Marauder

Οι Marauder αποτελούν αδιαμφισβήτητα από τους κυριότερους στυλοβάτες της εγχώριας κλασσικομεταλλικής σκηνής, με πάνω από 25 χρόνια συνεχούς δραστηριότητας στον χώρο. Φτάνοντας αισίως στην έκτη δισκογραφική τους δουλειά, με νέο τραγουδιστή τον Νίκο Αντωνογιαννάκη στη θέση του Αλέξανδρου Κωσταράκου, σίγουρα υπήρχε η αναμενόμενη προσμονή για την επιστροφή τους μετά από τέσσερα χρόνια, πόσο μάλλον όταν οι δύο προηγούμενες δουλειές τους είχαν διχάσει το πιστό ακροατήριο τους.

Βασικό χαρακτηριστικό του φετινού τους δίσκου μοιάζει να είναι η επιστροφή σε μια ατόφια heavy metal προσέγγιση, σε σχέση με τις τελευταίες τους κυκλοφορίες, οδηγώντας σε νοερούς παραλληλισμούς με το σχεδόν θρυλικό "Sense Of Metal" ντεμπούτο άλμπουμ τους. Το γεγονός αυτό ενισχύεται σημαντικά από την παρουσία του νέου τους τραγουδιστή, μιας και το πιο ανδροπρεπές ύφος του φέρνει μνήμες από τις ερμηνείες του Στάθη Σταθάτου.

Παράλληλα, η γνωστή τους συνθετική αντίληψη, η οποία χρωστάει την ύπαρξή της στους Accept, τους Grave Digger αλλά και τους Manowar των '90s, εδώ μπολιάζεται με μια πιο πομπώδη προσέγγιση σε κάποιες μελωδίες και ρεφρέν, που ενίοτε θυμίζει σχήματα του τευτονικού power metal και άλλοτε φέρνει στο νου τις μανιέρες σύνθεσης των Innerwish. Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν μπορεί να θεωρηθεί τούτη η ποικιλομορφία στο songwriting ως κάτι το ανησυχητικό ως προς την καθεαυτή φύση της μπάντας, η οποία ανέκαθεν χαρακτηριζόταν από την ακατέργαστη επικότητά της, μιας και τα νέα αυτά στοιχεία έχουν ενσωματωθεί πλήρως στον χαρακτήρα της, δίχως να τον αλλοιώσουν διόλου.

Αντίθετα, λειτουργούν ενισχυτικά με την κάθε επιπλέον ακρόαση, αφού κάθε φορά μπορεί να κολλήσει στο μυαλό κι ένα άλλο ρεφρέν ή μια διαφορετική μελωδία απ' ό,τι πρωτύτερα. Σε αυτό συμβάλλει και η άψογη, για ακόμη μια φορά, απόδοση του κιθαριστικού διδύμου των Σωφρονά/Τσαούση, των μοναδικών σταθερών μελών από την αρχή της πορείας των Marauder. Έτσι, με αιχμή του δόρατος τα "Metal Warriors", "Predators" και "Set Me Free", o δίσκος καταφέρνει να μην κάνει εμφανή κοιλιά σε κανένα του σημείο, παρά τα 54 λεπτά της διάρκειάς του.

Καταλήγοντας, η επιστροφή των Αθηναίων heavy metallers στα δισκογραφικά δρώμενα κρίνεται σαφέστατα επιτυχημένη, καθώς καταφέρνει κι εξαλείφει τις όποιες σκιές είχαν δημιουργήσει οι δουλειές τους από το 2008 κι έπειτα, προσφέροντας έναν δίσκο που θα ικανοποιήσει κάθε φίλο του αγνού heavy metal ήχου.