Το Rocking επιλέγει τις «υπόγειες» κυκλοφορίες του 2019

It’s the underground resistance, either you like it or not

Αλήθεια, τί ορίζεται ως underground σήμερα; Είναι, πράγματι, δύσκολο να το προσδιορίσει κανείς ακριβώς, αφού οι συνθήκες, οι συνιστώσες, τα χαρακτηριστικά διαφέρουν ανά περίπτωση, ανά είδος, ακόμη κι ανά άτομο. Άλλωστε, στην εποχή της πληροφορίας, τα πάντα φαντάζουν πια το ίδιο προσβάσιμα, με τον ορισμό του «υπόγειου» να έχει να κάνει περισσότερο με την αίσθηση που αφήνει ένα άκουσμα και το πόσο «απαρατήρητο» πέρασε, παρά την όποια του αντικειμενική αξία. Ακόμη κι έτσι, όμως, το underground μοιάζει πλέον πιο δραστήριο από ποτέ σε κάθε του έκφανση, με τον δημιουργικό του αναβρασμό και τον πλούτο διαφορετικών ιδεών κι εκφραστικών μέσων να μας προκαλεί και πάλι να περιηγηθούμε στα ενδότερα του. Happy digging, λοιπόν, για ακόμη μια χρονιά και προσοχή στα εξώφυλλα.



Θεοδόσης Γενιτσαρίδης

Trish Clowes - "Ninety Degrees Gravity"
Basho
(Post-Bop, Jazz)

Το Ηνωμένο Βασίλειο έχει δώσει τελευταία πολλούς εκπροσώπους στην σκηνή. Αυτοί εδώ πλησιάζουν να γίνουν οι καλύτεροι. Κάπως αθόρυβα. Είναι δέκα χρόνια στην δισκογραφία αλλά τώρα έκαναν έναν δίσκο που μπορεί να τους φέρει ψηλά. Δεν είναι στην αφρόκρεμα. Δεν έχουν κάνει μεγάλο όνομα, αλλά ήρθε η ώρα. Για τη ακρίβεια πιθανά δεν τους ξέρει και πολύς κόσμος. Θα τους μάθει σιγά σιγά. Το σαξόφωνο βγάζει την περισσότερη δουλειά και συναντάει τα υπόλοιπα όργανα πάντα εκεί που πρέπει. Είναι καλοζυγισμένο και καλοφτιαγμένο. Η κιθάρα και το πιάνο το κάνουν περισσότερο rock. Η ατμόσφαιρα είναι avant-garde αλλά η ουσία είναι bop, παραδοσιακή με τιμές στο παρελθόν.

Spotify 


Tomeka Reid Quartet - "Old New"
Cuneiform
(Avant-Garde Jazz)

Θα μπορούσα να πω ότι είναι η καλύτερη ή η αγαπημένη ή έστω η πιο ενδιαφέρουσα jazz κυκλοφορία της χρονιάς. Πηγαινοέρχεται μεταξύ διαφορετικών ειδών και καταλήγει σε μια μοντέρνα, αλλά παραδοσιακή jazz που το κάνει ταυτόχρονα και εύκολο, αλλά και πολύ δύσκολο. Κάθε όργανο ακούγεται μόνο του και ως δια μαγείας κάπου τέμνονται, κάπου έρχονται κοντά και στο τέλος ενώνονται. Είναι όντως μαγικός ο τρόπος αυτός. Είναι φανταστική η ενορχήστρωση του αυτοσχεδιασμού. Το κουαρτέτο τελικά βγάζει μια απίθανη μουσική ολότητα που δεν βρήκα φέτος πουθενά αλλού. Αν και δεν έχει κλισέ έχει όλη την πίστη και την επιρροή από τα παλιά. Αν και δεν έχει χαζές μοντερνιές έχει όλη την φρεσκάδα του μοντέρνου.

Bandcamp 


Jambinai - "Onda"
Bella Union
(Post-Rock)

Οι Κορεάτες δημιούργησαν πιθανότατα τον καλύτερο post-rock δίσκο της χρονιάς. Μιας και η συγκομιδή της χρονιάς ήταν φτωχή ειλικρινά δεν είναι δύσκολο να χαρακτηρίσω αυτό τον δίσκο κορυφαίο. Το "검은 빛은 붉은 빛으로 Sun. Tears. Red" είναι ένα από τα καλύτερα κομμάτια που έχω ακούσει ποτέ! Αν και λόγω των παραδοσιακών οργάνων και της παράξενης ατμόσφαιρας ο δίσκος δεν απευθύνεται στους πάντες, εάν τα καταφέρετε να φτάσετε στην ουσία του θα ανταμειφθείτε δεόντως. Η προσέγγιση τους στην παραδοσιακή μουσική της χώρας τους είναι εξελικτική. Διατηρεί την πραγματικότητα και την αυθεντικότητα της εισάγοντας παράλληλα νέες επιρροές και μοντέρνες ιδέες. Συναρπαστικό και έξυπνο.

Bandcamp 

Spotify 


Shirokuma - "Clothes I Wear for the Space I’m In"
Dog Knights
(Screamo)

Δεν είναι Ιάπωνες. Είναι από την Σουηδία. Η ποιότητα τους είναι ονειρική. Τα φωνητικά είναι θαμμένα πίσω από εκπληκτικό θόρυβο και παραμόρφωση, αλλά ακούγονται ακόμα άγρια και τραχιά. Οι κιθάρες είναι φανταστικές. Η επιμονή τους είναι έντονη. Το μπάσο και τα τύμπανα γεμίζουν το κενό. Καλύπτουν το σύνολο. Στέκονται εξαιρετικά πλάι στον θόρυβο. Τα κομμάτια που έγραψαν είναι εκπληκτικά. Αν είστε φίλοι του screamo πραγματικά θα έρθετε αντιμέτωποι με τον καλύτερο δίσκο του είδους για την χρονιά που πέρασε. Άρρωστα και ενθουσιαστικά συναρπαστικό.

Bandcamp 

Spotify 


Enablers - "Zones"
(Noise-Rock, Spoken Word)

Εάν σας αρέσει το στιλ ποιητικής ομιλίας πάνω απόήρεμες νότες κιθάρας που σε σημεία ξεφεύγουν και ξεσπάνε, αυτό είναι ότι καλύτερο θα ακούσετε από τις κυκλοφορίες του έτους. Ουσιαστικά πρόκειται για όμορφες αφηγήσεις και πειραματικό και σε φάσεις θορυβώδες rock που σε υπνωτίζουν αρχικά και σε ξεσηκώνουν στην πορεία. Ακούγεται απλό αλλά είναι αρκετά πολύπλοκο και κυρίως πανέμορφο. Είναι ένα πειραγμένο noise-rock που μπορεί μέσα από πειραματισμούς και αυτοσχεδιασμούς να αγκαλιάσει στιγμές του rockτων τελευταίων 20 ετών. Δεν του το ‘χεις αλλά είναι υπέροχο.

Bandcamp 


Αποστόλης Ζαμπάρας

Agnosy – "When Daylight Reveals The Torture"
Self Released
(Hardcore/crust)

Εκεί στο Νησί κάτι φαίνεται πως κινείται στο punk τα τελευταία χρόνια. Η νέα κυκλοφορία των Βρετανών Agnosy, είναι όσο δυσοίωνη φαντάζουν ο τίτλος και το εξώφυλλό της. Υπό το χέρι (βλ. mastering) του Μίδα (θα το επαναλαμβάνω διαρκώς) Boatright, έρχονται 31 λεπτά καταιγισμού. Το hardcore crust των Agnosy, δεν είναι απλά βαρύ, είναι ανά στιγμές τρομακτικό. Όλη η παράδοση της σκηνής, όπως υφίσταται εδώ και δυο δεκαετίες, έχοντας για επιστέγασμα νεκρικά φωνητικά, εμποτίζεται σε στριφνές συνθέσεις με σκοπό την ψυχολογική καταπόνηση. Αν επιχειρήσεις να ακούσεις αυτόν τον δίσκο, κάνε το καλύτερα νύχτα. Αν συντονιστείς με τους τυμπανιστικούς ρυθμούς και ξετυλίξεις την μεταλλική επίστρωση, τα μάτια σου θα γυαλίσουν και πλέον το υποκριτικό φως της καθημερινότητας θα γίνει εχθρός σου.

Bandcamp


Autarch – "The Light Escaping"
The Plague Of Man/Profane Existence
(Melodic neo-crust/ Post-Hardcore)

Για να προβλέψεις το μέλλον, πρέπει να κατανοήσεις το παρόν. Για να πάρεις τις σωστές απαντήσεις, οφείλεις να κάνεις τις κατάλληλες ερωτήσεις. Για να δεις τον συνάνθρωπο στα μάτια, πρέπει να μπορείς να κοιτάξεις τον εαυτό σου στον καθρέπτη. Κυριότερα όμως, για να κάνεις ένα βήμα πρέπει να βρεις το μονοπάτι σου σε αυτό το χάος. Μερικές φορές το τέλος καταφτάνει συντομότερα λόγω των λαθών μας και ας φοβόμαστε φυσικές καταστροφές. Ο νέος δίσκος των Autarch, είναι αυτά και άλλα πολλά, σε ένα sci-fi concept, αλληγορικό για την πορεία του ατόμου σήμερα. Οι εμπνευσμένες μελωδίες, το βιολί, οι ακουστικές κιθάρες, οι συνθέσεις καθαυτές, ηχούν συγκρουσιακές στον πυρήνα τους. Αυτός ο πυρήνας είναι που θα γεννήσει το φως για να αποδράσουμε. Α ναι, δισκάρα, παράδειγμα ενός ιδιώματος που έχει την ικανότητα να σε ταξιδέψει από τα υπόγεια στα αστέρια.

Bandcamp


Dreams Of The Drowned – "Dreams Of The Drowned I"
Drowned Anthems/Duplicate/Cult Of Nine
(Post Punk/ Avante-Garde Black Metal)

Ένα EP και ένα demo πριν δέκα χρόνια ήταν όλα και όλα τα πεπραγμένα αυτού του γαλλικού one man band. Η πρώτη ολοκληρωμένη κυκλοφορία, όταν προσγειώθηκε στα αυτιά μου ύστερα από πρόταση φίλου, με διέλυσε. Αν σας παραξενεύουν τα αναφερθέντα ιδιώματα, τότε ετοιμαστείτε για ένα ταξίδι σε κρυφές αντιδραστικές πτυχές του σκοτεινού ήχου, ακραίου και μη. Θα βρείτε αρκετά περισσότερα αν συμμεριστείτε την αποδόμηση που επιχειρεί η μπάντα. Ο δίσκος είναι φορέας οραμάτων κόσμων ξεχασμένων, καταπατημένων, ουτοπικών και παρελθοντικών, υλικών και πνευματικών. Ποιοι είναι αυτοί, είναι ένα ερώτημα όπου κάθε riff και φωνητική γραμμή δίνουν διαφορετική απάντηση. Η μόνη αταβιστική υπενθύμιση, έρχεται στην πιθανώς πιο σώα στιγμή του δίσκου, μια διασκευή στους Dodheimsgard, όπου, τραγουδάει ο ίδιος ο Aldrahn. Σκεφτείτε δηλαδή.

Bandcamp


NEDXXX – "NEDXXX"
Norma Evangelium Diaboli
(Avant-Garde Black Metal)

Στην εποχή της πληροφορίας και της εφήμερης «δισκάρας», στην εποχή που όλα έρχονται στο φως και όπου το underground (όπως διαπιστώνετε στο παρόν άρθρο) είναι καλλιτεχνικός τροφοδότης των αισθήσεων, μια κυκλοφορία χωρίς καμία πληροφορία εμφανίστηκε στο τέλος της χρονιάς αλλά και της δεκαετίας. Στις χαραυγές της τρίτης δεκαετίας του αιώνα, ένα μυστηριώδες (μπορεί και όχι) project αγνοεί ολοκληρωτικά κάθε λογική περί σύνθεσης. Ηλεκτρονικοί ήχοι, samples, απαγγελίες, καθαρά φωνητικά, δυσαρμονίες, ατονικά σημεία, εναλλαγές ρυθμών και πολυεπίπεδες κιθάρες, όλα σε δύσπεπτες φόρμες, δημιουργούν τα κεφάλαια μιας κατάθεσης. Ο σκοπός της, αν οι υποψίες μου είναι σωστές, να επαναπροσδιορίσει μια αισθητική. Η κυκλοφορία αυτή, δεν είναι απλά «μουσική», είναι ακραία τέχνη. Αν το αποτέλεσμα ηχεί «ορθόδοξο», δεν ενδιαφέρει τους αυτουργούς, μιας και η αποδόμηση της ύπαρξης είναι ο στόχος τους. Ο Διάβολος, κρύβεται στις λεπτομέρειες, από καταβολής της ανθρωπότητας. Το νόημα δε, πιθανώς να εκλείπει.

Bandcamp


Storm Of Sedition – "Howl Of Dynamite"
Self Released
(Black
/Death/Crust)

Δυναμίτης στα θεμέλια κάθε αξιακού συστήματος που απαρτίζει την κοινωνία μας. Νομίζω δεν μπορεί να περιγραφεί καλύτερα ο νέος δίσκος των Storm Of Sedition. Με αέρα επαναστατικό, απάνθρωπο, μηδενιστικό, συνεπικουρούμενο από την παρουσία μελών των σπουδαίων Καναδών Iskra, το "Howl Of Dynamite" δεν ενδιαφέρεται για αιχμαλώτους. Δεν προσπαθεί καν να σε πείσει για την σοβαρότητά των ισχυρισμών του. Δεν τους ενδιαφέρεις. Τεχνικές κιθάρες και τύμπανα, εκπληκτικά leads και crust φωνητικά και ξεσπάσματα, που συχνά ακουμπούν τις παρυφές του grind, δημιουργούν έναν δίσκο που η εμβληματική έναρξή του δεν προμήνυε τόση ποικιλία και βάθος, αλλά που να ακούσετε το κλείσιμο του. Μια από τις αγαπημένες μου ακραίες κυκλοφορίες της χρονιάς που πέρασε, της οποίας οι συνθέσεις όταν βιώθηκαν σε ανήλιαγα και υγρά υπόγεια, με έπεισαν πως στο τέλος, όταν έρθει «η ώρα της κρίσης» τίποτα δεν θα μείνει όρθιο. Και γιατί να μείνει, άλλωστε;

Bandcamp


Vukari – "Aevum"
Vendetta
(Post
-Black Metal)

To "Divination", ο προηγούμενος δίσκος τους, ήταν γερό σοκ. Κάτι τέτοιες επαφές είναι που σε κάνουν να αναμένεις δίσκους. Αν ήθελα να είμαι αντικειμενικός, θα έπρεπε ο δίσκος αυτός να βρίσκεται σε προεξάρχουσα θέση στην σχετική ανασκόπηση. Η καλύτερη κυκλοφορία των Αμερικανών Vukari, παρά τον ελαφρώς ενοχλητικό ήχο των τυμπάνων, λειτουργεί άνετα σαν κατατοπιστικό παράδειγμα σύγχρονου black metal. Επιβλητικές ατμόσφαιρες, συναισθηματική φόρτιση, αλλά κυρίως μια ακλόνητη αισθητική πρόταση, το "Aevum", είναι αλάνθαστο, πηγαίο, διαθέτει προσωπικότητα, ενώ γνωρίζει πολύ καλά να προσκολλάται σε αυτή του ακροατή. Στις οκτώ συνθέσεις του, θα υπάρξει τουλάχιστον ένα lead το οποίο θα αγκιστρωθεί στον ψυχισμό όσων του δώσουν μια ευκαιρία. Η ορμή του, μόνο ως χείμαρρος μπορεί να λειτουργήσει, συγκρουόμενο με τις φαινομενικά απάτητες κορυφές του έτους. Βλέπεις όμως το απόκοσμο πέρασμα του εξωφύλλου τι ύψος έχει;

Bandcamp


Γιώργος Ζαρκαδούλας

Midnight Coven - "Bewitched"
Self Released​
 (Vintage Doom Rock)​

Ο Aaron Baker είναι μεγάλη περίπτωση. Τα γράφει όλα, τα παίζει όλα και πάνω απ’ όλα έχει τον ατελείωτο. Το "Bewitched" είναι το πιο πρόσφατο δημιούργημά του, μέσω του οποίου συνεχίζει να αποθεώνει τους Uncle Acid. Ναι, είναι τόσο προφανές. Αν σκεφτούμε δε, τα μέσα που έχει στη διάθεσή του για να ηχογραφήσει το μεράκι του, τότε ο ορισμός του underground καλλιτέχνη ίσως να βρήκε τον αξιότερο των αντιπροσώπων του. Είναι κι αυτά τα πειραγμένα φωνητικά που σε κάνουν να τον συμπαθήσεις ακόμα περισσότερο.


Sleeping Giant - "S/T"
Copper Feast
(Heavy Rock)

Όταν διαβάζεις Καναδά ή Αυστραλία ως χώρα καταγωγής, μια τουλάχιστον ευκαιρία θα δώσεις στη μπάντα. Έτσι έγινε και με τους Sleeping Giant ένεκα της Αυστραλίας. Είναι και το όνομα που σε βάζει άμεσα στο μουσικό κλίμα, αν και λίγο πιο light από την αρχική πρόβλεψη. Κάτι μεταξύ proto doom λόγω του όγκου και stoner rock λόγω του συνεχόμενου fuzz. Προφανώς δεν το λες πρωτοπόρο, δεν είναι όμως αυτό το ζητούμενο. Η ποιότητα είναι κι εδώ υπάρχει μπόλικη. Όπως κι ένας αδιαφιλονίκητος πρωταγωνιστής. Τέτοιον ήχο κιθάρας είχα ν’ ακούσω από τους Truckfighters. Το λες και υπερατού αυτό.


Surya - "Overthrown"
Odio Sonoro, Spinda Records, Surnia Records, Monasterio de Cultura, Violence In The Veins, Bandera Records, Sacramento Records, Gato Encerrado Records, Discos X Mil and Noizeland Records​
(Heavy Psychedelic Rock)

Να την παρακολουθείτε την ισπανική ροκ σκηνή. Έχει βγάλει και συνεχίζει να βγάζει αρκετά ενδιαφέρουσες και ποιοτικές μπάντες. Καλή ώρα τους Surya με το ωραίο λογότυπο και το ψυχεδελικό εξώφυλλο. Και με την ακόμα καλύτερη μουσική τους πρόταση: Εκεί που θα ακούσεις λίγο Floyd, λίγο Rush και περισσότερο heavy blues. Υπάρχει η εντύπωση του concept album, κυρίως λόγω της ροής και της ταξινόμησης των συνθέσεων, δεν παίρνω και όρκο. Αυτό που μου έμεινε, πέραν των πολλών δισκογραφικών γονέων, είναι η ζεστασιά της παραγωγής. Δυστυχώς δεν μπορώ να το περιγράψω διαφορετικά. Το ακούς και μου λες.


Madmess - "S/T"
Self Released​
(Instrumental / Vintage / Psychedelic Rock)

Για δυο βήματα δρόμο, μην το κάνουμε θέμα. Οι Πορτογάλοι, με έδρα την Αγγλία, Madmess βάλανε δύσκολα στους ίδιους και σ’ εμάς. Δεν αρκεί παρά να τσεκάρεις το όνομά τους σε μηχανή αναζήτησης. Τουλάχιστον άξιζε τον κόπο γι’ αυτό και βρίσκονται εδώ. Κάτι σαν στεγνοί Radio Moscow θα σου έλεγα πως ακούγονται κι αν σε βοήθησα, αισθάνομαι ιδιαίτερα χαρούμενος. Το φοβήθηκα να σου πω την αλήθεια το αμιγώς οργανικό τους εγχείρημα, οι εναλλαγές όμως του ρυθμού με κράτησαν εκεί. Αν χωρέσουν μάλιστα και μερικά σκόρπια φωνητικά στο μέλλον, δεν θα με χαλάσει καθόλου.


Αντώνης Καλαμούτσος

Iapetus - "The Body Cosmic"
Self Released​
(Progressive Death Metal)

Ενώ δείχνουν ότι επιλέγουν συνειδητά τις ανεξάρτητες πρακτικές τους, αυτό το ντουέτο από τη Νέα Υόρκη μας χάρισε ένα από τα πιο φιλόδοξα metal album της χρονιάς. Progressive death metal επικών αναλογιών σε έναν υπερπλήρη δίσκο 70 λεπτών και με «παραδοσιακό» για το είδος διαστημικό/φιλοσοφικό αέρα, οι Iapetus ναι μεν βαδίζουν πάνω στην κληρονομιά των Cynic/Death, γεμίζουν δε την μουσική τους με εντυπωσιακά κιθαριστικά θέματα και μελωδίες που φέρνουν στο μυαλό μας τις καλύτερες μέρες των Dark Tranquility. Απαιτητική δισκάρα που ζητάει την υπομονή σου, θα σε ανταμείψει όμως στο ακέραιο.

Bandcamp


A Lazarus Soul - "The D They Put Between The R & L"
Bohemia records​
(Indie/Folk)

Στην Ιρλανδία οι καλές indie μπάντες φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, καμία όμως δεν κυκλοφόρησε μέσα στο 2019 τόσο σπουδαίο δίσκο όσο οι A Lazarus Soul του Brian Brannigan - με την εξαίρεση ίσως των Lankum. Παραμένει άγνωστο το πως μεταμορφώνονται από τραγούδι σε τραγούδι, υπονοώντας irish folk ή punk επιρροές, χωρίς όμως να ανήκουν πουθενά. Σε στιγμές ακούγονται σαν μια ευρωπαϊκή, ποιοτική εκδοχή των παλιών καλών R.E.M. Αυτό που έχει τελικά σημασία είναι μόνο οι ανατριχιαστικές κομματάρες και οι συγκλονιστικές ιστορίες που αφηγούνται οι εκπληκτικοί στίχοι. Μία μπάντα που θα έπρεπε να είναι τεράστια - αλλά ποιος νοιάζεται;

Bandcamp


Uranium Club - "The Cosmo Cleaners"
Static Shock​
(Art Punk)

Σε έναν δίκαιο κόσμο, το "The Cosmo Cleaners" θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται ως ένα σύγχρονο punk αριστούργημα. Για την ακρίβεια, έχω ακούσει ελάχιστες punk μπάντες στην ζωή μου με την εξυπνάδα, την φαντασία και την σπιρτάδα των Αμερικανών Uranium Club. Φαντάσου έναν ήχο κοντά στους Wire, προσέθεσε όμως φοβερό χιούμορ και μια ήπια, ώριμη γοητεία. Η επίθεση στον καπιταλισμό έχει εδώ μια ευφάνταστη, καυστική ειρωνεία που προσεγγίζει σε στιγμές μια σχεδόν progressive τραγουδοποιία. Σοφιστικέ αλλά και φλεγόμενο, ένα εκπληκτικό άλμπουμ για σκεπτόμενους πάνκηδες που δεν ψάχνουν μόνο την ωμή ενέργεια.

Bandcamp


Hashshashin - "Badakhshan"
Art As Catharsis​
(Post/Prog/Folk/Fusion)

Οι ίδιοι οι Hashshashin αποκαλούν την μουσική τους "middle eastern drone" αλλά, ας αποδεχτούμε ότι καμιά περιγραφή δεν επαρκεί για να περιγράψει το μυστικιστικό μουσικό όργιο αυτού του αυστραλέζικου τρίο. Φαντάσου τους Om, τους Zeps, τους Tea Party, φαντάσου το καναδικό post rock και το fusion βιρτουόζων από την Ινδία και το Αφγανιστάν και αρχίζεις ίσως να σχηματίζεις μια ιδέα. Κοινός παρανομαστής όλων, η αγάπη για τους ήχους και τα αρώματα της Μέσης Ανατολής. Αν αυτή η συνθήκη ικανοποιείται, το "Badakhshan" μπορεί και για σένα να αποτελέσει το απόλυτο και το πιο μεθυστικό instrumental rock ταξίδι του 2019.

Bandcamp


Helu - "Varisema"
Art As Catharsis​
(Post-rock)

Αυτό ήταν το μικρό μυστικό μου για την περασμένη χρονιά, ένα μικρό δώρο που φύλαξα για τους εξερευνητές αυτού του αφιερώματος. Το ‘’Varisema’’ των Αυστραλών Helu αποτελείται από ένα και μοναδικό 35λεπτο τραγούδι, θυμίζοντας ελαφρώς τις συνθετικές πρακτικές των συμπατριωτών τους The Necks, χωρίς όμως τα jazz στοιχεία. Αφιερώνονται εξολοκλήρου σε ένα θαυμάσιο και σοφά χτισμένο post rock που διεκδικεί για τον εαυτό του όλο τον χώρο και όλο τον χρόνο για να γιγαντωθεί και να μεστώσει. Με μαγικές δυναμικές, χτίζεται σε κάθε του δευτερόλεπτο και απελευθερώνει μια τεράστια μουσική ανάσα – σωστή καλλιτεχνική θύελλα! Ένα φανταστικό ντεμπούτο.

Bandcamp


Άλκης Κοροβέσης

Abytheon - "The Mists Of Ithriel"
Fólkvangr Records​
(doom/folk/death metal​)

To ανεξάρτητο ντουέτο των Abytheon από το Portland των ΗΠΑ κυκλοφόρησε το δεύτερο δίσκο του και κατάφερε να ξεχωρίσει στονunderground χώρο του folk/doom. Αποτελούμενο από δυο εξίσου αξιόλογα μέρη, το "The Mists Of Ithriel" σε κερδίζει με την ατμόσφαιρά του. Οι μπόλικες ακουστικές με τα αφηγηματικά περάσματα θα φέρουν στο νου αρκετές φορές τους "A Forest Of Stars" και τους "Swallow The Sun" με σαφώς πιο επική θεματολογία, ενώ και τα πιο ακραία death σημεία δημιουργούν μια κλειστοφοβική αίσθηση, την οποία έρχονται να μαλακώσουν τα συχνά folk περάσματα. Το "The Mists Of Ithriel" είναι ένας δίσκος που έχει να προσφέρει αρκετά στους φίλους του «διανθισμένου»doom/death.

Bandcamp


Bergatagen - "Bärsärkatoner"
Self Released​
(pagan/black metal​)

Το εξώφυλλοτου "Bärsärkatoner" είνα ιόσο cult ήταν και η νορβηγική ταινία Trollhunter του 2010. Οι Bergatagen βγάζουν έναν από τους πιο διασκεδαστικούς paganmetal δίσκους του έτους. Το τρίο από τη Σουηδία βασίζεται στην πετυχημένη συνταγή που εδραίωσε στο παρελθόν τους DimmuBorgir - blackmetal κιθάρες, τριψήφια bpm στα τύμπανα, brutal φωνητικά και ατμοσφαιρικά πλήκτρα. Είναι πιο κοντά στον ήχο των πρώτων δίσκων των Νορβηγών παρά στο πιο μοντέρνο στυλ των Fintroll που έχουν πιο πολλά κοινά από άποψη θεματικής. Ωστόσο, υπάρχει μπόλικη μελωδία στις συνθέσεις και αρκετά 90ς thrash στοιχεία ικανά να ξεχωρίσουν τους Σουηδούς στο ακραίο υποείδος του folk.

Bandcamp


Clement Belio - "Patience"
B Original​
(progressive rock / avant-garde​)

To moto του Γάλλου είναι "There are no truly original ideas ever, only original combinations of preceding concepts... ", ωστόσο αυτό που καταφέρνει με το "Patience" είναι αρκετά πρωτότυπο. Συνδυάζει αρκετά διαφορετικά είδη σε συνθέσεις, χωρίς να ξενίζουν, ωστόσο, τα ετερόκλητα στοιχεία. Στον τρίτο του δίσκο θα συναντήσουμε κομμάτια με επιρροές από μουσική cabaret μέχρι progressive metal, και από κλασική σε triphop και jazz. Ο Belio φαίνεται να έχει είναι προικισμένος με «καντάρια» μουσικής γνώσης και αυτό το βγάζει στη σύνθεσή του. Βαδίζοντας στα χνάρια του David Maxim Micic θαρρώ πως μπορεί να απασχολήσει τον ανοιχτόμυαλο φίλο της μουσικής.

Bandcamp


Exulansis - "Sequestered Sympathy"
Self Released
(atmospheric metal​)

Στο ντεμπούτο των Exulansis έχουν αβίαστα θέση τόσο τα blast-beat όσο και τα ακουστικά περάσματα. Η απουσία του μπάσου καλύπτεται από το βιολί, το οποίο και παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στο blackenedfolk των Exulansis. Οι - ως επι το πλείστον - μακροσκελείς συνθέσεις του "SequesteredSympathy" καταφέρνουν να αγγίξουν ευαίσθητες χορδές άλλοτε χάρη στην ωμότητα του blackmetal και άλλοτε χάρη στην ευδιάκριτη, αλλά ταυτόχρονα και ουσιώδη παρουσία του folk στοιχείου. Ένα ακόμα χαρακτηριστικό ικανό αλλά όχι αναγκαίο για να εκτιμήσεις τους Exulansis, πέρα από τη μουσική τους, είναι η ξεκάθαρα αντιφασιστική τους πολιτική θέση.

Bandcamp


Katharos XIII - "Palindrome"
Loud Rage Music​
(post-black metal)

Πέντε κομμάτια μέσης διάρκειας 11.5 λεπτών περιλαμβάνει ο τρίτος δίσκος των Katharos XIII. Εμπνευσμένοι από την σκοτεινή πλευρά της jazz και τα αιθέρια ambient περάσματα μας προσφέρουν ένα απολαυστικό post-blackmetal δημιούργημα. Αξιοσημείωτο το ιστορικό του πολυοργανίστα/εγκεφάλου της μπάντας, F., ο οποίος έκανε ένα πέρασμα από τους Negura Bunget για μια τριετία. Αναπόσπαστα συστατικά των Katharos XIII αποτελούν αναμφίβολα η Manuela Marchi, της οποίας η φωνή ταιριάζει απόλυτα με τα gothic/doom στοιχεία τους, ενώ και ο μόνιμος σαξοφωνίστας υποδηλώνει ότι το συγκεκριμένο πνευστό είναι πλέον κομμάτι του ήχου των Ρουμάνων. Το "Palindrome" έχει αρκετά να προσφέρει στον ολοένα και πιο δραστήριο χώρο του post-black και ειδικότερα σε όσους κέντρισαν το ενδιαφέρον οι WhiteWard με το φετινό "Love, Exchange, Failure".

Bandcamp 


The Ire - "Demo"
Self Released
(post-punk
)

Αν και demo το δισκάκι των The Ire δεν πιστεύω ότι έχει κάτι το ερασιτεχνικό, πέρα από την DIY αίσθηση της παραγωγής. Η οποία ωστόσο το κάνει ακόμα πιο cult αν αναλογιστείς το post-punk περιεχόμενο της πρώτης απόπειρας της μπάντας από την Philadelphia. Στα σκάρτα 20 λεπτά του demo θα βρεις αρκετές οικείες στιγμές από τη newwave εποχή. Μια αίσθηση που ενισχύει η φωνή της MayaBrooks, η οποία φαντάζει βγαλμένη από τα 80ς, ισορροπώντας επιθετικότητα και μελωδία με μια σπάνια εκφραστικότητα. Το πρώτο δείγμα είναι αρκετά ενθαρρυντικό, οπότε ευελπιστώ πως στο άμεσο μέλλον θα έχουμε σπουδαία πράγματα από τους Αμερικανούς. Αν όχι, τουλάχιστον θα έχουν να περηφανεύονται για αυτό το διαμαντάκι.

Bandcamp


Véhémence - "Par Le Sang Versé"
Antiq Records​
(medieval black metal​)

Από το εξώφυλλο και μόνο καταλαβαίνει κανείς ότι η θεματολογία του "ParLeSangVerse" αφορά το Μεσαίωνα. Οι Vehemence έρχονται από το αρκετά μοντέρνο και περιποιημένο Angers να διδάξουν λίγο μεσαιωνικό blackmetal. Στον δεύτερό τους δίσκο αγγίζουν ένα αρκετά δημοφιλές - στις γαλλικές ιδίως μπάντες - θέμα και το αξιοποιούν μέσω της πολύ ενδιαφέρουσας οπτικής τους στο blackmetal. Χρησιμοποιώντας και παραδοσιακά όργανα που αναπαράγουν τον ήχο των μεσαιωνικών χρόνων, όπως το φλάουτο και η άρπα, καταφέρνουν να δημιουργήσουν υλικό μιας ώρας, που σε κρατάει σε εγρήγορση καθ’ όλη την διάρκεια του και σε μεταφέρει σε εκείνη την εποχή.

Bandcamp


Σπύρος Κούκας

Magnabolt - "Magnabolt"
Self Released
(U.S. Power Metal​)

Μια μπάντα - φωτοβολίδα, αφού όπως ξαφνικά εμφανίστηκε μέσα στη χρονιά που έφυγε, παρομοίως μπήκε «στον πάγο» μέχρι νεοτέρας, οι Αμερικάνοι Magnabolt αποτελούν το αρχετυπικό είδος U.S. power metal σχήματος από όποια πλευρά κι αν το δεις. Με κιθάρες που κεντάνε απολύτως τεχνικά, νεοκλασικά θέματα κατά το δοκούν (σαν ένα ακόμη πιο power metal-ικό "Marching Out"), σταθερά ταχείς ρυθμούς και μια φωνή love it or hate it, το ντεμπούτο των εκ Oregon ορμώμενων metallers ανακαλεί τους Helstar των "Distant Thunder" και "Nosferatu" τόσο ιδανικά που σχεδόν ούτε οι ίδιοι οι Τεξανοί θρύλοι δεν είχαν καταφέρει μέχρι πρότινος. Μακάρι να αλλάξουν γνώμη μελλοντικά, αν κι ακόμη κι έτσι, το μονάκριβο τους άλμπουμ είναι χρυσός, έστω κι αν βρίσκεται μονάχα ψηφιακά.

Bandcamp


Ruler - "Descent Into Hades"
Punishment 18 Records​
(Heavy Metal)

Έχοντας μια δεκαετία πλέον στο κουρμπέτι, οι Μιλανέζοι Ruler αποτελούν μέρος του νέου κύματος ιταλικών heavy metal σχημάτων, τα οποία και σε ένα μεγάλο βαθμό έχουν να προσφέρουν πολλά περισσότερα από τα όσα «τυρένια» μας είχαν συνηθίσει παλιότερες μπάντες της γείτονας χώρας. Στον τρίτο τους δίσκο, δε, φαντάζουν πιο ώριμοι σε δημιουργία κι εκτέλεση, με συνθέσεις που κοιτάζουν τα ‘80s και βασίζονται στις εξαιρετικές τους κιθάρες για να αναδειχθούν. Αν οι καλοί Dokken αποτελούσαν κομμάτι του NWOBHM ή αν οι Annihilator του "Set The World On Fire" δισκογραφούσαν στο πρώτο μισό των ‘80s ίσως ακούγονταν κάπως έτσι, αφού το κιθαριστικό εκτελεστικό υπόβαθρο λάμπει τόσο έντονα που θύμιζει ένδοξες Lynch/Jake E. Lee μέρες και κάνει ακόμη και τους σχεδόν παιδικούς στίχους να μοιάζουν ανεπαίσθητο ψεγάδι, δείχνοντας πως η μπάντα είναι έτοιμη για το επόμενο βήμα.

YouTube


Sangreal - "Sangreal"
Underground Symphony​
(Epic
 Heavy Metal)

Για το χώρο του επικού, η επιστροφή του Gabriele "Nightcomer" Grilli στην ενεργό δράση με, όχι ένα, αλλά δύο σχήματα και η απόδοση του στα ντεμπούτα αυτών, φαντάζει κοσμοϊστορικό γεγονός και όχι άδικα. Κι αν στο γοτθικής αισθητικής επικό doom των Gothic Stone έγινε πασίγνωστο στους ανάλογους underground κύκλους για την ποιότητα που φέρει, η έτερη μπάντα στην οποία ο πρώην τραγουδιστής των DoomSword χάρισε τις σπουδαίες του ερμηνείες έμεινε περισσότερο στην αφάνεια. Αδίκως, βέβαια, αφού το πολυεθνικό project των Sangreal (με μέλη από Ιταλία, Κύπρο και Φινλανδία) φέρει έναν αισθητό Warlord αέρα που γοητεύει τους μυημένους, με ξεκάθαρες μελωδίες σε σχεδόν κάθε σύνθεση και τις πιο σύνθετες δομές να εντείνουν το ενδιαφέρον για να τις ξεδιπλώσει κανείς ακρόαση με την ακρόαση.

Bandcamp


Syrinx - "Embrace The Dark - Seek The Light"
Church Recordings​
(Experimental Heavy/Prog
)

Από τις μπάντες που έχει συμμετάσχει και ηχογραφήσει ο Jean-Pierre Abboud (Traveler, Gatekeeper, Borrowed Time), οι Syrinx φαντάζουν ως η πλέον παράδοξη μουσικά. Προσπαθώντας να συνταιριάξουν δύο ιδιώματα που φαντάζουν ετερόκλητα (heavy metal - progressive rock) μεταξύ τους, οι Καναδοί weird rockers δημιούργησαν ένα άλμπουμ δύσκολο, που κάθε ακρόαση του δίνει ένα επιπλέον κίνητρο για την επόμενη. Προφανώς, με όνομα παρμένο από το μυθικό "2112" των συμπατριωτών τους Rush και βασική τους επιρροή τα πεπραγμένα των Voivod, οι Syrinx δεν θα μπορούσαν να μην παρουσιάζουν το αναμενόμενο ενδιαφέρον, αν και η μουσική τους προσέγγιση μοιάζει τόσο ιδιόμορφη και με την παρουσία οποιουδήποτε μέτρου ή φραγμού να απουσιάζει, που σχεδόν απωθεί στις πρώτες επαφές μαζί της. Σαν την αέναη μάχη του φωτός με το σκοτάδι, πάντως, το "Embrace The Dark - Seek The Light", μέσα από τις αντιθέσεις και την όλη παραδοξότητα του, καταλήγει ελκυστικό, αν κι εξόχως απαιτητικό.

Bandcamp


Il Giardino Onirico - "Apofenia"
Lizard​
(Crossover Prog
)

Ως αποφένια ορίζεται η αυθόρμητη αντίληψη συσχετίσεων και νοημάτων γεγονότων άσχετων μεταξύ τους, όντας ένα σύμπτωμα ψυχικής διαταραχής. Βεβαίως, ετυμολογικά λίγο μας ενδιαφέρει η συγκεκριμένη λέξη, εξετάζοντας την ώστε να διακρίνουμε την πρόθεση των Ιταλών Il Giardino Onirico να ασχοληθούν με το συγκεκριμένο τομέα στο τρίτο τους άλμπουμ. Σχετικά με το μουσικό περιεχόμενο αυτού, άλλωστε, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα, αφού το καλό ιταλικό progressive rock δεν δύναται να απογοητεύσει κανέναν πραγματικό μουσικόφιλο. Και το "Apofenia" είναι ακριβώς αυτό: ένα σπουδαίο άλμπουμ της ιστορικής αυτής σκηνής που τα τελευταία χρόνια ξαναπαίρνει τα πάνω της, με ευθείς αναφορές στους έτσι κι αλλιώς πρωτοπόρους του χώρου Banco Del Mutuo Soccorso, ποικιλομορφία, συναρπαστικές κλιμακώσεις και μια άκρατη μουσικότητα μιας άλλης, ρομαντικής αντίληψης κι εποχής.

YouTube


Μάνος Πατεράκης

Bohannons - "Bloodroot"
Cornelius Chapel Records
(Alt-Country)

Εδώ και 15 χρόνια, η μπάντα που έχουν τα αδέρφια Bohannon είναι ένα από τα πιο καλά κρυμμένα μυστικά της πόλης Chattanooga στο Tennessee. Το "Bloodroot" διαπρέπει μέσα στην αφοπλιστική αμεσότητά του. Το ουσιαστικό του rock’n’roll διέπεται από ένα Neil Young-ικό attitude, που δίχως γκάζια φτάνει σε μεγάλα επίπεδα coolness. Η απλότητα της rock μουσικής, με την οποία παράγονται τα απαραίτητα συναισθήματα, θα θυμίσει αυτήν των Bevis Frond σε αντιπαραβολή, στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού.

Bandcamp


Cape Francis - "Deep Water"
Sleep Well Records
(Indie Pop)

Οι Cape Francis είναι το solo project του Kevin Olken Henthorn. Στο δεύτερο δίσκο τους, παραδίδουν μια ονειρική σπουδή στους στόχους που περιμένουμε να έρθουν, ενώ βρισκόμαστε πνιγμένοι σε μία καθημερινότητα που δεν μας ταιριάζει και δεν επιθυμούμε. Το φοβερό "Button Up" περιγράφει στην εντέλεια την κατάσταση του εξωφύλλου (κοστουμάτος τύπος με μια θάλασσα κοτσαρισμένη στο κεφάλι). Η αιθέρια dream pop και η γλυκιά indie folk μπλέκονται με τρόπο υπέροχο, σε έναν από τους καλύτερους και πιο παραγνωρισμένους φετινούς δίσκους του εναλλακτικού ήχου.

Bandcamp


Diaspora - "Beyond The Black Sun"
Naturecord
(Progressive Metal)

Δεύτερος δίσκος, 106 likes στο Facebook και ουδεμία κριτική στα εκατοντάδες μουσικά site παγκοσμίως. Την ίδια στιγμή, το συναρπαστικό αποτέλεσμα του "Beyond The Black Sun" είναι επαγγελματικό και καθηλωτικό. Το solo project του Νορβηγού Cristoffer Iversen έχει ακαριαία στραμμένο το παγερό του βλέμμα στον σκοτεινό, σχεδόν avant-garde χαρακτήρα του Νορβηγικού prog metal, από τους Borknagar και τους Enslaved μέχρι τους Arcturus, τους Winds και τους Solefald. Ένα φοβερό άλμπουμ με μεταφυσικές ανησυχίες και χαρακτήρα.

Spotify


Hazpiq - "Cepheid"
Melancholia Records
(Post-Metal)

Η μουσική των Hazpiq είναι μια αργή, βαριά, υπόκωφη βύθιση σε μια άβυσσο, που φέρνει στο νου το ξεκίνημα των αλησμόνητων Giant Squid. Το "Cepheid" είναι το ντεμπούτο των Γάλλων με το μυστήριο όνομα και εκπλήσσει με το πόσο προσωπικός καταφέρνει να ακούγεται ο ήχος του. Προοδευτικές και βαριές κιθάρες, άγρια γυναικεία φωνητικά, μπόλικη ατμόσφαιρα... Λόγω χώρας, η αναφορά στους τεράστιους Gojira για τις πιο κιθαριστικές στιγμές είναι αναπόφευκτη, ενώ μπάντες όπως οι The Ocean που ένωσαν το progressive metal με το post-metal έρχονται άμεσα στο μυαλό. Το τελικό αποτέλεσμα, ωστόσο, είναι μόνο Hazpiq, και αυτή είναι η μεγάλη του αξία.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET