Joe Bonamassa @ Κύτταρο, 15/12/09

Είχα γράψει παλαιότερα ότι τη διαφορά στα live την κάνει, πέρα από τις ικανότητες του μουσικού, το ρεπερτόριο. Η παραπάνω άποψη εξηγεί σε μεγάλο βαθμό κατ’ εμέ την πολύ καλή αποδοχή που τυγχάνουν στη χώρα μας βετεράνοι καλλιτέχνες που βρίσκονται εκτός της μουσικής μόδας.



Κόντρα στην επιμονή των ΜΜΕ που προωθούν πολύ συγκεκριμένα πράγματα ο κόσμος σε ένα πολύ σεβαστό ποσοστό συνεχίζει να επιμένει στην ποιότητα ακολουθώντας σχήματα που εμπορικά θεωρούνται καμένα χαρτιά από τα κεφάλια των δισκογραφικών. Πράγμα πολύ φυσικό, αφού την πληρότητα που νοιώθουμε ως θεατές & ακροατές όταν παρακολουθούμε ένα πρόγραμμα γεμάτο διαμάντια της αγαπημένης μας (όποιας κι αν είναι αυτής) μουσικής δεν συγκρίνεται με την εμφάνιση ενός νεόκοπου (wannabe ή μη) star που θα παρουσιάσει 1-2 singles και μερικά fillers στο γνωστό 75λεπτο πρόγραμμα σκουπίστε-τελειώσατε.



Ο 32χρονος Joe Bonamassa εμφανίστηκε στη δισκογραφία το 1994 με τους Bloodline αλλά ξεκίνησε την σόλο πορεία του (που συνεχίζεται μέχρι σήμερα) το 2000 με το "A New Day Yesterday". Εννιά χρόνια και επτά studio άλμπουμ μετά ο καλλιτεχνικά και εμπορικά καταξιωμένος bluesman επισκέπτεται την χώρα μας. Στις βαλίτσες του το τελευταίο του άλμπουμ "The Ballad Of John Henry" που μαζί με τους δύο προκατόχους του "Sloe Gin" (2007) & "You & Me" (2006) αποτελούν τη βάση του προγράμματός του. Δεν είναι τυχαίο ότι τα εννιά από τα δεκαέξι τραγούδια που ακούστηκαν στο Κύτταρο προέρχονται από τις συγκεκριμένες δουλειές ενώ και ο ίδιος ο Bonamassa όπου σταθεί κι όπου βρεθεί δηλώνει ότι η συνεργασία του με τον Kevin Shirley στα τελευταία αυτά άλμπουμ έχει δώσει καταπληκτικά  αποτελέσματα.

Ας περάσουμε λοιπόν στην εμφάνιση του JB στη χώρα μας που έλαβε χώρα σε ένα γεμάτο Κύτταρο (η συναυλία ήταν sold out) που έζησε πραγματικά μεγαλειώδεις στιγμές. Το πρόγραμμα ξεκίνησε λίγο μετά τις 21:30 με το «Κασμιρικό» "The Ballad Of John Henry" και το "Last Kiss", δύο επιλογές από το τελευταίο άλμπουμ. Από την αρχή της συναυλίας η μπάντα και ειδικά ο Bonamassa  έδειξαν να κερδίζουν το κοινό εύκολα. O ροκ τρόπος που παρουσιάζονται ζωντανά οι όμορφες blues συνθέσεις είναι ο Νο1 λόγος, η τεχνική των μουσικών ο δεύτερος. Μια τεχνική που δεν «σκεπάζει» τα τραγούδια αλλά λειτουργεί ως κερασάκι στην πολύ γευστική τούρτα που σερβίρει το συγκρότημα.



To πρόγραμμα συνεχίστηκε μοιρασμένο μεταξύ mid-tempo blues rock & πανέμορφων μπαλάντων. Στις τελευταίες ο τραγουδιστής Bonamassa έδειξε την σκληρή δουλειά που έχει κάνει στον τομέα της φωνητικής και μας συγκίνησε ιδιαίτερα στα "So Many Roads" και "Sloe Gin".  Ειδικά το "SG" παιγμένο υπέροχα μέσα σε ατμόσφαιρα μυσταγωγίας (απόλυτη σιγή στο Κύτταρο κατά τη διάρκεια της κιθαριστικής εισαγωγής) «τυπώθηκε» για τα καλα στα μυαλά των περισσοτέρων ως η κορυφαία συναισθηματικά στιγμή της χτεσινής (το κείμενο γράφτηκε στις 16/1209) βραδιάς.



Έκπληξη της βραδιάς για όσους παλαιοροκάδες δεν παρακολουθούν τα φετινά set list υπήρξε η σούπερ δυναμική εκτέλεση του "Young Man’s Blues" των Who. Οι νεότεροι (φυσιολογικά) δεν αντιλήφθηκαν τι συνέβη αλλά έχουν όλο το χρόνο μπροστά τους να ανακαλύψουν άλμπουμ όπως το "Live At Leeds" (αποκτήστε το ΣΗΜΕΡΑ, έχουμε και εορταστικό ωράριο, προλαβαίνετε!).



Η συναυλιακή μας εμπειρία ολοκληρώθηκε υπέροχα 2 ώρες περίπου μετά με τη διασκευή του "Just Got Paid" (ZZ Top) που ενώθηκε ιδανικά με διάφορα μέρη από συνθέσεις των Led Zeppelin, Gov’t Mule & Billy Cobham σε ένα δυναμικό και χορταστικό «προβαρισμένο» jamάρισμα.



Συνολικά η ζωντανή παρουσία του Joe Bonamassa έδειξε ότι, όπως και στις τελευταίες studio δουλειές του, έχει δουλέψει πάρα πολύ στο τρόπο που περνά τη blues μουσική προς το rockόφιλο κοινό. Δεν είναι ο ιδρυτής νέων τάσεων ή ο πρωτοπόρος του ιδιώματος αλλά ένας υπέροχος -συνεχώς εξελισσόμενος- μουσικός με καλό ρεπερτόριο που έχει βρει τον τρόπο να κερδίζει μεγάλα κοινά.


Set List:
The Ballad Of John Henry
Last Kiss
So Many Roads
So It’s Like That
If Heartaches Where Nickels
Further On Up The Road
Sloe Gin
Lonesome Road Blues
Happier Times
Bridge To Better Days
Young Man’s Blues
Great Flood
Woke Up Dreaming
Mountain Time
------------------------
Ball Peen Hammer
Just Got Paid