Ανασκόπηση 2011: Death / Black / Extreme Metal

Παρόλο που δύσκολα κάποια ανασκόπηση μπορεί να θεωρηθεί απόλυτα ολοκληρωμένη, καλό είναι να λαμβάνουν χώρα τέτοιου είδους άρθρα και να εκλαμβάνονται ως μια καλή επανάληψη των τεκταινεμένων του ακραίου ήχου. Ειδικότερα για τις μουσικές που μας αφορούν άμεσα, το black και το death metal δηλαδή, το 2011 υπήρξε μια αν μη τι άλλο «χορταστική» από κυκλοφορίες χρονιά, για αυτό και εμείς θα προσπαθήσουμε να επισημάνουμε τα highlights ups and downs αυτής.

Prelude To Repulsion

Κρίμα, κρίμα και πάλι κρίμα για την μορφάρα Seth Putnam, τραγουδιστή των Anal Cunt, και τον Phil Vane, επίσης τραγουδιστή των Extreme Noise Terror, που μας άφησαν νωρίς, πολύ νωρίς όμως, σε ηλικία 43 και 46 χρόνων αντίστοιχα. Κρίμα και για τους τιτάνες Dismember, οι οποίοι διαλύθηκαν τον περασμένο Οκτώβριο, αλλά άφησαν έναν τόνο από δισκάρες για να τους θυμόμαστε. Οριστική διάλυση «βάρεσαν» και η God Dethroned μετά από είκοσι περίπου χρόνια επιτυχημένης πορείας στο χώρο του death metal και κάποιους καταπληκτικούς δίσκους. Στις απώλειες προσθέστε και την οριστική διάλυση των φοβερών Skinless, μιας και οι προσπάθειες επαναδραστηριοποίησης τους ήταν άκαρπες. Από την άλλη πλευρά, καλά νέα για τους οπαδούς των Arcturus, μιας και μιλάμε για επανασύνδεση της μπάντας, ενώ μισή χαρά για τους fan των Nasum, μιας και το σχήμα από τη Σουηδία επανενώθηκε μόνο για κάποια live (μεταξύ μας τώρα, χωρίς τον Mieszko Talarczyk και πολύ είναι), με τον τραγουδιστή των Rotten Sound στα φωνητικά.

What Dwells Within

Πάμε τώρα να τα βάλουμε σε μια σειρά, γιατί με τον όγκο των σημαντικών και μόνο κυκλοφοριών πήζει ο εγκέφαλος. Ξεκινώντας με το black metal, οφείλουμε να ευλογήσουμε πρώτα τα γένια μας, μιας και οι Ravencult με το "Morbid Blood" τα πήγαν περίφημα και το όνομα τους ακούγεται δυνατά και στο εξωτερικό πλέον. Δεν πρέπει να ξεχάσουμε τη φετινή διλογία των Blut Aus Nord με τους τίτλους "777 - Sect(s)" και "777 - The Desanctification", αφού μέσα σε αυτήν οι Γάλλοι καταφέρνουν να εντυπωσιάσουν με το black metal τους, προσθέτοντας avant-garde και industrial στοιχεία. Καινούργιο δίσκο έβγαλαν και οι Anaal Nathrakh, οι οποίοι χωρίς να εντυπωσιάζουν παραμένουν συνεπείς σε αυτό που κάνουν. Επίσης καινούργιο άλμπουμ ακούσαμε και από τους Absu και ήταν εξαιρετικό, καθώς και τους Leviathan, τον κύριο "Wrest" δηλαδή, με το αποτέλεσμα να είναι περιπετειώδες και αρκούντως εθιστικό για ακόμα μια φορά. Ο φίλτατος Vikernes παρουσίασε με διάλειμμα μόλις ενός χρόνου καινούργια τραγούδια και με το "Fallen" έδειξε ότι έχει την έμπνευση και τη διάθεση για προσφορά στο χώρο και στο μέλλον. Οι Γερμανοί Falkenbach με το "Tiurida" συνεχίζουν να εξερευνούν επικά μονοπάτια, αν και κάπου δείχνουν να λοξοδρομούν, σε αντίθεση με τους Wolves In The Throne Room, που τα πήγαν περίφημα με το "Celestial Lineage". Άξιοι αναφοράς και οι Ιρλανδοί Altar Of Plagues, αφού το "Mammal" έπεισε με τη μυστηριώδη ατμόσφαιρά του, όπως το ίδιο έκαναν και οι «ταξιδιάρικοι» Fen με το πολύ καλό "Epoch".

Περνώντας στο death metal και τα παρακλάδια του, αρκετό ντόρο προκάλεσαν οι Septicflesh με το "The Great Mass" και, όσο και αν η τόσο ορχηστρική οπτική της μουσική τους δίχασε, το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό. Την εμφάνισή τους στα δισκοπωλεία έκανε και ο καινούργιος δίσκος των Deicide με τίτλο "To Hell With God", που κινείται μάλλον σε ρηχά νερά, και το "Sultur Rising" των Amon Amarth, το οποίο συνεχίζει να κρατάει ψηλά το λάβαρο της μάχης για τους ίδιους. Δύο μεγαθήρια της σκηνής επίσης έβγαλαν καινούργιο δίσκο και δεν είναι άλλα από τους Pestilence με το "Doctrine", με το οποίο γελάει ο κόσμος, και τους Autopsy, οι οποίοι με το σάπιο "Macabre Eternal" μάς ψάρωσαν για τα καλά. Μιας και μιλάμε για μεγαθήρια, οφείλουμε να πούμε και για το "Welcome To The Morbid Reich" των Vader, το οποίο ήταν πραγματικά σαρωτικό. Ωραίες ατμόσφαιρες μάς παρουσίασαν τόσο οι Necros Christos, όσο και οι σιδηροδρομικοί Blasphemophagher και αξίζει να τσεκαριστούν από όποιον δεν το έχει κάνει. Οι Children Of Bodom, πάλι, στο "Relentless Reckless Forever" παρουσίασαν μία από τα ίδια, σε πλήρη αρμονία με τους Arch Enemy, που έχουν αρχίζει να κουράζουν. Για Lock Up είπαμε; Κακώς, γιατί απ' ό,τι φαίνεται δεν ξέχασαν την τέχνη τους.

Συνεχίζοντας στο χώρο του grindcore, αυτός είχε φέτος την τιμητική του, με τις καινούργιες δουλειές των Rotten Sound, Noisear, Wormrot, Gridlink, Brutal Truth και Fuck The Facts να ξεχωρίζουν. Για το τέλος, μια αναφορά στο χώρο του τεχνικού death metal βρίσκει τους Origin να έχουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο με το "Entity" και τους Neuraxis, Obscura, Fleshgod Apocalypse, Baring Teeth να ακολουθούν από κοντά, όλοι τους με πολύ καλές κυκλοφορίες, ενώ το "Carnival Is Forever" των Decapitated, χωρίς να είναι κακό, δεν πρόσφερε τα αναμενόμενα.



Superior Firepower

Πολλά μπράβο στους Primordial, οι οποίοι απέδειξαν για ακόμη μια φορά πόσο μεγάλη μπάντα είναι, αφού δύσκολα θα βρεθεί κάποιος να πει ότι το "Redemption At The Puritan's Hand" δεν είναι δισκάρα και είμαι σίγουρος ότι αυτός ο κάποιος το ίδιο θα αναφωνήσει ακούγοντας το "One For Sorrow" των Insomnium, παρασυρόμενος από την επιβλητική του ατμόσφαιρα. Κάτι παραπάνω από απλά μια καλή κυκλοφορία είναι και το "Stained Glass Revelations" των Αμερικανών Negatine Plane, μιας μπάντας η οποία, πατώντας στις θεμελιώδεις αρχές του black metal, επιχειρεί να το σπρώξει στα όρια του και παρέα με το "Hierophany Of The Open Grave" των Nightbringer και τις μεγάλες δόσεις μαυρίλας που αυτό εκπέμπει αποτελούν και τις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς για το black metal. Στο death metal οι Νεοζηλανδοί Ulcerate κάνουν σπουδαία πράγματα και το φετινό "The Destroyers Of All" είναι η επιτομή του σκεπτόμενου ακραίου ήχου. Η Profound Lore μάς χάρισε δύο διαμάντια αποκρουστικού death metal, που δεν είναι άλλα από το "Parasignosis" των Mitochondrion και το "Through The Cervix Of Hawwah" των Antediluvian, και δίκαια παίρνουν θέση στις καλύτερες «στιγμές» της φετινής χρονιάς. Στα καλύτερα και το "Asylum Cave" των Γάλλων brutal death-grinders Benighted, που συνεπαίρνουν με το βίαιο και όμως τόσο groovάτο ήχο τους.



Fall In Disease

Δικαιωματικά και με μεγάλη διαφορά από τους υπολοίπους (π.χ. Pestilence), οι Morbid Angel κυκλοφόρησαν την πατάτα της χρονιάς, για αυτό και τούτη η παράγραφος τούς αφιερώνεται αποκλειστικά. Το "Illud Divinum Insanus", κακό χρόνο να έχει, ξενέρωσε πολύ κόσμο και το έκανε πανηγυρικά. Δικαιολογίες τύπου «έχει δύο καλά τραγούδια μέσα» ή «αν το πάρεις σα μια προσπάθεια εξέλιξης ενός συγκροτήματος που πειραματίζεται με το industrial, δεν είναι κακό», προσπερνιούνται τάχιστα. Περιμέναμε οκτώ χρόνια από το καλύτερο ίσως συγκρότημα στην ιστορία του death metal να βγάλει καινούργιο δίσκο και αυτοί μας πέταξαν στη μούρη αυτήν την τραγικότητα. Να πω τώρα ότι περιμένουμε πολλά από αυτούς στο μέλλον ή ακούγεται όνειρο θερινής νυκτός;

New Breed Of Destruction

Η αλήθεια είναι ότι κάποιο τόσο δυνατό άλμπουμ όσο ήταν το περσινό ντεμπούτο των Kvelertak και το οποίο να σημείωσε και εμπορική επιτυχία δεν υπήρξε φέτος. Για αυτό κινούμενοι κάπως πιο «υπόγεια» θα βρούμε τρεις κυκλοφορίες, οι οποίες κατάφεραν να δημιουργήσουν αρκετό ντόρο γύρω από το όνομα τους, έστω και αν αυτή η αναγνωρισιμότητα έλαβε χώρα σε ένα πιο στενό πλαίσιο. Η πρώτη είναι το "Towards The Megalith" των Disma, μιας μπάντας που, έχοντας στις τάξεις της μέλη των Funebrarum αλλά και τον πρώην τραγουδιστή των Incantation, δε θα μπορούσε να παίζει κάτι άλλο από σάπιο, βασανιστικό death metal και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία. Οι Σουηδοί Morbus Chron και το "Sleepers In The Rift" τα πήγαν περίφημα και, παρά το νεαρό της ηλικίας τους, παρέδωσαν ένα δείγμα ολόσωστου old-school death metal. Η τρίτη κυκλοφορία έρχεται και αυτή από ένα πολλά υποσχόμενο συγκρότημα, τους Flourishing, και πρόκειται για το πρώτο full length άλμπουμ τους, "The Sum Of All Fossils". Ένας δίσκος που εσωκλείει πετυχημένα το death metal, το sludge και το industrial, χτίζοντας έτσι ένα προσωπικό και πολύ δυνατό ηχητικό αποτέλεσμα.
 
Live And Dangerous

Η φετινή χρονιά θα λέγαμε ότι συναυλιακά κινήθηκε σε ικανοποιητικά επίπεδα, χωρίς ωστόσο να μας σημαδέψει κάποια από τις συναυλίες που έλαβαν χώρα. Είχαμε την ευκαιρία να μας επισκεφτούν μπάντες όπως οι επανασυνδεδεμένοι Decapitated και οι Absu, φορμαρισμένες και οι δυο τους, ενώ μετά από τέσσερα χρόνια οι Νορβηγοί Dodheimsgard μάς έκαναν ξανά την τιμή να περάσουν και από τα μέρη μας. Οι Samael, παρέα με τους Melechesh και τους Keep Of Kalessin, πέρασαν από Θεσσαλονίκη και οι Atheist έκαναν το ίδιο, αλλά από Αθήνα μεριά. Είδαμε επίσης τους Impaled Nazarene, τους Cradle Οf Filth και τους Dark Tranquillity, ενώ οι Gehenna πραγματοποίησαν μια εντελώς διεκπεραιωτική εμφάνιση, απογοητεύοντας το λιγοστό κοινό που τους παρακολούθησε. Η χρονιά έκλεισε με τις πολύ καλές εμφανίσεις των Valkyrja, Vader και Gorgoroth σε ένα πολύ καλό πακέτο.

The End Complete

Παρά το μεγάλο όγκο κυκλοφοριών που χρόνο με το χρόνο ολοένα και αυξάνεται στον ακραίο ήχο, αν κάποιος καταφέρει να εστιάσει σε κάποιες από αυτές, θα καταλάβει ότι το 2011 υπήρξε μια πολύ δυνατή χρονιά. Πολλά συγκροτήματα, διαψεύδοντας αυτούς που διατείνονται ότι το death και το black metal παραμένει στάσιμο, δε φοβούνται να πειραματιστούν, να δοκιμάσουν νέα μονοπάτια ηχητικής προσέγγισης, ωθώντας έτσι τη μουσική που αγαπάμε ένα βήμα πιο μπροστά. Δε θα είναι σωστό να βγει το συμπέρασμα ότι πρέπει να ξεχνιούνται οι ρίζες αυτής της μουσικής, υπάρχουν άλλωστε και φέτος τόσο καλές κυκλοφορίες που δεν αφήνουν να συμβεί κάτι τέτοιο, απλά η εξέλιξη είναι ένα βασικό ζητούμενο και όταν αυτό συμβαίνει σε χρονιές όπως η φετινή, εδώ θα είμαστε εμείς να το επικροτούμε.

Τόλης Δόσης, Αντώνης Κονδύλης