Therion, Leprous, Loch Vostok @ Gagarin 205, 20/11/10

«Πρακτικές λεπτομέρειες για τα δύο show: Οι πόρτες θα ανοίξουν στις 19.00 και οι Loch Vostok θα είναι οι πρώτοι που θα εμφανισθούν στη σκηνή στις 19:30. Τη σκυτάλη θα παραδώσουν στους Leprous στις 20:20. Therion time: 21:30 και για δύο ολόκληρες ώρες!» Λίγες ημέρες πριν την εμφάνιση των Therion στην Αθήνα, το Δελτίο Τύπου μας ενημέρωνε για τις ώρες εμφάνισης των συγκροτημάτων. Μια πολύ καλή κίνηση, που καλό θα είναι να ακολουθείται σε όλες τις συναυλίες, καθώς ο καθένας μπορεί να προγραμματίσει τη βραδιά του. Ήθελες να δεις τα support; Να δεις μόνο τους Therion; Να προγραμματίσεις τη συνέχεια της βραδιάς; Μερικές φορές με απλές κινήσεις τα πράγματα γίνονται ευκολότερα.

Έχοντας γνώση των παραπάνω, στις 19:30, σε ένα άδειο ακόμα Gagarin, οι Loch Vostok άνοιξαν τη συναυλία. Το πρώτο πράγμα που παρατηρείς στο συγκρότημα είναι ο ευτραφής κιθαρίστας / τραγουδιστή τους Teddy Möller, με το ψαρωτικό του παρουσιαστικό. Το είδος που παίζουν, όπως οι ίδιοι το χαρακτηρίζουν, είναι progressive / aggressive metal. Στη μισάωρη εμφάνιση τους οι Loch Vostok, με τραγούδια όπως το "Navigator", έκαναν συνεχώς εναλλαγές από καθαρά σε βαριά φωνητικά και τα τραγούδια τους παρουσίαζαν αρκετές αλλαγές στο ύφος. Μετά το πέρας της εμφάνισης τους τη σκυτάλη πήραν οι progressive Leprous. Με συμμετοχές σε σημαντικά φεστιβάλ Αμερικής και Ευρώπης και το intellectual ντύσιμο τους, με πουκάμισα και γραβάτες, θύμιζαν περισσότερο κολεγιόπαιδα, παρά μουσικούς. Το μουσικό τους ύφος δε με ενθουσίασε παρά πολύ και πρέπει να είμαι από τους λίγους στους οποίους άρεσαν περισσότερο οι Loch Vostok από τους Leprous, καθώς στο forum μας είδα διαφορετικές απόψεις. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, τα support group έπαιξαν όσο έπρεπε να παίξουν, δίχως καθυστερήσεις, και οι δύο ώρες μέχρι την εμφάνιση των Therion πέρασαν ευχάριστα.



Η ώρα των Therion είχε φτάσει και λίγα λεπτά πριν από τις 21:30 οι πρώτες νότες από το "Sitra Ahra" ακούστηκαν στο γεμάτο πλέον Gagarin, με τα μέλη του συγκροτήματος να κάνουν σιγά-σιγά την εμφάνιση τους, ξεκινώντας από τις τραγουδίστριες, έπειτα με τον Thomas Vikström και στο τέλος τον πολύ αγαπητό στην Ελλάδα Snowy Shaw. Εξαρχής παρατηρεί κανείς ότι οι Therion εκμεταλλεύονται όλο το μήκος και το πλάτος της σκηνής του Gagarin, δίνοντας τον απαιτούμενο χώρο να κινηθούν οι 4 τραγουδιστές.



Πιστεύω ότι οι εμφανίσεις των  Therion έχουν ξεφύγει από τα στενά όρια της λέξης συναυλία και περισσότερο τους ταιριάζει ο όρος παράσταση. Κλείνοντας τα μάτια φανταζόμουν ότι άνετα θα μπορούσαμε να βλέπαμε την παράσταση των Therion σε χώρους που θεωρούνται ταμπού για μια metal μπάντα και έχω την αίσθηση ότι η συναυλία/παράσταση ήταν χωρισμένη σε δύο μέρη.



Το πρώτο μέρος, στο οποίο ίσως να έκανε και μια μικρή κοιλιά το πρόγραμμα, περιλάμβανε κομμάτια όπως το "The Perennial Sophia", συνθέσεις δηλαδή ήρεμες που βασίζονται περισσότερο στις ερμηνείες των τραγουδιστριών. Ίσως και να είναι σκόπιμη αυτή τους η επιλογή, για να μας έχουν ξεκούραστους για αυτό που αποκαλώ εγώ δεύτερο μέρος. Μετά το "Dies Irae" είχε έρθει η ώρα για τα βαριά χαρτιά του group, με τους Vikström / Shaw να παίρνουν τα ηνία. Μαζί με το group άρχισε να ζεσταίνεται και το κοινό και σε τραγούδια όπως το "Abraxas" γίνεται χαμός στο Gagarin. Προς το τέλος της συναυλίας το λόγο το πήρε ο Christofer Johnsson, τονίζοντας για άλλη μια φορά ότι η Ελλάδα είναι μια από τις πρώτες χώρες που έκαναν επιτυχία οι Therion, και με το "Unguentum Sabbati" μας ανακοίνωσαν το τέλος της παράστασης τους, σημειώνοντας βεβαία ότι εάν φωνάξουμε δυνατά ίσως μας έχουν μια έκπληξη.



Η έκπληξη που περιμέναμε δεν ήρθε ποτέ και για encore είχαμε δύο από το πιο γνωστά τραγούδια των Therion, τα "The Rise Of Sodom And Gomorrah" και "To Mega Therion", τα οποία και σήμαναν τη λήξη την εμφάνιση τους, έπειτα από δύο ώρες.



Η πρώτη φορά που παρακολούθησα τους Therion ήταν πριν από τρία χρόνια στο ίδιο μέρος. Έχοντας ως μέτρο σύγκρισης την προηγούμενη τους εμφάνιση, θεωρώ, κατά τη γνώμη μου, ότι εκείνη είχε κερδίσει ελάχιστα στα σημεία, ίσως λόγω του setlist. Σε κάθε περίπτωση, όμως, και αυτή η εμφάνιση των Therion ήταν πάρα πολύ καλή και δε μπορούν να γίνουν παράπονα για συγκροτήματα που παίζουν δύο ώρες και περίπου είκοσι τραγούδια. Επιπρόσθετα, ο πολύ καλός ήχος, η απόδοση και η σκηνική παρουσία της μπάντας σου δίνει την αίσθηση πως λειτουργεί σα μια καλοκουρδισμένη μηχανή. Από τις λίγες μπάντες που τα πρόσωπα -βλέπε τραγουδιστές- δεν παίζουν τόσο μεγάλο ρολό, καθώς ξέρεις ότι ο Christofer Johnsson δεν πρόκειται ποτέ να κάνει συμβιβασμούς με την υψηλή ποιότητα του συγκροτήματος. Για παράδειγμα, παρόλο που θεωρούσα τον Mats Levin αναπόσπαστο στοιχείο των Therion, o Thomas Vikström αποδείχτηκε και επί σκηνής άξιος αντικαταστάτης, τόσο με τις φωνητικές του ικανότητες, όσο και με τη σκηνική του παρουσία.



Φεύγοντας, ένας φίλος μου είπε ότι θα ήθελε να τους παρακολουθήσει συνοδεία ορχήστρας. Χώρους κατάλληλους διαθέτουμε, ορχήστρες έχουμε, διάθεση από το συγκρότημα, φαντάζομαι, πως θα υπάρχει. Αυτό που λείπει μάλλον είναι η έγκριση κάποιου «συμβουλίου», αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία...

Setlist:

Sitra Ahra
Wine Of Aluqah
Typhon
The Perennial Sophia
Hellequin
Nifelheim
The Siren Of The Woods
Voyage Of Gurdjieff (The Fourth Way)
Ljusalfheim
Dies Irae
Ginnungagap
Kali Yuga, Part 3
Call Of Dagon
Clavicula Nox
Enter Vril-Ya
The Blood Of  Kingu
Lemuria
Abraxas
Unguentum Sabbati
--------------------------------
The Rise Of Sodom And Gomorrah
To Mega Therion

Παναγιώτης Λουκάς

Περισσότερες φωτογραφίες:

Therion: