Tetrarch
The Ugly Side Of Me
Στην από δω μεριά του nü, για καλό ή για κακό
Δεν είμαι από εκείνους που θα απορρίψουν τυφλά οτιδήποτε μόνο και μόνο επειδή στη γεύση του υπάρχει κάτι από νοσταλγία. Όπως συμβαίνει τυπικά στις ρετρό/revival σκηνές, στην αναγέννηση του nu-metal από τις στάχτες του, αυτό το «κάτι» συχνά βρίσκεται σε μεγαλύτερες δόσεις από όσο θα προτιμούσα, και πάλι όμως δεν θα ντραπώ να παραδεχθώ ότι χαιρόμουν το όλο πραγματάκι από την αρχή του. Από τότε, οι Tetrarch είχαν κλεισμένη μια θέση ανάμεσα στα πιο αξιοπρόσεκτα νέα ονόματα του ύφους. Κάτι το νεανικό των ηλικιών τους και οι εξάχροδες της Diamond Rowe, κάτι η ορμητική αφέλεια του ντεμπούτου, οι υποσχέσεις είχαν δοθεί. Κι αν η ένταξή τους σε major label roster και η συνέχεια με το "Unstable" δεν τις πραγματοποίησε στο μέγιστο, το βήμα είχε γίνει. Έχοντας σημειώσει αυτό, η τρίτη ολοκληρωμένη δουλειά του κουαρτέτου από την Ατλάντα αφήνει την αίσθηση μιας ακόμα χαμένης ευκαιρίας για κάτι εντυπωσιακό. Ο όγκος, το νεύρο και η γκριζάδα κυριαρχούν. Το "Never Again" παίζει σαν ωραιότατη τρίλεπτη σύνοψη. Οι κανόνες του είδους ακολουθούνται σε αχρείαστο βαθμό. Το πρόσημο παραμένει θετικό σε κάθε περίπτωση.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
