Pestilence

Doctrine

Mascot (2011)
Από τον Φίλιππο Αλέκου, 25/08/2011
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Και η κατρακύλα τελειωμό δεν έχει. Μετά από ένα συμπαθές reunion δίσκο ("Resurrection Macabre") και μία τραγική εμφάνιση επί ελληνικού εδάφους το 2009, μαζί με τους Banediction και τους Grave, οι Pestilence έρχονται φέτος να βάλουν ένα ακόμα καρφί στο φέρετρο της μπάντας, κυκλοφορώντας το "Doctrine".

Ένα δίσκο που μόνο από υποχρέωση μπορώ να φανταστώ ότι έγραψαν. O Patrick Mameli φαίνεται να μην έχει ιδιαίτερο πρόβλημα στο να ασελγεί στο πτώμα της μπάντας του και πραγματικά δυσκολεύομαι πολύ να αποφασίσω τι είναι πιο ενοχλητικό. Τα βαρετά, επαναλαμβανόμενα riff του που κουράζουν μετά το πρώτο πεντάλεπτο ή τα φωνητικά του που πλέον είναι απάλευτα; Η υπόλοιπη μπάντα, δε, σε έναν μάλλον διαδικαστικό ρόλο, αποδίδει τις δέκα συνθέσεις του δίσκου χωρίς να εντυπωσιάζει.

Και πώς θα μπορούσαν να εντυπωσιάσουν βέβαια, όταν μιλάμε για ένα κάκιστο σύνολο κομματιών, που επιπλέει στα ρηχά νερά της επανάληψης και των παρεμφερών μοτίβων; Αυτή τη φορά φέρνουν στο προσκήνιο περισσότερο groovy απομεινάρια του "Spheres", σε σχέση με τον πιο straight forward death χαρακτήρα του "Resurrection Macabre". Ο δίσκος μπορεί να «βρωμάει» Pestilence από μακριά, οι Ολλανδοί -κάποτε, έστω- ήταν πολύ μεγάλη μπάντα και ακόμα και μέσα στον τωρινό ξεπεσμό δε χάνουν το χαρακτήρα στη μουσική τους, αλλά τι να το κάνεις όταν αυτός ο χαρακτήρας αναλώνεται μέσα σε ένα συνονθύλευμα αδιάφορων τραγουδιών που αμαυρώνουν το σπουδαίο παρελθόν του γκρουπ;

Η απουσία έμπνευσης είναι μάλλον η χειρότερη ασθένεια που μαστίζει τις παλιοσειρές τους death metal ήχου. Θα μπορούσα να αναφέρω πολλά ονόματα που την τελευταία πενταετία κυκλοφορούν ξανά και ξανά τον ίδιο δίσκο, με αμφίρροπα αποτελέσματα κάθε φορά, αλλά με τον ανάλογο σεβασμό στο παρελθόν τους. Οι Pestilence δείχνουν να αποτελούν εξαίρεση και είναι με διαφορά το πιο απογοητευτικό comeback σπουδαίου ονόματος και το "Doctrine" αποτελεί την καλύτερη επιβεβαίωση αυτού.
  • SHARE
  • TWEET