Benighted

Asylum Cave

Season Of Mist (2011)
Από τον Τόλη Δόση, 12/05/2011
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Απευθυνόμενος σε αυτούς που δεν έχουν ξανακούσει ούτε σαν όνομα τους Benighted μέχρι να διαβάσουν αυτήν την παρουσίαση, έχω να πω ότι τους ζηλεύω. Γιατί πέρα από το συγκεκριμένο δίσκο, αυτό το συγκρότημα έχει πολύ «ψωμί». Όλες τους οι κυκλοφορίες είναι ύμνοι στην κτηνωδία, με το "Icon" του 2007 να αποτελεί για τον υπογράφοντα ένα από τα μνημεία του brutal death - grindcore για την προηγούμενη δεκαετία. Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι περίμενα με ιδιαίτερη ανυπομονησία καινούργιο υλικό από δαύτους και όπως φαίνεται οι Benighted με δικαίωσαν.

Το "Asylum Cave" είναι εξαιρετικός δίσκος. Είναι μια επιστημονική προσέγγιση στην ηχητική βία, μια βάρβαρη ακολουθία συνθέσεων, την οποία μόνο οι Benighted είναι ικανοί να χειριστούν με τέτοιο τρόπο, ώστε να ακούγεται αρρωστημένα όμορφη. Δεν υπάρχουν σημαντικές διαφορές αυτού του άλμπουμ με τους προκατόχους του. Ο ήχος τους παραμένει τουμπανιασμένος από τα αναβολικά. Ρουφάει και διυλίζει ό,τι ιδίωμα μπορεί να ακουστεί αρκούντως ακραίο και το μετατρέπει σε ένα extreme metal όργιο.

Το παραδοσιακό brutal death συναντά το grindcore αυτούσιο και όχι σα γέμισμα του ήχου τους, τα slam σημεία είναι μες στην κ@^!@ και το ατελείωτο groove θυμίζει Dying Fetus στα καλύτερά τους. Τα riff είναι καταπληκτικά και πατάνε σε ένα σωρό σχολές του death metal, από πνιγμένα Florida style μέχρι το σουηδικό death και μάλιστα αυτό της πιο μελωδικής «υφής» ("Lethal Merycism"). Τα τίγκα πωρωτικά hardcore περάσματα είναι το σήμα κατατεθέν τους και είναι διάσπαρτα σε όλο το άλμπουμ, ενώ δε λείπουν ευφάνταστα leads και solos. Μην ξεχάσω να αναφέρω ότι στο τραγούδι "Drowning" μέχρι και σκρατσαρίσματα θα ακούσετε! Για τα φωνητικά του Julien Truchan δε χρειάζεται να πω πολλά πράγματα. Γκαρίζει σε 5-6 διαφορετικές χροιές· από pig squeal σε growls, από βραχνά σε πιο βαθιά growls και από εκεί σε εντελώς σκισμένα και το κάνει πολύ καλά. Όταν μάλιστα στα "Unborn Infected Children" και "A Quiet Day" έχει τη βοήθεια των Svencho (Aborted) και Mike Majewski (Devourment), αντίστοιχα, τότε το πράγμα σαπίζει επικίνδυνα. Όσο για τον Kevin Foley, παραδίδει για ακόμα μια φορά μαθήματα σύγχρονου death metal drumming, γεμίζοντας τον ήχο των Benighted ολόσωστα, ενσωματώνοντας σε αυτόν όλες τις σχετικά καινούργιες «τάσεις», όπως το gravity blast, το οποίο είναι από τα πιο καλοπαιγμένα που έχω ακούσει.

Ψυχοπάθειες, σχιζοφρένειες και άλλα τέτοια θέματα ανέκαθεν απασχολούσαν τη μπάντα, πολλώ δε μάλλον στο "Asylum Cave", στο οποίο οι στίχοι έχουν πάρει τη μορφή concept ιστορίας. Ασχολούνται με ένα φανταστικό χαρακτήρα, που έχει ως πρότυπο τον Josef Fritzl (τον Αυστριακό, ο οποίος κρατούσε για 24 χρόνια την κόρη του φυλακισμένη στο υπόγειο του σπιτιού του και μέσα σε άλλα έκανε έξι παιδιά μαζί της), ο οποίος θέλει να δημιουργήσει μια αντίστοιχη, ζοφερή πραγματικότητα στο υπόγειο του δικού του σπιτιού.

Το «πόρισμα» για τους Benighted έχει βγει αρκετό καιρό τώρα και το "Asylum Cave" επιβεβαιώνει την ορθότητά του ακόμη μία φορά. Το καλύτερο brutal death - grindcore συγκρότημα που κυκλοφορεί εκεί έξω. Βαρυσήμαντη δήλωση (για μένα τουλάχιστον), το ξέρω, αλλά μια ματιά ή καλύτερα «αυτιά» στην έως τώρα δισκογραφία τους ίσως πείσει και μερικούς άλλους.

Υ.Γ.: Η εισαγωγή του "Let The Blood Spill Between My Broken Teeth" σπάει σβέρκο για πλάκα ή είναι η ιδέα μου;
  • SHARE
  • TWEET