «λιμάρισε» σε μεγάλο βαθμό τη βαρβατίλα των riffs, μαλακώνοντας αισθητά τις κιθάρες του Pauli.

Κρίμα από το Θεό, ροκάς άνθρωπος... Ρε Desmond;

  • SHARE
  • TWEET