Avantasia

Μερικές φορές μοιάζει απορίας άξιον πως κάποιοι άνθρωποι βρίσκουν την θέληση και το κίνητρο να ξεπεράσουν μια κατάσταση που όχι μόνο δεν τους ευνοεί, αλλά θεωρητικά θα έπρεπε να τους αποθαρρύνει. Τέτοιος τύπος είναι κι ο Tobias Sammet. Ξεροκέφαλα ρομαντικός και αστείρευτα δημιουργικός, δεν αφήνει στην άκρη το μεγαλεπήβολο όραμα της metal όπερας των Avantasia. Και καλά κάνει.

Από εκείνο το κύμα από αντίστοιχα εγχειρήματα που υπήρξε στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας (Aina, Genius και κάμποσα ακόμα) δεν επιβίωσε σχεδόν κανείς, με τα περισσότερα να χαρακτηρίζονται ως παταγώδεις αποτυχίες, κυρίως σε οικονομικό, αλλά και σε καλλιτεχνικό επίπεδο. Κι αν ο Arjen Lucassen τα κατάφερε στο πιο προσοδοφόρο έδαφος του progressive, το επίτευγμα του Sammet είναι ακόμα μεγαλύτερο αν αναλογιστούμε την διαρκώς φθίνουσα δημοτικότητα του power metal. Κι όμως είναι εδώ, πιο κραταιός από ποτέ, όπως αποδεικνύουν οι εντυπωσιακές περιοδείες που στήνει με τους Avantasia.

Επίσης, είναι γνωστό πως στη μουσική βιομηχανία τα budget έχουν πέσει πολύ χαμηλά, ακόμα και για την πρώτη δύναμη στον metal χώρο, τη Nuclear Blast, η όποια αμφιβάλλω αν και σε ποιο ποσοστό χρηματοδοτεί τέτοιου είδους δαπανηρά εγχειρήματα σαν τους Avantasia. Πιθανότατα, είναι ο ίδιος Sammet που συνεχίζει να επενδύει σε αυτή την ιστορία κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να σεβαστούμε και να του αναγνωρίσουμε.

Κυρίως, είναι πραγματικά άξιο θαυμασμού το πώς καταφέρνει να κυκλοφορεί ακόμα φρέσκους και εμπνευσμένους δίσκους, όπως το "Ghostlights", όταν η συντριπτική πλειονότητα των υπόλοιπων μουσικών στο χώρο κυκλοφορεί δουλειές που χαρακτηρίζονται από αδιάφορες ως απαράδεκτες. Ακόμα κι ο ίδιος με τους Edguy έχει χάσει τελείως τη σπιρτάδα του, αλλά και το προηγούμενο άλμπουμ των Avantasia δεν διέφυγε της γενικότερης μετριότητας που επικρατεί. Όμως, εδώ, ορθώνει εκ νέου το καλλιτεχνικό του ανάστημα...

Πρωτίστως, θα χαρακτήριζα το νέο άλμπουμ των Avantasia ως «έξυπνο» σε πολλούς τομείς. Κυρίως γιατί καταφέρνει να διατηρήσει εμφανή τα δομικά / χαρακτηριστικά στοιχεία της μπάντας, ενώ ταυτόχρονα προσθέτει νέες πινελιές, που άλλοτε αφορούν το μουσικό ύφος κι άλλοτε επιτυγχάνονται μέσω της επιλογής των καλεσμένων. Διότι, από τη μια η παρουσία των Kiske, Lande και Catley δημιουργεί μια «συνέχεια» στον ήχο της μπάντας, ενώ από την άλλη η παρουσία τραγουδιστών όπως ο Geoff Tate, ο Dee Snider ή ο Herbie Langhans (Sinbreed) προσθέτουν κάτι διαφορετικό από του σύνηθες, δίνοντας επιπλέον ενδιαφέρον στο τελικό αποτέλεσμα.

Παράλληλα, ο Sammet δείχνει να έχει προσαρμόσει σε μεγάλο βαθμό τις συνθέσεις στους καλεσμένους, προσφέροντας έτσι ποικιλία στο άλμπουμ. Το "Master Of The Pendulum" με τον Marco Hietala είναι τελείως Nightwish, το "Isle Of Evermore" με την Sharon D'Adel θα μπορούσε να είναι μπαλάντα των Within Temptation, ενώ το mid tempo και η ανατολίτικη μελωδία του "Seduction Of Decay" ταιριάζουν αρκετά στον Tate, αφήνοντας τις πιο power στιγμές στους «ειδικούς» (Kiske, Lande).

Βέβαια, όσο «έξυπνη» κι αν είναι η προσέγγιση ή η επιλογή των τραγουδιστών, η ουσία βρίσκεται στο συνθετικό επίπεδο κι ο Sammet εδώ έκανε πολύ καλή δουλειά σε όλα τα επίπεδα. Οι power metal στιγμές είναι άλλοτε δυνατές ("Babylon Vampires"), άλλοτε διασκεδαστικές ("Unchain The Light") κι άλλοτε επιβλητικές (στο δωδεκάλεπτο "Let The Storm Descend Upon You"), ενώ ακόμα και οι πιο cheesy συνθέσεις τύπου "Mystery Of A Blood Red Rose" ακούγονται ευχάριστα.

Σχεδόν όλες οι συνθέσεις προσθέτουν κάτι δικό τους στο συνολικό παζλ του άλμπουμ, αλλά ειδική μνεία αξίζει στο goth / power υβρίδιο του απίστευτα catchy "Draconian Love", το οποίο σε άλλες εποχές θα είχε κάνει single / σημαία η Nuclear Blast, καθώς και στο "The Haunting", όπου ο Dee Snider παίρνει σειρά μετά τους Alice Cooper ("Toy Master") και τον Jon Oliva ("Death Is Just A Feeling") στο να ερμηνεύσει την «creepy» σύνθεση του άλμπουμ και τα καταφέρνει καλύτερα κι από τους δυο.

Οι μόνες ενστάσεις που θα μπορούσα να επισημάνουν έχουν να κάνουν με το αδιάφορο "Isle Of Evermore", το οποίο ακούγεται σαν generic, μέτριο τραγούδι των Within Temptation και το σχετικά αδύναμο "A Restless Heart And Obsidian Skies", στο φινάλε του άλμπουμ.  Το δε bonus track "Wake Up To The Moon" δεν είναι κακό, αλλά από μια συνύπαρξη των Kiske, Lande, Catley, Atkins (Pretty Maids) και Mason (Warrant), θα περίμενε κανείς κάτι πιο εντυπωσιακό.

Σε κάθε περίπτωση, το πρόσημο είναι θετικότατο, με το "Ghostlights" να κινείται στα εξαιρετικά επίπεδα του "Angel Of Babylon", προσθέτοντας μια ακόμα δυνατή στιγμή στην δισκογραφία των Avantasia. Με σταθερή και υπέρ-πολύτιμη βοήθεια από τις παλιές καραβάνες της γερμανικής σχολής, Sascha Paeth (σε κιθάρα και παραγωγή) και Miro (σε πλήκτρα και ενορχηστρώσεις) ο Tobias δείχνει άλλοτε να παρασέρνεται σε μονοπάτια που θυμίζουν τις larger than life παραγωγές του Meat Loaf κι άλλοτε να εμπνέεται από τις μουσικές περιπέτειες του Tuomas Holopainen, όντας πλέον πιο ενδιαφέρον δημιουργός από ότι ερμηνευτής.

Αν και πολύ δύσκολα μπορούν να συγκλονίσουν πλέον νέες δουλειές στον χώρο του μελωδικού power metal, εδώ υπάρχουν ποικιλία, έμπνευση και ποιότητα που το καθιστούν προτεινόμενο άκουσμα σε φίλους και μη του ήχου. Αν είναι να ακούσετε ένα νέο άλμπουμ από αυτόν τον χώρο, τότε φροντίστε να είναι αυτό εδώ.