Alter Bridge, Shinedown, The Raven Age @ Razzmatazz, Βαρκελώνη, 04/12/19

Δυο κορυφαία ονόματα της μοντέρνας metal και rock σκηνής σε ένα live εμπειρία ζωής

Από τον Άλκη Κοροβέση, 11/12/2019 @ 19:45

Όταν στη διάρκεια ενός ταξιδιού σου δίνεται η δυνατότητα να παρακολουθήσεις ένα live που δύσκολα θα δεις στην Ελλάδα, όπως αυτό των Alter Bridge, δεν έχεις πολλά να σκεφτείς. Ειδικά όταν το πακέτο περιλαμβάνει και τους Shinedown τα εισιτήρια έχουν κλειστεί προτού καλά καλά το πάρεις χαμπάρι. Στα πλαίσια της ευρωπαϊκής περιοδείας των Αμερικανών για το φετινό "Walk The Sky" μια από τις στάσεις τους ήταν και η Βαρκελώνη. Σε ένα μικρό για τα δεδομένα τους venue, το Razzmatazz - το οποίο παρεμπιπτόντως δεν έγινε sold-out -, η εμπειρία φάνταζε ακόμα πιο ιδανική, αφού οι αποστάσεις ελαχιστοποιούνται και η επαφή γίνεται πιο άμεση. Πάμε, όμως, να δούμε πιο αναλυτικά τι συνέβη μια βροχερή καθημερινή, την πρώτη Τετάρτη του Δεκέμβρη στη Βαρκελώνη.

The Raven Age

Δίχως καθυστέρηση γύρω στις 18:30 οι Εγγλέζοι The Raven Age ανέλαβαν το ρόλο του «ανοίγματος» σε μια βραδιά που φαινόταν ότι θα εξελισσόταν πολύ όμορφα. Χωρίς να έχω ακούσει παρά μερικά κομμάτια προτού έρθω σε επαφή με τη μουσική τους και με μπροστάρη τον πανύψηλο frontman, το σετ τους άνοιξε με το Trivium-ικό "Betrayal Of The Mind" και κέρδισε τις εντυπώσεις των περίπου 700 ατόμων που βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή στο venue. Ακολούθησαν, κυρίως, κομμάτια από το φετινό "Conspiracy", ενώ υπήρξε και ένα από το ντεμπούτο τους, με το οποίο και έκλεισαν, το "Angel In Disgrace".

The Raven Age

Σίγουρα, το γνωστό τζάκι της Βρετανίας (Harris) έπαιξε ρόλο στο να «ακουστούν» παραέξω οι Raven Age, αφού σε αυτούς παίζει μπάσο (τι άλλο) ο γιός του. Ωστόσο, το αρκετά μοντέρνο άκουσμα τους έχει απήχηση, αν και για τα γούστα μου τα φωνητικά έχουν μεγαλύτερη ποσόστωση παλιακών επιρροών από ότι θα ήθελα. Ευνοημένοι από τον καλό ήχο, απέκτησαν αρκετούς ακόμα φίλους, ενώ μέχρι το τέλος της εμφάνισής τους το Razzmatazz είχε φτάσει στο 90% της πληρότητάς του.

SETLIST

 

Betrayal Of The Mind
Surrogate
The Day The World Stood Still
Fleur De Lis
The Face That Launched Α Thousand Ships
Seventh Heaven
Angel Ιn Disgrace

Shinedown

Και ενώ πασχίζαμε από την αρχή της συναυλίας να στεγνώσουμε λόγω της καταρρακτώδους βροχής που έπεφτε αδιάκοπα όλη τη μέρα, έφτασε η ώρα για την πρώτη μεγάλη στιγμή της βραδιάς. Ήταν η δεύτερη εμφάνισή των Shinedown στη Βαρκελώνη και το Razzmatazz, αλλά λογικά η πιο επαγγελματική, αν κρίνω ήδη από το στήσιμο της μπάντας που φορούσε στολές στα χρώματα του "Attention Attention" όταν ακούστηκε από τα ηχεία το intro.

Shinedown

Αμέσως ξεχώρισε για την ερμηνευτική του ικανότητα, την ιδιαίτερη, ζεστή φωνή του και την ανεβασμένη του διάθεση ο Brent Smith. O χαρισματικός αυτός frontman καθοδηγούσε το κοινό από το πρώτο δευτερόλεπτο, το οποίο είχε αφεθεί έρμαιο στο groove της μουσικής των Αμερικανών.

Shinedown

Παρά το ότι το "Attention Attention" κλείνει ήδη 1.5 χρόνο κυκλοφορίας, ακούγεται εξίσου φρέσκο, ενώ οι πιασάρικες συνθέσεις του ήταν ό,τι χρειαζόταν για να ξεσηκωθούν οι παρευρισκόμενοι, οι οποίοι σε συντριπτική πλειοψηφία είχαν έρθει και για τους Shinedown. Εστιάζοντας, λοιπόν, στον τελευταίο τους δίσκο, ακόμα και το popίζον "Get Up" απέκτησε πιο ροκ χαρακτήρα. Highlight της εμφάνισής τους ήταν η φορτισμένη διασκευή του "Simple Man" των Lynyrd Skynyrd, από κοντά και το "Cut The Cord" με το a la Korn ύφος του και το (πιο ραδιοφωνικό από τα άλλα) "Second Chance". Δυστυχώς, έλαμψε δια της απουσίας του το αγαπημένο "Save Me" - και αυτό, μαζί με τα χαμηλά δεύτερα φωνητικά ήταν τα μόνα μελανά σημεία της εμφάνισής των Shinedown.

SETLIST

 

Intro
Devil
Diamond Eyes (Boom-Lay Boom-Lay Boom)
Enemies
Monsters
Get Up
Cut The Cord
Second Chance
Simple Man (διασκευή Lynyrd Skynyrd)
Sound Of Madness
Brilliant

Alter Bridge

Η χαρά του frontman ήταν η συγκεκριμένη βραδιά, αφού καθώς περνούσε η ώρα αυξανόταν εκθετικά και η ποιότητα του εκάστοτε πρωταγωνιστή. Μόνο που αυτή τη φορά είχαμε δυο. Τόσο ο Mark Tremonti σε κιθάρα, δεύτερα, ενίοτε και πρώτα φωνητικά, αλλά και ο Myles Kennedy σε φωνή, κιθάρα, απέδειξαν γιατί θεωρούνται ως η κορυφαία έκφραση του μοντέρνου metal σήμερα. Με οδηγό το φρεσκότατο "Walk The Sky" και το εισαγωγικό "One Life" στήθηκε ένα μοναδικό γλέντι διάρκειας.

Alter Bridge

H έκπληξη του σετ δεν ήταν προφανώς τα έξι κομμάτια του "Walk The Sky", αλλά η παρουσία 4 από το ντεμπούτο τους και δη του "In Loving Memory" σε ακουστική εκτέλεση. Επίσης, εντύπωση προκάλεσε η παντελής έλλειψη εκπροσώπησης του "The Last Hero". Σαφώς, στεναχωρήθηκα, προσωπικά, με την απουσία του αγαπημένου μου ίσως κομματιού τους μετά το "Blackbird", "Still Remains".

Alter Bridge

Ωστόσο, θεωρώ πως κάλυψαν με επάρκεια το μεγαλύτερο κομμάτι της δισκογραφίας τους - αν εξαιρέσουμε το "The Last Hero". Κορυφή του live δεν ήταν μια, αλλά σίγουρα ξεχωρίζουν ανάμεσά τους τα "Cry Of Achilles" "Addicted To Pain", τα πιο συναισθηματικά "Broken Wings" και "In Loving Memory" και φυσικά το "Blackbird".

Alter Bridge

Από άποψη απόδοσης, η τετράδα τα πήγε περίφημα. Με άνεση μεγάλης μπάντας - αποδεδειγμένα ανήκει σε αυτές εδώ και χρόνια - διατηρούσε παρόλα αυτά μια ταπεινότητα, κυρίως εκφρασμένη από τον Myles Kennedy, ο οποίος φαντάζει ιδιαίτερα προσιτός και καλοσυνάτος. Δεν θα μιλήσω για τα φωνητικά του, γιατί ακόμα και όταν προσαρμόζει τις συνθέσεις στα live, δεν χάνει νότα. Από κοντά και ο Mark Tremonti, που κιθαριστικά είναι εκ των κορυφαίων, χωρίς να «φλυαρεί» - όχι ότι ο Kennedy υστερεί, κάθε άλλο, μας το απέδειξε και με το σόλο του πριν το "Rise Today". Δεν θα ήταν, όμως, ακριβώς αυτό αν δεν υπήρχε από πίσω η ακούραστη μηχανή των Brian Marshall και Scott Phillips, ένα δεμένο και στιβαρό rhythm section που επιτρέπει στους δύο μπροστάρηδες να κλέβουν την παράσταση.

Alter Bridge

SETLIST

 

One Life
Wouldn't You Rather
Isolation
Come To Life
Pay No Mind
Ghost Of Days Gone By
Broken Wings
Native Son
Myles Kennedy guitar solo / Rise Today
In the Deep
Cry Οf Achilles
Forever Falling
In Loving Memory (ακουστική εκτέλεση)
Blackbird
Open Your Eyes
Metalingus
Godspeed
Addicted To Pain

Έτσι, λοιπόν, μια υπέροχη νύχτα έφτασε στο τέλος της λίγο μετά τις 10:30 (πόσο φυσιολογική ώρα για συναυλία καθημερινής, πόσο εξωπραγματική για τα δεδομένα Ελλάδας !), αφήνοντας μας πλήρως ικανοποιημένους - αν και αρκετά βρεγμένους, αλλά χαλάλι, αφού το live άξιζε και με το παραπάνω. Προσωπικά, οι Shinedown ξεπέρασαν τις προσδοκίες μου με το show που παρουσίασαν, ενώ έχοντας μια πρότερη εμπειρία από Alter Bridge στο Λονδίνο πριν μερικά χρόνια, ήξερα τι περίπου να περιμένω σχετικά με το συναυλιακό επίπεδο της μπάντας. Σαφώς προσαρμοσμένο σε πιο μικρή κλίμακα, αφού το Razzmatazz έχει χωρητικότητα 2000 ατόμων. Κάτι που με βάζει σε σκέψεις, αφού και στην Ελλάδα υπάρχουν αντίστοιχα venues, αν και το 45αρι δύσκολα το δίνει ο Έλληνας - εκτός αν του το «μασκαρέψεις» σαν φεστιβάλ. Σε κάθε περίπτωση, θα γινόταν πραγματικότητα ένα όνειρο αρκετών φίλων της μπάντας, όσων δεν έχουν σπεύσει ήδη στο εξωτερικό να απολαύσουν τη «μαγεία» που είναι το show των Αμερικανών.

Φωτογραφίες: Gerard Brull Blanes

  • SHARE
  • TWEET