Άλκης Κοροβέσης: Τα καλύτερα άλμπουμ του 2015

Οι Leprous είναι από τις λίγες μπάντες που βασίζονται στον ρυθμό για να βγάλουν μελωδία. Ο progressive metal δίσκος της χρονιας κατά την άποψή μου.

Ο Wilson αρχίζει να σβήνει την δίψα μας για reunion των Porcupine Tree με τις solo κυκλοφορίες του.

Μελωδικό, συναισθηματικό, αισιόδοξο progressive rock από τους μάστορες του είδους Riverside.

O πληρέστερος δίσκος του Manson των τελευταίων ετών, αν όχι της καριέρας του.

Έναν χρόνο μετά και όμως δεν χάνει ίχνος ποιότητας από τις συνθέσεις του. Ο Austin Lunn κυκλοφορεί έναν ατμοσφαιρικό "blackgrass" metal δίσκο.

Σαφώς ανώτερος του προκατόχου του, με ποιοτικές συνθέσεις, ορισμένες αντάξιες του παρελθόντος, δικαίως βρίσκει μια θέση ανάμεσα στους δίσκους της χρονιάς.

Οι Clutch δεν χαλαρώνουν και για δεύτερο σερί δίσκο δεν σηκώνουν το πόδι από το γκάζι με έναν δίσκο αντάξιο του "Earth Rocker".

Η ένοχη μη metal απόλαυση των ακραίων μεταλλάδων.

Ντόπιο πράμα που αξίζει και δεν παίζει stoner. Σπάνιο στις μέρες μας.

Το καλό σερι στο πειραματικό black metal συνεχίζεται από τους Νορβηγούς.

Τον γνωρίσαμε από τη συνεργασία του με τους Cinematic Orchestra, μας κέρδισε με το φετινό του "Love Songs For Robots".

Οι Grave Pleasures ως συνέχεια των Beastmilk τα καταφέρνουν μια χαρά, με έναν ακόμα εξαιρετικό δίσκο.

Εξαιρετικός δίσκος από τους Puta Volcano που συνδυάζει grunge στοιχεία με desert rock.

Πριν 15 χρόνια ένας δίσκος doom / death metal από τους Paradise Lost θα φάνταζε αστείο. Φέτος έγινε πραγματικότητα και μόνο αστείος δεν ήταν, αλλά διακρινόταν από την διαχρονική ποιότητα των Βρετανών.

Από stoner σε πιο Mastodon-ίζοντα μονοπάτια με έντονο το ελληνικό στοιχείο, οι Stonebringer είναι από τα πιο πολυσυζητημένα εγχώρια ονόματα του 2015.