Panx Romana, Xenofon Razis @ Κύτταρο, 21/01/17

Δυόμισι ώρες δεν ήταν αρκετές

Από την Κέρη Καραλή, 23/01/2017 @ 14:51

Κάθε φορά που περιμένω τους Panx Romana να ανέβουν στο πάλκο με διακατέχει μια πρωτόγνωρη αγωνία και προσμονή, ίδια κι απαράλλαχτη, όπως την πρώτη φορά. Οι ζωντανές τους εμφανίσεις εξάλλου, εξελίσσονται μέσα σ’ ένα πλαίσιο πνευματικής και πρακτικής ελευθερίας, καταλήγοντας σε ηχητικές ζυμώσεις αφύπνισης. Το βράδυ του Σαββάτου τα στενά πέριξ του συναυλιακού χώρου είχαν γεμίσει ασφυκτικά από παρκαρισμένα αυτοκίνητα, ενώ μια μεγάλη ουρά ανθρώπων, που έφτανε ως την Αχαρνών, περίμενε να εισέλθει στο Κύτταρο.

Λίγο μετά τις 23:00 στη σκηνή περπατούσε η γυναίκα, που σαν την ετοιμόγεννη Μάνα, μιλούσε στα παιδιά που θα γεννούσε, σκίζοντας τη λευκή κουρτίνα, που κρεμόταν από το ταβάνι, κρύβοντας τα τύμπανα. Έμοιαζε σαν τη μήτρα που τη διαρρηγνύει το θαύμα της ζωής κατά την αποκάλυψή του. Από αυτήν την ιδιότυπη «Μήτρα», ξεπετάχθηκαν οι Panx Romana, όπως ξεπετάγονται οι νέες ιδέες, οι νέες αξίες, τα νέα ιδανικά. Με "Το Τραγούδι Του Ποταμού" οι ενισχυτές πήραν φωτιά και ένα ξέφρενο πάρτυ δυόμισι ωρών ξεκίνησε.

Panx Romana

Το μπάσο του Julio, στακάτο και άκρως δυναμικό συμφύρονταν με τη στιβαρή κιθάρα του Woody, τα επιθετικά τύμπανα του Δημητράκα και τον αιχμηρό λόγο του Φρανκ. Το πράσινο καπνογόνο φώτισε τη συσκότιση του χώρου στο "Κράτος Κλειστόν", ενώ το διαρκές crowd surfing, αλλά και το τραγούδι από μικροφώνου, όπου κόσμος ανεβοκατέβαινε στη σκηνή, επισφράγιζαν τη διαχρονικότητα και την αξία του γκρουπ. Συνθήματα ενάντια στην καταστολή της εξουσίας και τον φασισμό ακούγαμε από στόματα πολλών, που φώναζαν για τις κρεμάλες που περιμένουν. Ο Φρανκ «διορθώνοντας» είπε ότι «τον φασίστα που έχουμε μέσα μας» πρέπει να κρεμάσουμε, συνοψίζοντας έτσι τον αειθαλή στόχο του ανθρώπου που αγωνίζεται για να καλυτερέψει τον κόσμο, καλυτερεύοντας πρωτίστως τον ίδιο του τον εαυτό.

Panx Romana

Το μουσικό παρόν των Panx Romana έρρεε μέσα στο μελωδικό παρελθόν τους συζευγνύοντας με αμείωτη ένταση τις συχνότητες του "Ράδιο Κατάληψη" με την "Παραμάνα", σημαίνοντας "Συναγερμό" για τους "Peter Panx", ενώ συμπεριελάμβανε τραγούδια που δεν παίζουν συχνά στις live εμφανίσεις τους, όπως το "Ζω Στο Φόβο". Τη σκηνή μοιράστηκαν τόσο με το κοινό, όσο και με άλλους καλλιτέχνες. Με τον Τόλη Φασόη (Sharp Ties) μάς πρόσφεραν ένα καταιγιστικό mini set δύο τραγουδιών "Just Five Minutes" (Sharp Ties) & "Monkey Man" (The Specials), ενώ με τους Tsiri Band και τον Νίκο Γιούσεφ διασκεύασαν το "Immigraniada" των Gogol Bordello. Ο Mc Yinka, στη θέση του Judah Bunnington, που το λέει στον τελευταίο δίσκο, τραγούδησε μαζί τους τη "Μαύρη Ανεμώνα", ο Julio έπαιξε το berimbau, ενώ δύο πνευστοί στο σαξόφωνο και την τρομπέτα συνόδευαν στο "Pax Americana".

Panx Romana Τόλης Φασόης

Το "Διακοπές Στο Χακί" ολοκλήρωσε το πρώτο μέρος του live, με επιφωνήματα χαράς, όμως, το ιδιότυπο encore που είχαν ετοιμάσει, μας κράτησε σε πλήρη εγρήγορση. Στο projection wall χαζεύαμε την αφίσα της πρώτης συναυλίας των Panx Romana, το 1982 στον ίδιο χώρο, στο "Κύτταρο" του κυρ Ανδρέα, ο οποίος, όπως σημείωσε ο Φρανκ, δεν βρίσκεται πια μαζί μας. Και στα ηχεία, άρχισε να ακούγεται εκείνο το καταιγιστικό set, της πρώτης εμφάνισης, με τα "Σκηνοθέτες Βίας", "Αντιρρησίες Συνείδησης", "Κόμπλεξ", "Αθήνα", "Έλληνες", κερνώντας μας λίγη από τη μαγεία της πορείας των τεσσάρων εφήβων.

Panx Romana

Τολμώ να πω ότι η εμφάνιση αυτή των Panx Romana απετέλεσε ένα διαδραστικό installation μιας σύγχρονης Art Brut. Από τα χάρτινα κουτιά της τηλεόρασης που φόρεσαν στα κεφάλια τους, σχολιάζοντας καυστικά κάθε παθητική στάση απέναντι στη «γνώση», στην «είδηση», στην «αλήθεια» που μας παρέχει το εν λόγω μέσον, τη Δικαιοσύση που εμφανίστηκε στην σκηνή στο "Αγάπη Σαν Φοράς", το χάρτινο μαχητικό αεροσκάφος, που κρεμόταν από πάνω μας, περιμένοντας να χτυπήσει τον στόχο. Επιτυχώς το κοινό το κατέρριψε εν μέσω μουσικής! Και το video projection, που λειτουργούσε ως συμπλήρωμα όλων όσων ακούγαμε από τα ηχεία. Εκείνο, όμως, που συγκράτησα ήταν ένα παιδικό σχέδιο, εν είδει γελοιογραφίας: «Στο σχολείο σας έχετε πρόσφυγες; Όχι, στο σχολείο μας έχουμε μόνο παιδιά»!

Panx Romana

Οι Panx Romana ετοίμασαν για το κοινό, που ασφυκτικά γέμισε την πλατεία και τον εξώστη του club, ένα οπτικοακουστικό έργο, του οποίου το κάθε λεπτό δυναμίτιζε τον αέρα με τον αιχμηρό λόγο, τον aggressive ήχο, το punk attitude. Ουχί τυχαίως για ακόμη μια φορά η συρροή του κόσμου απέδειξε την αναγκαιότητα της ύπαρξης των, αφού όλοι μαζί δημιουργήσαμε έναν συμπαγή και αδιάρρηκτο πυρήνα, μέσα στο κέντρο της πόλης, όπου η ανθρώπινη υπόσταση καθημερινώς διαγωνίζεται, κρέμεται στα σχοινιά των περιπτέρων, πωλείται και εξαγοράζεται, απελαύνεται. Όχι, το βράδυ του Σαββάτου, δεν σχεδιάζαμε κάποιο τρομοκρατικό χτύπημα, δεν σχεδιάζαμε κάποιο έγκλημα. Το βράδυ αυτό αγκαλιάζαμε το διαφορετικό και συνωμοτούσαμε υπέρ της ελευθερίας της σκέψης, υπέρ του δικαιώματος στη ζωή.

Xenofon Razis

Τη συναυλία άνοιξε, με το ακουστικό του set, ο Xenofon Razis, σε μια λιτή solo εμφάνιση με μία κιθάρα, έχοντας στις αποσκευές του τραγούδια από το debut άλμπουμ του "Minimum Wage Adventures" (2012) και το EP "Athens City Prison", που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2014.

Φωτογραφίες: Διονύσης Παρθενιάδης / dionpa.com

SETLIST

Το Τραγούδι Του Ποταμού
Κράτος Κλειστόν
Ράδιο Κατάληψη
R 'n' R Βοήθειες
Παραμάνα
Νεκρόπολις
3 Ακόρντα Φτάνουν
Peter Panx
Κοινόπολη
Συναγερμός
Just Five Minutes (Sharp Ties)
Monkey Man
Birdy
Σκουπιδότοποι Ονείρων
Μαύρη Ανεμώνα
Immigraniada
Κλόουν
Παιδιά Στα Όπλα
Διαγωγή Κοσμία
Αγάπη Σαν Φοράς
Metropolitan Indians
Pax Americana
Πάρτυ Κωφαλάλων
35 Άνω
Το Γράμμα
Καταστολή Στο Περιθώριο
Διακοπές Στο Χακί

Encore
Ζω Στο Φόβο
Σκηνοθέτες Βίας
Αντιρρησίες Συνείδησης
Κόμπλεξ
Μηχανικό Μωρό
Στο Λυκαυγές Ενός Νέου Συστήματος
Αθήνα
Ανώνυμοι Ήρωες Επώνυμα Μνημεία (Πολυτεχνείο)
Έλληνες

  • SHARE
  • TWEET