Σε διαρκή εξερεύνηση μουσικών που εμπίπτουν στην κατηγορία του "Ηχητικού Εξτρεμισμού". Έχει εισέλθει, οικειοθελώς, στην αιώνια φλόγα της αναζήτησης συναισθήματος στον ακραίο ήχο, πάντα ευγνώμων για...

Ter Ziele
Embodiment Of Death
Πολυαναμενόμενο blackened post/sludge metal ντεμπούτο που αναζητεί την ταυτότητά του στο κενό
Αν παρευρίσκεσαι σε underground ευρωπαϊκά μέταλ φεστιβάλ τα τελευταία χρόνια, ή έστω παρακολουθείς τις ανακοινώσεις και τις ανακαλύψεις τους, πιθανώς να έχεις πέσει πάνω στο όνομα των Ter Ziele. Προσωπικά μιλώντας, είχα σταμπάρει την ύπαρξή τους από τη συμμετοχή τους στο Roadburn Offroad δίχως καν να είχαν κυκλoφορήσει ακόμη κάποιο full-length, απότοκο φυσικά της στήριξης του κορυφαίου φεστιβάλ στην τοπική σκηνή. Έτσι, η είδηση της άφιξης του "Embodiment Of Death", δεν θα μπορούσε να προσπεραστεί.
Οι Ολλανδοί black/post/sludge metallers κυκλοφορούν την πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά, και δίνουν μονομιάς το στίγμα. Από το εξαιρετικό εξώφυλλο μέχρι το τέλος των 39 λεπτών του, το "Embodiment Of Death" ηχεί κατάμαυρα μονολιθικό και αρκετά ισοπεδωτικό. Αναμενόμενα, οι επιρροές των Ter Ziele, και δη των Amenra (από κομμάτι των οποίων μάλλον πήραν και το όνομα), Mizmor, Yith, Dragged Into Sunlight, επιλεκτικά των Thou, είναι εμφανείς. Η εξαιρετική παραγωγή του δίσκου, δίνει έμφαση στην doom ηχητική συχνότητα των Ter Ziele, με τα ακραία φωνητικά, να συνεισφέρουν τα μέγιστα προς αυτή την κατεύθυνση.
Το μυστικό, θαρρώ, σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι η ισορροπία των επιμέρους στη συνθετική διαδικασία. Παίρνοντας ως παράδειγμα το δωδεκάλεπτο "Of Noumenon Reality" (ο τίτλος μου θυμίζει Nevermore - μα γιατί), μπορώ να δηλώσω πως η κιθαριστική προσέγγιση των Ter Ziele είναι που τους καθιστά ενδιαφέροντες. Τα ξερά, post/doom riffs μπορεί ενίωτε στις μελωδικές τους τσίτες που αχνοφαίνονται να κινούνται σε βούρκους ή σπήλαια, αλλά παραμένουν ζωτικά μέρη μιας ρυθμικής ραχοκοκκαλιάς που αναζητά την εξιλέωση με στοχευμένα μαυρομέταλλα ξεσπάσματα.
Το τραχύ και καταδικασμένο αργό metal των Ter Ziele λειτουργεί εξίσου αποτελεσματικά και ατμοσφαιρικά. Το υπέροχο "The Separation Of Body And Soul", μάλλον η κορυφαία στιγμή του δίσκου, συντονίζει επαρκώς όλα τα προαναφερθέντα στοιχεία των Ter Ziele και, βγαλμένο μέσα από τις παρυφές του σύγχρονου ήχου, διαθέτει μια εξαιρετική εξέλιξη και κορύφωση, δίχως να ξεχειλώνει σε διάρκεια. Το άλμπουμ ρίχνει αυλαία με το δωδεκάλεπτο "As Long As I Breathe, I Am To Suffer", που εκφράζει τις υπαρξιακές αναζητήσεις των Ter Ziele στο μηδενιστικό κενό, σε μια πλούσια λιτότητα. Το συγκρότημα δεν πρωτοτυπεί, ούτε πειραματίζεται ιδιαίτερα, αλλά ομολογουμένως το ακραίο του doom metal ηχεί εντυπωσιακά στοχευμένο στο ντεμπούτο τους.
Η συναυλιακή εμπειρία των Ter Ziele μάλλον τους βοήθησε αρκετά ώστε να σμιλέψουν τις εντάσεις και τις ισορροπίες των κομματιών τους, και στο πρώτο τους άλμπουμ ηχούν εξαιρετικοί. Πράγματι, το "Embodiment Of Death" είναι ένα ιδιαίτερα αναμενόμενο μεν, απρόβλεπτο δε, ντεμπούτο. Διότι, και εκεί είναι που δεν μπορώ παρά να χειροκροτήσω τους Ter Ziele, όταν καταφέρνεις να δώσει στα πρώτα δύο λεπτά του άλμπουμ σου τα πάντα «στο πιάτο» στο ακροατήριο, αλλά στην συνέχεια διατηρείς το ενδιαφέρον του αμείωτο, σε σημείο που οι διαδοχικές ακροάσεις αναδεικνύουν μια νεκρική όσο και επεκτακτική υποβόσκουσα ατμόσφαιρα, τότε μάλλον έχεις πετύχει τον σκοπό σου. Ελπίζω η συνέχεια να τους βρει σε υπερβατικά μονοπάτια, ώστε να αφήσουν το στίγμα τους ανεξίτηλο. Οι περγαμηνές, έχουν πλέον κατατεθεί.