Gamma Ray, Rhapsody Of Fire @ Stage Volume 1, 29/03/14
Ευχάριστη έκπληξη οι Rhapsody Of Fire, τίμιο live από τους Gamma Ray με ένα επιπλέον δώρο για τους οπαδούς τους
Από τους Παναγιώτη Λουκά, Θοδωρή Μηνιάτη, 31/03/2014 @ 14:07
Όταν λίγους μήνες πριν ανακοινώθηκε η κοινή εμφάνιση των Gamma Ray και Rhapsody Of Fire στη χώρα, μας σίγουρα πολλοί χαμογέλασαν από χαρά. Το να βλέπεις σε μια βραδιά δύο πολύ σημαντικά σχήματα του power metal με προσιτό εισιτήριο, δεν είναι και λίγο. Για το Stage Volume 1 ήταν και ένα καλό crash test καθώς, ναι μεν είχαν γίνει τα «εγκαίνια» με ελληνικά συγκροτήματα, αλλά οι εντάσεις και οι απαιτήσεις μιας metal συναυλίας είναι διαφορετικές. Ο χώρος με την πρώτη ματιά δείχνει κυριλέ για τα γούστα ενός «παρωπιδιασμένου» μεταλλά. Αν όμως είσαι λίγο ανοιχτόμυαλος, σίγουρα θα τον αγαπήσεις. Εάν μπορεί να γίνει μια σύγκριση σε σχέση με τα άλλα δύο club που έχουμε, είναι ότι η σκηνή πρέπει να είναι μικρότερη από τις άλλες. Από την άλλη ο ήχος που είναι και βασικός παράγοντας μιας συναυλίας ήταν αρκετά καλός, τουλάχιστον εκείνη την βραδιά. Δεν ξέρω πώς θα είναι σε ακόμα πιο δυναμικών συνθέσεων σχήματα, αλλά σαν πρώτη εικόνα όλα ήταν πολύ θετικά. Η προσέλευση του κοινού βάση χώρου ήταν ικανοποιητική στα πλαίσια της προηγούμενης εμφάνισης των Gamma Ray το 2010, δηλαδή 700 με 800 άτομα.
Ακριβείς βάσει προγράμματος στην ώρα έναρξης της εμφάνισής τους ήταν οι Rhapsody Of Fire. Δεν σας κρύβω ότι ήμουν πολύ περίεργος για ότι θα επακολουθούσε όση ώρα θα ήταν στην σκηνή. Δυστυχώς στις τάξεις του σχήματος έχει επέλθει ένα σχίσμα στην αρχική σύνθεση, με αποτέλεσμα όλοι οι βασικοί συντελεστές που έχουν γράψει τα υπέροχα τραγούδια που έχουμε ακούσει να μην είναι πια μαζί. Το "Rising From The Flames" από την τελευταία studio δουλειά τους, "Dark Wings Of Steel", άνοιξε το set τους. Στην αρχή είχαν κάποια μικρά τεχνικά προβλήματα με τον ήχο τους, που ευτυχώς αργότερα και όσο περνούσε η ώρα ήταν και λιγότερα.
Από το πρώτο δευτερόλεπτο απέδειξαν ότι μόνο τυχαία δεν έχουν γίνει τόσο γνωστοί και διάσημοι στον χώρο. Το λυρικό, πομπώδες power metal με πολλά χορωδιακά fantasy στοιχεία και επικού χαρακτήρα ρεφρέν που αρέσκονται να παίζουν και έχει κάνει αίσθηση ήταν εκεί παρών. Εκείνοι με την εμφάνιση τους φρόντισαν απλά να διατηρήσουν ανέπαφη την φήμη που έχουν δημιουργήσει, κάτι που κατάφεραν αρκετά εύκολα. Έχοντας μεγάλο όπλο τις ίδιες τις συνθέσεις τους επέλεξαν να παίξουν ένα «ασφαλές» mini best of χαροποιώντας σαφώς όσους τους ήξεραν και είχαν έρθει να τους δουν. Έτσι η μια επιτυχία ακουγόταν μετά την άλλη βεβαίως όχι όπως στους δίσκους αφού δεν γινόταν να υπάρχουν όλα τα στοιχεία που εμπλουτίζουν τις συνθέσεις τους, όπως πχ τα χορωδιακά μέρη ή τις guest συμμετοχές. Παρ' όλα αυτά, οι διαφορές ήταν μικρές και σε καμία στιγμή δεν «έλειψε» κάτι από ότι έχουμε αγαπήσει στα τραγούδια τους.
Αν και τον Νοέμβριο του 2013 κυκλοφόρησαν την νέα τους δουλειά έδωσαν βαρύτητα στο πιο παλιό υλικό. Αυτό έδωσε την ευκαιρία στον κόσμο να συμμετέχει όσο γινόταν στην εμφάνισή τους. Βέβαια πάνω από όλα ήταν η απόδοση του ιδίου του σχήματος. Σε μεγάλη φόρμα όλοι επί σκηνής έδειχναν ένα σχήμα πολύ δεμένο και καλά προβαρισμένο που το μόνο που ήθελε ήταν να σε ευχαριστήσει. Μπροστάρης ήταν σίγουρα ο τραγουδιστής τους Fabio Leone, μια από τις καλύτερες φωνές που έχει αναδείξει το ευρωπαϊκό power metal. Έχοντας μεγάλη εμπειρία στις πλάτες του ξέρει πως πρέπει να είναι ένας σωστός frontman. «Έπαιζε» συνεχώς με το κοινό δημιουργώντας ένα κλίμα που μόνο θετικές εικόνες έδινε. Δυστυχώς η ώρα πέρασε πολύ γρήγορα και μετά από περίπου μια ώρα αποχώρησαν καταχειροκροτούμενοι. Εκείνο το βράδυ απέδειξαν περίτρανα ότι είναι ένα από τα σημαντικότερα σχήματα που υπάρχουν στο metal και σίγουρα τους αξίζει να κάνουν μια headline εμφάνιση στη χώρα μας. Για να δούμε, θα συμβεί;
Το πλήρες setlist ήταν: Rising From The Flames / Land Of Immortals / The March Of The Swordmaster / Unholy Warcry / Dark Wings Of Steel / Lament Eroico / Holy Thunderforce / Dawn Of Victory / Reign Of Terror / Emerald Sword.
Θοδωρής Μηνιάτης
Πριν την εμφάνιση των Gamma Ray πιάσαμε μια κουβέντα για το "Empire Of The Undead" που κυκλοφόρησε μια-δυο ημέρες πριν από την συναυλία. Εγώ το είχα ακούσει μια φόρα βιαστικά, κάποιοι άλλοι καθόλου και μόνο ο Θοδωρής το είχε ακούσει επισταμένα και όπως μας έλεγε του άρεσε αρκετά. Είναι μαγκιά να ξεκινάς το live με ένα καινούργιο εννιάλεπτο τραγούδι, το "Avalon", που όπως υποστηρίζουν και αρκετοί είναι το καλύτερο του άλμπουμ. Ο ηχολήπτης πρέπει να είχε ξεχάσει το volume στο 11 με την φωνή του Kai να είναι τέρμα, αλλά μετά από ένα λεπτό το προβληματάκι διορθώθηκε.
Συνέχεια με το "Hellbent" που κακά τα ψέματα θυμίζει έντονα άλλο τραγούδι με παρόμοιο όνομα, για να πάμε πίσω στο 1990 με το "Heaven Can Wait". Από τις πρώτες στιγμές ο αγαπητός μας κιθαρίστας / τραγουδιστής μάς ανέφερε δυο-τρεις φορές την αγάπη του για το ούζο, σημάδι ότι πρέπει να το τίμησε λίγο πριν την συναυλία. «Δεν μου αρέσουν οι μπαλάντες», μας λέει σε κάποια στιγμή, «αλλά θα σας παίξουμε το "Time For Deliverance"». Ένα μικρό θέμα υπήρχε με τις κιθάρες στο intro του τραγουδιού, αλλά γρήγορα ξεπεράστηκε.
Λίγο μετά είχε έρθει η ώρα για ένα αχρείαστο ίσως drum solo που κράτησε κανένα πεντάλεπτο , με το μόνο ενδιαφέρον σημείο ήταν που έπαιξε ο Michael Ehré μια metal version του "The Entertainer" από την ταινία "The Sting". Όπως σωστά επισημάνθηκε η συναυλία ήταν χωρισμένη σε πριν και μετά το drum solo. Πριν ήταν απλά μια ok εμφάνιση που έκανε και μια κοιλιά λόγω των καινούργιων τραγουδιών.
Σε κάποιο σημείο ο Kai μας είπε μια από το πιο σωστές κουβέντες που έχω ακούσει εδώ και καιρό. «Το "Empire Of The Undead" κυκλοφόρησε πριν μία-δύο μέρες και το έχουμε ανεβάσει στο ίντερνετ. Εάν θέλετε μπορείτε να το ακούσετε από εκεί, και εάν θέλετε μπορείτε να το αγοράσετε. Εμείς (το συγκρότημα) και στις δύο περιπτώσεις θα ήμαστε ευχαριστημένοι». Ολόσωστος. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Ούτε κλάψες για την πειρατεία, για το internet και όλα τα σχετικά. Το ακούς και εάν σου αρέσει το αγοράζεις.
Αφού ξεπετάχτηκαν στα γρήγορα τα "Master Of Confusion" και "Empire Of The Undead", είχε έρθει η ώρα για ύμνους του παρελθόντος. "Rebellion In Dreamland", λοιπόν, και στο καπάκι "Land Of The Free" που εάν δεν κάνω λάθος δεν το έπαιξαν στη Θεσσαλονίκη. Με τo "Man On A Mission" μάς αποχαιρέτισαν και είχε έρθει η ώρα για το encore. Το σκονάκι έλεγε "To The Metal", "Send Me A Sign" και τέλος, αλλά το κοινό που τα είχε δώσει όλα στους Rhapsody Of Fire και ήταν πιο ήρεμο στους Gamma Ray άρχισε να φωνάζει για το "Ride The Sky". Το 2010 το είχαν παίξει εκτός προγράμματος, λες να κάνουν το ίδιο και τώρα; «Ok, νομίζω δεν έχουμε άλλη επιλογή, αλλά θα τραγουδάτε εσείς» και "Ride The Sky" για πρώτη φορά στη φετινή τους περιοδεία. Για το τέλος τα δύο προαναφερθέντα τραγούδια και μετά από δύο ώρες η συναυλία τελείωσε.
Μόνο την τελευταία δεκαετία οι Gamma Ray έχουν έρθει, εάν δεν έχω χάσει το μέτρημα, πέντε φορές. Μπορεί η συναυλία του 2010 να ήταν καλύτερη λόγω setlist, απόδοσης, φωνής του Kai. Μπορεί σε αρκετούς να φάνηκε κάπως κουρασμένος και με κάποια θεματάκια η μπάντα. Και πάλι όμως , δύο ώρες συναυλία, δεκαέξι τραγούδια και προπάντων διάθεση, κέφι και το δωράκι στο τέλος έφταναν και με το παραπάνω για να περάσεις πάρα πολύ καλά. Ένα τίμιο live, ένα ωραίο πακέτο με τους Rhapsody Of Fire να σβήνουν κάθε κακή εντύπωση από την προηγούμενη τους εμφάνιση και τους Gamma Ray στις ζωντανές τους εμφανίσεις να παραμένουν αξιοπρεπέστατοι.
Παναγιώτης Λουκάς
Welcome (intro)
Avalon
Hellbent
Heaven Can Wait
Razorblade Sigh
Tribute To The Past
Time For Deliverance
Pale Rider
Drum solo
Blood Religion
Master Of Confusion
Empire Of The Undead
Rebellion In Dreamland (first half)
Land Of The Free
Man On a Mission
Encore:
Ride The Sky
To The Metal
Send Me A Sign
Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν / www.livephotographs.com - Βασίλης Παπαδόπουλος
Ακριβείς βάσει προγράμματος στην ώρα έναρξης της εμφάνισής τους ήταν οι Rhapsody Of Fire. Δεν σας κρύβω ότι ήμουν πολύ περίεργος για ότι θα επακολουθούσε όση ώρα θα ήταν στην σκηνή. Δυστυχώς στις τάξεις του σχήματος έχει επέλθει ένα σχίσμα στην αρχική σύνθεση, με αποτέλεσμα όλοι οι βασικοί συντελεστές που έχουν γράψει τα υπέροχα τραγούδια που έχουμε ακούσει να μην είναι πια μαζί. Το "Rising From The Flames" από την τελευταία studio δουλειά τους, "Dark Wings Of Steel", άνοιξε το set τους. Στην αρχή είχαν κάποια μικρά τεχνικά προβλήματα με τον ήχο τους, που ευτυχώς αργότερα και όσο περνούσε η ώρα ήταν και λιγότερα.
Από το πρώτο δευτερόλεπτο απέδειξαν ότι μόνο τυχαία δεν έχουν γίνει τόσο γνωστοί και διάσημοι στον χώρο. Το λυρικό, πομπώδες power metal με πολλά χορωδιακά fantasy στοιχεία και επικού χαρακτήρα ρεφρέν που αρέσκονται να παίζουν και έχει κάνει αίσθηση ήταν εκεί παρών. Εκείνοι με την εμφάνιση τους φρόντισαν απλά να διατηρήσουν ανέπαφη την φήμη που έχουν δημιουργήσει, κάτι που κατάφεραν αρκετά εύκολα. Έχοντας μεγάλο όπλο τις ίδιες τις συνθέσεις τους επέλεξαν να παίξουν ένα «ασφαλές» mini best of χαροποιώντας σαφώς όσους τους ήξεραν και είχαν έρθει να τους δουν. Έτσι η μια επιτυχία ακουγόταν μετά την άλλη βεβαίως όχι όπως στους δίσκους αφού δεν γινόταν να υπάρχουν όλα τα στοιχεία που εμπλουτίζουν τις συνθέσεις τους, όπως πχ τα χορωδιακά μέρη ή τις guest συμμετοχές. Παρ' όλα αυτά, οι διαφορές ήταν μικρές και σε καμία στιγμή δεν «έλειψε» κάτι από ότι έχουμε αγαπήσει στα τραγούδια τους.
Αν και τον Νοέμβριο του 2013 κυκλοφόρησαν την νέα τους δουλειά έδωσαν βαρύτητα στο πιο παλιό υλικό. Αυτό έδωσε την ευκαιρία στον κόσμο να συμμετέχει όσο γινόταν στην εμφάνισή τους. Βέβαια πάνω από όλα ήταν η απόδοση του ιδίου του σχήματος. Σε μεγάλη φόρμα όλοι επί σκηνής έδειχναν ένα σχήμα πολύ δεμένο και καλά προβαρισμένο που το μόνο που ήθελε ήταν να σε ευχαριστήσει. Μπροστάρης ήταν σίγουρα ο τραγουδιστής τους Fabio Leone, μια από τις καλύτερες φωνές που έχει αναδείξει το ευρωπαϊκό power metal. Έχοντας μεγάλη εμπειρία στις πλάτες του ξέρει πως πρέπει να είναι ένας σωστός frontman. «Έπαιζε» συνεχώς με το κοινό δημιουργώντας ένα κλίμα που μόνο θετικές εικόνες έδινε. Δυστυχώς η ώρα πέρασε πολύ γρήγορα και μετά από περίπου μια ώρα αποχώρησαν καταχειροκροτούμενοι. Εκείνο το βράδυ απέδειξαν περίτρανα ότι είναι ένα από τα σημαντικότερα σχήματα που υπάρχουν στο metal και σίγουρα τους αξίζει να κάνουν μια headline εμφάνιση στη χώρα μας. Για να δούμε, θα συμβεί;
Το πλήρες setlist ήταν: Rising From The Flames / Land Of Immortals / The March Of The Swordmaster / Unholy Warcry / Dark Wings Of Steel / Lament Eroico / Holy Thunderforce / Dawn Of Victory / Reign Of Terror / Emerald Sword.
Θοδωρής Μηνιάτης
Πριν την εμφάνιση των Gamma Ray πιάσαμε μια κουβέντα για το "Empire Of The Undead" που κυκλοφόρησε μια-δυο ημέρες πριν από την συναυλία. Εγώ το είχα ακούσει μια φόρα βιαστικά, κάποιοι άλλοι καθόλου και μόνο ο Θοδωρής το είχε ακούσει επισταμένα και όπως μας έλεγε του άρεσε αρκετά. Είναι μαγκιά να ξεκινάς το live με ένα καινούργιο εννιάλεπτο τραγούδι, το "Avalon", που όπως υποστηρίζουν και αρκετοί είναι το καλύτερο του άλμπουμ. Ο ηχολήπτης πρέπει να είχε ξεχάσει το volume στο 11 με την φωνή του Kai να είναι τέρμα, αλλά μετά από ένα λεπτό το προβληματάκι διορθώθηκε.
Συνέχεια με το "Hellbent" που κακά τα ψέματα θυμίζει έντονα άλλο τραγούδι με παρόμοιο όνομα, για να πάμε πίσω στο 1990 με το "Heaven Can Wait". Από τις πρώτες στιγμές ο αγαπητός μας κιθαρίστας / τραγουδιστής μάς ανέφερε δυο-τρεις φορές την αγάπη του για το ούζο, σημάδι ότι πρέπει να το τίμησε λίγο πριν την συναυλία. «Δεν μου αρέσουν οι μπαλάντες», μας λέει σε κάποια στιγμή, «αλλά θα σας παίξουμε το "Time For Deliverance"». Ένα μικρό θέμα υπήρχε με τις κιθάρες στο intro του τραγουδιού, αλλά γρήγορα ξεπεράστηκε.
Λίγο μετά είχε έρθει η ώρα για ένα αχρείαστο ίσως drum solo που κράτησε κανένα πεντάλεπτο , με το μόνο ενδιαφέρον σημείο ήταν που έπαιξε ο Michael Ehré μια metal version του "The Entertainer" από την ταινία "The Sting". Όπως σωστά επισημάνθηκε η συναυλία ήταν χωρισμένη σε πριν και μετά το drum solo. Πριν ήταν απλά μια ok εμφάνιση που έκανε και μια κοιλιά λόγω των καινούργιων τραγουδιών.
Σε κάποιο σημείο ο Kai μας είπε μια από το πιο σωστές κουβέντες που έχω ακούσει εδώ και καιρό. «Το "Empire Of The Undead" κυκλοφόρησε πριν μία-δύο μέρες και το έχουμε ανεβάσει στο ίντερνετ. Εάν θέλετε μπορείτε να το ακούσετε από εκεί, και εάν θέλετε μπορείτε να το αγοράσετε. Εμείς (το συγκρότημα) και στις δύο περιπτώσεις θα ήμαστε ευχαριστημένοι». Ολόσωστος. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Ούτε κλάψες για την πειρατεία, για το internet και όλα τα σχετικά. Το ακούς και εάν σου αρέσει το αγοράζεις.
Αφού ξεπετάχτηκαν στα γρήγορα τα "Master Of Confusion" και "Empire Of The Undead", είχε έρθει η ώρα για ύμνους του παρελθόντος. "Rebellion In Dreamland", λοιπόν, και στο καπάκι "Land Of The Free" που εάν δεν κάνω λάθος δεν το έπαιξαν στη Θεσσαλονίκη. Με τo "Man On A Mission" μάς αποχαιρέτισαν και είχε έρθει η ώρα για το encore. Το σκονάκι έλεγε "To The Metal", "Send Me A Sign" και τέλος, αλλά το κοινό που τα είχε δώσει όλα στους Rhapsody Of Fire και ήταν πιο ήρεμο στους Gamma Ray άρχισε να φωνάζει για το "Ride The Sky". Το 2010 το είχαν παίξει εκτός προγράμματος, λες να κάνουν το ίδιο και τώρα; «Ok, νομίζω δεν έχουμε άλλη επιλογή, αλλά θα τραγουδάτε εσείς» και "Ride The Sky" για πρώτη φορά στη φετινή τους περιοδεία. Για το τέλος τα δύο προαναφερθέντα τραγούδια και μετά από δύο ώρες η συναυλία τελείωσε.
Μόνο την τελευταία δεκαετία οι Gamma Ray έχουν έρθει, εάν δεν έχω χάσει το μέτρημα, πέντε φορές. Μπορεί η συναυλία του 2010 να ήταν καλύτερη λόγω setlist, απόδοσης, φωνής του Kai. Μπορεί σε αρκετούς να φάνηκε κάπως κουρασμένος και με κάποια θεματάκια η μπάντα. Και πάλι όμως , δύο ώρες συναυλία, δεκαέξι τραγούδια και προπάντων διάθεση, κέφι και το δωράκι στο τέλος έφταναν και με το παραπάνω για να περάσεις πάρα πολύ καλά. Ένα τίμιο live, ένα ωραίο πακέτο με τους Rhapsody Of Fire να σβήνουν κάθε κακή εντύπωση από την προηγούμενη τους εμφάνιση και τους Gamma Ray στις ζωντανές τους εμφανίσεις να παραμένουν αξιοπρεπέστατοι.
Παναγιώτης Λουκάς
SETLIST
Welcome (intro)
Avalon
Hellbent
Heaven Can Wait
Razorblade Sigh
Tribute To The Past
Time For Deliverance
Pale Rider
Drum solo
Blood Religion
Master Of Confusion
Empire Of The Undead
Rebellion In Dreamland (first half)
Land Of The Free
Man On a Mission
Encore:
Ride The Sky
To The Metal
Send Me A Sign
Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν / www.livephotographs.com - Βασίλης Παπαδόπουλος