Dream Syndicate, The Last Drive, Jaywalkers @ Gagarin 205, 01/06/13
Από τον Κώστα Σακκαλή, 03/06/2013 @ 13:12
Σε καταστάσεις sold out έφεραν το Ρόδον, συγνώμη το Gagarin ήθελα να πω, τα τρία συγκροτήματα την πρώτη μέρα του καλοκαιριού του 1988, συγνώμη και πάλι, 2013 ήθελα να πω. Και αν σας φαίνεται αστείο αυτό το παιχνίδι με το χρόνο, πιστέψτε με, για τους περισσότερους από τους παρευρισκόμενους, των συγκροτημάτων μηδέ εξαιρουμένων, ήταν μάλλον η πραγματικότητα για μία έστω βραδιά. Δεν είναι τυχαίο ότι στη συντριπτική πλειοψηφία του, το κοινό αποτελούνταν από ανθρώπους που ορίζονταν ηλικιακά από τα δύο «-άντα». Εξάλλου τον νοσταλγικό τόνο δεν έκρυψε και κανένας από τους συμμετέχοντες που μαζεύτηκαν να γιορτάσουν τη σπάνια επανασύνδεση των Ελλήνων Jaywalkers, τα τριάντα χρόνια πορείας των Last Drive και οι Dream Syndicate τα τριάντα (+1) χρόνια από το ντεμπούτο τους, "The Days Of Wine And Roses", το οποίο διαφήμιζαν ότι θα παίξουν στην ολότητά του.
Η βραδιά ξεκίνησε με τους Jaywalkers έχοντας ουσιαστικά το συλλεκτικό πλέον EP τους και το punk pop τους (λίγο από Buzzcocks δηλαδή) ως οπλοστάσιο για να γεμίσουν τη μισή ώρα που τους αναλογούσε. Αν και δεν μπόρεσα να προλάβω παρά τη μισή από την παράστασή τους, τόσο εγώ όσο και το ήδη γεμάτο Gagarin εκτιμήσαμε την εμφάνισή τους με αποκορύφωμα τη διασκευή στο "Tomorrow Never Knows" των Βeatles.
Ένα θερμό χειροκρότημα για αυτούς και μία καλή ανάμνηση συν το περίφημο «ζέσταμα» για το κοινό ήταν η συνεισφορά τους στο βράδυ.
Πολύ περισσότερα φυσικά περιμέναμε και έδωσαν οι Last Drive. Ισάξιοι σε ποιότητα των headliners, δεν χρειάστηκαν πολλές κουβέντες για να ξεσηκώσουν τον κόσμο που, παρά τις συχνές πλέον εμφανίσεις τους, διασκεδάζει πάντα με το κέφι που η τετράδα τους μεταδίδει.
Πώς θα μπορούσε να είναι και διαφορετικά όταν όχι μόνο έχουν νέα τραγούδια που ανταποκρίνονται ποιοτικά στο μύθο τους, όπως τα "A Glass Of Broken Dreams" ή το "Butterfly 69", αλλά και σε κάθε συναυλία είναι ικανοί να ανασύρουν από τη σκόνη κάποιο ξεχασμένο τραγούδι τους όπως αυτή τη φορά με τη διασκευή στο "Outlaw" του Alan Vega που είχαν ηχογραφήσει. Η μία ώρα ήταν σίγουρα πολύ λίγη για τους Last Drive αλλά ευτυχώς δεν χανόμαστε, σύντομα κάπου θα μπορούμε και πάλι να τους απολαύσουμε.
The Last Drive setlist: A Glass Of Broken Dreams / Blood From The Stone / Devil May Care / Blue City Shores / Outlaw (Alan Vega cover) / Get Off My World / Butterfly 69 / Have Mercy / She Cracked (Modern Lovers cover)
Το απόλυτο ταίριασμα του line-up ήταν φυσικά από την αρχή ξεκάθαρο αλλά με τις πρώτες νότες του "Tell Me When It's Over" έγινε και απτά φανερό. Το αποκορύφωμα του rock 'n' roll οίστρου που η βραδιά υποσχόταν ξεκίνησε δυνατά με το "Days Of Wine And Roses" να παίζει ολόκληρο αλλά και με τη στουντιακή σειρά του σε σημείο που και ο ίδιος ο Steve Wynn γέλασε λέγοντας «είμαστε σαν djs τώρα, απλά παίζουμε τον αγαπημένο σας δίσκο».
Δεν ήταν όμως καθόλου απλή υπόθεση η εκτέλεση του συγκεκριμένου δίσκου παρόλα αυτά το συγκρότημα ανταποκρίθηκε απόλυτα με αρκετή πιστότητα στις αρχικές εκτελέσεις και μόνο κάποιες προσθήκες feedback και ηλεκτρικού θορύβου να προστίθενται σε σωστές ποσότητες στα πλαίσια της ζωντανής παράστασης. Οι θεατές έδειξαν τις διαθέσεις τους και την λατρεία τους προς το συγκρότημα (ή τις αναμνήσεις που αυτό κουβαλάει) ουκ ολίγες φορές, ειδικότερα δε με την έντονη συμμετοχή του στα "When You Smile", "Too Little, Τoo Late" και το ομώνυμο τόσο ώστε ανάγκασε τον Wynn να δηλώσει ότι έχει 1000 back-up singers στη διάθεσή τους και ότι θα τους χρειαστεί αργότερα, αστειευόμενος προφανώς σχετικά με την αντοχή της φωνής του.
Το τέλος της εκτέλεσης του ολόκληρου του πρώτου δίσκου τους δεν άλλαξε κάτι καθώς χωρίς δισταγμό το συγκρότημα συνέχισε στα επόμενα δύο τραγούδια που προς στιγμήν μας έκαναν να πιστέψουμε ότι θα ακούγαμε ολόκληρο και το "Ghost Stories", πράγμα που στο τέλος της συναυλίας δεν απείχε και πολύ από την πραγματικότητα. Γενικά με μόλις τρεις ακόμα δίσκους από τους οποίους να αντλούν, οι Dream Syndicate απέδειξαν ότι, μπορεί το ντεμπούτο τους να θεωρείται και το αριστούργημά τους, κυρίως γιατί εκεί απέδωσαν πιο καλά τον «οι Velvet Underground συναντούν τον Bob Dylan» ήχο τους, αλλά συνθετικά έχουν τα τραγούδια να γεμίσουν άλλη τόση ώρα τουλάχιστον εξίσου ποιοτικά ειδικά με τον τρόπο που κάποια από τα τραγούδια τους αναγεννιούνται στις πιο τραχιές ζωντανές εκτελέσεις, όπως π.χ. το "Boston". Πόσο μάλλον όταν αποδεδειγμένα έπαιζαν σε ένα κοινό που φαινόταν να ξέρει τη δισκογραφία τους απέξω.
Με το πρώτο encore να έρχεται στη μία ώρα και σαράντα λεπτά και το τέλος της συναυλίας στις δύο ώρες και είκοσι λεπτά, μπορεί κάποιος να πιστέψει ότι κάπου θα υπήρξε μία «κοιλιά», κάπου το show θα έγινε κουραστικό. Κι όμως, μέχρι και το τελευταίο τζαμάρισμα που ξεκίνησε με το "John Coltrane Stereo Blues" και δεν δίστασε να κάνει ένα πέρασμα και από το "Break On Through" των Doors, οι Dream Syndicate κατάφεραν να μας κρατήσουν στην τσίτα. Ξέρω σίγουρα ότι αρκετοί θα παρέλειψαν να έρθουν στη συναυλία αυτή σκεπτόμενοι ότι «τους είδα όταν έπρεπε» αλλά, ευτυχώς για εμάς, φαίνεται ότι οι Dream Syndicate και εν έτει 2013 παραμένουν ένα «πρέπει να τους δεις» συγκρότημα.
Tell me When It's Over (from "The Days Of Wine And Roses")
Definitely Clean (from "The Days Of Wine And Roses")
That's What You Always Say (from "The Days Of Wine And Roses")
Then She Remembers (from "The Days Of Wine And Roses")
Halloween (from "The Days Of Wine And Roses")
When You Smile (from "The Days Of Wine And Roses")
Until Lately (from "The Days Of Wine And Roses")
Too Little Too Late (from "The Days Of Wine And Roses")
The Days Of Wine And Roses (from "The Days Of Wine And Roses")
The Side I'll Never Show (from "Ghost Stories")
My Old Haunts (from "Ghost Stories")
Now I Ride Alone (from "Out Of The Grey")
Forest For The Trees (from "Out Of The Grey")
Bullet With My Name On It (from "Medicine Show")
Daddy's Girl (from "Medicine Show")
Medicine Show (from "Medicine Show")
Boston (from "Out Of The Grey")
Encore 1:
When The Curtain Falls (from "Ghosts Stories")
Loving The Sinner Hating The Sin (from "Ghost Stories")
Burn (from "Out Of The Grey")
See That My Grave Is Kept Clean (from "Ghost Stories")
Encore 2:
John Coltrane Stereo Blues (from "Medicine Show")
Φωτογραφίες: Ανδρέας Πανόπουλος
Η βραδιά ξεκίνησε με τους Jaywalkers έχοντας ουσιαστικά το συλλεκτικό πλέον EP τους και το punk pop τους (λίγο από Buzzcocks δηλαδή) ως οπλοστάσιο για να γεμίσουν τη μισή ώρα που τους αναλογούσε. Αν και δεν μπόρεσα να προλάβω παρά τη μισή από την παράστασή τους, τόσο εγώ όσο και το ήδη γεμάτο Gagarin εκτιμήσαμε την εμφάνισή τους με αποκορύφωμα τη διασκευή στο "Tomorrow Never Knows" των Βeatles.
Ένα θερμό χειροκρότημα για αυτούς και μία καλή ανάμνηση συν το περίφημο «ζέσταμα» για το κοινό ήταν η συνεισφορά τους στο βράδυ.
Πολύ περισσότερα φυσικά περιμέναμε και έδωσαν οι Last Drive. Ισάξιοι σε ποιότητα των headliners, δεν χρειάστηκαν πολλές κουβέντες για να ξεσηκώσουν τον κόσμο που, παρά τις συχνές πλέον εμφανίσεις τους, διασκεδάζει πάντα με το κέφι που η τετράδα τους μεταδίδει.
Πώς θα μπορούσε να είναι και διαφορετικά όταν όχι μόνο έχουν νέα τραγούδια που ανταποκρίνονται ποιοτικά στο μύθο τους, όπως τα "A Glass Of Broken Dreams" ή το "Butterfly 69", αλλά και σε κάθε συναυλία είναι ικανοί να ανασύρουν από τη σκόνη κάποιο ξεχασμένο τραγούδι τους όπως αυτή τη φορά με τη διασκευή στο "Outlaw" του Alan Vega που είχαν ηχογραφήσει. Η μία ώρα ήταν σίγουρα πολύ λίγη για τους Last Drive αλλά ευτυχώς δεν χανόμαστε, σύντομα κάπου θα μπορούμε και πάλι να τους απολαύσουμε.
The Last Drive setlist: A Glass Of Broken Dreams / Blood From The Stone / Devil May Care / Blue City Shores / Outlaw (Alan Vega cover) / Get Off My World / Butterfly 69 / Have Mercy / She Cracked (Modern Lovers cover)
Το απόλυτο ταίριασμα του line-up ήταν φυσικά από την αρχή ξεκάθαρο αλλά με τις πρώτες νότες του "Tell Me When It's Over" έγινε και απτά φανερό. Το αποκορύφωμα του rock 'n' roll οίστρου που η βραδιά υποσχόταν ξεκίνησε δυνατά με το "Days Of Wine And Roses" να παίζει ολόκληρο αλλά και με τη στουντιακή σειρά του σε σημείο που και ο ίδιος ο Steve Wynn γέλασε λέγοντας «είμαστε σαν djs τώρα, απλά παίζουμε τον αγαπημένο σας δίσκο».
Δεν ήταν όμως καθόλου απλή υπόθεση η εκτέλεση του συγκεκριμένου δίσκου παρόλα αυτά το συγκρότημα ανταποκρίθηκε απόλυτα με αρκετή πιστότητα στις αρχικές εκτελέσεις και μόνο κάποιες προσθήκες feedback και ηλεκτρικού θορύβου να προστίθενται σε σωστές ποσότητες στα πλαίσια της ζωντανής παράστασης. Οι θεατές έδειξαν τις διαθέσεις τους και την λατρεία τους προς το συγκρότημα (ή τις αναμνήσεις που αυτό κουβαλάει) ουκ ολίγες φορές, ειδικότερα δε με την έντονη συμμετοχή του στα "When You Smile", "Too Little, Τoo Late" και το ομώνυμο τόσο ώστε ανάγκασε τον Wynn να δηλώσει ότι έχει 1000 back-up singers στη διάθεσή τους και ότι θα τους χρειαστεί αργότερα, αστειευόμενος προφανώς σχετικά με την αντοχή της φωνής του.
Το τέλος της εκτέλεσης του ολόκληρου του πρώτου δίσκου τους δεν άλλαξε κάτι καθώς χωρίς δισταγμό το συγκρότημα συνέχισε στα επόμενα δύο τραγούδια που προς στιγμήν μας έκαναν να πιστέψουμε ότι θα ακούγαμε ολόκληρο και το "Ghost Stories", πράγμα που στο τέλος της συναυλίας δεν απείχε και πολύ από την πραγματικότητα. Γενικά με μόλις τρεις ακόμα δίσκους από τους οποίους να αντλούν, οι Dream Syndicate απέδειξαν ότι, μπορεί το ντεμπούτο τους να θεωρείται και το αριστούργημά τους, κυρίως γιατί εκεί απέδωσαν πιο καλά τον «οι Velvet Underground συναντούν τον Bob Dylan» ήχο τους, αλλά συνθετικά έχουν τα τραγούδια να γεμίσουν άλλη τόση ώρα τουλάχιστον εξίσου ποιοτικά ειδικά με τον τρόπο που κάποια από τα τραγούδια τους αναγεννιούνται στις πιο τραχιές ζωντανές εκτελέσεις, όπως π.χ. το "Boston". Πόσο μάλλον όταν αποδεδειγμένα έπαιζαν σε ένα κοινό που φαινόταν να ξέρει τη δισκογραφία τους απέξω.
Με το πρώτο encore να έρχεται στη μία ώρα και σαράντα λεπτά και το τέλος της συναυλίας στις δύο ώρες και είκοσι λεπτά, μπορεί κάποιος να πιστέψει ότι κάπου θα υπήρξε μία «κοιλιά», κάπου το show θα έγινε κουραστικό. Κι όμως, μέχρι και το τελευταίο τζαμάρισμα που ξεκίνησε με το "John Coltrane Stereo Blues" και δεν δίστασε να κάνει ένα πέρασμα και από το "Break On Through" των Doors, οι Dream Syndicate κατάφεραν να μας κρατήσουν στην τσίτα. Ξέρω σίγουρα ότι αρκετοί θα παρέλειψαν να έρθουν στη συναυλία αυτή σκεπτόμενοι ότι «τους είδα όταν έπρεπε» αλλά, ευτυχώς για εμάς, φαίνεται ότι οι Dream Syndicate και εν έτει 2013 παραμένουν ένα «πρέπει να τους δεις» συγκρότημα.
SETLIST
Tell me When It's Over (from "The Days Of Wine And Roses")
Definitely Clean (from "The Days Of Wine And Roses")
That's What You Always Say (from "The Days Of Wine And Roses")
Then She Remembers (from "The Days Of Wine And Roses")
Halloween (from "The Days Of Wine And Roses")
When You Smile (from "The Days Of Wine And Roses")
Until Lately (from "The Days Of Wine And Roses")
Too Little Too Late (from "The Days Of Wine And Roses")
The Days Of Wine And Roses (from "The Days Of Wine And Roses")
The Side I'll Never Show (from "Ghost Stories")
My Old Haunts (from "Ghost Stories")
Now I Ride Alone (from "Out Of The Grey")
Forest For The Trees (from "Out Of The Grey")
Bullet With My Name On It (from "Medicine Show")
Daddy's Girl (from "Medicine Show")
Medicine Show (from "Medicine Show")
Boston (from "Out Of The Grey")
Encore 1:
When The Curtain Falls (from "Ghosts Stories")
Loving The Sinner Hating The Sin (from "Ghost Stories")
Burn (from "Out Of The Grey")
See That My Grave Is Kept Clean (from "Ghost Stories")
Encore 2:
John Coltrane Stereo Blues (from "Medicine Show")
Φωτογραφίες: Ανδρέας Πανόπουλος
ΣΧΕΤΙΚΑ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
