Kurushimi: «Η βίαιη μουσική πολεμάει τους αγχωτικούς καιρούς που ζούμε»

Δεν θα προσποιηθώ ότι ήξερα τους Αυστραλούς Kurushimi από το Sydney της Αυστραλίας πριν από δύο μήνες. Κι όμως, από τα βάθη του "Down Under" underground, το νέο τους άλμπουμ "Chaos Remains" έσκασε στα κεφάλια μας σαν οβίδα, αποκαλύπτοντας μια εκπληκτική μπάντα σε φαντασία, ακρότητα κι ελευθερία. Ένα πραγματικά απίθανο, αλλόκοτο άλμπουμ που μπλέκει τον αυτοσχεδιασμό, το grindcore, την jazz και το noise rock. Πρέπει να το ακούσεις για να το πιστέψεις.

Αναζητήσαμε τον μπασίστα, εμπνευστή και mastermind της μπάντας Andrew Mortensen για να βάλουμε σε μια σειρά τα ερωτήματα που γεννάει η μουσική του. Ο Andrew, μουσικός με μακρά ιστορία στο progressive κι experimental αυστραλιανό underground, αποδείχτηκε ένας ευγενέστατος τύπος που δεν αρνήθηκε την ανάκριση και τους παροξυσμούς μου, περί ακραίας τέχνης και κάθε τι που έχει να κάνει με το improvised σύμπαν της μουσικής. Τολμήστε τους και να θυμάστε, the truth is out there...

Γεια σου Andrew και καλωσόρισες στο Rocking.gr! Η ζωή μου έμοιαζε φυσιολογική και ξαφνικά εμφανίστηκε μπροστά μου το "Chaos Remains"... Αυτός ο δίσκος μ' έχει εντυπωσιάσει, σε πειράζει να σου κάνω μερικές περίεργες ερωτήσεις;

Φυσικά, κανένα πρόβλημα. Κι ευχαριστώ πάρα πολύ που επικοινώνησες!

Καταρχάς, αποτελεί αυτό το άλμπουμ συνέχεια του προηγούμενου; Είναι αυτές οι συνθέσεις ό,τι απέμεινε από το "What Is Chaos?" ή πρέπει να το θεωρήσουμε μια κανονική, αυτόνομη δουλειά;

Λοιπόν, και ναι και όχι. Τα tracks είναι «απομεινάρια» από τα ίδια sessions του προηγούμενου άλμπουμ "What Is Chaos?". Βλέπεις, είχαμε ηχογραφήσει τόσο πολύ υλικό, υπερβολικά πολύ για ένα μόνο άλμπουμ. Είχα κάνει μια πρόχειρη μίξη όλου του υλικού, μετά το αρχικό session. Συγκέντρωσα τα τραγούδια που ένιωσα πως ευνοούν τη ροή του "What Is Chaos?"κι αρκετό υλικό περίσσεψε. Δεν αποτελεί πραγματική του συνέχεια, απλώς συμβαίνει να προέρχεται από το ίδιο session, με το ίδιο line-up και τον ίδιο ήχο, μέχρι ενός σημείου. Αλλά, πρέπει σίγουρα να αντιμετωπιστεί σαν ένα αυτόνομο άλμπουμ.

Διαβάζω ότι η δουλειά σας συσχετίζεται με το παιχνίδι "Violence In Action". Είμαι παντελώς άσχετος από παιχνίδια γενικώς, μπορείς να μου πεις ακριβώς ποια είναι η σύνδεση με τη μουσική σας;

To "Violence In Action" είναι ταυτόχρονα ένα παιχνίδι και μια σύνθεση μιας αυτοσχεδιαστικής κολεκτίβας. Κάποια στιγμή, ο μουσικός από το Sydney Lachlan Kerr συνένωσε μια σειρά από αυτοσχεδιαστικά παιχνίδια (σινιάλα), αντλώντας έμπνευση από το "Cobra" του John Zorn και τις αυτοσχεδιαστικές τεχνικές για διεύθυνση ορχήστρας του Frank Zappa. Ύστερα κάλεσε μουσικούς να μαζευτούν και να το επιχειρήσουν. Νομίζω ότι αυτό το video δίνει μια καλή εικόνα για την κολεκτίβα, το παιχνίδι και πως λειτουργεί το όλο πράγμα. (σσ: πραγματικά αξίζει να το δείτε!) Όλο αυτό συνδέεται με τους Kurushimi, αφού η ιδέα για αυτό το project προήλθε από ένα session που έκανα με μέλη της παραπάνω κολεκτίβας. Ήταν σε ένα project που ονομαζόταν Poseidon, φτιαγμένο για πέντε ή έξι μπασίστες και τρεις ντράμερ. Ενώ ηχογραφούσαμε, μου ήρθε η ιδέα να κάνω αυτοσχεδιαστικό metal με jazz στοιχεία (που ήθελα να πάντα να κάνω από τότε που ήμουν έφηβος) και να το κάνω ακόμα πιο ενδιαφέρον, τόσο για τους μουσικούς όσο και για το κοινό, αν το φίλτραρα μέσω ενός μαέστρου που θα χρησιμοποιούσε τις παραπάνω τεχνικές.

Ο μαέστρος προσθέτει πολλά διαφορετικά πράγματα. Ταχύτητα, δυναμικές, αλλαγές στυλ, χάος, διασκέδαση…

Καταλαβαίνω πως ό,τι ακούμε στο "Chaos Remains" είναι ένας «μια κι έξω» αυτοσχεδιασμός. Κατά τη γνώμη μου, η παρουσία μαέστρου είναι το πιο εντυπωσιακό στοιχείο. Χρησιμοποιείτε πάντα μαέστρο; Πως νιώθεις για το επιπλέον στοιχείο που προσδίδει και πόσο δύσκολο είναι να αυτοσχεδιάζεις και να ακολουθείς σινιάλα ταυτόχρονα;

Σωστά, το υλικό είναι όλο αυτοσχεδιαστικό. Ό,τι κάναμε εκείνη τη μέρα είναι αυτό που ακούς στον δίσκο, με την εξαίρεση του "Chaos Dub" που δημιουργήθηκε από διαφορετικά μέρη ενός αυτοσχεδιασμού και μετά το κάναμε edit για να μοιάζει, τολμώ να πω, με «κανονική» σύνθεση. Ναι, οι Kurushimi θα έχουν πάντα μαέστρο. Είναι απαραίτητος διότι τα "Violence In Action" έργα λειτουργούν καλύτερα αν κάποιος μουσικός διευθύνει αποκλειστικά. Κάποιες φορές έχουμε δύο μαέστρους, συχνά έναν κανονικό και εμένα να κάνω κάποια επιπλέον σινιάλα. Όπως όμως ανέφερες, αυτό είναι ιδιαίτερα δύσκολο, ειδικά για μένα στο μπάσο που χρειάζομαι πραγματικά το επιθετικό παίξιμο του δεξιού μου χεριού να είναι συνεχώς παρόν. Αν έπρεπε να συγκεντρωθώ στα σινιάλα, το μπάσο θα έχανε την ορμή και τη δύναμή του. Ο μαέστρος προσθέτει πολλά διαφορετικά πράγματα. Ταχύτητα, δυναμικές, αλλαγές στυλ, χάος, διασκέδαση... Κι αν αλλάζεις μαέστρο, αλλάζει και το τελικό αποτέλεσμα, πράγμα που συνέβη και σ’ αυτό του session. Ο Lachlan Kerr (δημιουργός του "Violence In Action") ήταν ο μαέστρος στο ντεμπούτο μας και στο EP που ακολούθησε. Λίγες μέρες πριν μπούμε στο studio για το "What Is Chaos?", ο Lachlan έπρεπε να ταξιδέψει στη Νέα Ζηλανδία και δεν θα μπορούσε να συμμετάσχει. Δεν ήθελα να ακυρώσω την ηχογράφηση και δεν ήθελα να μην υπάρχει μαέστρος - όπως ανέφερα, το θεωρώ ζωτικό κομμάτι αυτού του project. Η "Violence In Action" κολεκτίβα έχει όμως πια πολλά μέλη κι αρκετοί έχουν διευθύνει, αποφάσισα λοιπόν να ζητήσω από τον Simeon Bartholomew, αυθεντικό της μέλος, να είναι ο μαέστρος. Κατάλαβα αμέσως τη διαφορά. Δεν ήταν χειρότερα, απλώς διαφορετικά. Ο Simeon παίζει σε μερικές prog και math rock μπάντες και αυτά τα στοιχεία βγήκαν στον τρόπο που διεύθυνε και στο πως βγήκε η μουσική.

Τα μέλη των Kurushimi είναι πολύ ενεργά στην prog και στην jazz σκηνή του Sydney. Μπορείς να μας παρουσιάσεις σύντομα την ομάδα συνεργατών σου;

Βασικά μέλη: Chris Allison, τύμπανα. Ο Chris είναι περισσότερο γνωστός αυτό τον καιρό ως ο ντράμερ του Plini. Είναι επίσης συνθέτης και ντράμερ στο progressive rock/metal project Instrumental Adj. Παίζει επίσης στη math rock μπάντα Seims κι έχει παίξει σε πολλά punk, rock, grind, jazz και funk/soul σχήματα. Simon Dawes, κιθάρα. Ο Simon είναι το «άλλο μισό» στους Instrumental Adj. Παίζει επίσης σε ένα άλλο μου project, τους Darling Vicious, ένα alternative rock/grunge σχήμα. Kim Lawson, alto και tenor σαξόφωνο. Παίζει με πολλούς jazz, funk και soul μουσικούς στην πόλη, είναι επίσης σπουδαίος σόλο συνθέτης. Ian Pieterse, baritone και tenor σαξόφωνο. Γνωριζόμαστε και παίζουμε μαζί πολλά χρόνια. Τα περισσότερα από αυτά ήταν στη sci-fi rock μπάντα Slimey Things. Συνεργάζεται χρόνια με τη Zappa tribute band Petulant Frenzy. Κάνει επίσης πολλές πειραματικές κι ελεύθερα αυτοσχεδιαστικές δουλειές. Lachlan Kerr, μαέστρος, δημιουργός του "Violence In Action". Το βασικό του project είναι οι godswounds, των οποίων το άλμπουμ πριν μερικά χρόνια είναι ένα πραγματικό διαμάντι! Έφτιαξε επίσης ένα Noise/rock/punk γκρουπ πριν ένα χρόνο, ονομάζονται Usta και το ντεμπούτο τους θα κυκλοφορήσει σύντομα.

Καλεσμένοι σε αυτήν την ηχογράφηση: Simeon Bartholomew, μαέστρος, κιθάρα. Το βασικό του σχήμα είναι οι Seims. Michael Taverner, κιθάρα, feedback. Παίζει κιθάρα στην post-hardcore μπάντα Gvrlls. Κάνει επίσης Live ήχο για πολλές μπάντες της σκηνής του Sydney. Nick Soole, φωνητικά, synth-effects. Τώρα ζει στο Los Angeles και κάνει μουσική για τηλεόραση και κινηματογράφο. Ήταν ο αρχηγός και ιδρυτής των Slimey Things. (σσ: όλα τα χρωματισμένα links οδηγούν στα αντίστοιχα projects, καλό ψάξιμο!)

Ό,τι συνδυάζει jazz με grindcore είναι καταδικασμένο να φέρνει στο νου τον John Zorn. Θα έλεγες ότι είστε όλοι επηρεασμένοι από το έργο του; Έχεις αγαπημένες Zorn δουλειές;

Ναι, αυτό θα συμβαίνει πάντα. Δεν ξέρω για τους υπόλοιπους, είμαι όμως σίγουρος πως το έργο του έχει δώσει κάποιο είδος έμπνευσης στους Kurushimi. Για μένα ήταν το project Painkiller που με ενέπνευσε να δοκιμάσω να αυτοσχεδιάσω πάνω σε heavy μουσική. Προσωπικά αγαπημένα όμως είναι η κανονική του μουσική. Τα "Spillane", "Elegy", "Masada" (σε όλες τις μορφές), Simulacrum, Moonchild, Naked City… είναι τόσο πολλά. Αλλά οι αυτοσχεδιαστικές του συνεργασίες αποτελούν έμπνευση, επίσης.

Το "Chaos Remains" εξερευνά, προφανώς, την ιδέα του Χάους, ενός όρου που έχει πολλές φιλοσοφικές προεκτάσεις. Τι σημαίνει για σένα η λέξη Χάος και πως μπορεί να εξερευνηθεί ηχητικά μέσα από μουσική που έχει κάποιο είδος δομής;

Ο τίτλος προέκυψε φυσικά λόγω του προκατόχου του. Άλλα, ναι, το Χάος… Νομίζω πως σίγουρα μπορεί να εξερευνηθεί μέσω της μουσικής, ακόμα κι αν είναι μουσική με δομή.

Το εναρκτήριο track "The Omen" είναι εμπνευσμένο από την ομώνυμη ταινία. Έχεις ασχοληθεί ποτέ με τη σύνθεση soundtrack; Αν μπορούσαν οι Kurushimi να γράψουν soundtrack, τι είδος, ταινία ή σκηνοθέτη θα διάλεγες;

Έχω ασχοληθεί με μουσική για ταινίες αλλά όχι με τους Kurushimi. Βασικά, πάντα ήθελα να κάνουμε live αυτοσχεδιασμό πάνω σε ταινία. Δεν το έχω κυνηγήσει αλλά θα ασχοληθώ με αυτό όταν ανοίξουν ξανά τα venues, αφού χαλαρώσουν τα μέτρα λόγω Covid. Χμμ, αν ποτέ συνθέταμε για φιλμ... Θα έπρεπε να είναι κάτι παράξενο και σκοτεινό, ίσως μια ταινία τρόμου ή θρίλερ; Όλα όμως είναι εφικτά, αυτό είναι το θέμα με αυτούς τους μουσικούς και τον αυτοσχεδιασμό, θα μπορούσαμε να κάνουμε κωμωδία, χαχαχα!

Ο Bill Laswell ισχυροποίησε το dub στοιχείο στη heavy μουσική, όταν προσέθεσε τέτοια στοιχεία στα Painkiller και Bladerunner projects

Ένα από τα εντυπωσιακότερα θέματα του "Chaos Remains" είναι το "Chaos Dub", είναι πολύ αναπάντεχο να ακούσεις dub μουσική σ’ έναν τέτοιο δίσκο. Πώς σας ήρθε αυτή η ιδέα;

Πάντα ασχολιόμουν με την dub μουσική, από την εφηβεία μου και ειδικά επειδή είμαι μπασίστας. Μου αρέσει επίσης η παραγωγή και οι τεχνικές μίξης στην dub. Ο Bill Laswell ισχυροποίησε το dub στοιχείο στη heavy μουσική, όταν προσέθεσε τέτοια στοιχεία στα Painkiller και Bladerunner projects. Όταν λοιπόν φτιάχτηκαν οι Kurushimi, ήθελα το dub στυλ να είναι ένα από αυτά που μπορούν να «καλεστούν» με σινιάλα. Μπορεί για παράδειγμα η μπάντα να παίζει ένα grind σημείο κι ο μαέστρος να δείξει ένα σινιάλο στον ντράμερ κι εκείνος να εισάγει ένα dub-reggae beat. Όπως προείπα, αυτό το track φτιάχτηκε από διαφορετικά μέρη ενός μακροσκελούς αυτοσχεδιασμού και το δημιούργησα για να μοιάζει με «κανονικό» track. Αυτό συνέβη γιατί ο αρχικός αυτοσχεδιασμός είχε μερικά αδύναμα μέρη που ακούγονταν εντελώς χαμένα, υπήρχαν όμως και ωραία σημεία με αυτά τα dub μέρη. Τα πήρα λοιπόν και τα ενορχήστρωσα πάνω στον ρυθμό που έπαιζε ο Chris. Μετά προσέθεσα το Piano με delay για μια έξτρα γεύση (και διασκέδαση).

Η έμπνευση σας πίσω από τίτλους όπως "Funeral Moon" και "Necrosis";

Τίποτα βαθύ ή πνευματικό, χαχαχα! Στο "Funeral Moon", ο guest κιθαρίστας Mike Taverner έτυχε να παίζει ένα black metal-ίζον riff που με έκανε να θυμηθώ το "Funeral Moon", το χρησιμοποιούσα σαν τίτλο κατά τη μίξη και τελικά το κράτησα. Ενώ μίξαρα το "Necrosis" προσπαθούσα να πετύχω αυτό τον Carcass ήχο του "Heartwork" ή του "Necroticism". Οπότε ο τίτλος προέκυψε έτσι, άσε που το κομμάτι είναι και grind, χαχαχαχα!

Νομίζω ότι γενικώς τα ακροατήρια, σε κάθε μουσικό στυλ, απολαμβάνουν τον αυτοσχεδιασμό. Ή είναι ιδέα μου;!

Αν δεν σε πειράζει, κάποιες γενικότερες ερωτήσεις περί αυτοσχεδιασμού. Πιστεύεις ότι γίνονται περισσότεροι οι άνθρωποι - συμπεριλαμβανομένων των rock ακροατηρίων - που απολαμβάνουν την αυτοσχεδιαστική μουσική;

Νομίζω ότι γενικώς τα ακροατήρια, σε κάθε μουσικό στυλ, απολαμβάνουν τον αυτοσχεδιασμό. Ή είναι ιδέα μου;! Προσωπικά πάντως, όταν βλέπω μια ομάδα μουσικών να αυτοσχεδιάζουν, παίρνω μεγάλη χαρά. Έχω παρατηρήσει στις συναυλίες μας, ειδικά όταν παίζουμε σε «τυπικά» death metal ή hardcore events, ότι μεγάλο μέρος του κοινού ιντριγκάρεται πολύ με αυτό που κάνουμε. Όταν συνειδητοποιούν ότι όλα προκύπτουν εκείνη τη στιγμή ΚΑΙ ότι ο τύπος που κουνάει τα χέρια του αλλάζει το αποτέλεσμα, ενθουσιάζονται ακόμα περισσότερο! Λατρεύω επίσης τον αυτοσχεδιασμό στον κινηματογράφο. Τα γνωστά παραδείγματα ηθοποιών που αυτοσχεδιάζουν και οι σκηνοθέτες απλώς συνεχίζουν. Από χρυσές στιγμές κωμωδίας μέχρι άβολους δραματικούς μονολόγους ή ήπιες πινελιές που προσθέτουν στοιχεία στην πλοκή ή στους χαρακτήρες... είναι σπουδαίο!

Μια δεύτερη ερώτηση: είναι η αυτοσχεδιαστική μουσική «πολιτική», μια μορφή τέχνης που αψηφά την «τάξη» και τις «αρχές»;

Χμμ, ενδιαφέρουσα ερώτηση. Κατά κάποιον τρόπο, μπορεί να συμβαίνει και αυτό. Περιέργως, στους Kurushimi έχουμε τέτοια στοιχεία. Μπορεί ο μαέστρος να δώσει ένα σινιάλο και ο εκτελεστής να το αψηφήσει ή να αντιταχθεί (στην αυθεντία). Μπορεί να είναι και αστείο, ελαφρόκαρδες διαφωνίες ανάμεσα στον μαέστρο και τους μουσικούς, επί σκηνής.

Στην αρχαία Ελλάδα, ο θεός Διόνυσος οδηγούσε τους πιστούς στην έκσταση, και η έκσταση ήταν ένας τρόπος το άτομο να χάσει/ξεχάσει την ίδια του την ταυτότητα. Θα συμφωνούσες μαζί μου ότι η αυτοσχεδιαστική μουσική έχει την ίδια δύναμη, τόσο για τον μουσικό όσο και για τον ακροατή;

Απολύτως! Τόσο ο μουσικός όσο και ο ακροατής ενδέχεται να χαθούν εντελώς μέσα σε ότι συμβαίνει. Υπάρχει μια στιγμή στο ντεμπούτο μας που θυμάμαι ότι όλοι χαθήκαμε με τέτοιο τρόπο, νομίζω ήταν στο "Shinigami". Θυμάμαι ότι ο Lachlan ενώ διεύθυνε, είχε απλώς πέσει στο πάτωμα με κλειστά μάτια. Η μουσική ήταν πραγματικά δυνατή και δυσοίωνη, ήταν όμως ταυτόχρονα εκστατική.

Πιστεύεις ότι γενικά η rock μουσική είναι πολύ αργή στο να αντλεί έμπνευση από contemporary και πειραματικά κινήματα;

Δύσκολο να πει κανείς. Προφανώς στα '70s η rock μουσική πήρε πολλά στοιχεία από διαφορετικά πειραματικά κινήματα, ίσως ακόμα και στα 80s μέχρι ένα σημείο. Ακόμα και στον κόσμο της Pop... για παράδειγμα οι Brian Eno και Daniel Lanois προσέθεσαν πράγματα που εμπνεύστηκαν από πειραματικές μουσικές, στις παραγωγές και τα projects τους.

Η τέχνη δεν μπορεί πια να είναι σοκαριστική

Ο αυτοσχεδιασμός έχει τη δύναμη να σοκάρει τον ακροατή. Από την άλλη πλευρά, ζώντας σε έναν κόσμο γεμάτο τραγωδίες, τεράστιο όγκο πληροφορίας και fake news, μπορεί η τέχνη να είναι «σοκαριστική» όπως παλιότερα;

Βασικά, νομίζω ότι η τέχνη δεν μπορεί πια να είναι σοκαριστική. Όλα έχουν γίνει πλέον και το σοκαριστικό είναι πια απλώς «κανονικό», τις περισσότερες φορές.

Παρόμοια ερώτηση: η έντονη μουσική μπορεί να ξυπνήσει βία και άγχος. Ζώντας σε βίαιους και αγχωτικούς καιρούς, είναι αυτός ένας τρόπος να «πολεμάς τη φωτιά με τη φωτιά»;

Η μουσική μπορεί να είναι καθαρτική, οπότε και η βίαιη μουσική πολεμάει τους αγχωτικούς καιρούς που ζούμε, με έναν παράξενο τρόπο.

Υπάρχει κάθαρση στη δική σας μουσική; Η λέξη Kurushimi σημαίνει μαρτύριο.

Ναι, οπωσδήποτε υπάρχει. Υπήρχαν μέλη που μου τηλεφωνούσαν λέγοντας μου ότι βρίσκονται σε μεγάλη πίεση, ακόμα και σε κατάθλιψη, και με ρωτούσαν αν υπάρχει προγραμματισμένο κάποιο live ή κάποια ηχογράφηση, επειδή χρειάζονταν μια συναισθηματική εκτόνωση. Ένα από τα καλύτερα show που δώσαμε ποτέ ήταν σε μια εποχή που ήμασταν όλοι πολύ άσχημα. Με το πέρας του set, είχαμε όλοι βιώσει την κάθαρση.

Υπάρχει όμως πλέον αυτοσχεδιασμός και στο extreme metal, κάτι που ήταν ανήκουστο πριν 20 χρόνια

Παρακολουθείς τα ιδιώματα του extreme metal; Τα τελευταία 20 χρόνια έχει υπάρξει μια νέα γενιά καλλιτεχνών που εξερευνούν τη δυσαρμονία στη μουσική τους. Θεωρείς ότι η δυσαρμονία είναι συγγενής του αυτοσχεδιασμού ή πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα;

Ναι, ακούω extreme metal. Κατά τη γνώμη μου, η δυσαρμονία κι ο αυτοσχεδιασμός είναι εντελώς διαφορετικά πράγματα. Μπορείς να συνθέσεις τη δυσαρμονία και μπορείς να αυτοσχεδιάσεις σε κάτι εντελώς αρμονικό. Υπάρχει όμως πλέον αυτοσχεδιασμός και στο extreme metal, κάτι που ήταν ανήκουστο πριν 20 χρόνια. Death metal μπάντες όπως οι Pyrrhon (σσ: να τον ακούτε τον Αποστόλη όταν σας τα λέει!), οι Cleric και κάποιες ακόμα, έχουν αυτοσχεδιάσει μέρη που κατέληξαν στους δίσκους τους.

Ξέρω ότι υπάρχουν πλάνα και γι άλλες κυκλοφορίες σας φέτος, τι να περιμένουμε λοιπόν;

Δουλεύω σε δύο "Return" κυκλοφορίες. Αν δεν γνωρίζεις, η σειρά "Return" είναι κυκλοφορίες με remixes, επανεκτελέσεις ή εναλλακτικές δημιουργίες κάποιου track από το ντεμπούτο μας. Συχνά εντάσσω υλικό από άλλες ηχογραφήσεις και νέα στοιχεία. Είναι αισθητά διαφορετικό υλικό από το αυθεντικό. Το "Return #3" είναι σχεδόν έτοιμο και το #4 δεν είναι μακριά. Επίσης μέσα στο 2021, θα ήθελα πολύ να μπω ξανά στο studio για ένα καινούριο full length, με σημαντικά εκτεταμένο Line-up... ίσως με στοιχεία ορχήστρας, κρουστών οργάνων ή χορωδιακών συνόλων; Αλλά αυτό θα είναι μεγάλο σχέδιο, εύχομαι να το βάλω μπροστά σύντομα.

Η πανδημία επηρέασε δραματικά τα πλάνα σας; Σχεδιάζετε κάποιο livestream;

Όχι ότι είχαμε άπειρα show κλεισμένα πριν την πανδημία αλλά, ναι, μας επηρέασε, όπως κάθε μπάντα και μουσικό με όλα τα live-άδικα κλειστά. Όσο για ένα Livestream με τους Kurushimi, λοιπόν, αυτό δεν το έχω σκεφτεί! Ίσως πρέπει να το κοιτάξω!

Μακροπρόθεσμα, θα σας δούμε στην Ευρώπη;

Θα το λάτρευα! Ας το ευχηθούμε!

Σου εύχομαι τα καλύτερα προσωπικά κι ευχαριστούμε για τη συναρπαστική μουσική!

Ευχαριστώ!