Septicflesh

The Great Mass

Season Of Mist (2011)
Από τον Άλκη Κοροβέση, 27/04/2011
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Η μεγάλη προβολή που προηγήθηκε της κυκλοφορίας του, σε συνδυασμό με την προακρόαση, είχε δώσει μια πρώτη εκτίμηση για το περιεχόμενο του δίσκου, την οποία οι μετέπειτα ακροάσεις δεν άλλαξαν. Το "The Great Mass" είναι ένας αναμφίβολα δύσκολος δίσκος, όχι τόσο με την έννοια της περίπλοκής δομής, όσο του δαιδαλώδους τρόπου με τον οποίο ξεδιπλώνονται οι συνθέσεις του. Η άμβλυνση των ακραίων στοιχείων είναι το πρώτο σημείο που θα σταθεί κανείς, μετά την εξόφθαλμη παρατήρηση της επιβλητικής παρουσίας της ορχήστρας σε όλη τη διάρκεια του δίσκου, που πλέον λογίζεται ως το πέμπτο μέλος της μπάντας.

Αναλυτικότερα τώρα, τα τύμπανα και οι ρυθμικές κιθάρες φαίνεται να κρατούν τη μερίδα του λέοντος. Οι Flesh του "The Great Mass" δίνουν στην ορχήστρα έναν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους, αφαιρώντας τον από τη lead κιθάρα, η οποία ναι μεν «βρωμάει» σήψη όταν εμφανίζεται, αλλά μοιράζεται μαζί με τα υπόλοιπα όργανα της ορχήστρας τις μελωδικές γραμμές, κάτι που, όπως μας είχε πει και ο Σωτήρης, έγινε συνειδητά. Η αλήθεια είναι ότι τα blastbeat και τα κοφτά riff δίνουν την ευκαιρία στα συμφωνικά μέρη να ξεδιπλωθούν, στρέφοντας τα φώτα πάνω τους, ενώ δίνεται και η εντύπωση πως άνετα θα μπορούσαν να σταθούν από μόνα τους. Είναι δηλαδή γραμμένα έτσι ώστε να συνοδεύονται από metal κιθάρες και όχι να συνοδεύουν. Η επιστροφή των soprano φωνητικών είναι ένα από τα «νέα» στοιχεία του δίσκου και ταιριάζουν αρκετά όμορφα με την ορχήστρα και τις συνθέσεις, ενώ τα ιδιαίτερα φωνητικά του Σωτήρη κολλάνε κυρίως με τις πιο μελωδικές εκφάνσεις των Septicflesh και σε αρκετά σημεία θα παρατηρήσουμε την ταυτόχρονη συνύπαρξη τους με τα brutal του Seth. Στα νέα στοιχεία του "The Great Mass" συμπεριλαμβάνεται και η χρήση riff που παραπέμπουν στο project των τριών κατά τη διάλυση της μπάντας, τους TheDevilworx, έχοντας σαφείς nu metal καταβολές, όπως βλέπουμε λίγο μετά τη μέση του "Oceans Of Grey".

Μια εκ των βασικότερων ερωτήσεων με κάθε κυκλοφορία των Septicflesh είναι αν αυτή περιέχει κομμάτια τύπου "Marble Smiling Face", mid tempo, μελωδικά. Η απάντηση έρχεται με τα "Pyramid God", "Therianthropy" και "Rising". Θα ομολογήσω ότι αυτού του είδους οι συνθέσεις είναι αυτές που με έκαναν να λατρέψω τη μπάντα και σίγουρα τις προτιμώ, αν μη τι άλλο, για τις τόσο πωρωτικές ατμόσφαιρες που αναδίδουν. Οι εναλλαγές, επίσης, που παρατηρούνται σε κομμάτια, όπως το εισαγωγικό "The Vampire From Nazareth", στο 2:48, λειτουργούν εξαιρετικά στην κορύφωση των συνθέσεων και γίνονται αρκετά συχνά σε όλη την πορεία του δίσκου.

Συνολικά, το "The Great Mass" δε θα μπορούσε να έχει πιο ταιριαστό τίτλο, αφού, αν και από συνθετικής απόψεως στη metal συνιστώσα του δεν είναι το ζενίθ της μπάντας, είναι ο πιο δουλεμένος/πολύπλοκος/απαιτητικός δίσκος της στο σύνολό του και φυσικά δε θα μπορούσε κανείς να πει πως το σχήμα ακολούθησε την εύκολη οδό. Δοκιμάζει τα όρια της μπάντας, φλερτάροντας με την υπερβολή, καταφέρνει να βγάλει το λυρισμό των προηγούμενων δίσκων με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο, προκαλώντας τον ακροατή να εμβαθύνει στις συνθέσεις, ενώ και το εικαστικό κομμάτι βρίσκει τον Seth στην πιο ώριμη και δημιουργική στιγμή του. Το σίγουρο είναι ότι θα αποτελέσει σημείο αναφοράς στην ελληνική δισκογραφία και οι οπαδοί της post-"Revolution DNA" εποχής των Flesh δεν πρόκειται να απογοητευθούν. Για τη γοητεία των ορχηστρικών μερών χωρίς την παρουσία του metal στοιχείου καθώς και τις απόψεις όλων των μελών της μπάντας που μπορεί να βρει κανείς στο DVD αξίζει να αποκτήσετε την περιορισμένη έκδοση του "The Great Mass".

  • SHARE
  • TWEET