Florence + The Machine @ Ηρώδειο, 19/09/19

Μία νεράιδα στην Ακρόπολη

Από τον Αντώνη Μαρίνη, 20/09/2019 @ 15:33

Η επιτυχία ήταν εγγυημένη. Ωδείο Ηρώδου Αττικού και Florence + The Machine. Το sell out ήταν δεδομένο ήδη από την αρχική ανακοίνωση. Η υστερία παρομοίως· τόσο από σχετικούς που δεν πρόλαβαν τα μαγικά χαρτάκια, όσο κι από άσχετους που αρέσκονται στην γκρίνια για την γκρίνια. Κοιτώντας από απόσταση, έχοντας ως δεδομένα το μέγεθος του ονόματος και την απουσία από τα εγχώρια συναυλιακά δρώμενα, ένας μεγαλύτερος χώρος ίσως να έβγαζε περισσότερο νόημα. Από την άλλη, η επιλογή έγινε από την ίδια τη Florence Welch, και ποιος να την κατηγορήσει. Η ατμόσφαιρα που βγάζει το αρχαίο ωδείο είναι μοναδική και δεν μπορεί να συγκριθεί με οτιδήποτε άλλο.

Florence And The Machine Herodion

Το μέγεθος της ουράς που είχε δημιουργηθεί αρκετά πριν την καθορισμένη ώρα προσέλευσης έμοιαζε κάτι παραπάνω από αναμενόμενο. Μπορεί λίγες μέρες νωρίτερα στο ίδιο σημείο να μαζεύτηκε πραγματικά πολύς κόσμος για rock συναυλίες (βλ. Archive και Classic Rock), εδώ όμως το πράγμα ξέφευγε από τα στενά όρια του σκληρού ήχου. Ακόμα και όροι όπως το indie και το alternative μοιάζουν πλέον πολύ λίγοι για να χωρέσουν το όραμα και το μέγεθος της Λονδρέζας. Το ετερόκλητο κοινό που περίμενε υπομονετικά ήταν ακόμα μια απόδειξη. Σε μια άτυπη σύγκριση με εκείνο το απόγευμα που ο κόσμος είχε απλωθεί στη Διονυσίου Αεροπαγίτου η κατάσταση ήταν σχετικά καλύτερη, αλλά όχι τρομερά.

Florence And The Machine Herodion

Από τη στιγμή που άνοιξαν οι πόρτες, βάσει προγράμματος ακριβώς στις 19.30, δεν χρειάστηκε περισσότερο από μία ώρα για να γεμίσει ο χώρος. Μέχρι τις 21.00 δεν έπεφτε καρφίτσα. Τα χαμόγελα και οι φωτογραφίες έδωσαν τη θέση τους στην ανυπομονησία, και πλέον όλα ήταν έτοιμα για τη μεγάλη πρωταγωνίστρια της βραδιάς. Οι μουσικοί πήραν τις θέσεις τους, γεμίζοντας τη σκηνή, η Welch ακολούθησε μέσα σε αναμενόμενο ντελίριο, ενώ ο προβολέας στην πλάτη της έδινε μια larger than life αίσθηση. Οι φωνές δυνάμωσαν ήδη από τους πρώτους στίχους του "Sky Full Of Song", και δεν θα χαμήλωναν μέχρι να ξανανάψουν τα φώτα. Το πρώτο ερωτηματικό, αυτό για το κοινό και το μη προφανές υλικό, έφυγε από νωρίς.

Florence And The Machine Herodion

Για τον ήχο και την απόδοση του συγκροτήματος και της τραγουδίστριας, τα λόγια περιττεύουν. Μιλάμε για 8 + 1 μουσικούς που απέδιδαν αψεγάδιαστα, σε πλήρως ζωντανή λογική, χωρίς να μένουν προσκολλημένοι στον στούντιο ήχο του υλικού. Δεν θα είχαν φτάσει εκεί που βρίσκονται σήμερα, αν παρουσίαζαν οτιδήποτε λιγότερο επί σκηνής. Πέρα από αυτό, αρκετοί πόντοι κερδήθηκαν από την ειλικρινή χαρά που ήταν αποτυπωμένη στο πρόσωπο της Welch. Από τις αναφορές της στη μυθολογία και την ελληνίδα μάνατζερ της μέχρι τα σχόλια για τη βοήθεια της χώρας μας στο προσφυγικό (αχ και να 'ξερε), η Βρετανίδα έδειχνε κάθε στιγμή εξίσου ενθουσιασμένη με τον κόσμο που ήταν εκεί για να τη χειροκροτήσει.

Florence And The Machine Herodion

Κακά τα ψέματα, όσο κι αν οι μουσικοί έστηναν το χαλί και κρατούσαν τις βάσεις σταθερές, οι προβολείς ήταν όλοι στραμμένοι στην κοκκινομάλλα με το μικρόφωνο. Μια κορώνα, ένα σπάσιμο στη φωνή, μία κίνηση με τα χέρια έφτανε για να σηκώσει τον τόπο στο πόδι. Όταν ξεκινούσε τις χορευτικές κινήσεις, δε, οι φωνές δυνάμωναν αυτόματα. Είναι εντυπωσιακό το πώς καταφέρνει να αποδίδει την ισορροπία ανάμεσα στην γκριζάδα και το φως σε κομμάτια σαν το ομώνυμο του "How Big, How Blue, How Beautiful", το "Queen Of Peace" ή το "Ship To Wreck", τόσο με τη φωνή της, όσο και με τη σκηνική παρουσία της. Είναι ακόμα πιο εντυπωσιακό το πόσο αβίαστα cool ακούγεται ζωντανά, χωρίς να ποζάρει με την προφανή έννοια.

Florence And The Machine Herodion

Η αποθέωση που ακολούθησε το greatest hit "Dog Days Are Over" και στιγμές όπως το "What Kind Of Man" ήταν αναμενόμενη. Η παράκληση να χαμηλώσουν τα κινητά ως ένδειξη σεβασμού στον αρχαίο χώρο και η γεμάτη συναίσθημα αναφορά στη δημιουργία του υπέροχου "Cosmic Love", όχι και τόσο. Αν υπήρξε κάτι που έλειψε, αυτό ήταν μερικά επιπλέον τραγούδια από το ντεμπούτο και το "Ceremonials". Μεγάλη απαίτηση ίσως, μια δεκαετία μετά, αλλά το γεγονός παραμένει. Σε κάθε περίπτωση, όσο κι αν απουσίασαν οι εκπλήξεις, τα περίπου εκατό λεπτά κύλησαν πραγματικά γρήγορα. Τα χειροκροτήματα, το τραγούδι και η οριστική καληνύχτα με το "Shake It Out" ήταν ο ιδανικός επίλογος μιας βραδιάς που δύσκολα θα ξεχαστεί.

Φωτογραφίες: Αφροδίτη Ζαγγανά

SETLIST
 

Sky Full Of Song
June
Patricia
How Big, How Blue, How Beautiful
Queen Of Peace
Hunger
Ship To Wreck
Jenny Of Oldstones
Dog Days Are Over
100 Years
Cosmic Love
Delilah
What Kind Of Man

Encore:

No Choir
Big God
Shake It Out

  • SHARE
  • TWEET