Coheed And Cambria

Θυμάμαι αυτό το υπέροχο συναίσθημα του να ανακαλύπτεις κάτι καινούργιο που σε ενθουσιάζει, παρόλο που πέρασαν κιόλας δέκα ολόκληρα χρόνια από την κυκλοφορία του τινανοτεράστιου "Good Apollo, I'm Burning Star IV, Volume One: From Fear Through The Eyes Of Madness", ενός άλμπουμ που δικαίως εκτόξευσε την μετέπειτα πορεία των Coheed And Cambria.

Χωρίς καμία απολύτως έκπτωση στο μεγαλεπήβολο όραμα του Claudio Sanchez, και παρά τις τρομερές δυσκολίες που αντιμετώπισαν στην πορεία, στα τέσσερα επόμενα άλμπουμ οι Coheed And Cambria κατάφεραν να ισορροπήσουν τέλεια μεταξύ ποιότητας και εμπορικής επιτυχίας, κυκλοφορώντας μόνο καταπληκτικούς δίσκους και αποτυπώνοντας το στίγμα τους στην σύγχρονη rock σκηνή.

Μετά το διπλό χτύπημα με τα "Ascension" και "Descension" των "The Afterman" κι αφού κατάφεραν να διατηρήσουν την σύνθεση της μπάντας σταθερή, για πρώτη φορά επιλέγουν να βγουν από την «ζώνη ασφαλείας», κυκλοφορώντας ένα πολύ άμεσο άλμπουμ, το οποίο δεν αποτελεί μέρος του μεγάλου concept των Amory Wars και τους βρίσκει να κινούνται σε πιο απλές φόρμες.

Το γεγονός αυτό ήταν μάλλον εμφανές από το πρώτο single "You Got Spirit Kid", το οποίο με την κολλητική του μελωδία εν τέλει αποτελεί την πιο δυνατή σύνθεση του άλμπουμ, κάτι που μάλλον πρέπει να μεταφραστεί σε κακά νέα, καθώς δεν είναι και τίποτα το σπουδαίο. Η αλήθεια είναι πως αυτή η άμεση προσέγγιση που ακολουθούν στο "The Color Before The Sun" όσο κι αν περιέχει μερικά επιμέρους δομικά στοιχεία της μπάντας αποδεικνύεται περιοριστική και συγκρινόμενη με όλες τις προηγούμενες δουλειές καθιστά το νέο άλμπουμ κατώτερο των προσδοκιών.

Όσο ωραία κι αν είναι η ιδέα με την οποία ξεκινάει το "Island" δεν βρίσκει αντίστοιχη συνέχεια, ενώ ο Claudio κι η παρέα του έχουν γράψει πολλά τραγούδια σαν το "Eraser" ή το "Here To Mars" και μάλιστα πολύ καλύτερα. Ούτε καν οι πιο ήρεμες στιγμές, όπως το "Colors" ή το "Ghost", προσφέρουν κάτι το ιδιαίτερο, ενώ πρέπει να φτάσουμε στο τέλος του άλμπουμ  και στο "Peace To The Mountain" για να ακούσουμε μια πιο αξιομνημόνευτη φωνητική μελωδία και μια ενδιαφέρουσα ενορχήστρωση.

Για έναν οπαδό της μπάντας το άλμπουμ κυλάει αβίαστα ως και ευχάριστα καθώς περιέχει όλα τα χαρακτηριστικά στοιχεία που περιμένει κανείς να συναντήσει, αλλά η αλήθεια είναι πως συνθετικά δεν έχει τίποτα το ξεχωριστό να επιδείξει και αναπόφευκτα η σύγκριση με τους σπουδαίους προκατόχους του το κάνει να μοιάζει ακόμα υποδεέστερο των απαιτήσεων. Το "The Color Before The Sun" είναι η πρώτη αδιάφορη δισκογραφική δουλειά των Coheed And Cambria, αλλά συνεχίζουμε να τους αγαπάμε και να τους στηρίζουμε, όπως και να έχει.