Charlotte Wessels: «Είναι εύκολο να δημιουργηθούν λάθος εντυπώσεις χωρίς πλαίσιο»

 Έχοντας αφήσει το στίγμα της στις σελίδες του σύγχρονου σκληρού ήχου από τις μέρες που το συμφωνικό στυλ μεσουρανούσε καλλιτεχνικά και εμπορικά, η Charlotte Wessels συνεχίζει την σόλο πορεία της, αρνούμενη να κοιτάξει πίσω. Φέρνοντας στο πλευρό της μια εκλεκτή ομάδα μουσικών που περιλαμβάνει τους πρώην συνοδοιπόρους της Timo Somers, Otto Schimmelpenninck Van Der Oije και Joey Marin De Boer, τα ασταμάτητα πειράματα του κοντινού παρελθόντος κάνουν ένα βήμα πίσω για χάρη μιας πιο άμεσης λογικής. Από τις σκοτεινές ατμόσφαιρες μέχρι τα έντονα ορχηστρικά και τις σήμα κατατεθέν ερμηνείες, παρά τη γνώριμη αίσθηση, το σύνολο του "The Obsession" πατάει στο παρόν και διατηρεί άθικτο τον προσωπικό χαρακτήρα του. Λίγο πριν την κυκλοφορία του δίσκου, μας δόθηκε η ευκαιρία να ρίξουμε μία ματιά στα παρασκήνια μέσα από τα μάτια της δημιουργού του.

Γεια σου Charlotte!

Hey!

[Ήχοι από δύο τετράποδα να τρέχουν χωρίς έλεος] Συγγνώμη για το θόρυβο, είναι εδώ δύο γατιά που δε θέλουν να κάτσουν καλά.

Ποτέ μην απολογείσαι για γάτες!

Σημειώθηκε! Λοιπόν, αν έπρεπε να χρησιμοποιήσω μία λέξη σαν περιγραφή του "The Obsession", αυτή πιθανότατα θα ήταν «περιπετειώδες»· ήταν η δημιουργία του κάπως έτσι;

Αν ήταν περιπετειώδης; Χμ, κατά κάποιο τρόπο ήταν, με την έννοια ότι σε μεγάλο βαθμό η προσέγγιση γύρω από το πώς φτιάχτηκε αυτός ο δίσκος ήταν κάτι νέο για μένα. Από την άλλη, οι δύο συλλογές που είχα κάνει πριν (σσ. αναφέρεται στα "Tales From Six Feet Under") από άποψη ύφους ήταν ίσως ακόμα περισσότερο περιπετειώδη, αλλά σαν διαδικασία πιστεύω ότι είναι ένας καλός χαρακτηρισμός!

Κοιτώντας πίσω, τι είναι αυτό που νιώθεις ότι έχει αλλάξει περισσότερο στην προσέγγισή σου από το ξεκίνημα μέχρι τώρα, και τι έχει παραμείνει ίδιο;

Αυτό που έχει παραμείνει σταθερό είναι ότι, μιλώντας καθαρά για εμένα και όχι για τη βιομηχανία ως σύνολο, πάντα μου είναι ευκολότερο να γράψω αν έχω πολύ καθαρή στιχουργική θεματική στο μυαλό μου ή μία ιστορία ή ένα μήνυμα που θέλω να μεταφέρω· και πιστεύω ότι αυτό που έχει αλλάξει τελείως, είναι το πόσο έχω βελτιωθεί στο να ολοκληρώνω τραγούδια στην ολότητά τους. Τέσσερα χρόνια πίσω, όταν ξεκίνησα τη σελίδα μου στο Patreon έβαλα την πρόκληση στον εαυτό μου να γράφω, να ηχογραφώ και να κυκλοφορώ ένα τραγούδι κάθε μήνα, και με αυτόν τον τρόπο έμαθα. Θέλω να πω ότι είμαι τελειομανής, αλλά στην πραγματικότητα είμαι κάπως ανασφαλής, οπότε γενικά όταν δουλεύω, αναρωτιέμαι αν αυτό που κάνω είναι αρκετά καλό, αν είναι πλήρες, πού πρέπει να πάει, και νομίζω ότι αυτό έχει αλλάξει τελείως με τα χρόνια.

Μιλώντας για concepts και στίχους, πάντα είχα την απορία, έρχονται πριν από τη μουσική ή το αντίστροφο;

Συνήθως πάνε μαζί, αν και μερικές φορές θα έχω έτοιμους στίχους κάπως σαν ποιήματα και θα πρέπει απλά, [σχηματίζει εισαγωγικά με τα δάχτυλα] «θα πρέπει απλά» [γέλια], να βάλω τη μουσική. Παλιότερα, όταν έγραφα στίχους είχα πάντα μία αίσθηση ότι ίσως μπορούσαν να ταιριάξουν με κάποιες συγχορδίες, ή να ακούσω ότι έμοιαζε με ένα ορχηστρικό μέρος ή κάποιο riff, τότε όμως δεν χρειαζόταν να κάνω κάτι ολοκληρωμένο, δούλευα στο πλαίσιο της ομάδας των Delain. Στην πράξη είναι μόνο αυτά τα τελευταία δυο-τρία χρόνια που ασχολούμαι σοβαρά με τις παραγωγές, αλλά ποτέ δεν σκεφτόμουν στίχους χωρίς να έχω καθόλου αίσθηση του πού περίπου θα κινείται η μουσική, ακόμα και τότε. Απλά τώρα το όλο πράγμα είναι πολύ πιο εμφανές στο μυαλό μου.

Το να βρίσκεται όλη η μπάντα στο στούντιο ήταν κάτι νέο για μας

Αφού ανέφερες την ομάδα των Delain, πώς ήταν η επανασυνεργασία με τον Timo, τον Otto και τον Joey;

Ήταν απολύτως υπέροχα! Έχουμε τέτοιο προσωπικό δέσιμο, τέτοια μουσική συνεργεία... ήταν πραγματικά υπέροχα, ιδιαίτερα οι ηχογραφήσεις των ντραμς, ήταν το πρώτο πράγμα που κάναμε για το άλμπουμ και μαζευτήκαμε όλοι μαζί στο στούντιο για να το κάνουμε. Θέλαμε κατά κάποιον τρόπο να δοκιμάσουμε τις ενορχηστρώσεις και να δούμε αν όλα τα μέρη ταίριαζαν τόσο καλά όσο στοχεύαμε, και πιάσαμε αυτό το συναίσθημα από τις πρώτες ηχογραφήσεις με τον Joey, σε τέτοιο βαθμό που τις κρατήσαμε όπως ήταν. Νομίζω ότι στο (symphonic) είδος είναι αρκετά συνηθισμένο να επεξεργάζονται υπερβολικά τα πάντα και τα ντραμς να ακούγονται πολύ πειραγμένα, αλλά εμείς τα κρατήσαμε έτσι· κι αυτό λειτούργησε σαν οδηγός για το υπόλοιπο των ηχογραφήσεων, αλλά κάτι άλλο ήθελα να πω. [Γέλια] Ξέρεις, αυτή η διαδικασία του να είμαστε παρέα στο στούντιο, θα ήθελα να πω «ξανά», η αλήθεια όμως είναι ότι δεν είχε συμβεί ποτέ αυτό όσο ήμασταν στους Delain. Τότε τα μέρη του καθενός ηχογραφούνταν ξεχωριστά και συνδυάζονταν στη συνέχεια, αλλά το να βρίσκεται όλη η μπάντα στο στούντιο ήταν κάτι νέο για μας και ήταν υπέροχο.

Μάλλον θα είχε περισσότερο νόημα να το πω στον Timo κι όχι σε σένα αυτό, αλλά λατρεύω τον τρόπο που παίζει, ξέρεις ενώ είναι αρκετά τεχνικός, δεν το κάνει σε βάρος των τραγουδιών, οπότε ναι παρακαλώ μετάφερέ του το αν βρεθεί ευκαιρία. [Γέλια]

Μα βεβαίως! [Γέλια] Η συμβολή του ήταν μεγάλη σε αυτό το δίσκο πραγματικά, γιατί όταν ξεκίνησα να φτιάχνω τα τραγούδια, ακριβώς όπως όταν έγραφα για τα δύο προηγούμενα άλμπουμ, προγραμμάτιζα εγώ τα όργανα και ανέβαζα την πρώτη εκδοχή τους, αν μπορείς να το πεις έτσι. Μετά από αυτό, στο στάδιο της μετενορχήστρωσης (σσ. 'rearrangement process') ο Timo είχε πολύ ενεργό ρόλο. Εκτός από τις κιθάρες, φρόντισε να είναι έτοιμα τα τραγούδια και για τους υπόλοιπους, άφησε το στίγμα του τόσο με το παίξιμό του όσο και στις ίδιες τις συνθέσεις, και είμαι πραγματικά χαρούμενη γιατί και εγώ είμαι οπαδός του!

Τώρα, όπως ανέφερες νωρίτερα, χωρίς να είναι τόσο χαοτικό όσο τα "Tales...", συμβαίνουν πολλά πράγματα στο άλμπουμ, και βρήκα ιδιαίτερα ενδιαφέρον το ότι ο στόχος τους δεν χάνεται ποτέ.

Σίγουρα είναι πιο εστιασμένο από άποψη ύφους, αλλά έχει πολλά πράγματα στο επίπεδο της ενορχήστρωσης. Υπάρχει μεγαλύτερος πλούτος στα πάντα, γιατί όταν έκανα μόνη μου τα πάντα... μου αρέσει να σκέφτομαι με όρους ενός ολοκληρωμένου τραγουδιού και όχι μόνο για τα φωνητικά, αλλά είμαι τραγουδίστρια, δεν παίζω κιθάρα ή ντραμς, οπότε είναι φυσικό σε κάτι που δουλεύω μόνη μου το στοιχείο με το περισσότερο ψαχνό να είναι τα φωνητικά. Αλλά τώρα, με ολόκληρη τη μπάντα να συμμετέχει, έχουμε μεγάλες κιθάρες, ο Joey έβγαλε όλη του τη δημιουργικότητα στα ντραμς, κάθε στοιχείο του ήχου μας έχει κάποιον που ειδικεύεται σε αυτό και δεν κράτησαν τίποτα πίσω, που είναι φανταστικό.

Επίσης, στη μίξη έπρεπε να κάνουμε κάποιες επιλογές γιατί είχαμε τόσα πολλά, στο τμήμα των πλήκτρων για παράδειγμα η Sophia (Vernikov) ήταν υπέροχη, έπαιξε πιάνο και Hammond, και είχαμε τον Vikram Shankar που συνέβαλε στις επιπλέον ενορχηστρώσεις και αρχικά η σκέψη μου ήταν ότι, επειδή μου άρεσαν αυτά που είχα κάνει με τα synths, θα συμμετείχε σε ένα-δύο κομμάτια που χρειάζονταν κάτι παραπάνω, αλλά ενθουσιάστηκα τόσο με το αποτέλεσμα που κατέληξα να του στείλω τα πάντα... οπότε είχαμε τεράστια πλήκτρα και ορχηστρικά, τεράστιες κιθάρες, στον τομέα των φωνητικών συνεχώς έχτιζα, είχαμε τους guests, κάλεσα και μία gospel χορωδία...

Το "Praise"!

Ναι! Σε τελική ανάλυση, συμφωνώ απόλυτα και υπερτονίζω αυτό που είπες, συμβαίνουν πολλά πράγματα. [Γέλια]

[Αφού ανέβηκε το "Dopamine", η Simone Simons] μου έγραψε ότι είναι από τα αγαπημένα της τραγούδια

Οφείλω επίσης να πω ότι, στα μάτια μου, τα "Dopamine" και "Ode To The West Wind" ξεχωρίζουν τόσο σαν συνθέσεις όσο και σαν συνεργασίες. Μπορείς να μοιραστείς κάτι περισσότερο γύρω από αυτά;

Και τα δύο ξεκίνησαν ως απλά τραγούδια, όχι ντουέτα, αλλά πιστεύω ότι υπάρχει λόγος που η πραγματική μορφή τους είναι όπως υπάρχουν στο δίσκο. Σχετικά με τη Simone (Simons), ο λόγος είναι ότι γνωριζόμασταν για πολύ καιρό αλλά αργήσαμε να ταιριάξουμε πραγματικά, και το "Dopamine" έχει να κάνει με το αίσθημα μουδιάσματος που μπορεί να νιώσεις λόγω αντικαταθλιπτικών, και την πρώτη φορά που είχα μιλήσει για αυτό, μου είχε στείλει ένα μήνυμα και κάπως έτσι κολλήσαμε. Από τότε μιλούσαμε τακτικά, κάναμε παρέα και είχαμε ηχογραφήσει μαζί, κι όταν ανέβασα το τραγούδι στο Patreon, αυτό το τραγούδι που μιλούσε για το ίδιο θέμα γύρω από το οποίο είχαμε αρχικά δεθεί, μου έγραψε ότι είναι από τα αγαπημένα της τραγούδια. Κατά κάποιο τρόπο νιώθω ότι σα να έκλεισε ένας κύκλος με τη συμμετοχή της, και μια επιπλέον λεπτομέρεια είναι ότι το ηχογραφήσαμε εδώ! [Δείχνει το home studio γύρω της]

Για το "Ode To The West Wind", η ιστορία μας με την Alissa (White-Gluz) είναι επίσης μεγάλη, γνωριζόμαστε από το 2013 και κάναμε την πρώτη μας συνεργασία λίγο αργότερα. Η κοινή συνισταμένη στα ντουέτα μας είναι ότι αυτά τα τραγούδια βασίζονται σε ποιήματα, όχι δικά μου, αλλά σε κλασική ποίηση από τη Ρομαντική Περίοδο· αυτό ισχύει και στη συγκεκριμένη περίπτωση, το πρωτότυπο έχει το ίδιο όνομα και είναι του Percy Shelley, πιστεύω ότι της ταιριάζει φανταστικά και σχεδόν μπορούσα από την πρώτη στιγμή να ακούσω πόσο θα ταίριαζε η φωνή της... στην πρωτότυπη βερσιόν του ωστόσο έπρεπε να το τελειώσω και δεν προλάβαινα να επικοινωνήσω μαζί της, γιατί συνήθως τα πράγματα εκεί έχουν κάπως σαν «ω θεοί, μένουν τρεις μέρες μέχρι την ημέρα της μίξης, πρέπει να τελειώσει τώρα», είμαι όμως πραγματικά χαρούμενη που συμφώνησε και βρίσκεται στην τελική εκδοχή του.

Το κομμάτι που με έπιασε απροετοίμαστο με τον καλύτερο τρόπο ήταν το "Vigor And Valor"· ποια ήταν η έμπνευση πίσω του;

Νομίζω ότι είχα γράψει πολλά κομμάτια σχετικά με τον φόβο εκείνο τον καιρό, και ήθελα να γράψω ένα για να δώσεις την ενέργεια στον εαυτό σου να τον πολεμήσει. Είναι κάπως κυριολεκτικοί οι στίχοι του. Το σημείο από το οποίο ξεκίνησα είναι το κουπλέ, με το proggy groove και τα πειραγμένα φωνητικά με το vocoder, κι από εκεί και έπειτα απλά έγινε μόνο πιο περίεργο. [Γέλια] Αλλά μου αρέσει, πιστεύω ότι είναι ένα όμορφο κρεσέντο στη ροή του δίσκου, ξέρεις, υπάρχουν τόσα τραγούδια αφιερωμένα στον ίδιο τον φόβο, ενώ αυτό και το "Soft Revolution" είναι για το να κάνεις κάτι παρότι ξέρεις ότι υπάρχει, που μου αρέσει· και μου αρέσει επίσης το ότι βρίσκονται προς το τέλος, οπότε λειτουργούν σαν θετικός επίλογος!

Θα ήθελα πολύ να κάνω μια ταινία μικρού μήκους

Τώρα, το ξέρω ότι πιθανότατα είναι δική μου αίσθηση, αλλά το βίντεο του "The Exorcism" μοιάζει κάπως σαν συνέχεια του "Afkicken"... [Ήχοι ειδοποιήσεων στο βάθος]

Δώσε μου μία στιγμή να κλείσω το WhatsApp μου γιατί κάνει θόρυβο. Λοιπόν, θέλαμε αυτό το βίντεο να παρουσιάζει τον φόβο και να βγάζει ένα κλειστοφοβικό συναίσθημα, κάπως σαν να κινείται σε έναν διαφορετικό ρυθμό από τον κόσμο γύρω σου, και σίγουρα το "Afkicken" περιλαμβάνει κι αυτό έναν φόβο, έστω κι αν εκεί είναι κυριολεκτικά ένα τέρας. [Γέλια]

[Γέλια] Κρατάω μια μικρή ελπίδα ότι θα συνεχίσεις αυτή τη horror θεματική και θα ολοκληρωθεί η άτυπη τριλογία.

Α, θα ήθελα να κάνω ακόμα δέκα τέτοια, είναι τα αγαπημένα μου! Ξέρεις, έχω μια τεράστια λίστα από πράγματα που θέλω να κάνω, που ίσως να μην τα κάνω ποτέ, αλλά θα ήθελα πολύ να κάνω μια ταινία μικρού μήκους ή κάτι αντίστοιχο.

Και ένα soundtrack ίσως;

Φυσικά!

Ως επιλογή πάντως, το "Exorcism" ήταν κάπως τολμηρή κίνηση, εννοώ δεν είναι πιασάρικο ή φανταχτερό ή κάτι τέτοιο. Τι σε έκανε να πας με αυτό;

Όταν ξεκίνησα να σκέφτομαι για τα singles, ήθελα να πάω με τη σειρά "The Exorcism", "Chasing Sunsets" και "Dopamine", αλλά κάποια στιγμή τα αλλάξαμε με τη λογική ότι το "Chasing Sunsets" είναι κάπως πιο ευκολοχώνευτο. Στη συνέχεια όμως γυρίσαμε τα βίντεο κλιπ, κι εκεί ήταν η στιγμή που συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να πάμε πρώτο το "Exorcism"· θέλω να πω, είναι το αγαπημένο μου κομμάτι του δίσκου, πέρα από αυτό όμως, οι εικόνες του αντιπροσωπεύουν καλύτερα το άλμπουμ ως σύνολο. Η επιλογή έγινε με άξονα την αρχική εντύπωση, τόσο την ηχητική όσο και την οπτική.

Μια άλλη λεπτομέρεια είναι ότι, όταν κυκλοφορείς ένα πρώτο single ξέρεις ότι οι φωτογραφίες του θα χρησιμοποιηθούν πολύ. Στο "Chasing Sunsets" παίξαμε με τις χρυσές πανοπλίες και το μεγάλο φόντο, θέλαμε συνειδητά να έχουμε αυτή την υπερβολή (σσ. 'we wanted to do over the top on purpose'), ώστε να φανεί στη συνέχεια η ανατροπή όταν πέφτουν όλα αυτά, ένα νεύμα πως ό,τι βλέπετε είναι ψεύτικο. Αλλά αν πηγαίναμε με αυτό, ο κόσμος έπαιρνε αυτές τις εικόνες χωρίς πλαίσιο, και είναι εύκολο να δημιουργηθούν λάθος εντυπώσεις χωρίς πλαίσιο. Οι εικόνες του "Exorcism" από την άλλη στέκονται ανεξαρτήτως. Μου αρέσει πολύ αυτό, και νομίζω ότι είναι κάπως πιο αυθεντικές κατά μια έννοια.

Όλοι έκλαιγαν, ήταν πανέμορφο, και ήθελα να αιχμαλωτίσω κάτι από αυτό

Αναφέρθηκες λίγο σε αυτό ήδη, αλλά πώς κατέληξες στην επιλογή της επανηχογράφησης του "Soft Revolution";

Είμαι πολύ χαρούμενη με το πώς ήταν το τραγούδι αρχικά, ακόμα κι αν τα πάντα ήταν προγραμματισμένα, πιστεύω ότι είχε μία δικιά του γοητεία. Για πράγματα που έχω κάνει στο παρελθόν, προσπαθώ να μην σκέφτομαι πώς θα τα έκανα τώρα, το συγκεκριμένο τραγούδι όμως είναι το αγαπημένο μου από τα Tales, και όταν το παίξαμε ζωντανά ήταν σαν να απέκτησε μία νέα διάσταση. Λατρεύω τον τρόπο που το παρουσιάσαμε, λατρεύω το σόλο που έπαιξε live ο Timo, και καθώς το είχαμε τελευταίο, βάλαμε σε λούπα τα φωνητικά κι εκείνος πρακτικά μπορούσε να συνεχίσει για όσο ήθελε. Όλοι οι υπόλοιποι είχαμε εξαφανιστεί από τη σκηνή (σσ. 'fuck off the stage'), όλοι έκλαιγαν, ήταν πανέμορφο, και ήθελα να αιχμαλωτίσω κάτι από αυτό. [Γέλια]

Για κάτι τελευταίο και προφανές, η περιοδεία το Νοέμβριο με τους Vola φαίνεται μεγάλη...

Είναι πολύ μεγάλη! Ανυπομονώ, είναι η πρώτη μου μεγάλη περιοδεία εδώ και κάμποσα χρόνια βασικά, είναι κάπως ψυχοφθόρο...

Την προηγούμενη φορά που μιλήσαμε, όταν τα πράγματα έρχονταν σε μία μετά-κορώνας κανονικότητα, θυμάμαι ότι δεν ήσουν ιδιαίτερα αισιόδοξη σχετικά με την κατάσταση της βιομηχανίας. Πιστεύεις ότι πάρθηκαν κάποια μαθήματα μετά από αυτό;

Ω όχι, όχι πραγματικά. Πιστεύω ότι κανείς δεν μπορούσε να είναι προετοιμασμένος για την πανδημία, αλλά δεν είμαι σίγουρη αν πήραμε κάποιο μάθημα. Ίσως πλέον να είμαστε πιο ικανοί στο να κάνουμε διαδικτυακά πράγματα, όπως τα live streams και ό,τι άλλο σχετικό, μπορούμε να βρούμε νέους τρόπους να διαχειριστούμε την κατάσταση αν δεν μπορούμε να παίξουμε ζωντανά, αλλά νιώθω ότι δεν είμαστε προετοιμασμένοι για ό,τι μπορεί να έρθει μετά. Δεν νιώθω καθόλου σίγουρη για αυτό.

Αλλά νιώθεις σίγουρη για τις συναυλίες που ανακοινώσατε!

Ω ναι, νιώθω σίγουρη για αυτές, δεν μπορώ να περιμένω!

Υπάρχει πιθανότητα για κάτι επιπλέον, ίσως ένα μικρό headline run;

Σίγουρα όχι πολύ σύντομα, δυστυχώς, αλλά ποιος ξέρει, ίσως υπάρξουν εμφανίσεις σε φεστιβάλ!

Δεκτό κι αυτό! Δεν θα πάρω άλλο από το χρόνο σου, σε ευχαριστώ πολύ και ελπίζω να τα πούμε ξανά σύντομα!

[Ήχος κουδουνιού] Άψογος συγχρονισμός! Σε ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον, να έχεις μία όμορφη μέρα, πάω να δω ποιος με ψάχνει!