Claymorean

Η πιο πρόσφατη στιγμή μαζί τους υπήρξε άκρως συγκινητική, καθώς συμμετείχαν στο δίσκο - φόρο τιμής προς τον William J.Tsamis. Και τα πήγαν περίφημα. Όπως ακριβώς και στον προηγούμενο δίσκο τους, εκείνον που τους έβαλε για τα καλά στον παγκόσμιο heavy metal χάρτη, βγάζοντάς τους από τα στενά όρια και σύνορα του Lazarevac και της Σερβίας. Μην ψαρώσετε με το πλούσιο μπούστο της βαμπιρέλας, οι Claymorean παραμένουν με το σπαθί ανά χείρας.

Ακόμα και η εισαγωγή του "Overture", που φέρνει στο νου τις αντίστοιχες των Running Wild, αφιερώνεται στα θύματα της μάχης της Kolubara (χωρίς γέλια) μεταξύ Σέρβων & Αυστρο-ούγγρων. Εκεί τοποθετείται η θεματική των Σέρβων, με μοναδική εξαίρεση την ομώνυμη σύνθεση η οποία πάντως δε στερείται αιματοχυσίας, χα. ‘Εχουν περάσει και από τα μέρη μας, αμέ: Up the Hammers 2023.

Αν δεν πρόκειται περί συνωνυμίας (τρεις Garčević & δύο Novaković απαρτίζουν την μπάντα), μάλλον μιλάμε περί οικογενειακής υπόθεσης, βουτηγμένης στο καζάνι του epic heavy/power metal. Με σκοπό να τιμήσουν τους μουσικούς τους ήρωες, μακριά από μιμήσεις ή αντιγραφές. Εγγυητής των ανωτέρω, η κυρία πίσω από το μικρόφωνο, Dejana Garčević. Προσφέρει πάθος με φωνητικό γρέζι και προσδίδει στίγμα και ταυτότητα στην μπάντα όσο τίποτε άλλο.

Σαφώς και εντοπίζονται γνώριμα συστατικά, στοιχεία και περιεχόμενο. Από την άλλη, γίνεται άμεσα αντιληπτό πως πρόκειται για δημιουργίες αγάπης προς τη συγκεκριμένη μουσική, αφού οι ίδιοι δηλώνουν οπαδοί της. Εξ ου και η προσέγγισή τους: υμνικές συνθέσεις υπό τη σκέπη του επικού, άφθονα μελωδικά περάσματα, μετρημένη επιθετικότητα και αιχμηρές κιθάρες. Ναι, πρόκειται για συνθέσεις που στερούνται πρωτοτυπίας, όχι όμως αγνής heavy metal καρδιάς.

Και προφανώς δεν έγκειται σε αυτήν (την πρωτοτυπία) το ζητούμενο μιας τέτοιας προσπάθειας. Κυρίως έγκειται στο συναίσθημα που θα προκαλέσει, στην ανάγκη που θα δημιουργήσει να μάθεις και να τραγουδήσεις τους στίχους και να ανεβάσεις την ένταση. Είτε οι ήρωες είναι οι 300 στις Θερμοπύλες, είτε οι χιλιάδες Σκώτοι στη μάχη του Bannockburn. Μολών λαβέ οι μεν και freedom οι δε. Πειστική απόδοση συναισθήματος σε αμφότερες τις περιπτώσεις.

Θεωρώ απίθανο οι οπαδοί του συγκεκριμένου ήχου να μη βρουν σημεία σύνδεσης με το νέο δίσκο των Claymorean. Το απέθαντο heavy metal τιμάται δεόντως, το ίδιο και οι ήρωές του. Μπορεί ασυναίσθητα να σας σηκωθεί και καμιά γροθιά στον αέρα, δεν είναι κακό. Καλύτερα τέτοια, παρά τεντωμένη κλειστή παλάμη.

Bandcamp