Rammstein, Duo Abélard @ Stadio Olimpico Grande Torino, Ιταλία, 12/07/22

Τα εισιτήρια της συναυλίας είχαν αγοραστεί από τον Δεκέμβρη του 2019. Χρειάστηκε να γίνει ιντερνετική ανασκαφή για την ανεύρεσή τους μετά από τρία περίπου χρόνια, να αλλάξουν οι συνοδοιπόροι λόγω υποχρεώσεων και να ξεπεραστούν οι φήμες για απόσυρση της μπάντας, αλλά τελικά η απόφαση να κάνουμε το ταξίδι για να παρακολουθήσουμε ένα από τα μεγαλύτερα σόου στον πλανήτη, ελήφθη. Ομολογουμένως ο καινούργιος δίσκος δεν προσφέρει τις ίδιες συγκινήσεις με τον ομώνυμο, αλλά δε θέλαμε να αφήσουμε την ευκαιρία να δούμε ζωντανά τους Rammstein να πάει χαμένη.

Η συναυλία έγινε στο γήπεδο της Τορίνο, ήταν φυσικά sold-out και με ασυνήθιστη για τα δεδομένα της πόλης ζέστη. Μπαίνοντας στο γήπεδο το καταλάβαινες αμέσως, αφού λίγοι ήταν αυτοί που φορούσαν τις μπλούζες τους και τα τσουχτερά σε τιμή νερά έδιναν και έπαιρναν, ενώ σχεδόν όλοι έψαχναν για μια σκιά. Το merch δυστυχώς πλέον προσφέρεται μόνο για προσπέραση, γιατί οι τιμές έχουν ξεφύγει πια, οπότε τρέξαμε να βρούμε την καλύτερη θέση που μπορούσαμε Εντύπωση έκανε το γεγονός ότι παρ’ όλες τις αρκετές συναυλίες της μπάντας εντός της έδρας της, η παρουσία Γερμανών οπαδών που τους ακολούθησαν και στην Ιταλία ήταν πολύ μεγάλη και γινόταν κατευθείαν αισθητή.

Η βραδιά ξεκίνησε με τις Duo Abélard, δύο κοπέλες που με δύο πιάνο αντικριστά έπαιξαν instrumental διασκευές των Rammstein. Στημένες σε μια μικρή σκηνή που βρισκόταν στο κέντρο του γηπέδου, προσπάθησαν να βάλουν το κοινό στο κλίμα. Η αλήθεια όμως είναι ότι λίγοι ασχολήθηκαν μαζί τους και η επιλογή τους ως support μπορεί να κριθεί ελαφρώς παράξενη, μιας και έπαιζαν τραγούδια του συγκροτήματος που ακολουθούσε και που όλοι είχαν έρθει να δούνε.

Γύρω στις 21.00 είχε έρθει η ώρα για το κυρίως πιάτο. Η προτροπή του συγκροτήματος μέσω μηνύματος στο video wall να μη βιντεοσκοπεί το κοινό τη συναυλία, βοήθησε ώστε να μην έχουν όλοι τα κινητά στον αέρα και να ευχαριστηθούμε περισσότερο φωτιές, φώτα, χορό, τραγούδι και μια άψογη σκηνική παρουσία. Το 2010 στην Μαλακάσα ήταν υπέροχα, αλλά τώρα είχαν όλα τους τα πυρομαχικά στη διάθεσή τους και ήταν ακόμα καλύτερα. Εναρκτήριο κομμάτι το "Armee Der Tristen" από τον καινούργιο δίσκο και στη συνέχεια με τα "Ζick Zack" και."Links 2-3-4" ο κόσμος αρχίζει και ζεσταίνεται για τα καλά.

Με το "Senhucht" θυμηθήκαμε τα παλιά, ενώ το "Zeich dich" είναι ένα από τα αγαπημένα κομμάτια στον ομώνυμο δίσκο και το χαρήκαμε ιδιαίτερα. Αυτό που παρατηρήσαμε είναι ότι σίγουρα τα τραγούδια από το "Rammstein" ακούγονταν ζωντανά καλύτερα από αυτά του "Zeit". Μάλλον αυτό δεν περιορίζεται στα δικά μας μόνο αυτιά, κρίνοντας από το γεγονός ότι και το κοινό ανταποκρίθηκε με περισσότερη θέρμη στα τραγούδια του "Rammstein". Η μπάντα κομμάτι με το κομμάτι ανέβαζε απόδοση, έδειχνε πόσο δεμένη είναι και με πόση όρεξη, πάθος και μεράκι έχει χτίσει όλη αυτή την παράσταση. Μια εικόνα είναι παραπάνω από χίλιες λέξεις για τους Rammstein, οπότε είναι και λίγο δύσκολο να αποτυπωθεί γραπτώς το υπερθέαμα που παρουσίασαν.

Οι δίσκοι τιμήθηκαν όλοι πλήν του "Rosenrot" και οι αντιδράσεις του κοινού ήταν αποθεωτικές παραπάνω από το αναμενόμενο. Στις κορυφαίες στιγμές της συναυλίας ήταν σίγουρα το "Deutschland", κατά τη διάρκεια του οποίου σείστηκε ολόκληρο το στάδιο. Είναι ένα κομμάτι που δεν πρέπει επ’ ουδενί να βγει από το setlist, ένα κομμάτι στο οποίο τραγουδούσαμε το "Deutschland" πιο δυνατά κι απ’ ό,τι θα το τραγουδούσε ο Όλιβερ Καν μετά από νικητήριο τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου. Επίσης highlights αποτέλεσαν το "Engel", που αποδόθηκε στη μικρή σκηνή που βρισκόταν στη μέση του γηπέδου, με τη συνοδεία πιάνου από τις Duo Abélard σε απόσταση αναπνοής από εμάς, το κλασσικό μαγείρεμα στο "Mein Teil", το αξεπέραστο "Sonne" καθώς και το "Du hast", όπου αναμενόμενα έγινε ο κακός χαμός.

Η βραδιά έκλεισε με δεύτερο encore που αποτελούνταν από τα "Rammstein", "Ich will" και "Αdieu", με την ελπίδα ότι οι Rammstein δεν μας χαιρετάνε μια και καλή και ότι θα συνεχίσουν να μας χαρίζουν μοναδικές και εκρηκτικές συναυλίες. Οι Γερμανοί προσφέρουν ένα χορταστικό πακέτο οπτικής και ηχητικής πανδαισίας και μας έδωσαν την αίσθηση ότι παρακολουθήσαμε ένα από τα μεγαλύτερα shows ολόκληρου του αιώνα. Δεν τους είπαμε …adieu γιατί θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα ξανασυναντηθούμε. Για όποιον δεν τους έχει δει, έχουμε να πούμε πως μια ζωντανή τους εμφάνιση είναι μια εμπειρία που αξίζει κάποιος να ζήσει.

Κείμενο: Χρήστος Τσούτσος (αναγνώστης)