Madrugada, Luke Elliot @ Γήπεδο Tae Kwon Do, 07/04/19

Πέρασαν είκοσι χρόνια από το δισκογραφικό ντεμπούτο των Madrugada. Είκοσι χρόνια από εκείνο το βράδυ όταν και χαζεύοντας από ψηλά την πόλη του Oslo, αποφάσισαν να γράψουν το "Electric" και κάπως έτσι να ξεκινήσει η καριέρα τους, όπως μας πληροφόρησε ο Sivert Høyem. Στην Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια αγαπήθηκαν ιδιαιτέρως με τη μουσική τους να αποτελεί το soundtrack εφηβικών και όχι μόνο στιγμών. Έτσι μια επετειακή συναυλία για τα είκοσι χρόνια του "Industrial Silence", ξέραμε από πριν ότι θα προσελκύσει πλήθος θαυμαστών, όπως και έγινε. Πολύς κόσμος κατέκλυσε το γήπεδο Tae Kwon Do και δικαιώθηκε.  

Τη βραδιά άνοιξε ο, γεννημένος στο New Jersey, Luke Elliot, ο οποίος γύρω στις 20:30 ανέβηκε στη σκηνή και για περίπου μισή ώρα μας παρουσίασε παλιότερα κομμάτια, καθώς κι ένα καινούργιο. Με έντονη την επιρροή του Nick Cave αλλά με πιο country διάθεση που παραπέμπει στον Bob Dylan, ο 34χρονός μουσικός αποτέλεσε μια ιδιαίτερα πετυχημένη επιλογή για να ανοίξει τη συναυλία ενώ έκλεισε την εμφάνιση του με την υπόσχεση το Φθινόπωρο να επιστρέψει στην Ελλάδα.

Ήταν 21:45 όταν οι Madrugada εμφανίστηκαν στη σκηνή. Αυτό που ακολούθησε ήταν ένα καταιγιστικό δίωρο το οποίο το συγκρότημα χώρισε σε δύο μέρη. Στο πρώτο παίξανε όλο το Industrial Silence, ενώ στο δεύτερο οκτώ κομμάτια από το σύνολο της μετέπειτα καριέρας τους. Ο ρομαντισμός και ο λυρισμός της βραδιάς φάνηκαν από την πρώτη συγχορδία του "Vocal". Ο ήχος ήταν πολύ καλός με ιδιαίτερη έμφαση στην αλάνθαστη, μπάσα φωνή του Høyem. Επίσης οι συγχορδίες της κιθάρας μαζί με τα επιπλέον κρουστά προσέφεραν φοβερή ένταση στα δυνατά σημεία. Τα κομμάτια δεν αποδόθηκαν με τη σειρά με την οποία τοποθετούνται στο δίσκο αλλά έγινε μια προσπάθεια εναλλαγής δυνατών, όπως τα "Belladonna" και "Higher", με τα χαλαρά "Sirens", "Shine" και "This Old House".

Όλα αυτά μέχρι να ακούσουμε το "Strange Colour Blue". Στο ήρεμο σημείο του κομματιού, το γήπεδο σκοτείνιασε, ενώ παράλληλα ο frontman με ένα προβολέα στο χέρι φώτισε τα πρόσωπα μας και απήγγειλε τους στίχους. Αυτό ήταν! Ξαφνικά μπήκαν όλα τα όργανα στην άγρια μορφή τους, με το οπτικοακουστικό παραλήρημα να συνεχίζεται επίσης στα δύο επόμενα "Salt" και "Norwegian Hammerworks Corp". Στο τελευταίο, ο Høyem άφησε τον προβολέα και φόρεσε ένα στραφταλιζέ σακάκι που αντανακλούσε όλα τα φώτα πάνω μας, δημιουργώντας ένα εντυπωσιακό εφέ. Με τον τρόπο αυτό τελείωσε ένα εικοσάλεπτο έντασης και η παρουσίαση του δίσκου ολοκληρώθηκε ήσυχα με τα "Beautyproof", "Quite Emotional", "Terraplane" και φυσικά το "Electric", σε μια ιδιαίτερα συναισθηματική στιγμή.

Βέβαια, το τέλος δεν είχε έρθει ακόμη καθώς το συγκρότημα επέστρεψε με το "Black Mambo" ενώ ακολούθησαν τα "Hands Up - I Love You" και "Only When You're Gone" από το «δύσκολο» δεύτερο άλμπουμ, όπως το χαρακτήρισε ο Høyem. Το best-of συνεχίστηκε με τα "Honey Bee" και "What's on Your Mind?", από τον τελευταία δίσκο του συγκροτήματος, τα οποία τραγουδήθηκαν με πάθος από το κοινό, κάτι που συνεχίστηκε και στο "Majesty". Η κορύφωση βέβαια ήρθε με την καταπληκτική εκτέλεση του "The Kids Are On High Street", το οποίο αφιέρωσαν στον Νίκο Τριανταφυλλίδη, όταν και ο frontman των Madrugada κατέβηκε από τη σκηνή για να έρθει πιο κοντά στο κοινό.

Το "Valley Of Deception" έκλεισε ιδανικά μια έντονα συναισθηματική βραδιά που επισφράγισε την μοναδική σχέση του ελληνικού κοινού με το συγκρότημα. Οι Madrugada εξέφρασαν πολλές φορές την ευγνωμοσύνη τους για την αγάπη που έχουν δεχθεί εδώ όλα αυτά τα χρόνια και μας την ανταπέδωσαν χαρίζοντάς μας μια μοναδική συναυλία, ικανή να παρασύρει ακόμη και τους πιο δύσπιστους θεατές.

Φωτογραφίες: Αφροδίτη Ζαγγανά